Birbirimizi seviyor muyuz yoksa sadece ihtiyacımız mı var?

xxrockgirlsx

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2019
162
78
26
Keşke bu konuyu konuşabileceğim ve akıl alabileceğim gerçekten sevdiğim ve güvendiğim insanlar olsaydı hayatımda... fakat gerçekten güvendiğim kimse yok hayatımda ama içimde de taşıyamıyorum artık çok doldum. Çok uzatmak ve ayrıntılara boğmak istemiyorum kimseyi bu yüzden elimden geldiğince özet geçeceğim. Erkek arkadaşımla 2 senedir çok güzel giden bir ilişkimiz var gerçekten o şimdiye kadar ki tüm dualarımın karşılığı gibi.. bana olan davranışları hassasiyeti ve merhameti o özenli düşünceleri ayrıntıları hepsi.. hani böyle birisini bulabileceğime inancım yoktu daha doğrusu böyle birisinin var olduğunu düşünmüyordum. Aramızdaki ilişkiyi ve erkek arkadaşımı abartmak niyetinde değilim tabi ki her ilişki gibi bizimki de kusursuz değil fakat olay bizim romantik ilişkimizden ziyade erkek arkadaşımın kendi özel hayatında ki sorumsuzluğu. Aynı bölümden sınıf arkadaşıydık biz. Ben mezun oldum fakat o şu an beşinci yılını bitiriyor. Eski konularımdan bilen bilir erkek arkadaşımın ailesi biraz sıkıntılı maddi açıdan bu sebeple erkek arkadaşım pandemiden bu yana çalışıyor kendi harçlığını kazanmak durumunda kendi kendini geçindiriyor. Full time bir işte çalışmak zorunda çünkü part time işlerin para getirisi yeterli olmadı ekonomi malum. Fakat hem çalışıp hem okula zaman ayıramıyor. Ben sürekli ikisini bir arada götüren insanlardan bahsedince de sinirleniyor ben o değilim ben yapamıyorum kapasitem yok diyip geçiştiriyor. Onu da anlıyorum alt sınıflarla beraber okumak zorunda şuan bende yanında değilim kendi memleketime döndüm hiç arkadaşı kalmadı sadece işe gidip geliyor ve okul ona sadece başarısızlığını hatırlatıyor. Aslında hocalarımız dünya tatlısı hani çok anlayışlılar erkek arkadaşım telafi sınavını kaçırmıştı telafinin telafisine bile girmeye ikna edebildik neyse ki.. Derslerimizin çoğu sunum proje ve uygulama bazlı yani öyle sınav çalışıp ders kasacağı bir durumda yok fakat bu dönem 7 dersin beşinden kalmış durumda bu sebeple morali çok bozuldu ve kurtarabileceği dersleriyle de uğraşmıyor. Ben de deliriyorum. 2 tane dersten kaldın diye diğer derslerinin de kalabileceğini anlamına gelmiyor diyorum ama içinden hiç bir şey yapmak gelmiyormuş. Bu nokta da onu anlamakta çok zorlanıyorum. Açıkçası ödevi olan 2 dersini ben yaptım yani geçtiği derslerden de benim yardımımla geçti zaten. Ben artık buna katlanamıyorum, bu şuursuzluğuna bu salmışlığına katlanamıyorum. Kendisinin benim ufacık bir işim için yapmayacağı şey yoktur. Zamanında o da benim derslerimi ödevlerimi yaptı bana çok yardım etti ama asla kendisi için bir şey yapmıyor. İnsan kendisi için nasıl bir şey yapmaz? Bu konulardan o kadar çok kavga ettik ki bu sene... Okulu bir sene daha uzadığı için çok korkuyorum. Zaten ilk defa uzaktan idare ediyoruz onun da ayrı bir zorluğu vardı, bu sene bitirip okulunu yanıma gelecekti düzgün bir işe girebilecekti.. şimdi okulu uzayınca bizim hayallerimizde tekrar bir sene daha uzadı ve işin doğrusu bu geçtiğimiz bir sene oldukça zorluydu bizim için bunu bir sene daha yapabilir miyim bilmiyorum.. Bir de kendisi çok çabuk düşüyor çok çabuk morali bozuluyor sürekli onu toparlamakla uğraşıyorum sürekli onu motive etmek zorunda kalıyorum ama aynı zamanda kendim de bir sürü şeyle uğraşıyorum zaten altı üstü saçma sapan bir bölümün saçma sapan bir dersi için sürekli motivasyonu bozulan birine daha kaç kere nutuk çekebilirim sürekli aynı şeyler o kadar yoruldum ki...
Lütfen yanlış anlaşılma olmasın kendisi benim sorunlarımla da gayet ilgili beni hep dinler her zaman destek çıkar her anlamda hem maddi hem manevi bununla ilgili bir sorunum yok hani onun dertlerinden bana sıra gelmiyor kendimi düşünemiyorum değil olay. Sadece benim kızdığım nokta kendisi için hiç bir şey yapmaması. Ve hep ben destek oluyorum o istemiyor en azından sen yapma kendim halledicem bu sefer diyor ama elimde değil yardım etmeden duramıyorum halledemeyecek gibi hissediyorum ki bu dönem zaten yardım etmediğim için böyle oldu.. acaba o da bana mı güveniyor sürekli? Aklımda çok fazla soru dönüyor hem onunla ilgili hem kendimle ilgili. Böyle bir ilişki istemiyorum aslında beni ve kendisini aşağıya çeken birisiyile birlikte olmak istemiyorum. Ama sırf başarısız olduğu için onu yarı yolda da bırakmak istemiyorum bencillik yapmış olacağım. Acaba daha farklı bir desteğe mi ihtiyacı var? Anlayamıyorum lütfen yardım eder misiniz.
 
