Bizim evin halleri, benim hallerim, bi hallerdeyiz

_MAJESTE_ · 16 Kasım 2017

bu hikaye bana cok tanıdık geldi farklı pozisyonu biz =)
oglum yüzünden birbirimize gireriz resmen..
o cok rahat agır ben öyle değilim söylediğim şeyleri asla tek seferde anlamaz vs vs..
benim oglum 18 aylık gece yarm saate bir kalkar üstüne birde çalışıyorum 41 kiloya düştüm ev iş cocuk eş en kötüsü uykusuzluk tüketti beni ,
anlaşma yaptık gece nöbetleşe bakıyoruz 4 saat uyusam yetiyor bana..
gözünüzü korkutmak istemem ama büyüdükce daha cok zorlaşıyor herşey.. hele birde 2 yaş sendromu size bir didişmemizi örnek vereyim , pazar günü avm gittik oglum birşeye sinirlendi anlamadım cıglık cıglıga aglamaya başladı bagırdı sonra kendini yere attı .. eşim cok sinirlendi kızdı bagırdı yapma diye.. ' halbu ki ben onu uyardm bak bu aylarda normal böyle yaparsan daha cok hırcınlaşır sen bagırınca susuyor mu ? hayır o zaman neden yapıyorsun bagırma kızma dedim..
dayanamıyorum dışarda böyle yapmasına vs dedi.. en ufak örnek size kaç kere dedim bak agladıgı ve kendin iyere attıgı zaman tepki gösterme tut kendini.. nerde olursak olalım nasılsa susacak ben ilgilisini dagıtırım anlamıyor..
kaç kere dedim şunu şöyle yap bunu böyle yap yok anlamıyor 10 sefer diyeceksin de öyle..
neyse gecen ogluma lcw dan birşeylere bakacaktm eşime dedim
ben birşeyler bakacam sen oyala cocugu ... aglamasın aglayınca geriliyorum hiç birşey bakamıyorum..
15 dakika sonra oof puf... durmuyo yapma oglum sana yapma demiyorum mu oglum magazaları dagıtıyor
hadi daha bitmedimi işin..
halbu ki götürse cocugu oyalasa kandırsa hiç birşey yok..
oglumuzla iligili herşeyi ben düşünüyorum ben planlıyorum o gayet rahat .. kavgalarmızn cogu cocuk yüzünden oluyor yalnız değilsin.. aklıma gelen örnekler bunlar su an daha birsürü örnek var saymakla bitmez..
birdaha geldi aklıma dur dur
gecen oglum uyumadı ben uykusuzum bittim artk
dayanamadm yat oglum artık diye bağırdım.. yok yatmıyor..
sacımı başımı yoldum yüzümü tırmakladım eşim bir geldi sen napıyorsun herkes seni diniliyor delimisin niye kendine zarar veriyorsun dedi cık dışarı diye kovaladım oda bana içinden birsürü saydı
ben oglumu uyutuyorm yarım saat sonra uyanıyor düşün eşimle muhabbet bile edemiyoruz duşa zor giriyorum ya.

Yokuspokus · 16 Kasım 2017

kahvetelvesi .!.:
Biraz ağır olacak ama...
Ben gerizekalı bir adamla evlenmedim, neden aynı şeyi 40 kez söylemem gerekiyor?
Benim de sabrımın sınandığı noktadır bu.

Anlıyorum demek istediğinizi çünkü ben de bunun bir farklı şekliyle konuştum eşimle. "Ya sen aptal biri değilsin, niye bir kerede anlaşılmıyor dediğim? İnadına mı yapıyorsun, sinirimi hususi bozmaya çalışan bi sosyopat filan olduğunu düşünecegim artık" gibisinden.

Adamın ayrı rahat bi huyu var, hani bilgidimi okurum, o söylesin tarzında. Biraz da gelişi güzel bi adam. Ya kasmiyor adam zerre kendini sıkmıyor, değişmiyor öyle yani. Onun gibi bi şey. Ben bazen kendimi söyleyip kendim dinliyorum hatta cevap bile gelmiyor, başka yere dalmış oluyor duymuyor, "Ne zaman dedin ki?" diyor. Sinir harbi işte.

Ben bilirim .!.:
Bazen hepimiz darlanıyoruz şehir hayatında , şimdiki şartlarda darlanmamak elbet mümkün değil Allah başka dert vermesin

Aminn.

petrapuella · 16 Kasım 2017

Birbirinize ayrı ayrı vakit ayırıp stresinizi atın.O cocuga bakarken siz bi kahve icin aiz bakarken o arkadaşlarıyla maç izlesin falan filan.Bi de aklınıza eşinize nedensizce yüklendiğiniz gelince özür dileyin gecistirmeyin.Çünkü o ufak ufak şeyler dağ oluyo insanın içinde sonra.Adamcağız sessiz sakindi icinden nasıl canavar çıkarttım dememeniz icin diyorum bunu.Kolaylıklar dilerim

Yokuspokus · 16 Kasım 2017

bendeuyeolcam .!.:
Aa, ben.
Valla ben ve esim ve bizim kiz :)
Tek fark ben esime defalarca tekrarlamam cunku bir ejderha daha gormek istemez ve benim kizimin yemesi daha buyuk problem.
Yerse seni seviyoruummmm diye ararim escagizimi yemezse valla bunaldim he valla bunaldim eyy yemek sen kimsin ya tadinda ararim.
Yani ne olursa adamcagizin basina kalir.
Calisiyor olmasina ragmen kafam mukemmel zehir calistigi icin bir kere de sen yedir beee (??!?!?!) diye zirvalarim.

