BITTIM.

Kk ya neler olmuş böyle herkes birbirini yiyecek nerdeyse. Bende buna benzer depresyonda olduğum halimi yazmıştım ne güzel yardimci olmuşlardı fakat görüyorum ki şimdi konu sahibinin Asabiyet dört kat arttı. Hanımlar yaşanan herseye empati kurabilmek ve düşünceyi düzgünce kirmadan söyleyebilsek keşke. Buda maharet işidir. Karsinizdaki hanımı depresyona girmiş kardeşiniz olarak düşünün ne malum olmayacağı. Birgün gelir aynı dertten yanıp size gelmeyeceği. Lütfen sakin olun lütfen.
 
Benım de var bır kızım Allah bağışlasın yavrunuzu. Maalesef bazı bebekler gereğinden fazla huysuz olabiliyor. Inanın ıkı yıldır doya doya uyuduğumu bilmiyorum, uyku konusunu zorda olsa kabullenmenız gerek. Psikiyatriste gidin lütfen! Loğusa depresyonunu atlatamayan bırı olarak yazıyorum size.Nerede yuksek bıryer görsem aklıma kendımı atmak gelırdı:KK43: kimseye söyleyemedım hastayım çocuğumu benden alır yuvaya verırler dıye:KK43: sonra çocuğuma zarar vermekten korktum ve tedavımı oldum. Doktora gözyasları içinde anlattım derdımı.Bızım gibi o kadar çok anne var ki... Ama çocuğuma bırkez vurmadım neden vurdunuz demıyorum altını çiziyorum. Sadece sizi çok ıyı Anlıyorum.
 
Ken

Siz, ben, öteki dayanmış ne kadar güzel.
Herkesin gücü bir değil, desteği imkanı aynı değil, psikolojisi aynı değil.
Ben yaptım sen de yap mantığı bambaşkaymış.
Bu yorumdan önce arkadaşın ne yazdığına bakınız arkadaşım.
Evet herkes başka her bebek te başka.Değişmeyen tek şey anne stresli ise bebekte huzursuz oluyor.
 
Artik dayanacak gücüm kalmadi. Öyle yorgunum ki..
Daha önce konu actim yasadigim yerde yalnizim, cevre dinin diyenler icin söylüyorum o sansim da yok. Yurt disindayim, parklarda arkadas edinin deseniz o da olmuyor malum kültür farkimiz var..
Dün gece dayanamadim yavrumun poposuna sap sap attim. Cildiracak gibiydim, kendime hakim olmamiyorum. Bütün gece bagiriyor, kac gündür uyku uyumadim ama bagirmasa en azindan. Bir derdi de yok.
Kendimi berbat hissediyorum, gece basimin sag tarafinda kursun vardi sanki cok agriyordu.

Ben artik cocugumla gülmek eglenmek istiyorum. Bu halimle ne gülebiliyorum ne de güldürebiliyorum.
Dus alamiyorum, pesimden ayrilmiyor. Gündüz uykusunda zaman bulup yemek yapiyorum. Bugün onu da yapmayacagim. Burada sizinle konusmak istiyorum. Buna cok ihtiyacim var.

Havalar günes acca da yürüyüse ciksam diye bekliyorum. Hic yardim edenim yok, kaynanam arada ugrar. Aramiz söyle ki, ondan pek birsey isteyemiyorum. Bu konu baska acmak dahi istemiyorum.

Durumum söyle. Gülemiyorum. Bitkinim. Aglamamak icin zor duruyorum. Sezeryan oldum ve sürekli yara yerim agriyor. Kendime aynada bakmak istemiyorum.
En cok da cocugumla güzel ilgilenemiyorum. Icten ice bu bitiriyor beni. Bazen kiziyorum, hele ki geceleri. Hic sucu yok ama annesi gercekten kötü durumda. Bunlari yazarken bile gözlerim doldu. Cocuguma bunu yapmaya hakkim yok ama su an sevkate ve dinlemeye o kadar ihtiyacim var ki.

Bazen birsey olsa da hastanede yatsam birkac gün, belki dinlenirim diyorum. Sirf dinlenebilmek icin istiyorum bunu..

