Bitmeye yüz tutan evliliğim

Lupetta

🍒🍒🍒
Kayıtlı Üye
9 Kasım 2015
6.043
10.805
Hayırlı pazarlar hanımlar.

Kızım 2.5 yaşında şu an. Kızımdan önce sevildiğimi hissettiğim bir evliliğim vardı ve sorunumuz yoktu.

Eşimle çok tartışır olduk. Ne desem avazı çıktığı kadar bağıran, öfke kusan, tahammülsüz birine dönüştü. Tartışma derken onun bağırmasıyla kızımın yanında uzamasın diye susan taraf bem oldum ve içimde her durumda kabaran dağ gibi bir öfke oluştu. Bazen dışarıya vurdum ama içimde tam atamadığım bir öfke var ona karşı. Söyleyeceklerimi söylemediğim, bağıracaklarımı bağıramadım şeyler bende yük olarak duruyor.

Eylül ayında kardeşimin düğünü vardı. Gitmişken 3 hafta annemlerde kaldım kızımla. İşe başlayacağım daha gidemem diye (ayrı ve biraz uzak şehirlerdeyiz) Bir kere özledim vs bile yazmadı. Bunu dile getirdiğimde ise "sen yazdın mı" diye bunu bile kavgaya bozdu.

Şu an yine konuşmuyoruz. En son kavgamızda onu istemediğimi haykırdım. Kaç kere söyledim bağırarak hatırlamıyorum ama kriz gibi geldi bana. Dava açacağımı söyledim. Ondan sonra sessizleşti kendisi ve ev arkadaşı gibi kalıyoruz evde şu an. Evet şu anki gibi gidecekse gerçekten onu istemiyorum.

Hep beni suçluyor. Ne zaman onu gidip öpmüşüm ne zaman bilmem ne yapmışım. Hep ben suçluyum ama geriye baktığımda bana olan ilgi ve sevgisini kaybeden o. Ben zaten kendimle cebelleşiyordum doğumdan sonra. Bana destek olması gereken o değil miydi? O ise her şeyde bana bağırmayı tercih etti.

Şu anda da düşünüyorum başka birine "karımla zaten mutlu değilim boşanmak üzereyiz" demesini mi bekliyorsun. Çık git diye...
 
Son düzenleme:
Prenses erkek sendromu görüyorum, sen aradın mı sen mesaj attın mı diye bekleyen bu türde erkekler türediler malesef.

Yazma diyince yazmayan erkek görselleri at kocana 🤗

Boşanırsan şartların olgun mu? Kendi kendine geçinebilecek misin? İşin var elbet ama maddiyatın nasıl? Pişman olur musun? Özler misin?

Bunları iyice düşün. Sakin kafayla karar ver.
 
Prenses erkek sendromu görüyorum, sen aradın mı sen mesaj attın mı diye bekleyen bu türde erkekler türediler malesef.

Yazma diyince yazmayan erkek görselleri at kocana 🤗

Boşanırsan şartların olgun mu? Kendi kendine geçinebilecek misin? İşin var elbet ama maddiyatın nasıl? Pişman olur musun? Özler misin?

Bunları iyice düşün. Sakin kafayla karar ver.

Ayrılırsak kızımı alıp annemlere gidebilirim. Yoksa bana ev tutacak kadar parası filan yok. Annemler ayrı şehirdeler. Annemlere gider orda kızımı kreşe verir kendim de işe girebilirim.
 
Çoğu insan gibi yikici bir yorum yapmicam. Cunku evlilik yikmak kolay kurmak bir o kadar zor. Bence once karsina alip bir konusmayi dene. En azindan cift terapisine gitmeyi teklif et. Eger gene kabul etmez ayni sekilde devam ederse , senden degerlisi yok tabiki o zaman bosanmayi dusunebilirsin.
 
Ayrılırsak kızımı alıp annemlere gidebilirim. Yoksa bana ev tutacak kadar parası filan yok. Annemler ayrı şehirdeler. Annemlere gider orda kızımı kreşe verir kendim de işe girebilirim.

Annenler ne diyor bu işe iyice düşün taşın öyle karar ver.

Şimdilik boşanmışsın gibi düşün bi dene. ben olsam ben de ilgilenmeyen erkeğe ilgi göstermem hele de ilgi göster diye söylediğim halde ilgilenmiyorsa.