Oluyor yani.
Esi sessiz, efendi kadinlarin en buyuk sorunu ve simarikligi bu.

Aynen, "Oğlan baya uslu durmuş bugün anlaşılan" der nadiren yüzümde güller açınca bi sevinçli zıplayarak kapıda karşılama zamanı. Diğer türlü zaten tencere, ocak, masa vb. her şeye bi için için sövme hali gibi bir hal, bi isyan. Doğru diyorsun ne diyeyim.

Esra .!.:
Kusura bakmazsan hepsini bitiremedim ama mevzuyu anladim.
Biri 7 yasina girecek, digeri 10 aylik iki bebe de bende var. Birinciyi iyi kötü büyüttük simdi basa sardik yeniden. Esimin bu zamana kadar yardımlarını inkar edemem ama ikinciyle birlikte adama bir sosyallesme geldi .
Evden biraz gitsin diye gözüne baktigim adami evde dursa da bes dk muhabbet etsek diye bekler oldum. Hepsi keyfi degil ama hep denk geldi iste. Bir gun is icin cikti bir gun arkadaslariyla bir gun anasinin babasinin bir isi oldu vs vs derken ben cocugu bu zamana kadar nerseyse yalnız basima buyuttum. ( ucretsiz izindeyim)
Diger yandan buyuk 1.sınıfa basladi. Odevi bilmem nesi...
Bende sinir minir kalmadi anlayacagin, rahat ol sal gitsin dedikce daha kontrol manyagi oluyorum zaman zaman.
Senden daha dertliyim sanirim
Gececek elbet gececek ama ne zaman?

Geçecek diye diye zaten :)
Kendimden geçiyorum, geçiyoruz anneler olarak sanırım.

aseeg · 16 Kasım 2017

GangstaWalk .!.:
Günaydın hanımlar, nasılsınız? Çocuklu ve öfkeli misiniz siz de? :)
Bu öfke, nerelerden nasıl çıkıyor, vakitsizlikte nasıl bir yol izliyorsunuz kafanızı boşaltmak için, bunu soracaktım ve çocuk eğitim-bakım vb. farklarınıza binaen eşinizle yaşadığınız minik didişmeleriniz nelerdir, merak ettim, bir biz yaşamıyoruz illaki bunları ama ne kadar normaliz, ne kadar aşırıyız tahlil etmek istiyorum farklı hikayeler ve anlatımlar duyarak.

Konunun dönüp dolaşıp geldiği yer burası olacak, özeti baştan vereyim dedim. :))

Biz şu ara evin içinde bi hallerdeyiz; iyiyiz hoşuz bazı bazı ama şöyle ki ben psikolojik deneyler için kullanılan bir kobay, eşim de şamar oğlanı haline geldi sanki.

Çocuğum sınırlarımı zorluyor ben de benim adamın sınırlarını zorluyorum, bazen onun rahatlığı benim sınırlarımı zorluyor, böyle zincirleme bi sabır testinde gibiyiz. Bu dönemin geçici olduğunun farkındayım ama işte, bazen geçmeyecek gibi geliyor.

Tekrar tekrar yazmak istemiyorum çünkü kendimi de kötü hissediyorum, zor bir çocuk özetle, anlatmıştım bir konumda bakabilirsiniz, küçük olduğu için de (15 aylık olacak) çoğu kez elim kolum bir noktada bağlanıyor.

İlla bunun ayrı bir öfkesi oluyor; sinirleniyorum, "Yetti gari be canıma doydum" eşiğine geliyorum, içime içime deliriyorum. Bazen iyi oluyor, böylece nefes alabiliyorum, bazen ise tahammülden öte kötü. Ben ki kendimi sabırsız sanırdım, değilmişim, hakkımı yiyormuşum, çocuğum bana beni öğretiyor resmen sıfırdan.

Her ne ise konuyu açayım hemen; kolay öfkelenen bir yapım olmasına rağmen, zamanla bu yönüm büyük ölçüde törpülendi. Gerek sosyal tecrübeler, gerek zor hastalıkların sabır süreci vs vs... Değiştim. Bir tek gürültüye çok sabrım yok derdim, onu da sağ olsun yamacımızdaki otelin animasyon sesleri ve evin içinde oğlumun uluma seansları filan... Aşıyorum.

Aşıyorum aşmasına da... Yorgunluk ile birleşen sabır halinin acısı bir yerlerden çıkıyor.
Kimden derseniz, eh tabi ki eşimden.

Eşimi de az çok anlatmışımdır, yorumlarımda da yakalamışsınızdır; kendisi sakin, relaks, sesi kolay kolay yükselmeyen, eve-işlere yardımcı ancak bir o kadar işin akışında, ağırkanlı (Tezcan birinin sinirini gıdıklayacak kadar ağırkanlı), kendi ilgi alanları içinde kendini oyalayan biri işte... Uyumlu biri ki bana uyumlu olabilmek de bazen zordur, hakkını yemek istemiyorum. Çünkü hayatı acele-dakik yaşayan biriyim, zaman içine zaman sığdırmak gibi tabakhaneye yetişme huylarım var; eşim de normalden fazla bi rahat, ağır olunca, bizim tartışmalar buradan patlıyor çoğu kez, huylarımız çakışıyor işte. Üzerine çocuk konusundaki planlı ve korumacı yaklaşımım da eklenince, tadımdan yenmiyorum. :/

Dün akşam mesela; oğlan uykuya deli direndi yine, gün içinde sürekli bir mızıltı, miyavlama sesi gibi bi şey, sürekli bir paçaya yapışma, "Kucaktan indirme, taşı seni köle" halleri... Eşim de izinde; pazar açık öğretim sınavları varmış, güya adamcağız ders çalışacak. Mümkün mü? Neyse çocuğun gönlünü edelim, yoralım filan dedik. Zaten oynuyor ilgileniyoruz da, işte dün akşam daha ayrı bir eziyet seviyesindeydi. Yine parka götürdük salladık oynattık, bebek arabası içinde tura çıkardık, kucakta kedi köpek sevdirdik vs vs... Eve girdik, yok... Yine uyumayacak. Zaten "Sen uyut, sıra sende" olayı da var bizde, o uyutma-yedirme görevli sabır testlerinden kaçmaya çalışırcasına.