Kendimce evde spor yapardim, yürüyüse cikardim. Kendimi oyalamaya calisirim ama artik bu bile mümkün degil. Evim daginik, her seye yetisemiyorum. Nasil zaman geciyor anlamiyorum bile. Söyle doya doya aglasam...
Yaklasik bir senedir gece uyku uyumadim hic. En fazla bes kere 6 saat uyudugum olmustur bir sene boyunca.

Güclü olmaya calisiyorum. Bunlar kücük dertler diyorum. Ama herseyden bikmis durumdayim. Gülemiyorum. Artik bana hicbirsey zevk vermiyor. Psikolojik destek almak istiyorum ama yasadigim yerde dile cok hakim degilim. Doktora gitsem bile bana ne faydasi olacak. Sirf sakinlesmek icin hap verseler yeter diyorum..

Gercekten herseyi tüketmis gibiyim..

emziriyor musun? emzirmiyorsan ilaç kullan kendine ve çocuguna zarar vermeye başlamışsın.
 
Ben size haklısınız demeliydim dimi çok pardon.
Muhtesem hayatinizi da alip gidin bu konudan isterseniz. Ben sizin gibi degilim demek ki anlasamiyorum bakin cok acik. Neden hala ugrasiyorsunuz. Ne güzel beni anlayanlar saolsunlar destek veriyorlar. Siz yazmisiniz saolun yeterli. ama daha yorulmayin gidin siz. Lüften kabalasmadan.
 
Bu yorumdan önce arkadaşın ne yazdığına bakınız arkadaşım.
Evet herkes başka her bebek te başka.Değişmeyen tek şey anne stresli ise bebekte huzursuz oluyor.

evet anne stresli bebek huzursuz ve biz daha da üzülüyoruz. Bunu cekmesini zaten istemiyorum. Bu benin sucum olmasin ama. bilerek yaptigim birsey degil cünkü. Düzeltmeye calistigim birsey.
 
bu kadının elinden bu kadarı geliyo demek ki hanımefendiciğim, ben yazıyorum ama ben bile onu anlayamam çünkü eşim yardimci bana, sıkıştım mı gidiyorum ankaraya, herkesin bünyesi sinir sağlamlığı vs farklı farklı
Sorun kadının çektiklerinden ziyade üslubu oldu aslında,normal yazdığımız cevaplara bile çemkirmeye kalkınca insanlar üstüne gitti.Kimsede ''sen canavarsın,nasıl annesin '' demedi.
Konu sahibinin sinirleri yıprandıysa ve buraya konu açtıysa kendine ''canım'' diye hitap etmeyenleri azarlama hakkı yok.
Bak benim mesajım ve verdiği cevap aşşağıda.İnsanlara bu şekilde yaklaşırken yinede psikolojisine verip çok üstüne giden olmadı.
Benim var ve empati kurabiliyorum sizinle.
Gerçektende çocuğunuzun huzursuz olma sebebi sizsiniz.
Siz gerildikçe o daha çok gerilir,bir psikoloğa gidin ve çocuğunuza lütfen vurmayın.

Ben bunu pismanligini duyarken beni suclayici yorumlarinizi alin götürün buradan. Morali bozuk olna insan var dikkatinizi cekerim. Siz mesaj azmasaniz da olur. Bana iyi gelecek birsey demedikten sonra ne yazdiginizin bir önemi yok.
 
Artik dayanacak gücüm kalmadi. Öyle yorgunum ki..
Daha önce konu actim yasadigim yerde yalnizim, cevre dinin diyenler icin söylüyorum o sansim da yok. Yurt disindayim, parklarda arkadas edinin deseniz o da olmuyor malum kültür farkimiz var..
Dün gece dayanamadim yavrumun poposuna sap sap attim. Cildiracak gibiydim, kendime hakim olmamiyorum. Bütün gece bagiriyor, kac gündür uyku uyumadim ama bagirmasa en azindan. Bir derdi de yok.
Kendimi berbat hissediyorum, gece basimin sag tarafinda kursun vardi sanki cok agriyordu.

Ben artik cocugumla gülmek eglenmek istiyorum. Bu halimle ne gülebiliyorum ne de güldürebiliyorum.
Dus alamiyorum, pesimden ayrilmiyor. Gündüz uykusunda zaman bulup yemek yapiyorum. Bugün onu da yapmayacagim. Burada sizinle konusmak istiyorum. Buna cok ihtiyacim var.