Çünkü bu sefer şımarma eğilimine giriyorlar.

Bazı evlilikler çocuktan sonra toparlanamıyor eşim asla 2. Çocuğu hakeden biri değil 1 de böyle olduysa.
 
Annenler ne diyor bu işe iyice düşün taşın öyle karar ver.

Şimdilik boşanmışsın gibi düşün bi dene. ben olsam ben de ilgilenmeyen erkeğe ilgi göstermem hele de ilgi göster diye söylediğim halde ilgilenmiyorsa.

Çünkü bu sefer şımarma eğilimine giriyorlar.

Bazı evlilikler çocuktan sonra toparlanamıyor eşim asla 2. Çocuğu hakeden biri değil 1 de böyle olduysa.

Kesinlikle ben ağzımın payını aldım. İkinci çocuk asla düşünmüyorum. İlk bir yıl kafamda "acaba kızım kardeşsiz olur mu? İlerde ister mi? İkinci olsun mu?" düşünceleri vardı ama tamamen sildim aklımdan. Annemler mecburen kabul ederler. Ben de mecburen giderim. Kimse istemez düzeni bozulsun
 
Hamilelik, doğum ve sonrası biz kadınlar için öyle meşakkatli, öyle zor ki, bunu anlamıyorlar..

Önce eşinizle başbaşa bir kahve içmeye bi mekana oturup konuşmayı deneyin, bakın uğraşmaya değer kurtarılacak bi evlilik var mı, eşinizin de bi çabası olacak mı..

Sonra mümkünse kızınızı annenize bırakıp bikaç günlüğüne tatile çıkıp birbirinizin anne baba olmadan önceki halini hatırlayın.. Her evliliğin buna ihtiyacı var bence, imkan varsa..
 
Senelerdir bu siteyi takip ediyorum sürekli okuduğum şey çocuktan sonra evliliğim mahvoldu. Çocuk çoğu evliliğin katili sanırım.
Maalesef. Ben de etrafımda gördüğüm kadarıyla süreci yönetemeyen, yönetmeye de gönlü olmayan erkekler yüzünden böyle olduğuna artık emin oldum.

Kadın zaten çocuğu doğuruyor. Alt üst olmuş bir hayatı var ve erkek elini suya sabuna sürmüyor. Ha erkek karısının durmunu fark edip ilgisini şefkatini eksik etmezse bence sorun çıkmaz pek fazla.

Erkek de çocuğa düşüyo. Ulan zaten annesi her şeyini yapıyor. Senin görevin karına daha fazla ilgi ve sevgi göstermek en azından ilk zamanlar. Hepsi bu
 
Bi kadının evliliğinde değersiz hissediyor olması çok üzücü geliyor bana. Bende çocuktan sonra dönem dönem bu duyguları hissettim ama benim psikolojimde tetikliyor olabilir çünkü eşime baktığımda büyük bi değişim göremiyorum. Ama eğer sizinki gibi somut şeylerim olsaydı bende kesinlikle sizin gibi eşimi istemezdim. Adı üstünde eş. İyi günde kötü günde sözü veriyoruz. Bu sözü yerine getirmeyen adamı hayatımda istemem. Sizde istememekte haklısınız. Ama arkadaşlarda haklı. Bi terapi denemesi, başbaşa biraz vakit geçirmek sorunları ve isteklerinizi anlamanıza yardımcı olucaktır. Bazende olmuyosa olmuyodur. Zorlayıpta kendinizi ve şahit olan kızınızı yıpratmaya gerek yok.
 
bazı erkekler kurmalı saat gibi kuracaksın. çiçek mi istiyorsun akşam bana çiçek al gel diyeceksin. sarılmasını mi istiyorsun gel bana sarıl diyeceksin. karşıdan bekleme yani beyinleri öyle çalışmıyor.

ama sizin evliliğininiz bu tavsiyeler için çok geç kalmış. maddi manevi gücünüz var ise hiç arkanıza bakmayın güzel yillarinizi heba etmeyin. Bir de dava acicam diyip beklemeye geçmeyin. istemiyorum deyip beklemeye geçmeyin. davayı açın evi terkedin yoksa sizi ciddiye almaz
 
Hayırlı pazarlar hanımlar.

