nerden başlıcam bilmiyorum şuan oturdum ağlıyorum ben çok yoruldum bıktım zorlanıyorum artık ayakta durmaya başlıkta da yazdığım gibi biz artık mutlu olamıyoruz önceden çok güzeldi herşey biz mutluyduk ama şimdi olmuyor kocamı çok ama çok seviyorum ama olmuyor onu toparlayamıyorum ona destek olmaya çalışıyorum o da bana olmaya çalışıo ama olmuyor işte mutlu olamıyoruz ikimizin gözlerinde de aynı acı biz aralık ayında kızımızı kaybettik sadece 3 gün yaşadı meleğim ve günden beri biz mutlu olamıyoruz eşim 13 yaşındayken annesini kaybetmiş bi de kızımızı kaybedince dünyası tepe taklak oldu benim için de zor ama onun için daha da zor farkındayım bu ay hamile olduğumu öğrendik herkesin içinde ağladı mutluluktan ama sonuç yine hüsran kimyasal gebelik oldu ve o yine sarsıldı o da bende birbirimiz için ayakta durmaya çalışıyoruz ama benim canım kocam alkol kullanıo daha geçenlerde konuştum tamam içmicem dedi ama yine içti dün akşam ve bu akşam benim kocam her akşam içen biri değil on günde bir içerdi(bünye sağlam olduğu için sarhoş olmuo yani nerde durması gerektiğini bilio ama bn yine de hiç içmesin istiorum) önceden de içerdi ama daha az sanırım unutmak istiyor içince unutabileceğini sanıo ama olmuyor ki unutlmuyor çektiğimz acılar geçmio biz mutlu olamıyoruz hayat bize gülmüyor nasıl düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyorum çaresizim elimden gelen herşeyi yapıorum ama onu mutlu edemiyorum bu ay hamile oldğumu öğrenince bana artık çocuk gördüğümüzde kafamızı çevirmemize gerek yok dedi bu cümle çok acı biz ne bi bebek eşyasına bakabilioz ne bi çocuk gördüğümzde yüzümüz gülümsüyor olmuyor yapamıyoruz ahhh be kızım beee canımın parçası sen gittğinden beri biz dağılmış durumdayız toparlanamıyoruz elbet bu günler geçecek ama sabır gücüm tahammül sınırım bitmiş durumda ben artık babanı mutlu görmek istiyorum çünkü ben onu çooook seviyorummm seni de çok seviyorum meleğim
biz seni çok özledik kızımmm
biz seni çok özledik kızımmm