Havalar günes acca da yürüyüse ciksam diye bekliyorum. Hic yardim edenim yok, kaynanam arada ugrar. Aramiz söyle ki, ondan pek birsey isteyemiyorum. Bu konu baska acmak dahi istemiyorum.

Durumum söyle. Gülemiyorum. Bitkinim. Aglamamak icin zor duruyorum. Sezeryan oldum ve sürekli yara yerim agriyor. Kendime aynada bakmak istemiyorum.
En cok da cocugumla güzel ilgilenemiyorum. Icten ice bu bitiriyor beni. Bazen kiziyorum, hele ki geceleri. Hic sucu yok ama annesi gercekten kötü durumda. Bunlari yazarken bile gözlerim doldu. Cocuguma bunu yapmaya hakkim yok ama su an sevkate ve dinlemeye o kadar ihtiyacim var ki.

Bazen birsey olsa da hastanede yatsam birkac gün, belki dinlenirim diyorum. Sirf dinlenebilmek icin istiyorum bunu..

Kendimce evde spor yapardim, yürüyüse cikardim. Kendimi oyalamaya calisirim ama artik bu bile mümkün degil. Evim daginik, her seye yetisemiyorum. Nasil zaman geciyor anlamiyorum bile. Söyle doya doya aglasam...
Yaklasik bir senedir gece uyku uyumadim hic. En fazla bes kere 6 saat uyudugum olmustur bir sene boyunca.

Güclü olmaya calisiyorum. Bunlar kücük dertler diyorum. Ama herseyden bikmis durumdayim. Gülemiyorum. Artik bana hicbirsey zevk vermiyor. Psikolojik destek almak istiyorum ama yasadigim yerde dile cok hakim degilim. Doktora gitsem bile bana ne faydasi olacak. Sirf sakinlesmek icin hap verseler yeter diyorum..

Gercekten herseyi tüketmis gibiyim..
Çocuğum yok tavsiyede bulunlmayacagim ama çok üzüldüm adınıza maddi durumunuz nasıl bebek için bakıcı yada yardımcı tutamazmisiniz en azından bi süre dinlenene kadar kendinizi iyi hisedene kadar allah yardimciniz olsun :KK43:
 
Artik dayanacak gücüm kalmadi. Öyle yorgunum ki..
Daha önce konu actim yasadigim yerde yalnizim, cevre dinin diyenler icin söylüyorum o sansim da yok. Yurt disindayim, parklarda arkadas edinin deseniz o da olmuyor malum kültür farkimiz var..
Dün gece dayanamadim yavrumun poposuna sap sap attim. Cildiracak gibiydim, kendime hakim olmamiyorum. Bütün gece bagiriyor, kac gündür uyku uyumadim ama bagirmasa en azindan. Bir derdi de yok.
Kendimi berbat hissediyorum, gece basimin sag tarafinda kursun vardi sanki cok agriyordu.

Ben artik cocugumla gülmek eglenmek istiyorum. Bu halimle ne gülebiliyorum ne de güldürebiliyorum.
Dus alamiyorum, pesimden ayrilmiyor. Gündüz uykusunda zaman bulup yemek yapiyorum. Bugün onu da yapmayacagim. Burada sizinle konusmak istiyorum. Buna cok ihtiyacim var.

Havalar günes acca da yürüyüse ciksam diye bekliyorum. Hic yardim edenim yok, kaynanam arada ugrar. Aramiz söyle ki, ondan pek birsey isteyemiyorum. Bu konu baska acmak dahi istemiyorum.

Durumum söyle. Gülemiyorum. Bitkinim. Aglamamak icin zor duruyorum. Sezeryan oldum ve sürekli yara yerim agriyor. Kendime aynada bakmak istemiyorum.
En cok da cocugumla güzel ilgilenemiyorum. Icten ice bu bitiriyor beni. Bazen kiziyorum, hele ki geceleri. Hic sucu yok ama annesi gercekten kötü durumda. Bunlari yazarken bile gözlerim doldu. Cocuguma bunu yapmaya hakkim yok ama su an sevkate ve dinlemeye o kadar ihtiyacim var ki.

Bazen birsey olsa da hastanede yatsam birkac gün, belki dinlenirim diyorum. Sirf dinlenebilmek icin istiyorum bunu..