Neyse uyutmaya çalışıyor, çocuk uyumayacağım diye ağlar, kusacak. Dedim "Bırak, uyumasın, sal salona, ışığı azaltalım tv açmayalım; bırak bayılsın uykudan" yok, ısrarla sallar. "Ağlar ağlar susar, kasma kendini, uykudan ağlıyor zaten" filan diyor rahatça. Dedim "Sen çocuğunun ağlayıp ağlayıp sustuğunu ne zaman gördün? Uykudan ağlıyor da, o şekilde uyumak istemiyor işte" vs vs... Biz bunun bi polemiğine girdik, o sıra zaten çocuk ağlamayı kesti bizi izler filan :/
Saati gece 1 ettik böyle...

Sonra artık arabaya atladık, gece turuna çıktık, meğer oymuş istediği çocuğun, 10-15 dk demedi kucağımda uyuyakaldı. İstediği oldu, zaferini kazandı, uyudu. O rüyalarına dalarken, geride de "Çocuk var yanımızda" düşüncesiyle çaktırmadan-kibarca didişen anne babasını bıraktı. Yolda şuradan döndün dönmedin, o yola girdin girmedin, niye öyle frene bastın, zaten hep böyle yapıyorsun, arabanın da canını okudun şeysi filan... O kadar gereksiz-yönsüz bir şey yani. Benim öfke çıktı.
Adam da dediğim gibi, şamar oğlanına bağladı zaten bir noktadan sonra, ses etmedi. Ki bilirim, direksiyon başındakinin işine hele de yererek-pis eleştirerek karışmak da ayrı bir sinirlendirir insanı. Baktı baş edemeyecek, sustu, bir iki öfleyecek oldu, sonra onu da kesti. Gece, uyumaya yakın, aklıma geldi yaptığım, üzüldüm. Kendime ayrı kızdım. Hani bi dolum taşım gibi bir şey... Ama adamın da sabrı üzerine gitmenin bir manası yok işte. Uysal atın çiftesi pek olur derler, bi gün bi azar kayacak gibime geliyor ya...
Tam anlatamadım, yani böyle saçma öfkeli bi haller işte bendeki. :/

Bu ve bunun gibi şeyleri sık yaşar olduk. "Ya ben yola bile takıyorum ya artık" dedim kendi kendime, adamın her şeyi batar oldu. Gerçi biraz da o beni bu hale getirdi ya, orası da ayrı.

Tam toparlayamadım, daha çok örnek var böyle.

Bir de şu var, çocuk üzerinde eğitim, onay verme, yasaklama farkımız. Buna zaten örnek versem bitmez de; işte mesela kelimeleri düzgün söylemek konusu. "Bozma kelimeleri" diyorum, "Baba ise baba olarak söyle, mama ise mama de, ceviz ise ceviz, köpek ise köpek bla bla" Adam çocukla çocuk gibi konuşuyor, bazen bi tezahürat hali filan, çocuğun düzgün söylediği kelimeler bozuluyor. Buna sinir oluyorum uyarıyorum, bak her şeyi alıyor çocuk güzel konuşursan güzel öğrenir diyorum, yok.

Çamaşır makinesine doğru gidiyor çocuk, "Hayır yasak!!" diyor. "Ya hayatım deme öyle çocuğa, gün içinde yanımda çocuk sürekli, ben de ona görev verir gibi oyalıyorum, makineyi birlikte açıyoruz, çamaşırı birlikte çıkarıp, kirliyi birlikte koyup çalıştırıyoruz. Öyle oyalanıyor, sonra kilitliyorum zaten çalıştıramıyor, yapma, deme" ... Bunu bi 10 kez filan tekrar ettim sanırım, ancak düzeltti. Heh işte, bi sinire kaldığım şey de bu, bir şeyin tekrar tekrar söylettirilmesinden nefret ediyorum. Çok uyuz oluyorum buna, inanılmaz...

Böyle didişip duruyoruz.
Çocuğum inat bir çocuk, elimden geldiğince dikkat ediyorum onun yanında eşimle didişmemeye, hırçınlaşacak diye. Ama işte o bendeki negatiflik geçiyor galiba diyorum. Hoş, pozitif de olsam, gün içinde negatife getiriyorlar babalı oğullu, başımın tatlı belaları... Ben baya sinirleniyorum ama ya. Huysuz ihtiyarlar gibi oldum resmen evin içinde.

Böyle işte, hani neyi nasıl anlattım kafamı da toparlayamadım kusuruma bakmayın lütfen. Genel hatlarıyla vermeye çalıştım ama eksiği vardır. Siz de didişir misiniz bazı bazı böyle çocuk merkezli, kafaya takılmayacak şeyler için? Neler yapıyorsunuz, nasıl gidiyor hayat? Öyle bi sorayım, dinleyeyim istedim sizden de.

