- 21 Mayıs 2013
- 6.798
- 8.408
- 198
- Konu Sahibi sempatik_kiz
- #3.001
Selam kızlar.
Çocuk konusunda ben mi cesaretsizim insanlar mı gamsız anlayamıyorum. 1,5 yıl oluyor evlendiğimiz hala kredi ödüyoruz. Rahat geçiniyoruz ama birikim çok az. Çocuk mevzuu aramızda ara sıra geçiyor ama o kadar çok düşünüyorum ki. Kendimizi biraz daha toparlamalıyız diyorum hep. Ne kendimi ne o bebeği mahrum bırakmak istemem hiçbir şeyden. Millet çatır çatır doğuruyor. Öylesine umarsız.
Sonra bir kerelik bir şey değil ki. Onun geleceği, okulu, masrafı hiç bitmeyecek. Kendi rızkı ile gelecek evet ama yine de temkinli hareket etmeye çalışıyoruz.
Ara sıra o kadar istiyorum ki. Annelik hormonlarım depreşti yine diyorum. Sonra geçiyor. Çünkü kendimi farkında olmadan ikna etmişim borçlar ya bitecek ya bitmeye yüz tutacak çocuk için.
Bazen oluyor işin içinden çıkamıyorum. Ona sığınıyorum. Sen bilirsin Rabbim diyorum en doğru zamanı, bize de bildir diyorum.
aynı fikirdeyim harfi harfine şimdi kendime yada evime çok zaruri olmayan birşey almaya kalsam hemen aklıma borçlar yüzünden ertelediğim çocuk fikri geliyor hemen hayır alma diyorum
bende çok istiyorum evlat sahibi olabilmeyi hatta geçen sene 8 haftalık bir gebelik yaşadım ama o da birtakım olumsuzluklar arka arkaya gelince üzüntüden kayıp gitti avucumdan herşeyin hayırlısı dedim o gün ağlamadımmı hemde hüngür hüngür ağladım ama verende rabbim alanda şimdi diyorum ki allahım sen bizleri daha kötü duruma düşürmekten kurtardın şükürler olsun çünkü ben hamileyken eşim patronundan babalık zammı için konuşmaya gitti ama işten çıkartıldı eşimin işsiz kalması bizi maddi olarak çok etkiledi borç üstüne borç bindi üstelik benim gebeliğim devam etseydi çalışamayacaktım hep yatmam gerekecekti o zaman duvarları yerdik artık neyse çok çenem düştü