Bize bi çıkar yol...lütfen...

Nasıl anlatsam bilmiyorum...En iyisi her şeyin en başından başlamak.Kasımda 21 yaşında olucam.Üniversite 2.sınıfta okuyorum şu an,bundan çok yıllar önce daha lise hazırlık sınıfındayken bizim kasabamızın forum sitesinde biriyle tanıştım,yine o da bizim kasabadan.biz ilk orda tanıştık ama ailelerimiz,akrabalarımız tabi aynı kasabadan oldukları için az çok biliyolardı birbirlerini.Benden 3 yaş büyüktü.Biz o forumda sürekli sohbet etmeye başladık,birbirimize laf atıyoduk hep tatlı tatlı atışıyoduk hatta forumdakiler bize hep karagözle hacivat gibisiniz diyolardı.Şimdi pek modası kalmadı ama o zaman msn daha yaygındı tabi.forum da yetmedi bize msn de de gece gündüz konuşmaya başladık.Derken o bana işte seni geçen gün şurda gözlerimi alamadım falan diye konuşmaya başladı.Şimdi 3 yaş çok görünmüyo insanın gözüne,ama 15-16yaşlarındayken kendinden 3 yaş büyük biri o kadar büyük görünüyo ki insanın gözüne,düşünsenize hayatta yaşadığınız toplam yılların beşte biri kadar büyük sizden.Üstelik küçüktüm o zaman daha,böyle şeyler istemedim.Onunla konuşurken hep abi diye konuşuyodum,ama benden büyük olduğu için söylediğim bi abi diildi bu,o zamanlar çok yaygındı böyle arkadaşlar arasında birbiriyle abi diye konuşmak.O öyle konuşmaya başlayınca ona sana abi diyorum ona göre davran dedim.O günden sonra bana hiç bu konuda imalarda bulunmadı.Gerçekten abi-kardeş gibi konuştuk yıllarca.Artık msn de yetmiyodu telefon numaralarımızı almıştık devamlı mesajlaşıyoduk bi de.O zamanlar o kadar küçüktüm ki birbirlerini sırf abi-kardeş olarak gören insanların bu kadar çok konuşacağını idrak edemedim.Üstelik çalıştığı halde devamlı yazıyodu bana,bu neden bana bu kadar vakit ayırıyo diye hiç düşünmedim.Ben de onunla konuşmak için hep fırsat yaratıyodum kendime,bi işim olsa bile bırakıp onunla konuşuyodum,hatta bi keresinde kasabamıza gittiğimizde onunla karşılaştığımda o kadar mutlu olmuştum o kadar heyecanlanmıştım ki ama yine hiç yormadım bunu başka yerlere.Şimdi o zamanları düşününce bu körlüğüme şaşırıp kalıyorum.Neyse bir yıl sonra benim hayatıma başka biri girdi.Ama ben onu sadece abi olarak gördüğümden o kadar emindim ki onunla hala konuşuyodum ve sevgilime bile diyodum sakın beni ondan kıskanıyorum deme,o benim abim,eğer beni seçim yapmak zorunda bırakırsan kaybeden sen olursun diye.Sonra onun da biri girdi hayatına.Nişanlandılar.O nişanlandıktan sonra askere falan gitti bu süre zarfında fazla görüşemedik onla.Askerden geldikten sonra yine arada konuşmaya başladık.Bu süre zarfında ben sevgilimden ayrılmıştım bu arada.Sürekli dertleşiyoduk biz,dertleşirken bana hep nişanlısıyla arasının kötü olduğundan falan bahsediyodu ayrıl o zaman diyodum ayrılamam bu o kadar kolay diil diyodu.Ben bu arada onun gerçekten ayrılmasını çok istiyodum ama yine körlüğümden bunu başka yere yormadım nişanlısı onu mutsuz ettiği için ayrılmalarını istediğimi düşünüyodum,çünkü ona gerçekten çok değer veriyodum.Sonra düğünlerinden 7-8ay önce benle buluşmak istedi sana bişey söylemem lazım dedi.Buluştuk,ve o buluşmada hiç beklemediğim bişey oldu.