Birşey diyimmi anlattığınız şeyler resmen eşimi ifade ediyor.
Merak etmeyin çok doğal şeyler yaşıyorsunuz.
Ben Rabbime hep dua ederim eşim çok fazla katlanıyor bana fazla idareci.
Sakin,durgun,idare eden ben ise tam patlayacak bomba.
Sesimi yükseltirim afedersiniz salakça öfke patlaması yaşarım sonrada çocuklar uyuduktan sonra AŞKIMMMM diye gözlerim dolar sarılırım

çünkü gerçekten elimde olmadan onuda kırmış oluyorum gibi uzar gider .....

_MAJESTE_ · 16 Kasım 2017

aseeg .!.:
Birşey diyimmi anlattığınız şeyler resmen eşimi ifade ediyor.
Merak etmeyin çok doğal şeyler yaşıyorsunuz.
Ben Rabbime hep dua ederim eşim çok fazla katlanıyor bana fazla idareci.
Sakin,durgun,idare eden ben ise tam patlayacak bomba.
Sesimi yükseltirim afedersiniz salakça öfke patlaması yaşarım sonrada çocuklar uyuduktan sonra AŞKIMMMM diye gözlerim dolar sarılırım çünkü gerçekten elimde olmadan onuda kırmış oluyorum gibi uzar gider .....

cocuk anneyi cok yıpratıyor gercekten tüm dengeyi bozuyor evlilğin herşeyini bozuyor ama
çok sükür rabbim onlarn yokluklarını göstermesin bazen cok bunalıyorum daralıyorum caresiz kalıyorum bende ama gececek
eşimle söyle oturup bir çay içmeyeli 18 ay olmuş dile kolay..

sassyassyy · 16 Kasım 2017

anlatımınız ne kadar güzel yahu,kitap gibi aktı gitti :)

ama korkmadım değil,ilerde sevgilimle evlensem sonuç böyle olur sanırım. her şeye karışan bir yassy,susan ve alttan alan bir sevgili kişisi...

konu hakkında fikrim yok sadece çok şekersiniz demeye geldim.

eftelya2015 · 16 Kasım 2017

GangstaWalk .!.:
Günaydın hanımlar, nasılsınız? Çocuklu ve öfkeli misiniz siz de? :)
Bu öfke, nerelerden nasıl çıkıyor, vakitsizlikte nasıl bir yol izliyorsunuz kafanızı boşaltmak için, bunu soracaktım ve çocuk eğitim-bakım vb. farklarınıza binaen eşinizle yaşadığınız minik didişmeleriniz nelerdir, merak ettim, bir biz yaşamıyoruz illaki bunları ama ne kadar normaliz, ne kadar aşırıyız tahlil etmek istiyorum farklı hikayeler ve anlatımlar duyarak.

Konunun dönüp dolaşıp geldiği yer burası olacak, özeti baştan vereyim dedim. :))

Biz şu ara evin içinde bi hallerdeyiz; iyiyiz hoşuz bazı bazı ama şöyle ki ben psikolojik deneyler için kullanılan bir kobay, eşim de şamar oğlanı haline geldi sanki.

Çocuğum sınırlarımı zorluyor ben de benim adamın sınırlarını zorluyorum, bazen onun rahatlığı benim sınırlarımı zorluyor, böyle zincirleme bi sabır testinde gibiyiz. Bu dönemin geçici olduğunun farkındayım ama işte, bazen geçmeyecek gibi geliyor.

Tekrar tekrar yazmak istemiyorum çünkü kendimi de kötü hissediyorum, zor bir çocuk özetle, anlatmıştım bir konumda bakabilirsiniz, küçük olduğu için de (15 aylık olacak) çoğu kez elim kolum bir noktada bağlanıyor.

İlla bunun ayrı bir öfkesi oluyor; sinirleniyorum, "Yetti gari be canıma doydum" eşiğine geliyorum, içime içime deliriyorum. Bazen iyi oluyor, böylece nefes alabiliyorum, bazen ise tahammülden öte kötü. Ben ki kendimi sabırsız sanırdım, değilmişim, hakkımı yiyormuşum, çocuğum bana beni öğretiyor resmen sıfırdan.

Her ne ise konuyu açayım hemen; kolay öfkelenen bir yapım olmasına rağmen, zamanla bu yönüm büyük ölçüde törpülendi. Gerek sosyal tecrübeler, gerek zor hastalıkların sabır süreci vs vs... Değiştim. Bir tek gürültüye çok sabrım yok derdim, onu da sağ olsun yamacımızdaki otelin animasyon sesleri ve evin içinde oğlumun uluma seansları filan... Aşıyorum.

Aşıyorum aşmasına da... Yorgunluk ile birleşen sabır halinin acısı bir yerlerden çıkıyor.
Kimden derseniz, eh tabi ki eşimden.

