Canım benim daha da iyi olacaksın .Ben bu duyguları bazen bir hastalığa benzetiyorum .Ayrılmayıp devam ettikçe hastalık sürüyor.Ayrılırsan öleceğini , çok mutsuz olacağını başaramayacağını sanıyorsun .Ama ayrılınca inan rahatlıyorsun.Çünü bir ilişki insana mutluluk vermeli.Eğe o aşk beni her gün ağlatıyorsa, mutsuz ediyorsa muhakkak ters giden bir şeyler var demektir.Bunu ne yazık ki arkadaşlık sürerken anlamıyorsun.Ama ayrılma gücünü bulduğunda olayları daha objektif göreceksin .Madem sana değer vermiyor, değer veren başka birini bulacaksın.Sana kendini değersiz hisettiren birini asla isteme.Çünkü bir süre sonra perişanları oynamaya başlıyorsun.Karşındakinin egosu senden besleniyor tatmin oluyor.Hatta bence ilişki tam bitmeden önce içindeki tüm duyguları yüzüne haykır.Sonra içinde kalıyor. keşke deseydim diyorsun.Yinde o hastalıklı duyguyu kesip atmak için muhakkaka ayrılman gerekli.Adeta kangren olmuş bir yara gibi düşün.İnan bana şimdikinden çok daha mutlu ve huzurlu hissedeceksin.Hiç yapamam deme , öyle bir başarıyorsun ki.......
insan psikologların başaramadığını kendi başarıyor.Canım benim tecrübe ile sabit , insan çok daha iyi hissediyor.kendinle gurur duymana neden oluyor.Ama yinde diyorsun ki ...tekrar geri dönse ve söyleyemediklerimi yüzüne söylesem ya da yazabilsem , suratına tükürsem , geçen onca acılı ayın hesabını sorsam i aslında onu hiç sevmediğini sadece hastalıklı bir alışkanlık olduğunu yüzüne söyleyebilsem ...umarım arkadaşımın duaları kabul olur bunalrı söyleyebilir.Yinde o acıdan sonra şimdi yaşanan huzur için allaha şükür.Sadece 11 gün oldu ve ayrılamam ölürüm dediği adamı sildiğinin ertesi günü dahahuzurluydu.Ablandan sevgilerle , gelişmeleri muhakkaka yaz...)