Kızım 2.5 yaşında şu an. Kızımdan önce sevildiğimi hissettiğim bir evliliğim vardı ve sorunumuz yoktu.

Eşimle çok tartışır olduk. Ne desem avazı çıktığı kadar bağıran, öfke kusan, tahammülsüz birine dönüştü. Tartışma derken onun bağırmasıyla kızımın yanında uzamasın diye susan taraf bem oldum ve içimde her durumda kabaran dağ gibi bir öfke oluştu. Bazen dışarıya vurdum ama içimde tam atamadığım bir öfke var ona karşı. Söyleyeceklerimi söylemediğim, bağıracaklarımı bağıramadım şeyler bende yük olarak duruyor.

Eylül ayında kardeşimin düğünü vardı. Gitmişken 3 hafta annemlerde kaldım kızımla. İşe başlayacağım daha gidemem diye (ayrı ve biraz uzak şehirlerdeyiz) Bir kere özledim vs bile yazmadı. Bunu dile getirdiğimde ise "sen yazdın mı" diye bunu bile kavgaya bozdu.

Şu an yine konuşmuyoruz. En son kavgamızda onu istemediğimi haykırdım. Kaç kere söyledim bağırarak hatırlamıyorum ama kriz gibi geldi bana. Dava açacağımı söyledim. Ondan sonra sessizleşti kendisi ve ev arkadaşı gibi kalıyoruz evde şu an. Evet şu anki gibi gidecekse gerçekten onu istemiyorum.

Hep beni suçluyor. Ne zaman onu gidip öpmüşüm ne zaman bilmem ne yapmışım. Hep ben suçluyum ama geriye baktığımda bana olan ilgi ve sevgisini kaybeden o. Ben zaten kendimle cebelleşiyordum doğumdan sonra. Bana destek olması gereken o değil miydi? O ise her şeyde bana bağırmayı tercih etti.

Şu anda da düşünüyorum başka birine "karımla zaten mutlu değilim boşanmak üzereyiz" demesini mi bekliyorsun. Çık git diye...
Mutlu hissetmediğin bi yerde durma. Önce sen kendine değer ver. Umarım herşey gönlünce olur.
 
Bu adamları boşanmak onlara bir lütuf. Eski bekar hayatına geri dönecek . Siz kızınızla düzeninizden olacaksınız , çocuğunuzun tüm yükü üzerinizde olacak . Konuşmayı evliliği kurtarmayı bir deneyin karşılıklı olarak.
Bu yoruma kesinlikle katılıyorum. Adamlar zaten çocukla birlikte gelen sorumlulukların altından kalkamadıkları için, kısacası adam olmayı beceremedikleri için batırıyorlar. Hemen boşanmak demek onlara ödül vermek gibi bir şey. Çocuğun sorumluluğunu tamamen anneye yıkıp , arada bir hafta sonlarını çocuğuyla geçirip eğlenceli baba yı oynayarak tüm yükün altında gene eski eşini bırakıyor. Maddi durumu da yeterince iyi değilse zaten kuş kadar nafaka ya bağlanıyor ya bağlanmıyor. Bağlanan da bu devirde hiçbir şeye yetmiyor. Kadın hem maddi hem manevi yükü daha ağırlaşmış olarak devam ediyor. Ha tabii her şey son raddeye geldikten sonra artık bunları ölçüp biçmiş oluyorsun gözün bir şeyi görmüyor ama çocuğunuz daha küçükü. Zaten en zor yıllar çocuğun ilk yılları. Hala kurtarmaya değer bir şeyler görüyorsanız sakince konuşun. Çift terapisi alın. Birlikte biraz başbaşa zaman geçirin. Öyle karar verin derim
 
Maalesef. Ben de etrafımda gördüğüm kadarıyla süreci yönetemeyen, yönetmeye de gönlü olmayan erkekler yüzünden böyle olduğuna artık emin oldum.

Kadın zaten çocuğu doğuruyor. Alt üst olmuş bir hayatı var ve erkek elini suya sabuna sürmüyor. Ha erkek karısının durmunu fark edip ilgisini şefkatini eksik etmezse bence sorun çıkmaz pek fazla.