Eşimi de az çok anlatmışımdır, yorumlarımda da yakalamışsınızdır; kendisi sakin, relaks, sesi kolay kolay yükselmeyen, eve-işlere yardımcı ancak bir o kadar işin akışında, ağırkanlı (Tezcan birinin sinirini gıdıklayacak kadar ağırkanlı), kendi ilgi alanları içinde kendini oyalayan biri işte... Uyumlu biri ki bana uyumlu olabilmek de bazen zordur, hakkını yemek istemiyorum. Çünkü hayatı acele-dakik yaşayan biriyim, zaman içine zaman sığdırmak gibi tabakhaneye yetişme huylarım var; eşim de normalden fazla bi rahat, ağır olunca, bizim tartışmalar buradan patlıyor çoğu kez, huylarımız çakışıyor işte. Üzerine çocuk konusundaki planlı ve korumacı yaklaşımım da eklenince, tadımdan yenmiyorum. :/

Dün akşam mesela; oğlan uykuya deli direndi yine, gün içinde sürekli bir mızıltı, miyavlama sesi gibi bi şey, sürekli bir paçaya yapışma, "Kucaktan indirme, taşı seni köle" halleri... Eşim de izinde; pazar açık öğretim sınavları varmış, güya adamcağız ders çalışacak. Mümkün mü? Neyse çocuğun gönlünü edelim, yoralım filan dedik. Zaten oynuyor ilgileniyoruz da, işte dün akşam daha ayrı bir eziyet seviyesindeydi. Yine parka götürdük salladık oynattık, bebek arabası içinde tura çıkardık, kucakta kedi köpek sevdirdik vs vs... Eve girdik, yok... Yine uyumayacak. Zaten "Sen uyut, sıra sende" olayı da var bizde, o uyutma-yedirme görevli sabır testlerinden kaçmaya çalışırcasına.

Neyse uyutmaya çalışıyor, çocuk uyumayacağım diye ağlar, kusacak. Dedim "Bırak, uyumasın, sal salona, ışığı azaltalım tv açmayalım; bırak bayılsın uykudan" yok, ısrarla sallar. "Ağlar ağlar susar, kasma kendini, uykudan ağlıyor zaten" filan diyor rahatça. Dedim "Sen çocuğunun ağlayıp ağlayıp sustuğunu ne zaman gördün? Uykudan ağlıyor da, o şekilde uyumak istemiyor işte" vs vs... Biz bunun bi polemiğine girdik, o sıra zaten çocuk ağlamayı kesti bizi izler filan :/
Saati gece 1 ettik böyle...

Sonra artık arabaya atladık, gece turuna çıktık, meğer oymuş istediği çocuğun, 10-15 dk demedi kucağımda uyuyakaldı. İstediği oldu, zaferini kazandı, uyudu. O rüyalarına dalarken, geride de "Çocuk var yanımızda" düşüncesiyle çaktırmadan-kibarca didişen anne babasını bıraktı. Yolda şuradan döndün dönmedin, o yola girdin girmedin, niye öyle frene bastın, zaten hep böyle yapıyorsun, arabanın da canını okudun şeysi filan... O kadar gereksiz-yönsüz bir şey yani. Benim öfke çıktı.
Adam da dediğim gibi, şamar oğlanına bağladı zaten bir noktadan sonra, ses etmedi. Ki bilirim, direksiyon başındakinin işine hele de yererek-pis eleştirerek karışmak da ayrı bir sinirlendirir insanı. Baktı baş edemeyecek, sustu, bir iki öfleyecek oldu, sonra onu da kesti. Gece, uyumaya yakın, aklıma geldi yaptığım, üzüldüm. Kendime ayrı kızdım. Hani bi dolum taşım gibi bir şey... Ama adamın da sabrı üzerine gitmenin bir manası yok işte. Uysal atın çiftesi pek olur derler, bi gün bi azar kayacak gibime geliyor ya...
Tam anlatamadım, yani böyle saçma öfkeli bi haller işte bendeki. :/

Bu ve bunun gibi şeyleri sık yaşar olduk. "Ya ben yola bile takıyorum ya artık" dedim kendi kendime, adamın her şeyi batar oldu. Gerçi biraz da o beni bu hale getirdi ya, orası da ayrı.

Tam toparlayamadım, daha çok örnek var böyle.

Bir de şu var, çocuk üzerinde eğitim, onay verme, yasaklama farkımız. Buna zaten örnek versem bitmez de; işte mesela kelimeleri düzgün söylemek konusu. "Bozma kelimeleri" diyorum, "Baba ise baba olarak söyle, mama ise mama de, ceviz ise ceviz, köpek ise köpek bla bla" Adam çocukla çocuk gibi konuşuyor, bazen bi tezahürat hali filan, çocuğun düzgün söylediği kelimeler bozuluyor. Buna sinir oluyorum uyarıyorum, bak her şeyi alıyor çocuk güzel konuşursan güzel öğrenir diyorum, yok.

Çamaşır makinesine doğru gidiyor çocuk, "Hayır yasak!!" diyor. "Ya hayatım deme öyle çocuğa, gün içinde yanımda çocuk sürekli, ben de ona görev verir gibi oyalıyorum, makineyi birlikte açıyoruz, çamaşırı birlikte çıkarıp, kirliyi birlikte koyup çalıştırıyoruz. Öyle oyalanıyor, sonra kilitliyorum zaten çalıştıramıyor, yapma, deme" ... Bunu bi 10 kez filan tekrar ettim sanırım, ancak düzeltti. Heh işte, bi sinire kaldığım şey de bu, bir şeyin tekrar tekrar söylettirilmesinden nefret ediyorum. Çok uyuz oluyorum buna, inanılmaz...

Böyle didişip duruyoruz.
Çocuğum inat bir çocuk, elimden geldiğince dikkat ediyorum onun yanında eşimle didişmemeye, hırçınlaşacak diye. Ama işte o bendeki negatiflik geçiyor galiba diyorum. Hoş, pozitif de olsam, gün içinde negatife getiriyorlar babalı oğullu, başımın tatlı belaları... Ben baya sinirleniyorum ama ya. Huysuz ihtiyarlar gibi oldum resmen evin içinde.

