Boş eve hapsolmuş kediler :(

Yargılanmak istemiyorum ama yine de soracağım çünkü içimde büyük dert. 4 yıldır evliyim. Benim evlenmeden önce sokaktan sahiplendiğim 2 kedim vardı, biri yaşlı. Evlendikten kısa bir süre sonra eşim sokaktan iki tane daha kedi aldı. Ben sonradan gelen iki kediyi istemedim. 4 kediye bakamayız diye istemedim. Nitekim de bakamıyoruz. İki yıl önce yazlık bir ilçeye taşındık, şehirdeki evimizi kapatmadık, gelip gidiyorduk. Birimizden biri genelde evde oluyordu, ikimiz de şehirde değilken kedilere komşumuz bakıyordu, o da çok hayvansever biri. Kedileri yazlıktaki evimize götüremedik çünkü kayınpederim her yıl gelir, bir ay bizde kalır ve o kedi giren eve asla giremez, takıntıları var (şehirdeki evimize bir kere bile gelmedi kediler yüzünden). Ayrıca yazlık evimizin çevresinde kedilere saldıran bir köpek var, etrafta çakal ve tilki var ve güvenli bir yer değil. Mart başında Covid 19 dolayısıyla yazlıktaki evde karantinaya yapandık. Benim kedilerimin bir tanesini getirdik çünkü rahatsızdı ve ilaç içirmem gerekiyordu (onu da burada zor zaptediyoruz, sürekli dışarıya çıkmak istiyor, cam açamıyoruz vb). Ben karantina sürecinin bu kadar uzun süreceğini bilemedim ve diğer kedilerimiz (yaşlı olan dahil) şehirdeki evimizde kaldı. Bu duruma çok üzülüyorum çünkü yaşlı kedim depresyona girdi, diğerleri ile geçinemiyor ve bir tek bana gelir, diğer insanlardan kaçar, korkak ve içine kapanık bir yapısı var. Sürekli saklanıyormuş evin içinde. Dört kediyi de buraya getirmem mümkün değil. Bahçede başka kavgacı kediler de var ve zaptedemem. Ben aslında gidip yaşlı kedimi buraya getirmek istiyorum (o evden dışarıya çıkmaz, bana da düşkündür). Diğer iki kediyi de eğer iyi bir yuva bulabilirsem sahiplendirmek istiyorum, biri Ankara kırması güzel bir kedi. Ancak eşim bunu asla kabul etmez ve çok kırılır. Kayınpederime de burada ayrıca sorun olur (yaşlı kedim çok tüy döküyor). Ne yapacağımı şaşırdım. Bu corona meselesinin ne kadar süreceğini bilmiyorum. Bana bir akıl verebilir misiniz?

Güncelleme: Yarın inşallah yavruma kavuşuyorum. Onu alıp gelince, bir fotosunu atarım.

kavun kokusu .!.:

Yazdım yazdım, sildim.

Hayatınızda atacağınız adımlarda empati duygusunu baz alarak hareket ederseniz, vicdanen rahatsız olacağınız ya da yargılanmak istemiyor diyeceğiniz durumlara kendinizi sokmazsınız.

Genişletmek için tıkla...

silmeyin yazdıklarınızı. Ben kendimden oldukça rahatsızım zaten. Bir kedim vardı (yaşlı olan) ona gayet rahat ve güzel bakıyordum. Komşumla beraber otobüs motorundan kurtarmıştık, korkak bir şey. Birbirimize alıştık. İkinci bir kedi ile geçinemiyeceğini biliyordum ikinci kedimi de sokakta bakıyordum, sonra bunu zehirlenmeden kurtardım ve bende kaldı. İkisi kanka olmasalar da birbirlerine alıştılar. İkisine de iyi bakıyordum. Başka kedi almayı düşünmediğim gibi o sıralarda evlenmeyi de düşünmüyordum. 3. kediyi eşim emrivaki ile eve getirdi. Ben de o istiyor diye kabul ettim, 4. de keza. Sonra yazlık evimiz oldu eşim oraya kedileri götürmemizi kabul etmedi (babasından dolayı) ortam da müsait değil, kedilerin orada güvenliğini sağlayamayacaktım ve komşum da kedilerimi çok seviyor hergün bir sabah bir akşam uğruyor, bakıyor, sevip oynuyor, mamalarını suyunu çimlerine kadar ilgileniyor, sorun olmuyordu. Bu Corona'nın çıkacağını ve bu kadar da üzün süreceğini öngöremedim. Ben de ne yapacağımı şaşırdım.

sizin hissettiginiz duygulari esiniz de diger kedilere karsi hissediyor bununla gercekten empati yapamiyor musunuz?

kayinpederiniz bir kediyle yasayabiliyor birden cok kediyle mi yasayamiyor anlayamadim gercekten ilginc

diazz .!.:

sizin hissettiginiz duygulari esiniz de diger kedilere karsi hissediyor bununla gercekten empati yapamiyor musunuz?

kayinpederiniz bir kediyle yasayabiliyor birden cok kediyle mi yasayamiyor anlayamadim gercekten ilginc

Genişletmek için tıkla...

