Çevremdeki herkesin güzel giden ilişkilerini görünce ister istemez sevmek sevilmek istiyorum. Ben de kendimi hayatımda biri olmak zorunda değil diye telkin ediyorum ama içten içe sürekli üzülüyorum, çok duygusal yaklaşıyorum olaylara. Üzülmemeyi nasıl başarıyorsunuz?25 yaşına özgü değil bu. Ben 36 yaşındayım ben de hayatıma birini almak istesem 1 ay içinde gerçek yüzünü görüp üzülerek uzaklaşıyorum. Yalnızlık, sorunlu ilişkiden daha iyidir diye düşünüyorum. Hayatımda biri olmak zorunda değil diye kendimi telkin ediyorum. Illa biri olacaksa da sağlıklı ruhu olan biri olsun istiyorum.
Bu anlattığınız örnekteki kişi zaten normal biri değilmiş. Öfkesini kusacak yer arıyormuş. Bazı erkekler böyledir. Önce yok yere sinirlenir sonra kontrolsüz öfke kusar sonra özür diler ve başa sarar.
Sorunu kendinizde aramayın bence.
Seni gerçekten seven kişiler bunu düşündürtmez. Demek ki doğru kişi henüz karşına çıkmamış.Çevremdeki herkesin güzel giden ilişkilerini görünce ister istemez sevmek sevilmek istiyorum. Ben de kendimi hayatımda biri olmak zorunda değil diye telkin ediyorum ama içten içe sürekli üzülüyorum, çok duygusal yaklaşıyorum olaylara. Üzülmemeyi nasıl başarıyorsunuz?
Çevremdeki herkesin güzel giden ilişkilerini görünce ister istemez sevmek sevilmek istiyorum. Ben de kendimi hayatımda biri olmak zorunda değil diye telkin ediyorum ama içten içe sürekli üzülüyorum, çok duygusal yaklaşıyorum olaylara. Üzülmemeyi nasıl başarıyorsunuz?
Bir süredir flört ettiğim biri vardı. Baya iyiydik hatta birkaç kere beni sevdiğini bile söyledi ama dün alakasız bir konu yüzünden kavga ettik ve baya ağır şeyler yazdı. Bugün özür diledi ama ben tripli halimde devam edince yine sinirlendi ve yine ağır şeyler yazdı. Beni hayatında istemediğini söyledi. Hayatıma giren insanlara hemen bağlanmak, alışmak gibi bir sorun yaşıyorum bunu nasıl aşabilirim sizce? Hemen bağlanıyorum, alışıyorum ama sevgimi de sanki karşıya tam geçiremiyorum sanırım, aylarca konuştuğum kişi beni kolayca hayatından çıkartabiliyor ama ben sürekli takılı kalıyorum hemen bağlanıyorum, çevremdeki herkesin uzun süreli ilişkisi varken ben insanlarda uzun süreli yer edinemiyorum sanki. Hayatıma çok az insan girdi, ailem lisede, ünide sosyal olmama izin vermedi bunların etken olduğunu düşünüyorum ama artık 25 yaşındayım bu durumdan nasıl kurtulurum bilmiyorum hiç, içimi boşaltmak istedim.
Ya kendimi sevmeyi çok denedim geçen sene sürekli birkaç arkadaşımla vakit geçirdim, kitap okudum, kursa gittim, ders çalıştım, kendime sevdiğim şeyleri hediye alır gibi aldım ama bilmiyorum kendimi nasıl sevebilirim, ben başaramıyorum kendini sevme olayını. Ne yaparsam yapayım beni seven bir sevgilim olsun istiyorum.Tek kelime ile değersizlik duygun sebebiyle. Şöyle açıklayayım; karşındaki insanlardan sevgi-değer beklediğin için bir illüzyon içinde savrulman kaçınılmaz oluyor. Karşıdaki kişiye olan bağımlılığın duygulara olan Bağımlılığından kaynaklı. Çevrendeki insanların sana yansıttıgı her duyguyu sünger gibi emiyorsun. Çünkü temelde kendini sevmiyorsun ve kendine değer vermiyorsun. Yani kendi merkezinden merkezlenmiyorsun. Bunu başardığında insanların sana yaptıgı olumlu olumsuz hiçbir davranıs seni etkılemeyecek.
Bilmiyorum erkekler konusunda hep böyle karamsarım bunu düzeltemiyorum. Ama karşı taraf neden bağlanmıyor?Daha çok gençsin.
Böyle karamsarlık niye ?
Zaten biriyle birlikteysen bağlanıyorsun bu normal ama bağımlı olmak sıkıntı.
Sana ağır laflar söyleyen bir adamı çıkar hayatından.
Saygı en önemli şey
Doğru kişi çıkmamış henüz o yüzdenBilmiyorum erkekler konusunda hep böyle karamsarım bunu düzeltemiyorum. Ama karşı taraf neden bağlanmıyor?
Çevremdeki herkesin güzel giden ilişkilerini görünce ister istemez sevmek sevilmek istiyorum. Ben de kendimi hayatımda biri olmak zorunda değil diye telkin ediyorum ama içten içe sürekli üzülüyorum, çok duygusal yaklaşıyorum olaylara. Üzülmemeyi nasıl başarıyorsunuz?
Yorum yapmadan geçemedim aynen benim hayatımı yazmışsınız ben ek olarak ev almıştım birde 31 yaşında evlendim öyle çok aşık değilim evlenmeyide pek düşünmüyordum ama hayat arkadaşımı buldum gibi hissediyorum eminim sizinde karşınıza o kişi çıkacak :)Üzülmüyorum çünkü kendimi duygusal olarak besleyecek kaynaklarım var. Annem var yanımda, bi kedi aldım. Kütüphanem var. Kredi çektim araba aldım Onun borçlarını ödüyorum, kendimi oyalamak için spor yapıyorum, güzel yemekler tatlılar tarifler deniyorum. Güzel bir arkadaş çevrem var. Meslegimde başarılıyım. Yani hayatımda çok artı yönüm var.
Hayatımda doğru bir insan da olsaydi güzel olurdu ama kısmet bu işler.
Bu çabuk bağlanma durumumun farkında olduğum için kendime kızıyorum, bana kötü bir şey söylediği için ona da kızmaya devam ediyorum haliyle trip atmayı bırakamıyorum. Hem ona hem kendime kızmak gibi bir şey benim için sanırım.Bağlandığın kişi özür dilemesine rağmen neden tripli davranmaya devam ettin ben ona takıldım. Adamın yaptığı doğru demiyorum sakın yanlış anlama. Hani desen ki ağır konuştuğu için uzaklaştım, soğudum o yüzden tripli davrandım, anlarım. Ama sen hem bağlanıyorum dedin hem de affetmiyorsun, tribine devam ediyorsun. Anlamadım neden?
Umarım çok anlayışlı, ilgi dolu insanlar çıkar karşımıza…Babam ben daha doğmadan beni terk etti ve annemin üst damağını kırdı izi hala duruyor sebebi de beni aldırmadığı için ufakken yeteri kadar ilgi ve sevgi göremediğim için bendede çabuk bağlanma sorunu vardı en ufak ilgide kendimi çok iyi hissediyordum bu yeteri kadar ilgi görmemeyle alakalı bir durum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?