Bitmeyen Lohusa Sendeomu....

Mcxx .!.:

Merhaba Kizlar, ben 2 ay önce dogum yaptim. İlk dogumum. Cok sükür hamilelik ve dogum iyi gecti. Yavrum saglikli. Fakat 2 ay oldu ve ben hala o lohusa sendromunu atlatamadim. İlk günler korku vardi, ya bebegime birsey olursa diye...Bir iki hafta gectikten sonra, bebegim biraz miz miz ve sik sik aglar oldu...kolik dediler...bebegim iyi olsun da...baska birsey istemiyorum. Ama sanki depresyondayim. Bi yandan hala okuyorum. Bende cok uzadi. Ama birakmadim. 2016 babam vefat etti, cok ağır hastaysmdi, sonra 2017 evlilik derken ve simdi bebek. Birakmiyorum ama zorlaniyorum, cok az kaldi üniversitemin bitmesine. Oda beni bu ruh halime sokuyor. Boguluyorum, ne yapacam bilmiyorum. Sabah kalkiyorum bir saat gectikden sonra boğazım dügümleniyo...agliyorum sebepsizce agliyorum. Sükürsüzlük etmek istemiyorum. Annem yakinimda kocam da yardimci oluyor. Belki bagzilariniz anlayamayacak beni, ama bu his degismiyor. Eskiyi özler gibiyim. Annem ve babam li günleri. Ama bebegimi de cok seviyorum ama o gözlerimdeki yas bir türlü kurumuyor...aynisini yasayan varmi...Ne yapabilirim :*(( cok bocaliyorum...okuluda birqkasim geliyo, ama cok az kaldi diyorum geri kendime ama gücüm yok...

Genişletmek için tıkla...

Huysuzd .!.:

Mutlaka destek alın. Lohusa depresyonu sanılandan daha sık görülüyor ama maalesef destek almıyor, ihmal ediyor çoğu. Sonrasında daha büyük sorunlara sebep oluyor bu da. Hissettikleriniz çok doğal, kendinizi hiç suçlamayın, şükürsüzlük ettiğinizi düşünmeyin, bazı şeyler insanın elinde olmuyor. Online görüşme yapanlar da var bu dönemde, mutlaka araştırın derim.

Genişletmek için tıkla...

Mcxx .!.:

Merhaba Kizlar, ben 2 ay önce dogum yaptim. İlk dogumum. Cok sükür hamilelik ve dogum iyi gecti. Yavrum saglikli. Fakat 2 ay oldu ve ben hala o lohusa sendromunu atlatamadim. İlk günler korku vardi, ya bebegime birsey olursa diye...Bir iki hafta gectikten sonra, bebegim biraz miz miz ve sik sik aglar oldu...kolik dediler...bebegim iyi olsun da...baska birsey istemiyorum. Ama sanki depresyondayim. Bi yandan hala okuyorum. Bende cok uzadi. Ama birakmadim. 2016 babam vefat etti, cok ağır hastaysmdi, sonra 2017 evlilik derken ve simdi bebek. Birakmiyorum ama zorlaniyorum, cok az kaldi üniversitemin bitmesine. Oda beni bu ruh halime sokuyor. Boguluyorum, ne yapacam bilmiyorum. Sabah kalkiyorum bir saat gectikden sonra boğazım dügümleniyo...agliyorum sebepsizce agliyorum. Sükürsüzlük etmek istemiyorum. Annem yakinimda kocam da yardimci oluyor. Belki bagzilariniz anlayamayacak beni, ama bu his degismiyor. Eskiyi özler gibiyim. Annem ve babam li günleri. Ama bebegimi de cok seviyorum ama o gözlerimdeki yas bir türlü kurumuyor...aynisini yasayan varmi...Ne yapabilirim :*(( cok bocaliyorum...okuluda birqkasim geliyo, ama cok az kaldi diyorum geri kendime ama gücüm yok...