Çok zorlandı bana söylerken,söyliyceğini bi türlü söyleyemedikçe yürüdük yürüdük yürüdük.en sonunda bi banka oturduk.seni seviyorum ben dedi.ama evlenmek zorundayım dedi.sana ayrılmak kolay diil demiştim,ayrılmayı denedim ama canına kıymaya kalktı zor kurtardım ayrılamam dedi.işte benim o o kadar köşeli jeton ancak o zaman düştü.o bana ilk gözlerimi senden alamadım dediği zaman bana sadece asılıyo sanmıştım,ama meğerse seviyomuş beni,benim sevgilim olunca benden kaçmak için gitmiş başkasına.ama o da şansından böyle çıkmış şimdi ayrılıp kurtulamıyomuş işte.ben ancak ondan sonra farkına vardım kendi hissettiklerimin.onunla konuşmak için o kadar fırsat yaratmalarım,onu görünce o kadar heyecanlanmalarım hep onu sevdiğimdenmiş.ama böyle olması gerekiyomuş Allah gözlerimi bağlamış işte.Neyse evlendi sonra.Ben bu süre zarfında aşkımı kalbime gömmeye çalıştım,daha kolay olsun diye kendimi onun beni sevmediğine inandırmaya çalıştım.Az da olsa inandırdım da.Sonra geçen gün mesaj attı bana keşke geriye dönme fırsatım olsa beş yıl öncesine dönüp herşeyi değiştirebilsem diye.o an yine şimşekler çaktı içimde,bütün aşkımı kalbime gömme çabalarımın boşa olduğunu anladım.onunla konuştum ama size yemin ederim yanlış bişey yapmak diildi amacım,burda görüyorum bazen evli biriyle birlikte olanlara ne kadar kızdığınızı,ve ben de çok kızıyorum böyle bişeyi asla yapmak istemedim.onunla eşini aldatmak için konuşmadım,onun çok kötü olduğunu biliyodum ve derdini kimseyle paylaşamadığını da çok iyi biliyorum.dışardan hep çok mutlu görünür,hiç bişeyi kafaya takmıyomuş,herşeyi dalgaya alıyomuş gibi görünür ama bunlar sadece başka insanlar mutsuzluğunu görmesin diye kullandığı bi maske.ve ben bu maskenin altını bi kere gördüm,onun içerden ne kadar farklı bi insan olduğunu gördüm.onun mutsuzluğunu bi ben gördüğüm için derdini ben sormasam kimse sormaz,kıyamadım ona,derdini döksün istedim.konuştuk.o kadar kötü bi halde ki.dışardan hala çok mutlu görünüyo tabi arada facebook sayfasına falan bakıyodum eşi sürekli bitanem seni çok seviyorum iyi ki hayatımdasın gibi şeyler yazıyodu onun duvarına.bak mutlu işte diye düşünüyodum.ama hiç de öyle diilmiş gerçekte olan.eşiyle arasının çok kötü olduğunu söyledi.inanmadım ona.daha sonra eşinin ona yazdığı iki mesajın ekran görüntüsünü attı.daha beş dk önce atılmış mesajlardı.eşi beni iki kere evden kovdun yine sesimi çıkarmadım falan yazıyodu,başka şeyler de yazıyodu ama onları buraya yazmaya gerek yok.bana sürekli yalan söylüyo,en ufak şeylerde bile yalan söylüyo diyo hep.bi kaç kere ayrılmak istemiş ama eşi yine canına kıymaya kalkmış bi kere kendini gazla boğmaya kalkmış,bi kere bileklerini kesmeyi çalışmış.ailesine söyle olanları onlar da bilsin dedim.nasıl söyliym dedi eşinin ablasına kayınvalidesi hırsız diye iftira atmış,kadın hastalanmış yataklara düşmüş bi de bunu söyliym de ölsün mü dedi.ben ondan ayrılamam,ancak o benden ayrılmak isterse biter bu iş diyo hep.peki bu şekilde o nasıl ayrılmak istemiyo diye sordum.benim onunla ettiğim kavgaları tartışmaları başka bi kadınla etsem bi dakka durmaz beni terk ederdi ama o bırakmıyo işte ben bıraksam da bırakmıyo diyo.intihara çok karşı eşi hakkında da hep diyo ben ona da dedim ben kendi canına kıyana acımam diye,yani intiharı asla düşünmez biliyorum ama hayattan o kadar bıkmış ki sürekli ölümden bahsediyo,sürekli ben ölünce biticek bu dertlerim gibisinden laflar ediyo.sanki hayattan vazgeçmiş,bi köşeye geçmiş olanları sadece izleyip ölüp kurtulmayı bekliyo.birbirimizi hala çok seviyoruz.ama benim tek isteğim onun bu hayattan kurtulup mutlu olması,o bu hayattan kurtulsun istiyosa benle hiç görüşmesin ben razıyım,yeter ki bu kadar çok şey çekmesin böyle.Çok uzun yazdım biliyorum,ama bizi suçlamayın bizi anlamaya çalışın diye herşeyi olduğu gibi anlatmaya çalıştım.Nolursunuz aranızda bizden daha büyükleriniz,görmüş geçirmişleriniz vardır bu işten kurtulmanın hiç bi çıkar yolu yok mudur?Bi çare gösterin bize nolursunuz