Kendimce evde spor yapardim, yürüyüse cikardim. Kendimi oyalamaya calisirim ama artik bu bile mümkün degil. Evim daginik, her seye yetisemiyorum. Nasil zaman geciyor anlamiyorum bile. Söyle doya doya aglasam...
Yaklasik bir senedir gece uyku uyumadim hic. En fazla bes kere 6 saat uyudugum olmustur bir sene boyunca.

Güclü olmaya calisiyorum. Bunlar kücük dertler diyorum. Ama herseyden bikmis durumdayim. Gülemiyorum. Artik bana hicbirsey zevk vermiyor. Psikolojik destek almak istiyorum ama yasadigim yerde dile cok hakim degilim. Doktora gitsem bile bana ne faydasi olacak. Sirf sakinlesmek icin hap verseler yeter diyorum..

Gercekten herseyi tüketmis gibiyim..

merhaba, Yazdiklariniz beni 4 sene oncesine goturdu yasadiginiz seylerin hemen hemen aynisini yasadim. Bende Yurtdisindayim oglumu normal dogum olarak dogurdum dediginiz gibi kimse yanimda degildi. Sadece esim yanimdaydi.
bebeginiz kac aylik yada kac yasinda tum yorumlari okumadim belki belirtmissinizdir gormedim, 1 seneden sonra yavas yavas duzene giriyorlar ilk bir sene uyku nedir bilmiyordum. bu durumda etrafdan cok kendi kendine destek vermen onemli. ben surekli bu durumun gececegini ve buyuyunce herseyin daha iyi olacagini dusunerek atlatmaya calistim. yurtdisinda anneler grubu var dilinin cok iyi olmasina gerek yok onlarin yaninda olsan ve senin gibi olan bir cok anneninde oldugu gormen seni rahatlatacaktir. Eskiden yuruyuse cikardim demissin simdide bebginle cik yuruyusunu yap birak evin daginik kalsin oncelikle onemli olan sen ve bebegin. Imkanin varsa bebeginle Turkiyeye ailenin yanina git buda iyi gelecektir sana.
 
Son düzenleme:
Ve burada hamile olamayanlarin suçlusu da bu hanim değil ....sabri enerjisi tükenmiş bir kadin var .

sizler cocugum olursa şöyle şöyle olurum.diye yazıyorsunuz ama önceki sayfalarda alintiladigim hanimin tam 6 yil sonra çocuğu olmuş ve hicte sizin peşin peşin yazdiginiz gibi olmamış durumlar. Klavyeden ben de yazarim şöyle olurum konu sahibi de yazar ama olamamis iste olmayinca olmuyor

Hassassiniz anliyorum da umutsuz bir anneye saldirmaniza gerek yok.
 
emziriyor musun? emzirmiyorsan ilaç kullan kendine ve çocuguna zarar vermeye başlamışsın.
emziriyorum. Bu yüzden ilac kullanmiyorum. cocuga zararim mutsuz olmam. Bunu düzeltmeye calisiyorum. popoya saplak olayi cok büyütüldü ben canini acitmadim zaten. Bir anne bunu istemez zaten. Ama annesi olarak benim de sevkate ihtiyacim var bu günlerde. Annem olsa da yanimda dizine yatip aglayip uyusam keske..
 
Ilk bebegimi doguma yakin kaybettim birak geceleri gunduzleri bile uyuyamiyordum hamile ve bebek gormeye dayanamiyordum icim ciz ediyordu evden cikamiyordum simdi Allaha Şükür iki evladim var beterin beteri var ya hasta olsaydi yada Allah muhafza bi engeli olmus olsaydi da uyutmasaydi ne gizel saglikli bir evladin var sagsalim dogurmussun olaylara pozitif yonden bakmanizi tavsiye ederim belki de dogum sonrasi depresyonu da olabilir atlatanamis olabilirsiniz
 
Bence konu sahibi daha fazla germeyelim.. çocuğu düşünüyorum ben şuanda.
Biz farklı düşünenler sıyrılalım boşverin.
Benim anneme de tartışma sirasinda bi kadın ben evlenince öyle bir eş olurum ki herkesin ağzı açık kalır demiş

Evlenemedi. Geçen sene evlilik programında birini buldu .kayinvalidesiyle kavga ettiği için boşanmis hemen