Fazla mı karışıyorsunuz acaba? Bazen bu da ters teper çünkü. Açıkcası sorumluluklarımı inat ile başkası gereğinden fazla yüklense, üstüne bir de başımın etini yese soğuma gelir bana da. Kendimi yetersiz hissettirir. Her şeyin fazlası zarar. Başaracaksa kendi başarsın bırakın. Sizin iteklemenizle olandan hayır gelmez zaten.
 
Keşke bu konuyu konuşabileceğim ve akıl alabileceğim gerçekten sevdiğim ve güvendiğim insanlar olsaydı hayatımda... fakat gerçekten güvendiğim kimse yok hayatımda ama içimde de taşıyamıyorum artık çok doldum. Çok uzatmak ve ayrıntılara boğmak istemiyorum kimseyi bu yüzden elimden geldiğince özet geçeceğim. Erkek arkadaşımla 2 senedir çok güzel giden bir ilişkimiz var gerçekten o şimdiye kadar ki tüm dualarımın karşılığı gibi.. bana olan davranışları hassasiyeti ve merhameti o özenli düşünceleri ayrıntıları hepsi.. hani böyle birisini bulabileceğime inancım yoktu daha doğrusu böyle birisinin var olduğunu düşünmüyordum. Aramızdaki ilişkiyi ve erkek arkadaşımı abartmak niyetinde değilim tabi ki her ilişki gibi bizimki de kusursuz değil fakat olay bizim romantik ilişkimizden ziyade erkek arkadaşımın kendi özel hayatında ki sorumsuzluğu. Aynı bölümden sınıf arkadaşıydık biz. Ben mezun oldum fakat o şu an beşinci yılını bitiriyor. Eski konularımdan bilen bilir erkek arkadaşımın ailesi biraz sıkıntılı maddi açıdan bu sebeple erkek arkadaşım pandemiden bu yana çalışıyor kendi harçlığını kazanmak durumunda kendi kendini geçindiriyor. Full time bir işte çalışmak zorunda çünkü part time işlerin para getirisi yeterli olmadı ekonomi malum. Fakat hem çalışıp hem okula zaman ayıramıyor. Ben sürekli ikisini bir arada götüren insanlardan bahsedince de sinirleniyor ben o değilim ben yapamıyorum kapasitem yok diyip geçiştiriyor. Onu da anlıyorum alt sınıflarla beraber okumak zorunda şuan bende yanında değilim kendi memleketime döndüm hiç arkadaşı kalmadı sadece işe gidip geliyor ve okul ona sadece başarısızlığını hatırlatıyor. Aslında hocalarımız dünya tatlısı hani çok anlayışlılar erkek arkadaşım telafi sınavını kaçırmıştı telafinin telafisine bile girmeye ikna edebildik neyse ki.. Derslerimizin çoğu sunum proje ve uygulama bazlı yani öyle sınav çalışıp ders kasacağı bir durumda yok fakat bu dönem 7 dersin beşinden kalmış durumda bu sebeple morali çok bozuldu ve kurtarabileceği dersleriyle de uğraşmıyor. Ben de deliriyorum. 