Erkek de çocuğa düşüyo. Ulan zaten annesi her şeyini yapıyor. Senin görevin karına daha fazla ilgi ve sevgi göstermek en azından ilk zamanlar. Hepsi bu
Kadınlar hamilelik sürecinde; anne olmaya, doğuma ,bebege ve doğumdan sonrasına, çocuklu hayata;
araştirarak, okuyarak, belki birilerine danışarak hazırlanıyor.
Erkekler bu konuda tabiri caizse biraz gelişine davranıyor ve yaşıyor. Hiç bir bilgi hazırlık olmadan lap diye baba oluyor ve bebekli hayata adapte olmuyor, olamiyorlar,
adeta hasta bir vücudun verdiği tepkileri veriyorlar veya
Guncellenmemiş, virüs yemiş bir uygulama gibi sapitiyorlar; kesilme, kopma, kendi kendine açılıp kapanma gibi davranışlar sergiliyorlar.
Sanırım eşinizin de bu güncellemesi yapılmamış, bir guncelleme gerekiyor gibi.

Ayrılmadan önce bir aile terapisi mi deneseniz?
 
Senelerdir bu siteyi takip ediyorum sürekli okuduğum şey çocuktan sonra evliliğim mahvoldu. Çocuk çoğu evliliğin katili sanırım.
Evliliğin katili çocuk değil de, sorumluluk duygusu gelişmemiş, anlayışsız, tahammülsüz erkekler bence. Adam paşa gibi ilgi görmüş, sevilmiş ama çocuk olunca kadıncağız hamilelik, doğum, lohusalik, bebek bakımı derken kendine 2 dakika ayıramazken hala ilgi bekleyip, kadının üstünden yük almayıp, üstüne prenses moduna giren ve artı öfke kontrolü olmayıp, eşine duygusal siddet uygulayan birine dönüşmüş. Ya da içindeki hödüğü ortaya salmış diyelim. Paşam istiyor ki hem çocuğu olsun, hem de hayatında hiçbir sen değişmesin, aka kendi parmağını kımıldatıp ilgi vermesin, tek anne yapıyor sanki çocuğu. 😤🤬
 
bazı erkekler kurmalı saat gibi kuracaksın. çiçek mi istiyorsun akşam bana çiçek al gel diyeceksin. sarılmasını mi istiyorsun gel bana sarıl diyeceksin. karşıdan bekleme yani beyinleri öyle çalışmıyor.

ama sizin evliliğininiz bu tavsiyeler için çok geç kalmış. maddi manevi gücünüz var ise hiç arkanıza bakmayın güzel yillarinizi heba etmeyin. Bir de dava acicam diyip beklemeye geçmeyin. istemiyorum deyip beklemeye geçmeyin. davayı açın evi terkedin yoksa sizi ciddiye almaz
Kadın ağzıyla talep edecekse bı anlamı yok ki
Duygusu olsa kendı aklına bı sekılde duserdi bence
 
Çocuklarımızla birlikte daha önce hiç açılmamış kutularımız açılır, hiç bilmediğimiz, derine gömdüğümüz şeyler açığa çıkar.
Eşiniz, dediğiniz gibi çocuktan önce çok iyiydiyse, şu anki durumu bununla açıklanabilir ancak.

Bundan dolayı umulur ki çocuğunuza bilenmeyin.
Çünkü o yalnızca sinyal lambası.
Esas arızayı görmeyip sinyal lambasına düşman olmak akıllıca olmaz.

İkiniz de bireysel destek alarak bunun üstesinden gelirsiniz.
Ama hemcinsim olarak onu buna zorlamayın.
Kendinizden başlayın. Böylece onun karşısında susan boyun eğen yanınızdan (çocuk ego durumu) sağlıklı bir yetişkin ego durumuna geçiş yaparak olaylardan daha az etkilenirsiniz. Bunun için size Tülay kök’ün kanalını öneriyorum.
“Mutlu ilişkiler için” kısmına abone olabilirsiniz, eminim çok faydasını göreceksiniz
 
Çocuktan sonra ikiniz de beklentilerinizi dile getirmeyip taleplerinizin karşılanmasını beklemişsiniz gibi geldi bana. İletişim sorunlarınız var gibi görünüyor. Çift olarak terapiye gitseniz size iyi gelebilir.
 
X