Aklıma o geldi olasi anneliginizle ilgili yorumu okuyunca

Bence de siz konunun dışında bebek için üzülün biz anneyi sakinlestirmeye calisalim
 
Bacım naptın sen yav.gececek bunlar sık dişini oğlum birbucuk yasında hala gece uykımuz yok gunduz ıkı saat ondada ne yaparsam artık.wc ye bile kapım acık gıdıyorum her an sağ bacagıma yapışık ama alosıyorsun zamanla bukadar stres yapma yanlızlıgını muzıkle internetten fılmlerle kuran sohbetleri dınlemek istersen harıka sohbetler var ve rahatlatıyor uzerınde ne stres ne uykusuzluk kalmıyor. Ney sesleri en azından bebeğin sakınlesir ben hala hergun dınlıyorum telefonumda sesını açıp oğlusumda aglamalarını böyle kesti. Sezeryan yerın bır yıl falan ağrıyor ama gecıyor oda. Baktım yok deyıp salma kendını güzel güzel gıyın suslen makyaj yap motuvasyonun artsın.oğlum kusan bi bebektı bır yasına kadar sureklı kustu ona rağmen kendimi salmamaya çalıştım .sende yapabılırsın.
 
Eşinizle konuşun bu konuyu, hâlinizi anlatın. İlla ki vardır boş günü o zaman yardımcı olsun size. Inanın her erkek yorgun oluyor gün boyunca ama bu size yardımcı olmasına engel değil. Bır de çocuğunuzun uyku düzeni var mı? Hergun mesela akşam dokuZda uyutmaya çalışsanız? Yavru alışınca o saat gelince huysuzlanmaya başlar.
 
konu sahibi arkadaşım uykusuzluk çok yıpratmış sizi anlıyorum.eşinizin mutlaka yardımcı olması lazım.bana sorarsanız bebeğimizi de alın dışarı çıkın gezin dolaşın hem siz hem o açılırsınız.popoya şaplak atmayı abartarak nasıl döversin diye değerlendirecek değilim zaten ama hoş değil tabii.ama lütfen hem kendi sağlığınız hem de bebişin sağlığı için gerekiyorsa bir doktora görünün yardım alın inannın çok işe yarıyor.

Allah yardımcınız olsun.
 
Benim anneme de tartışma sirasinda bi kadın ben evlenince öyle bir eş olurum ki herkesin ağzı açık kalır demiş

Evlenemedi. Geçen sene evlilik programında birini buldu .kayinvalidesiyle kavga ettiği için boşanmis hemen

Aklıma o geldi olasi anneliginizle ilgili yorumu okuyunca

Bence de siz konunun dışında bebek için üzülün biz anneyi sakinlestirmeye calisalim
Çok etkilendim :KK61: Şimdi pcyi kapatıp tavsiyenizi dinleyeceğim :KK25:
 
canım ınsallah bır an once ferahlarsın ama soyle dusun bız o bebegı umutla hasretle beklıyoruz:KK43: mucıznın kıymetını bıl ve sana olan hedıyeye ıyı bak bunu dusun hep mutlu ol :)
 
Hanfendi sanırım sizi alıntılamadığım için cevap vermiyorsunuz .Bir üye sadece ağır konuşmuş size devamı gayet normal eleştiri yapıyor.Sürekli,savunma yapıyorsunuz ki aslında kötü bir şey de yapmamışsınız.Uyumayınca çocuğum sinirlendim hafif pat pat diye vurdum demissiniz ki bu da gayet normal bir şey.Ama siz bundan pişmanlık duymuşsunuz bu da bunun sizi de rahatsız ettiğini gösteriyor.Tabiki bebek insanı çok yorar,bazen depresyona da sokar ama tek olay bebek değil ki,yurtdışındayım diyorsunuz gülemiyorum,eşim yardım etmiyor diyorsunuz.Üstteki üyelerle durumunuz aynı değik onlar sadece bebeğin zorluğunu yaşıyoe,sizin bir sürü zorluğunuz var,doğal olarak sıkkınlığızı bebeğe de yansıtıyorsunuz.Bunla suçlu olunmuyor.En azından bir psikoloğa gidip içinizi dökün,ne kaybedersiniz?
 
X