2 tane dersten kaldın diye diğer derslerinin de kalabileceğini anlamına gelmiyor diyorum ama içinden hiç bir şey yapmak gelmiyormuş. Bu nokta da onu anlamakta çok zorlanıyorum. Açıkçası ödevi olan 2 dersini ben yaptım yani geçtiği derslerden de benim yardımımla geçti zaten. Ben artık buna katlanamıyorum, bu şuursuzluğuna bu salmışlığına katlanamıyorum. Kendisinin benim ufacık bir işim için yapmayacağı şey yoktur. Zamanında o da benim derslerimi ödevlerimi yaptı bana çok yardım etti ama asla kendisi için bir şey yapmıyor. İnsan kendisi için nasıl bir şey yapmaz? Bu konulardan o kadar çok kavga ettik ki bu sene... Okulu bir sene daha uzadığı için çok korkuyorum. Zaten ilk defa uzaktan idare ediyoruz onun da ayrı bir zorluğu vardı, bu sene bitirip okulunu yanıma gelecekti düzgün bir işe girebilecekti.. şimdi okulu uzayınca bizim hayallerimizde tekrar bir sene daha uzadı ve işin doğrusu bu geçtiğimiz bir sene oldukça zorluydu bizim için bunu bir sene daha yapabilir miyim bilmiyorum.. Bir de kendisi çok çabuk düşüyor çok çabuk morali bozuluyor sürekli onu toparlamakla uğraşıyorum sürekli onu motive etmek zorunda kalıyorum ama aynı zamanda kendim de bir sürü şeyle uğraşıyorum zaten altı üstü saçma sapan bir bölümün saçma sapan bir dersi için sürekli motivasyonu bozulan birine daha kaç kere nutuk çekebilirim sürekli aynı şeyler o kadar yoruldum ki...
Lütfen yanlış anlaşılma olmasın kendisi benim sorunlarımla da gayet ilgili beni hep dinler her zaman destek çıkar her anlamda hem maddi hem manevi bununla ilgili bir sorunum yok hani onun dertlerinden bana sıra gelmiyor kendimi düşünemiyorum değil olay. Sadece benim kızdığım nokta kendisi için hiç bir şey yapmaması. Ve hep ben destek oluyorum o istemiyor en azından sen yapma kendim halledicem bu sefer diyor ama elimde değil yardım etmeden duramıyorum halledemeyecek gibi hissediyorum ki bu dönem zaten yardım etmediğim için böyle oldu.. acaba o da bana mı güveniyor sürekli? Aklımda çok fazla soru dönüyor hem onunla ilgili hem kendimle ilgili. Böyle bir ilişki istemiyorum aslında beni ve kendisini aşağıya çeken birisiyile birlikte olmak istemiyorum. Ama sırf başarısız olduğu için onu yarı yolda da bırakmak istemiyorum bencillik yapmış olacağım. Acaba daha farklı bir desteğe mi ihtiyacı var? Anlayamıyorum lütfen yardım eder misiniz.


Ailesinden destek göremediği için köpek gibi tam zamanlı çalışmak zorunda olan bir gencin ne ara oturup düzgünce okula zaman ayırmasını bekliyorsun? Aldığı maaş 35 bin değildir. Bugün geçim derdi, maddi sıkıntılar 22-23 yaşında, ailesinin sahip çıkamadığı biri için ne kadar zor farkında değil misin? Kendisi için gerçekten bir şey yapmıyor mu sanıyorsun? Çocuk çalışmasa senle bir kahve içecek parası olmayacak. Biriktirse bu ekonomide o biriktirilen para ona ne kadar yetecek? Mecburen okulu erteleyip çalışması gerekiyor.
 