Genişletmek için tıkla...

daydaymama .!.:

Lohusa sendromu bazen 1 yıl bazen ise ömür boyu sürebiliyor. Ben 6 aya kadar beklemenizi o süreçte çevrenizden bebek bakımı ile ilgili yardım almanızı bol bol dışarı çıkmanızı öneriyorum. Geçmez ise psikolojik yardım alabilirsiniz. Daha önce de yazmıştım bu siteye şunu kişinin yeni kimliğine/duruma alışıp kabullenmesi 1 yıllık

Genişletmek için tıkla...

daydaymama .!.:

Lohusa sendromu bazen 1 yıl bazen ise ömür boyu sürebiliyor. Ben 6 aya kadar beklemenizi o süreçte çevrenizden bebek bakımı ile ilgili yardım almanızı bol bol dışarı çıkmanızı öneriyorum. Geçmez ise psikolojik yardım alabilirsiniz. Daha önce de yazmıştım bu siteye şunu kişinin yeni kimliğine/duruma alışıp kabullenmesi 1 yıllık bir süreçmiş.

Genişletmek için tıkla...

Mcxx .!.:

Annem iste arada yardima geliyor veya ben ona gidiyorum ama hani en iyi ben anliyorum oglumu..annem bakincada ben orda oluyorum yani 50% ben bakiyorum o olunca...

Genişletmek için tıkla...

daydaymama .!.:

:) lavaboya gidince bile aklınız kalıyordur muhakkak bir de çok küçük henüz. Ama (emziriyorsanız mesela) emzirdikten sonra kısa zamanlı bir yürüyüş/ alışverişe tek basınıza çıkmak (ya da eşinizle) çok iyi gelecektir. Bu bir süreç umarım kolay ve huzurlu bir şekilde atalatırsınız

Genişletmek için tıkla...

Mcxx .!.:

Merhaba Kizlar, ben 2 ay önce dogum yaptim. İlk dogumum. Cok sükür hamilelik ve dogum iyi gecti. Yavrum saglikli. Fakat 2 ay oldu ve ben hala o lohusa sendromunu atlatamadim. İlk günler korku vardi, ya bebegime birsey olursa diye...Bir iki hafta gectikten sonra, bebegim biraz miz miz ve sik sik aglar oldu...kolik dediler...bebegim iyi olsun da...baska birsey istemiyorum. Ama sanki depresyondayim. Bi yandan hala okuyorum. Bende cok uzadi. Ama birakmadim. 2016 babam vefat etti, cok ağır hastaysmdi, sonra 2017 evlilik derken ve simdi bebek. Birakmiyorum ama zorlaniyorum, cok az kaldi üniversitemin bitmesine. Oda beni bu ruh halime sokuyor. Boguluyorum, ne yapacam bilmiyorum. Sabah kalkiyorum bir saat gectikden sonra boğazım dügümleniyo...agliyorum sebepsizce agliyorum. Sükürsüzlük etmek istemiyorum. Annem yakinimda kocam da yardimci oluyor. Belki bagzilariniz anlayamayacak beni, ama bu his degismiyor. Eskiyi özler gibiyim. Annem ve babam li günleri. Ama bebegimi de cok seviyorum ama o gözlerimdeki yas bir türlü kurumuyor...aynisini yasayan varmi...Ne yapabilirim :*(( cok bocaliyorum...okuluda birqkasim geliyo, ama cok az kaldi diyorum geri kendime ama gücüm yok...

Genişletmek için tıkla...

gokkusaginadusenbukalemun .!.:

Kız kardeşim de yaşadı. Çok daha ağırını. Kocasını istemedi. Ki eniştem çok iyi davranır ona. El üstünde tutar. Asla onu istemiyorum diyordu.

Sebepsizce saatlerce ağlıyordu. 2 ay boyunca kocasından ayrı uyudu. En sonunda boşanmak istiyorum dedi. Sebebi yok istemiyorum diyordu sadece.

Psikolojik tedaviye zor ikna ettik. 3. Ayda normale döndü. Psikolojik tedavi görürken kendine hep “bu geçici bir durum. Gerçek değil hissettiklerim” diyerek atlattığını söylemişti.

Senin de şu an yaşadığın kaygılar geçici. Bence tedavi almalısın. Kendine birazcık zaman vermen yeterli.

Genişletmek için tıkla...

Mcxx .!.:

Zaten tedavi sart gibi...Bende cok zor yaklastim esime....

Genişletmek için tıkla...