evlılıgın ılk yılı maalesef kavgaların en cok oldugu yıldır.
ofkelıyken erkekler kadınlardan daha kırıcı oluyor canım.
bız kadınlar cok duygusalız ve annelık ıc gudusu oldugu ıcın herseye sevgıyle sefkatle yaklasıyoruz.
emınımkı sızın evlılıgınız de de tutunacak bır dal mutlaka vardır..
bır kez daha konus bakalım esınle eger yıne aynısı olursa o zaman herseyı goze alırsın.
bazıları hak vermiş bazıları bana kızmış.ama yaşayan bilir derlerya ben eskiden sakin gayet mutlu bir bayandım neşeli biriydim.evlendim tüm bunlar yok oldu.hayatımda aptal kelimesini dahi kullanmış insan degildim evlendim ettigi küfürlere benbile şaşırdım ben artık eski ben degilim zaman okadar çok şeyi götürdüki benden anlatamam.acımı da kendim yaşadım sevincimide..eşim belki özünde iyi bir insan olabilir ama biz birbirimize göre degiliz.yetişme tarzı kültür farkı herşey sorun oldu evliligimizde.diyeceksinizki sevgiliyken anlamadınızmı yemin ediyorum normal benim gibi yaşayan bir adam tanıdım ben hayatım şöyle olcak bebegim böyle olcak diyordu.evlendik bir anda başka biriyle karşılaştım sürekli kavga gürültü şiddet bile uygulamaya kalktı ve birkaç kez vurdu en son geçen gun kavga sırasında bende hakaret ettim ona madem erkeksin evine karına bak vs..diye bana vurdu bende elimde kumadayla ona vurdum suratı resmen dagıldı kan revan içinde dedim bu sana ders olsun birdaha elini kaldır o elini kırıcam sen ne sanıyorsun kendini falan dedim.sonra bişekilde aramız düzeldi ki bu ara bayagı bi iyiyidik ailesine taşıncaz diyene kadar.bende bu akşam eşime senin kendine guvenin yok babam evi vermezse vermreesin ben 36 yaşında masterlı yapmış bi adamım karıma sahip çıkar kiraya çıkar bakarım diyemiyorsun dedim.o sustu ben saydım o susunca bazen üzülüyorum çokmu yükleniyorum diye ama hazmedemedigim tek şey hayatta adaletsizlik sahtekarlık yalan düürst olmama.bana en başta durumunu izah etseydi hayatım bunlar bunlar olabilir ama bunlar olamaz deseydi atıp tutmasaydı bende bukadar kahrolmaz lanet etmezdim.gider dengim olan biiryle evlenirdim kültürü yaşamı hayata bakışı denk olan biir olurdu eşim.çevre baskısından çekiniyorum.eşimin kızkardeşide boşanmış çocuguyla babsının evinde duruyor hatta hamileykrn boşanmış çocugu hiç babası görmemiş göstermemişler.bende eşime kızdım normal olsanız gelen boşamaz sizi dedim ailecek bi anormalsiniz dedim.artık tüm sinir sistemim alt üst olmuş durumda ne yapacagımı ne düşünecegimi bilmiyorum.eşim biraz sahip çıkmayı becerebilse suskun kapalı bir adam var karşımda.taşınmak istememin nedenide eşimin daha sosyal biri olacagını düşünüyorum.çünkü aileme gittigmizde 3 4 gun kaldıgımızda babam abim kuzenlerimle oturup kalkıyor işlere bakıyor şirkette daha konuşkan oluyor o ara onun içinde iyi olacagını düşünüyorum.birde kimsem yok akşama kadar 4 duvar delirmek üzereyim neden boş yere burda yaşayayım ki.işi de orda üstelik.allah sonumuzu hayır etsin bilmiyorum.aile terapistine gitmeyi kabul etse belki sorunlarımızı çözecegiz ama onu da kabul etmiyorki...birazcık daha zaman diyebiliyorum kendi kendime...ya gidip babasına oglunuzun bu kadar borcu var haberiniz olsun dicem eşime söylicem babana borcunu dedim söyle bakalım ne yapıyorum sana diye tehdit etti beni.ama söylemezsekde babası para isticek her ay açık büyücek icralık olcak yardımcı olmasın ama eşimden de istemezse borcunu öder en azından yada yardım etsin ogluna ozaman belki stresi azalır daha iyimser olur.her sıkıntıyı benim ailem biliyor üzülüyor birazda onun ailesi bilsin üzülsün benden bilmesinler...hakkımda hayırlısı.herkese tekrar teşekkür ediyorum..
evet babasına veriyor dikkatli okursanız teledonları neti babam ödüyor dedim suyu gazı elektr.ben ödemiyorum.harçlıgımı üstümü başımı tüm ihtiyaçlarımı ailem karşılıyor 2 yılsa eşim birtane etek aldı oda magazaya beraber girdik utandı sanırım o ödedi..
yorumlarınıza ihtiyacım var ne yapmalı n asıl davranmalıyım?
annem babam aslında anlaşamadıgımızı biliyor hatta ben anneme ayrılırsam birdaha evlenmem dedim ilerde evlatlık alırım dedim annemde ozaman çocugun olsun öyle ayrıl en azından çocugum var dersin demişti banada mantıklı gelmişti..
naznaznaz kullanıcısından alıntı
birgun mutlu olmadım desem yeridir.evlenmeden önce o sevgi dolu bana deliler gibi aşık olan adam gitti başka biri geldi.ozaman hediyeler çiçekler.güzel sözler dk başı aramalar.şimdi gun içinde kimse kimseyi aramaz akşamda pek konuşmayız.niianlyken çok ayrılalım dedim olmadı öyle pişmanımki evlendigime.hiç birşey paylaşmayız sohbet etmeyiz boşanmanın yükünü kaldırabilirmiyim bilmiyorum.intihar etmeyi çok düşündüm yada o ölse kurtulsam diye çok dua ettim.neden böyle bilmiyorum.eşime çok dedim madem böyle olcaktın neden hayatımı kararttın neden bana yalvardın agladın peşimde aylarca koştun arkadaşlarıma ikna edin diye yalvardın dedim ama o bana inanmasaydın dedi o an yıkıldım.ondan nefret ediyorum bunu biliyor defalarca yüzüne söyledim o da nefret ediyorum dedi bikaç kez.boşanalım çagır aileni bende çagırayım anlatalım ayrılalım dedim.sen ailene söyle benim ailem boşanınca ögrenir diyor.bir akıl verin..
düşünüyorum beni baglayan ne var diye.
tek cevabım çevre baskısı
boşandıktan sonra ne olur ne derler nasıl yaşarım ne yaparım.kaldırabilirmiyim vs...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?