Keşke bu konuyu konuşabileceğim ve akıl alabileceğim gerçekten sevdiğim ve güvendiğim insanlar olsaydı hayatımda... fakat gerçekten güvendiğim kimse yok hayatımda ama içimde de taşıyamıyorum artık çok doldum. Çok uzatmak ve ayrıntılara boğmak istemiyorum kimseyi bu yüzden elimden geldiğince özet geçeceğim. Erkek arkadaşımla 2 senedir çok güzel giden bir ilişkimiz var gerçekten o şimdiye kadar ki tüm dualarımın karşılığı gibi.. bana olan davranışları hassasiyeti ve merhameti o özenli düşünceleri ayrıntıları hepsi.. hani böyle birisini bulabileceğime inancım yoktu daha doğrusu böyle birisinin var olduğunu düşünmüyordum. Aramızdaki ilişkiyi ve erkek arkadaşımı abartmak niyetinde değilim tabi ki her ilişki gibi bizimki de kusursuz değil fakat olay bizim romantik ilişkimizden ziyade erkek arkadaşımın kendi özel hayatında ki sorumsuzluğu. Aynı bölümden sınıf arkadaşıydık biz. Ben mezun oldum fakat o şu an beşinci yılını bitiriyor. Eski konularımdan bilen bilir erkek arkadaşımın ailesi biraz sıkıntılı maddi açıdan bu sebeple erkek arkadaşım pandemiden bu yana çalışıyor kendi harçlığını kazanmak durumunda kendi kendini geçindiriyor. Full time bir işte çalışmak zorunda çünkü part time işlerin para getirisi yeterli olmadı ekonomi malum. Fakat hem çalışıp hem okula zaman ayıramıyor. Ben sürekli ikisini bir arada götüren insanlardan bahsedince de sinirleniyor ben o değilim ben yapamıyorum kapasitem yok diyip geçiştiriyor. Onu da anlıyorum alt sınıflarla beraber okumak zorunda şuan bende yanında değilim kendi memleketime döndüm hiç arkadaşı kalmadı sadece işe gidip geliyor ve okul ona sadece başarısızlığını hatırlatıyor. Aslında hocalarımız dünya tatlısı hani çok anlayışlılar erkek arkadaşım telafi sınavını kaçırmıştı telafinin telafisine bile girmeye ikna edebildik neyse ki.. Derslerimizin çoğu sunum proje ve uygulama bazlı yani öyle sınav çalışıp ders kasacağı bir durumda yok fakat bu dönem 7 dersin beşinden kalmış durumda bu sebeple morali çok bozuldu ve kurtarabileceği dersleriyle de uğraşmıyor. Ben de deliriyorum. 2 tane dersten kaldın diye diğer derslerinin de kalabileceğini anlamına gelmiyor diyorum ama içinden hiç bir şey yapmak gelmiyormuş. Bu nokta da onu anlamakta çok zorlanıyorum. Açıkçası ödevi olan 2 dersini ben yaptım yani geçtiği derslerden de benim yardımımla geçti zaten. Ben artık buna katlanamıyorum, bu şuursuzluğuna bu salmışlığına katlanamıyorum. Kendisinin benim ufacık bir işim için yapmayacağı şey yoktur. Zamanında o da benim derslerimi ödevlerimi yaptı bana çok yardım etti ama asla kendisi için bir şey yapmıyor. İnsan kendisi için nasıl bir şey yapmaz? Bu konulardan o kadar çok kavga ettik ki bu sene... Okulu bir sene daha uzadığı için çok korkuyorum. Zaten ilk defa uzaktan idare ediyoruz onun da ayrı bir zorluğu vardı, bu sene bitirip okulunu yanıma gelecekti düzgün bir işe girebilecekti.. şimdi okulu uzayınca bizim hayallerimizde tekrar bir sene daha uzadı ve işin doğrusu bu geçtiğimiz bir sene oldukça zorluydu bizim için bunu bir sene daha yapabilir miyim bilmiyorum.. Bir de kendisi çok çabuk düşüyor çok çabuk morali bozuluyor sürekli onu toparlamakla uğraşıyorum sürekli onu motive etmek zorunda kalıyorum ama aynı zamanda kendim de bir sürü şeyle uğraşıyorum zaten altı üstü saçma sapan bir bölümün saçma sapan bir dersi için sürekli motivasyonu bozulan birine daha kaç kere nutuk çekebilirim sürekli aynı şeyler o kadar yoruldum ki...
Lütfen yanlış anlaşılma olmasın kendisi benim sorunlarımla da gayet ilgili beni hep dinler her zaman destek çıkar her anlamda hem maddi hem manevi bununla ilgili bir sorunum yok hani onun dertlerinden bana sıra gelmiyor kendimi düşünemiyorum değil olay. Sadece benim kızdığım nokta kendisi için hiç bir şey yapmaması. Ve hep ben destek oluyorum o istemiyor en azından sen yapma kendim halledicem bu sefer diyor ama elimde değil yardım etmeden duramıyorum halledemeyecek gibi hissediyorum ki bu dönem zaten yardım etmediğim için böyle oldu.. acaba o da bana mı güveniyor sürekli? Aklımda çok fazla soru dönüyor hem onunla ilgili hem kendimle ilgili. Böyle bir ilişki istemiyorum aslında beni ve kendisini aşağıya çeken birisiyile birlikte olmak istemiyorum. Ama sırf başarısız olduğu için onu yarı yolda da bırakmak istemiyorum bencillik yapmış olacağım. Acaba daha farklı bir desteğe mi ihtiyacı var? Anlayamıyorum lütfen yardım eder misiniz.
Allahtan ayrıntı vermemişsin, verseydiniz kitap çıkarmış parağraflara dikkat edin ne olur okuyan insanlar var bu yazdıklarınızı kimsenin annesi değilsin ömür boyu hadi diyecek halin de yok sal gitsin
 