istese bırakır kızı . belkide seni kandırıyordur intihar ediyo falan diye. çocukları var mı biliyorum ama yarın birde çocuk yaparlarsa onu bahane eder o zamanda ayrılmaz. ne demek intihar ediyor ayrılınca balık baştan kokmuş aslında en başında daha nişanlıyken ayrılması gerekirdi. o kızla evlenerek işleri daha da zorlaştırmış.
bence karısını güzelce bir psikoloğa, psikatriye götürsün bu sık sık intihar ediyor diye. belli ki kız normal değil. sonra kızın durumu düzelince ayrılacaksa ayrılsın. çocuk da yapmasın bu sırada. yazık sorunlu bir anne eşini istemeyen bir baba ziyan olur arada.
sen sadece arkadaş gibi görüş onunla görüşceksende. eğer aranızda bir ilişki olacaksada boşandıktan sonra olsun. sen yuva yıkan kız olma.
ama bence onun o kızı boşamaya pek niyeti yok bana bahane ediyor gibi geldi. dikkatli ol.

çocukları yok.bana da hep bahane öne sürüyomuş gibi gelmişti başta ama onu anladıkça fikrim değişti.o bana beni asla üzmek istemediğini,bekle diyemediğini söylüyo zaten.ben de artık onu beklemekten geçtim sadece uzaklarda da olsa mutlu olsun istiyorum.onu anlıyorum çünkü artık o kadar yorulmuş ki,kendine çıkar yol bulamadıkça vazgeçmiş hayatından bizim çevremizde boşanmak henüz o kadar normalleşmedi malesef,hele de eşinin memleketinde bi de kızın üç tane abisi varken onları da zor durumda bırakmıyo kimseyi üzmeden bu işten sıyrılmak istiyo,am bunun için de hiç bi yol bulamıyo

Ya ne kadar saf ınsanlar varya neymıs nısanlıyken ayrılmaya kalktıgında ıntıhar ettı canına kıymaya kalktı dıye sırf evlenmek zorunda hıssedıyolar kendılerını, ya gecsınler bunları artık sırf bahane Allah'ın verdıgı cana kıymet vermeyen ondan bıle vazgecen ınsan herseyden vazgecer, korkarım ben o ınsandan Allah korkusu yok cunku bıde gıdıp evlencem yok daha neler..

Valla bana da bahane gibi geldi.Palavra sıkmış resmen.
4 yaşında erkek yeğenime zorla bir şey yaptıramıyoruz.Koskoca aklı başında adam mı zorla evlenecek?!

Tamam, sana karşı bir şeyler hissetmiş olabilir zamanında ama sanmıyorum ki aynı hislere şimdi de sahip olsun.
Bırak kurtul arkadaşım ya.Bir de 21 yaşındasın daha .