Dalga gibi gelsede bazı durumlarda farkındalık yaratmak için ağır konuşulabilir hatta ağlatmak bile gerekebilir..Bazılarında "ay üzüldüm,haklısın,keşke böyle olsaymış " gibi söylemler insanı çözüme yöneltmez.Acı çekebilirsiniz.Her insanın acısı ve buna verdiği tepkiler farklıdır.Her insanın derdinin kendine göre büyük olması gibi.Her hatayı,pişmanlığı,öfkeyi,nefreti insana has kabul edilemeyen en uçtaki duyguları bile anlarım.Acı çekmeyi seviyorum,mazoşistim ben dersen onu da anlarım.Bu da kabul edilebilir bir şeydir.Ben acısını yaşamaktan keyif aldığım bir şey için çözüm aramam.Ama bir insan farkındalığını yaşadığı ve çözümünü bildiği bir şeyi yapmıyorsa bu tamamen kendi seçimidir.Eğer bir insanın içinde bu yoksa kim ne derse desin,önemi yoktur.Değişim insanın kendisinde başlar.Önce düşüncelerini ona yöneltmeyi öğreneceksin.Bunun için zorlayacaksın kendini.Ama hem derdim var deyip hem çözümleri kabul etmiyorsan yapılabilecek hiç birşey yoktur.Eğer değişmek istiyorsan KENDİNE GEL !!!