Hepsini okuyamadim ama benzeri esimin basindan gecti. O hem aile sirketini yonetip hem de okuyordu. Ust uste kalinca ailesine bile yalan soylemisti. Herkes mezun oldu saniyordu. Sevgiliyken ugrastim ama yok psikolojisi bitik bi haldeydi hic ugrasmak istemedi. Bi kaza geciraem ölsem de kurtulsam kafasindaydi. Ben israr ettikce, bnim ozel bi sorunum seni ilgilendirmez derdi. Bunu dert ediyorsan seni anlarim ayriliriz ama bunu sorgulamadan sadece iliskimize odaklan demisti. Ki ben ondan cok kafayi yemistim uzuluyordum. Neyse ki 27 yasinda evlendik. Evlendikten bi sure sonra tekrar basarabilecegine onu heveslendirdim. Tekrar kayit yaptirdik. O sirada hamile oldugumu ogrendik. Hamile halimle onun projelerine yardimci oluyordum. Ve evden calisiyordum. Sonuc itibariyle mezun oldu. Simdi kurumsal bi firmada ise basladi. Daha mutlu ve sen olmasan cesaretlenemezdim diyor.

Simdi sizin durum daha farkli. Evlenin duzelir diyemem asla. Bizim sansimiz ailelerimiz maddi manevi arkamizdaydi, aile sirketinde calisiyordu ve benim de ekonomik ozgurlugum vardi. Sadece proje bitim zamqnlari manevi olarak cok yiprandik cunku stres yapip eli ayagina dolaniyordu.. ustelik kendinden kac yas kucuklerle ayni siniftaydi. Size tavsiyem uzerine gitmeyin su akar yolunu bulur. Erkeklere bisey dedikce ters tepiyor..
 