valla eşim diğer kedilere karşı benim hissettiklerimi hissetse onları ne olursa olsun yanımıza alalım derdi. Veterinerleri ile, bakım ve tedavileri, tüylerinin taranması, tuvalet temizliği vs ile hep ben ilgileniyorum. Kediler ona değil bana sokuluyorlar hep. O arada bir önlerine mama su koyuyor o kadar. Evet seviyor onları ama "keyifleri yerinde, karınları tok, güvendeler; biz de keyfimizden bırakmadık ya onları Corona var" Diyor. Bu arada Kayınpederimin bir mekanda kedi sayısı çoğaldıkça anksiyetesi de çoğalıyor ama bir kedi ile de yapamıyor. Kayınpederim geldiğinde şu an yanımızdaki kedi ile ne olacak bilmiyorum. Bu sene belki de coronayı bahane ederek gelmeyecek sırf evde kedi var diye bilmiyorum, çünkü şehirdeki evimize asla gelmedi kedi var diye.
Eşim kedileri çok seviyor, ben de kedi seven birisini buldum diye sevinmiştim ama söyle anlatayım kayınpederim eşim çocukken eve kedi almasına asla izin vermemiş, eşimin içinde kalmış bu sevda ve biz tanıştığımızda eşimin bekar evinde 14 tane kedi vardı ev arkadaşı ile birlikte baktığı. 14 kedi olmasının sebebi de sokakta gördüüğünü kapıp geldiği ve kısırlaştırma yapmadıkları içindi ve bir tanesi de hamileydi. Eşim bana taşındığında benim evimi pire bastı, kedilerim aşılı olmasına rağmen pirelendi çünkü getirdiği eşyaların üzerinde pire yumurtası varmış. Eşimin bekar evinde ayrıca çok sevdiği bir kedisi vardı ondan ayrılmasın diye "kedini de getir" dedim "bakarız" dedim "onun orada rahatı yerinde" dedi getirmedi Sonra bir gün sokakta bulduğu bir kediyi "üşüyor bu, hava soğuk" diye zorla aldırttı. Oysa kedi bir kafenin önünde besleniyordu. Keşke sokaktaki kedilerin hepsini kurtarabilsek ama yok öyle bir dünya, sokakta her görüp de beğendiğimiz ya da acıdığımız kediyi eve alamayız. Eşim iyi niyetli bir insan ama anlık duyguları ile hareket eden ve aldığı kararların sorumluluklarını ve sonucunu pek düşünmeyen bir insan. Ben ikinci kedimi almadan önce çok düşündüm; yaşlı kedimin hassas olan psikolojisi bozulur diye uzunca bir süre alamadım ve geceleri uyuyamadım bu yüzden, yağmur yağdığında falan. Sonra o sokakta zehirlenince deliye döndüm, bazı kedi ve köpeklei kurtarabildik bazısını kurtaramadık, çok üzüldüm. Bu kurtuldu ve yanıma alıp asla bir daha bırakmadım. Yaşlı olan kedim ondan sonra biraz daha içine kapandı, ikinci kediden hep korktu kaçtı bir süre, onun için de ona karşı duygularım biraz daha yoğun. Eşim benimle pek empati yapamıyor asıl, eşim kedilerini bırakabilen bir insan, oysa ben bakabileceksem alırım ve ne olursa olsun bırakmam onun için kendimi şu an çok kötü hissediyorum.

Kayınpederin sizin evinizde nasıl söz hakkı oluyor. Benim annem de kedi varsa ben gelmem demişti. Yine de sahiplendim. İster gelir ister gelmez. Kedi sahiplenmek demek sadece mama su vermek değil. Vakit geçirmeniz lazım. Yazık kedilere.

captain price .!.:

Kayınpederin sizin evinizde nasıl söz hakkı oluyor. Benim annem de kedi varsa ben gelmem demişti. Yine de sahiplendim. İster gelir ister gelmez. Kedi sahiplenmek demek sadece mama su vermek değil. Vakit geçirmeniz lazım. Yazık kedilere.

Genişletmek için tıkla...

İşte insan kendi annesine babasına posta koyabiliyor ama söz konusu eş ailesi olunca "gelmezsen gelme" diyemiyor insan. Neyse son durum kayınpeder gelmiyor, kayınvalidem tek gelecek. Ben de kediyi almaya gidiyorum bugün. Ötekileri de komşum sahiplendi, karneleri bizim üzerimize ama kediler ortak yani, onlar zaten birbiriyle kanka bu kedim sorunluydu, epey depresyona girmiş, evin kuytu bir yerine saklanıyor 2 gün çıkmıyormuş

Sevgili arkadaşlar çok dertliydim, bana burada içimi dökmeme izin verdiğiniz için, yargılamadan verdiğiniz destek ve anlayış için teşekkür ederim. Epey maceralı bir yolculuk sonrasında kedim Tarçını getirdik. Eve alıştı bile, kendini güvende hissediyor olmalı ki göbeğini açtı yatıyor... durumu iyi. Diğer kedileri dediğim gibi komşu sahiplendi, bakımlarını da biz üstlendik. İyi oldu çünkü kışlık eve gittiğimiz zaman onları da görebileceğiz.