Böyle işte, hani neyi nasıl anlattım kafamı da toparlayamadım kusuruma bakmayın lütfen. Genel hatlarıyla vermeye çalıştım ama eksiği vardır. Siz de didişir misiniz bazı bazı böyle çocuk merkezli, kafaya takılmayacak şeyler için? Neler yapıyorsunuz, nasıl gidiyor hayat? Öyle bi sorayım, dinleyeyim istedim sizden de.

en azından eısnızle ıs bolumunuz var sıze ev ve cocuk bakımı konusunda yardımcı benımkınde o da yok ıkı oynar bırakır ve butun cocuklar o aylarda ınatcı meraklı zman zaman da huysuz olabılıyorlar bıraz daha buyusun sız o zaman gorun asıl curcunayı , bence sızı asıl sıkıntıya sokan tum gun evde cocukla hasır nesır olmanız bıraz daha buyuyunce onu krese versenız sızde ıs hayatına gerı mı donsenız ne dersınız? ben ıste kafamı dınlıyorum, arada basbasa zaman gecırmek guzel oluyor ama sureklı evde olup cocuk bakmak benlık bırsey degıl... zaten calısmakta hem zevk hem mecburıyet su an ıcın...
bence halınıze sukredın .

aseeg · 16 Kasım 2017

_MAJESTE_ .!.:
cocuk anneyi cok yıpratıyor gercekten tüm dengeyi bozuyor evlilğin herşeyini bozuyor ama
çok sükür rabbim onlarn yokluklarını göstermesin bazen cok bunalıyorum daralıyorum caresiz kalıyorum bende ama gececek
eşimle söyle oturup bir çay içmeyeli 18 ay olmuş dile kolay..

Sorma sorma dün işten geldi dizimiz var mı dedi bugün yok dedim.
Ozaman netten film izleyelim dedi bende tamam sen ayarla bende 1 .sınıfa giden oğlumuzun dersleri ile ilgileneyim dedim.21:30 falan oldu.oNLARI YATAĞA KOYDUK tam oturdum.1.BARDAK çayda güm oturduğum yerde çay bardağı ile uyumuşum Sabah kalktığımda kendime kızıp işe giderken kendimi yiyorum ya .
Allah yokluklarını göstermesin inşallah ,o rahat günler gelecek inşallah

Ysmdfn · 16 Kasım 2017

Evde otursam sizden beter hale gelirdim heralde. KendiniZi rahatlatacak bişeyler bulmanız gerekiyor. Haftada 1 gün en azından kendinize ayırın. Aileler varsa onlardan destek alın. Haftaiçi çalışıyorum,gün içindeki özlemle eve koşup tüm olumsuzlukları görmezden gelebiliyorum. Haftasonu akşama kadar ailecek vakit geçirip,akşam anneanne yada babaanneye bırakıyoruz kızı sonra bize bi özgürlük falan filan :) böyle olmasa kafatı yerdim..

Yokuspokus · 16 Kasım 2017

eeyla__ .!.:
asiri kontrolcu olmanizdan esinizin herseyi sizin istediginiz gibi yapmayinca hemen parliyosunuz. kontrolculukte bir yere kadar. aslinda konu saygiyla alakali bence. onun karakterine, tavirlarina (cok cok kotu olmadigi surece) saygi duymaya calisin, aldirmamaya calisin. cocukla cocuk gibi konusmak istiyosa arasira, birakin konussun.

Verdiğim örnekler kontrolcu duruyor evet, var gerçi böyle bir yönüm haklısınız, hatta zaman-oncelikli işler takıntım da var, o da eşimin iş içinde iş çıkarması halinin bir yansıması gibi arttı bende.

Hemen parlamam ama cidden, uyarırim ve bunun cevabını "Tamam dikkat edeceğim" olarak alırım. Sonra yine aynı olur, uyarırim biraz sitemvari ve ilk uyarıyı hatırlatan bir uyarı gibi, sonra bur savunma ile sonuçta "Tamam bi daha olmayacak" lafını duyarım. Sonra sinirlenmeye başlarım işte kat kat artarak.

Zaten huy farkımız var hani öyle kabul ediyorum ama çocuk ile bir araya gelince bazı şeyler olmuyor. Mesela geçen cam tartı çocuğun ayağının dibinde parçalandı. O cam tartinin çocuğun elinde işi ne. Dedim ki "O tartıyı oraya koyma, dalgınlığına denk gelir, çocuk alır". İki kere yerini değiştirdim o tartinin, unutmuş tartilip aynı yere koymuş. Çocuğa az göz kulak ol dediğimde oturduğu yerden "Babam gel buraya" diye çağırır, totosunu kaldırmaz kolay kolay. Neyse o tartı kırılmış bana dediği "Giden tartı olsun, çocuğa bi şey olmadı, ne kızıyorsun".. İşte uyarınca, adama da kiziliyor. Ancak tabi hep böyle değil. Bazen birikiyor toptan kesiliyor cezası gibi de oluyor, bazen durduk yere satasiyor gibi de oluyorum. Öyle karışık bi şey.

demlicaykeyfi .!.:
ben bu cumleden bir inatlasma sezdim cocugunla. Arkadaslarim da yapiyor bunu. Benim dedigim oldu, onun dedigi oldu durumu goruluyor.

Her zaman olmuyor bu. Bazen inada biniyor tabi hayır dediğim cignensin istemiyorum, bi otorite, disiplin, düzen hali olsun istiyorum. Ancak dediğim gibi 15 aylık bi çocuğa bir noktaya kadar ısrarcı olunuyor ki onun da belli bir karakteri var, ona da uyuyorum. Çoğu kez "Tamam istediğin olsun" diyorum, ya da zaten onun isteğine bırakıyorum. Ama dünkü uyku hali ayrı bir haldi.

deniz_gunes · 16 Kasım 2017

Bu kadar uzun yazinca biraz rahatlamissinizdir sanirim.