Psikoloji okusaydiniz keşke.Hic ele alınmak istemeyen vaka kendine çelme takan dünyaya küsen elindekiyle olduğu yere kadar diyen ve kendi hayatinin sorumluluğu alamayan aslında tam da yetişkin olmamış bir erkek ve onun hayatında derdini dert edinen elinden tutan anne abla rolü üstlenen ve senelerce çıktık işte hayalkerimiz var işte ne yapmış ders çalıştırmış işte duygusal falan yanınızda olmuş.Kocaman bir derdin var ki u sahibi sen bu erkekle evlenirsen okulu bitse bile o iş bulduğu yerlerde sorunu bitmez onun.Sana birşey diyeyimmi ilişkilerde anne rolü dost rolü üstlenme bu vefasızlık değil.Sen ömür boyu onun hayat enerjisi olamazsın bu olumsuzlukta sinir hastasi evin tüm sorumluluğunu alan bir kadın olursun ancak.Dolu onlardan evlenince düzelmiyor gerçi iyice bozuluyor.Dualarinin karşılığı buysa Allah'ın sevgili kulusunki hep bir sorun çıkıyor evlenemiyorsun onunla.Anlayana ibret yani.Yorumum bu
 
Tam zamanli calisip okula yetisememesi gayet dogal
ailesi sinav doneminde de mi yardim edemeyecek kadar kotu durumdalar?
Calistigi parayi biriktiriyor mu napiyor? En azindan kenara para atip seneye part time bir ise girip okula daha fazla asilmak gibi bir plani var mi yani?
Yani ailesi sınav döneminde nasıl yardım edebilir ki? Sigortalı full time bir işte ya çalışırsın ya da işten ayrılırsın. İşten öyle kafasına göre izin vermiyorlar maalesef özel sektör. Kaldı ki sınavına bile yollayamadılar eleman eksik olduğu için hocayla konuşup rapor alıp halletti telafiye girecek.. böyle bir durum da maalesef ki.
 
Fazla mı karışıyorsunuz acaba? Bazen bu da ters teper çünkü. Açıkcası sorumluluklarımı inat ile başkası gereğinden fazla yüklense, üstüne bir de başımın etini yese soğuma gelir bana da. Kendimi yetersiz hissettirir. Her şeyin fazlası zarar. Başaracaksa kendi başarsın bırakın. Sizin iteklemenizle olandan hayır gelmez zaten.
Çok haklısınız ve evet o da fazla karıştığımı söyler hep ama karışmadan da edemiyorum onun iyiliğini istiyorum. Bitsin gitsin kurtarsın istiyorum yüzdü yüzdü kuyruğuna geldi. Ama söylediğiniz her şeye katılıyorum benim itelememle olan şeyden hayır gelmez.
 
Ailesinden destek göremediği için köpek gibi tam zamanlı çalışmak zorunda olan bir gencin ne ara oturup düzgünce okula zaman ayırmasını bekliyorsun? Aldığı maaş 35 bin değildir. Bugün geçim derdi, maddi sıkıntılar 22-23 yaşında, ailesinin sahip çıkamadığı biri için ne kadar zor farkında değil misin? Kendisi için gerçekten bir şey yapmıyor mu sanıyorsun? Çocuk çalışmasa senle bir kahve içecek parası olmayacak. Biriktirse bu ekonomide o biriktirilen para ona ne kadar yetecek? Mecburen okulu erteleyip çalışması gerekiyor.
Asgari ücret alıyor evet zor geçiniyor ve benimle kahve içmesine gerek yok orda kendini geçindirmesi benim için yeterli. Zaten farklı illerdeyiz yan yana değiliz 2-3 ayda bir anca görüşüyoruz.
 
Allahtan ayrıntı vermemişsin, verseydiniz kitap çıkarmış parağraflara dikkat edin ne olur okuyan insanlar var bu yazdıklarınızı kimsenin annesi değilsin ömür boyu hadi diyecek halin de yok sal gitsin
Hangi yazdıklarıma dikkat etmem gerekiyor tam olarak? Ben hissettiklerimi ve düşüncelerimi paylaştım burada. Hiç birisi doğru diye bir kural da yok benim bakış açım hepsi. Ve evet annesi değilim ama sevdiğim insanlar için gereksiz bir çabam var hep bundan kurtulamıyorum...
 
Ben bu şekilde düşünmüyorum, ben de insanım ve yoruldum. ilişkimde güzel şeyler yaşamak istiyorum sadece hepsi bu.

