Bize Yol Gösterin

paylasmakgerek1 .!.:

merhabalar herkese. bu forumda gerçek bir üyeliğim var fakat tanınabileceğimden ötürü ikinci bir üyelik ile açıyorum konuyu. mune’ye mesaj attım bu konu hakkında.

—arkadaşlar, annemle bana yol göstermenize ihtiyacımız var çünkü biz ne yapacağımızı bilmiyoruz. uzun bir konu olacak söyleyeyim. önce babamdan bahsedeyim, kendi ailesinden kimseyle görüşmüyor çünkü devamlı olarak sömürülüyor.yapı olarak çok sinirli birisi. gezmemize, yememize içmemize, almamıza hiç karışmaz eli çok açıktır. istediğimizi yapabiliriz yani. ama genel olarak da çok fena birisidir. neye sinirleneceğini hiç bilemezsiniz, eskiden anneme şiddet de uyguladı, insan yanında aniden rezil edebilir bağırarak. küfür falan da ediyor. çok çabuk dolduruşa geliyor. ani çıkışları var insan içinde yapma desek de dinlemiyor. bugün olan olaya geleyim, biz haftasonları mangala gideriz. bugün de gittik bir kendin pişir kendin ye yerine orada o içerde sipariş verirken biz de yer bakıyorduk olan yerler hep güneşti biz de beğenmedik içeriye gittik yer bulamadık dedik. sonra adam yer ayarladı ordan sonra babam çıldırdı resmen. hakaretler, küfürler... biz onu insan içinde utandırmışız da, kendimizi ne zannediyormuşuz biz insan mıymışız, ama ağza bile alınmayacak küfürler. burnumuzdan getirdi bir şey bile yemedik resmen annemle. utandık orada da. sonra araba da küfürler devam etti ama yanlış anlamayın olay aslında bu değil. olayın aslı başka, bir arkadaşı var bizim hoşlanmadığımız dolduruşa getiriyor babamı. her konuda yani her şeyimize müdahale ediyor buna şahit olduğumuz için de annem görüşmek istemiyor olay buradan çıkıyor. annemin görüşmek istememesi sebep. bağırınırken bunu da söyledi zaten. biz problemliymişiz, insanlar bizden nefret ediyormuş, adiymişiz falan... Daha önce geçmişte de babamın böyle eziyetleri oldu hatta annem o zaman boşanma davası açtı ama peşini bırakmadığı için barışmak zorunda kaldı. O zamanlar hep şiddet vardı şimdi yok. Sadece küfür yani psikolojik şiddet.Zaten şimdi bunun pişmanlığını yaşıyor annem. Arkadaşlar biraz detay verdim ama konuya hakim olmanız açısından. şimdi bana yol göstereceğiniz konuya geliyorum. Biz şu an çok rahat yaşıyoruz maddiyat anlamında. Manevi huzur yok tabi. (Her gün kavga yok evimizde ama ne zaman ne çıkaracağını bilemiyoruz) Annem de lise mezunu evlendikten sonra hiç çalışmadı ve bir mesleği yok. Ben de özel üniversitede burslu okuyorum (tam burslu değil) annemle bir karar aldık ve boşanmak istiyor annem ben de ona desteğim. ama mallardan hiçbir şey almayacağız ki vermez zaten. kanunla alsak bile peşimizi bırakmaz bu sefer. biz de malını mülkünü istemiyoruz yeter ki bizi artık rahat bıraksın diyoruz. annem boşanacak, ben de okulu bırakacağım diye düşünüyorum.(bölümümü ve okulumu da hiç sevmiyorum, daha iyi bir yer kazanabilirim, girdiğim sene çok sıkıntılı zamanlar geçirmiştim) çünkü paramı öderse sürekli irtibatta kalmak zorunda kalırım (belki bana saçmalama diyeceksiniz ama 20 yıldır her an sıkıntı ve korkuyla yaşıyorum artık bıktım) annemle ikimizde çalışıp 1+1 de yaşarız, ben de çalışırım bir yandan tekrar sınava girip devlette okurum diye düşünüyorum. yiyecek ekmeğimiz bile olmasa en azından huzurlu yaşarız mutlu oluruz, şimdi paramız var ama huzurumuz yok ne yazık ki. dedem ve ananem de çok iyi bu arada ama biz kimseden bir şey de istemiyoruz, yine de destek olacaklarını da biliyoruz. sizce bu mantıklı bir karar mı? ben annemin artık böyle bir hayat yaşamasını istemiyorum zaten 21 yılı mahvoldu kadının, yarın öbür gün ben gitsem iyice yalnız kalıp mahvolacak üzüntüden. bence en iyisi bu. Ama annem 45 yaşında bir kadın bu saatten sonra nasıl iş bulabilir bilmiyorum. Kafam çok karışık. Buraya kadar okuyan herkese de teşekkür ederim.... dipnot: konu basit gibi gözükebilir ama bu bir patlamaydı aslında.

Genişletmek için tıkla...