Ne diyebilirz ki ?

Allah kolaylik versin

Dengesiz ikizler · 16 Kasım 2017

Eşiniz aynı benim eşim vurdum duymaz sabırlı herşeyi oluruna bırakan.bende sizin gibiydim uyku saatinde uyuycak çocuklar.yemek zamanında yemekleri yiyecekler diye diye hem istedigim gibi olmadı hem olan bana oldu.dolup dolup sinir patlamaları.baktım olmuyor bende eşim gibi oldum.uyumuyosa zorlandim yemiyosa zorlamdm.aglayinca üstüne dusmedim rahat oldum.sonra baktinmi çocuklar benim istediğim gibi olmaya başladılar çünkü çocuklar gozlerimizdeki tedirginliği bile anliyolar.

Yokuspokus · 16 Kasım 2017

Beruska .!.:
Benim bir arkadasim aynen sizin gibiydi ve esi de sizin esiniz gibi..
Kiz uzerine gide gide adami delirtti, o sessiz uyumlu adam gitti, karisini iplemeyen dalga gecen bi adam oldu..
Gercekten dikkat edin.
Arkadasim simdi adamin neresindrn tutsa elinde kaliyor.
2. Cocuk istedi kiz, adam bosanirim olmaz diyor suan..ki ogullari ilk dogdugunda ikinciyi de yapsak diye pesinde donen kisiydi bu adam.
Daha bunun 2 yas huysuzluklari var, ozaman napacaksiniz?
15 ay yine uyumlu zamanlari cocuklarin.
Kredinizi bosuna tuketmeyin yani esinizin toleransini.. buna cok ihtiyaciniz olacak.
Arabada uyusun diye kontak ceviren kocaniz var ya daha ne olsun. Bnm adamin olurum de yapmam dedigi seylerin arasinda bu.. yoluna da karismayin.

:/
İşte bazen abartıyorum, sinir halinin önünü alamayıp. Orada hakkına giriyorum adamın. Dün arabada yani o kadar benim üzerime gelinse durduk yere, arabadan indirir sokak ortasında bırakır basar giderdim sanırım. İnşallah artık arkadaşların dediği gibi düzenli kendime vakit ayırma halini oturtmam lazım.

Kiblerim bak .!.:
Gel sen ne cektigimi bir de bana sor

Nerde nasıl yaşarım gel de bana sor :/ oyh...

artemisasia · 16 Kasım 2017

Bizim ev de aşağı yukarı anlattığınız gibi. Bunlara ilaveten 13 yaşında ergen bir kızım var. Bir de eşim şamar oğlanlığını sık bırakır oldu daha sık sesi yükseliyor bu aralar. Yalnız değilsiniz yani bence aşağı yukarı her evde yaşanan şeyler bunlar. Bir de ben çalışıyorum sabah evden bir çıkışımız var evlere şenlik. Bir gün ufaklık altına kaçırıyor öbür gün büyük olanın midesi bulanıyor evin ortasına istifra etmeler filan. Her sabah elim ayağıma dolaşıyor eşimse gayet rahat çocukların gönlünü yapmakla meşgul. Eşim fazla sakin ben fazla telaşlı .Bir de eşlere sormak lazım ben bile kızıyorum bazen kendime.

Yokuspokus · 16 Kasım 2017

turuncupijama .!.:
Aaa biz. Şimdi bir de 3 aylık bir bebek daha ekle hayatına.
Her emzirirken hayat tehlike ile karşı karşıya kalan.
Abisinden koruyacağım diye göbeğinin catladıgı :)
Benim eşim de yardımcıdır sagolsun.
Benzer farklılıklar bizde de var ama ben de anlattığın sana göre daha rahatım sanırım.
Nasıl yaparsın bilmiyorum ama biraz çocugu odağınızdan çıkarın.
Uyumuyor diye arabaya koyacak yaşı geçmiştir diye tahmin ediyorum.2-3 aylık bebek olur gaz sancısı vs derdini anlamazsın o neyse.
Artık iletişim kurabildiğin bebeğin her dediği onun istediği şekilde olmamalı.
Biz de bu konuda aşırı çatışma halindeyiz. Ama enteresandır denge Yok. Benim kararlı olduğum konularda eşim rahat onun kararlı olduğu konularda ben.
Önceliklerimiz farklı çünkü.. ortak noktada buluşma çabamız genelde birbirimize şakayla karışık laf sokma ile sonlanıyor :)
3 aydır ben bebeği kabullensin diye biraz her istediğini yapar hale gelip iyice azdırdık bir de çocugu. Üstüne vurmayı tırmalamayı, zarar vermeyi huy edindi.
Şimdi kara kara düşünüyoruz...
Kucugu nasıl koruyacağımızı,
Zarar vermenin ne demek olduğunu hasıl öğreteceğimizi,
Tam oturttuk derken sürekli bir sebepten bozulan uyku düzenini şu inat hali ile nasıl kuracağımızı.