Ayrıl gitsin o zaman beşik kertmen değil bir şey değil. Dünyaya bi kez geliyorsun ve ilişkiler mutlu olmak için yaşanmalı mutsuz olmak için değil.
 
Psikoloji okusaydiniz keşke.Hic ele alınmak istemeyen vaka kendine çelme takan dünyaya küsen elindekiyle olduğu yere kadar diyen ve kendi hayatinin sorumluluğu alamayan aslında tam da yetişkin olmamış bir erkek ve onun hayatında derdini dert edinen elinden tutan anne abla rolü üstlenen ve senelerce çıktık işte hayalkerimiz var işte ne yapmış ders çalıştırmış işte duygusal falan yanınızda olmuş.Kocaman bir derdin var ki u sahibi sen bu erkekle evlenirsen okulu bitse bile o iş bulduğu yerlerde sorunu bitmez onun.Sana birşey diyeyimmi ilişkilerde anne rolü dost rolü üstlenme bu vefasızlık değil.Sen ömür boyu onun hayat enerjisi olamazsın bu olumsuzlukta sinir hastasi evin tüm sorumluluğunu alan bir kadın olursun ancak.Dolu onlardan evlenince düzelmiyor gerçi iyice bozuluyor.Dualarinin karşılığı buysa Allah'ın sevgili kulusunki hep bir sorun çıkıyor evlenemiyorsun onunla.Anlayana ibret yani.Yorumum bu
Hanımefendi destek mi oldunuz halden mi anladınız yerdiniz mi eleştirdiniz mi ya da hepsini aynı anda mı yaptınız inanın duygularınızı anlayamadım. Ama yine de yorumununuz için teşekkürler katıldığım yerler var size. Ancak derdim evlenmek değil koca arayışında da değilim zaten.
 