Bu Arada bendeki sabretme çabasının etkisini söyle anlatayım,
10 günde 3 dolgum düştü
Dişçi dişlerimi sıkmaktan olduğunu söylüyor

Buna rağmen taviz vermediğim seyler var.
Yemek, uyku, tv gibi konularda esneme yapmıyorum.
İnan bazen 40-45 dk ağladığı oluyor.
Bazen bütün gün mızıltılı.
Duymamazlıktan gelmeye çabalıyorum.. zamanla bırakacak.
Sakinleşmeyi öğreteceğim diye ben sinir sahibi olacağım :)
4-5 aydır bu şekilde
Ama öğrenecek ve rahatlayacağız motivasyonumu kaybetmeyecek kadar çaresizim :))

Eşimle ilişkime başta kötü yansıyordu ama o genelde alttan aldı. Kızdığım zamanlar sarılır, ben senin karşında değilim yanındayım, der. en çok söylediği bu oluyor :) e doğru da söylüyor.
Bana ayrı vakit ayırır. Genelde uykudan feragat ediyoruz, bakalım nereye kadar

Ayyy karman çorman kafam bi dünya :))
Valla ben de konu açsam olurmuş şu an anladım :) yazanları okuyayım belki faydası olur :)

Ben ister istemez taviz vermek durumunda kalıyorum, bizim kolik dönemle birlikte zaten illa bi şeylerin ucu kaçtı. Güçle yeme-uyku saati oluşturdum ve hatta annemden yardım da aldım. Düzenli gitse bi 2 hafta, 3.ye zaten bi bozar eziyetin dozunu arttırır. Çocuk diyorum işte de, bazen sinir halim beni aşıyor. İkinci çocuk, iyi cesaret diyor tebrik ediyorum sizi, vallahi ben yapamam gibime geliyor. Gördük yani bizden olan böyle bi şey tamam yeter diyorum :)

Esimle şakayla atışma hallerini geçtik biz, yani 15 ayda güzel iletişimden, benim tersleme haline doğru bir şeye dönüştü. Adam da "Sabır" diye susuyor galiba.
Bi de bayadir bi koyverip ağlayamadım, ondan da birikiyor gibi.

Düşünüyorum öyle... Bi haller karman çorman.

ciceklientari · 16 Kasım 2017

Bu sabah güne gayet sakin başlamıştım
Kızımı okula yollamak için kalkana kadar
Anneeee benim pedim yok okula gidemem
Eee napcaz bi tane temiz var onla git işte zaten son günün
Yooook yedeksiz gitmem
Vakit dar bende aylardır regl olmuyorum bende de yok
Servisle gitmeyeyim, sen beni arabayla götür geçerken marketten alalım
Okulun orası ana baba günü park yeri yok kapıda okul müdürü yakalıyor zaten neden geç kaldınız noldu vs...
Sabahın köründe koştur koştur markete gittim aldım geldim ki zaten geçen hafta 40 lı paket almıştım
Aldım geldim ne bir diş fırçalanmış ne su kabı doldurulmuş imdaat diye bağırasım geldi vakit az olup biyere yetişmek beni diğer insanlara göre x5 kat strese sokar
Karnımdaki desen kıpır kıpır o arada
Neyse yolladım hallettim
Eee ben nasıl sakinleşcem şimdi
Niye bu kadar sinirlendim
Boşuna stres mi oldum ama o da akşamdan söyleseydi gibi kendi kendine konuşma seansına başladım
Biraz burda takıldım biraz eşimle konuştum geçti gitti
Amaa tekrarlancak tabiki
Benzeri aynısı bi değişiği ...

Bree Van De Kamp · 16 Kasım 2017

Tam nickini görüp şarap eşliğinde okurum konusunu derken, içeriği görüp rakıya döndüm :)

Bir çok arkadaşa geldiği gibi bana da çok tanıdık geldi anlattıkların...

Zaten zor ve detaycı biriydim, çocuk olduktan sonra hepten sıyırdım...

benlacivert · 16 Kasım 2017

Bence sizde cocugunuza karsi otorite problemi var .Cocuklar yonetebilecekleri insani çok guzel biliyorlar .Çamasir makinesine esinizin hayir demesi doğru .Bir psikologa gidin .Günde birkac saatlik bakıcıya verin .

artemisasia · 16 Kasım 2017

Beruska .!.:
Benim bir arkadasim aynen sizin gibiydi ve esi de sizin esiniz gibi..
Kiz uzerine gide gide adami delirtti, o sessiz uyumlu adam gitti, karisini iplemeyen dalga gecen bi adam oldu..
Gercekten dikkat edin.
Arkadasim simdi adamin neresindrn tutsa elinde kaliyor.
2. Cocuk istedi kiz, adam bosanirim olmaz diyor suan..ki ogullari ilk dogdugunda ikinciyi de yapsak diye pesinde donen kisiydi bu adam.
Daha bunun 2 yas huysuzluklari var, ozaman napacaksiniz?
15 ay yine uyumlu zamanlari cocuklarin.
Kredinizi bosuna tuketmeyin yani esinizin toleransini.. buna cok ihtiyaciniz olacak.
Arabada uyusun diye kontak ceviren kocaniz var ya daha ne olsun. Bnm adamin olurum de yapmam dedigi seylerin arasinda bu.. yoluna da karismayin.

Alıntı yapmadan geçemedim. Ben o bahsettiğiniz krediyi tükettim sanırım. Annem ve kardeşim bile fark etmiş .Eşimin eskiden ne kadar sakin ve şu anda ne kadar sinirli bir adam olduğundan bahsediyorlar. Ben yine de huyumdan vazgeçemiyorum evdeki düzen şaştı mı benim de sinir sistemin şaşıyor

Bizim evin halleri, benim hallerim, bi hallerdeyiz

Guru

Nope thanks

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Nope thanks

Popüler Üye

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Nope thanks

Hayat devam ediyor...

Üye

Nope thanks

çokşükürbinşükür

Nope thanks

Guru

♣️

Popüler Üye

çokşükürbinşükür

Benzer Konular