Keşke bu konuyu konuşabileceğim ve akıl alabileceğim gerçekten sevdiğim ve güvendiğim insanlar olsaydı hayatımda... fakat gerçekten güvendiğim kimse yok hayatımda ama içimde de taşıyamıyorum artık çok doldum. Çok uzatmak ve ayrıntılara boğmak istemiyorum kimseyi bu yüzden elimden geldiğince özet geçeceğim. Erkek arkadaşımla 2 senedir çok güzel giden bir ilişkimiz var gerçekten o şimdiye kadar ki tüm dualarımın karşılığı gibi.. bana olan davranışları hassasiyeti ve merhameti o özenli düşünceleri ayrıntıları hepsi.. hani böyle birisini bulabileceğime inancım yoktu daha doğrusu böyle birisinin var olduğunu düşünmüyordum. Aramızdaki ilişkiyi ve erkek arkadaşımı abartmak niyetinde değilim tabi ki her ilişki gibi bizimki de kusursuz değil fakat olay bizim romantik ilişkimizden ziyade erkek arkadaşımın kendi özel hayatında ki sorumsuzluğu. Aynı bölümden sınıf arkadaşıydık biz. Ben mezun oldum fakat o şu an beşinci yılını bitiriyor. Eski konularımdan bilen bilir erkek arkadaşımın ailesi biraz sıkıntılı maddi açıdan bu sebeple erkek arkadaşım pandemiden bu yana çalışıyor kendi harçlığını kazanmak durumunda kendi kendini geçindiriyor. Full time bir işte çalışmak zorunda çünkü part time işlerin para getirisi yeterli olmadı ekonomi malum. Fakat hem çalışıp hem okula zaman ayıramıyor. Ben sürekli ikisini bir arada götüren insanlardan bahsedince de sinirleniyor ben o değilim ben yapamıyorum kapasitem yok diyip geçiştiriyor. Onu da anlıyorum alt sınıflarla beraber okumak zorunda şuan bende yanında değilim kendi memleketime döndüm hiç arkadaşı kalmadı sadece işe gidip geliyor ve okul ona sadece başarısızlığını hatırlatıyor. Aslında hocalarımız dünya tatlısı hani çok anlayışlılar erkek arkadaşım telafi sınavını kaçırmıştı telafinin telafisine bile girmeye ikna edebildik neyse ki.. Derslerimizin çoğu sunum proje ve uygulama bazlı yani öyle sınav çalışıp ders kasacağı bir durumda yok fakat bu dönem 7 dersin beşinden kalmış durumda bu sebeple morali çok bozuldu ve kurtarabileceği dersleriyle de uğraşmıyor. Ben de deliriyorum. 2 tane dersten kaldın diye diğer derslerinin de kalabileceğini anlamına gelmiyor diyorum ama içinden hiç bir şey yapmak gelmiyormuş. Bu nokta da onu anlamakta çok zorlanıyorum. Açıkçası ödevi olan 2 dersini ben yaptım yani geçtiği derslerden de benim yardımımla geçti zaten. Ben artık buna katlanamıyorum, bu şuursuzluğuna bu salmışlığına katlanamıyorum. Kendisinin benim ufacık bir işim için yapmayacağı şey yoktur. Zamanında o da benim derslerimi ödevlerimi yaptı bana çok yardım etti ama asla kendisi için bir şey yapmıyor. İnsan kendisi için nasıl bir şey yapmaz? Bu konulardan o kadar çok kavga ettik ki bu sene... Okulu bir sene daha uzadığı için çok korkuyorum. Zaten ilk defa uzaktan idare ediyoruz onun da ayrı bir zorluğu vardı, bu sene bitirip okulunu yanıma gelecekti düzgün bir işe girebilecekti.. şimdi okulu uzayınca bizim hayallerimizde tekrar bir sene daha uzadı ve işin doğrusu bu geçtiğimiz bir sene oldukça zorluydu bizim için bunu bir sene daha yapabilir miyim bilmiyorum.. Bir de kendisi çok çabuk düşüyor çok çabuk morali bozuluyor sürekli onu toparlamakla uğraşıyorum sürekli onu motive etmek zorunda kalıyorum ama aynı zamanda kendim de bir sürü şeyle uğraşıyorum zaten altı üstü saçma sapan bir bölümün saçma sapan bir dersi için sürekli motivasyonu bozulan birine daha kaç kere nutuk çekebilirim sürekli aynı şeyler o kadar yoruldum ki...
Lütfen yanlış anlaşılma olmasın kendisi benim sorunlarımla da gayet ilgili beni hep dinler her zaman destek çıkar her anlamda hem maddi hem manevi bununla ilgili bir sorunum yok hani onun dertlerinden bana sıra gelmiyor kendimi düşünemiyorum değil olay. Sadece benim kızdığım nokta kendisi için hiç bir şey yapmaması. Ve hep ben destek oluyorum o istemiyor en azından sen yapma kendim halledicem bu sefer diyor ama elimde değil yardım etmeden duramıyorum halledemeyecek gibi hissediyorum ki bu dönem zaten yardım etmediğim için böyle oldu.. acaba o da bana mı güveniyor sürekli? Aklımda çok fazla soru dönüyor hem onunla ilgili hem kendimle ilgili. Böyle bir ilişki istemiyorum aslında beni ve kendisini aşağıya çeken birisiyile birlikte olmak istemiyorum. Ama sırf başarısız olduğu için onu yarı yolda da bırakmak istemiyorum bencillik yapmış olacağım. Acaba daha farklı bir desteğe mi ihtiyacı var? Anlayamıyorum lütfen yardım eder misiniz.

Annesi değilsiniz farkındamısınız?
 
Hepsini okuyamadim ama benzeri esimin basindan gecti. O hem aile sirketini yonetip hem de okuyordu. Ust uste kalinca ailesine bile yalan soylemisti. Herkes mezun oldu saniyordu. Sevgiliyken ugrastim ama yok psikolojisi bitik bi haldeydi hic ugrasmak istemedi. Bi kaza geciraem ölsem de kurtulsam kafasindaydi. Ben israr ettikce, bnim ozel bi sorunum seni ilgilendirmez derdi. Bunu dert ediyorsan seni anlarim ayriliriz ama bunu sorgulamadan sadece iliskimize odaklan demisti. Ki ben ondan cok kafayi yemistim uzuluyordum. Neyse ki 27 yasinda evlendik. Evlendikten bi sure sonra tekrar basarabilecegine onu heveslendirdim. Tekrar kayit yaptirdik. O sirada hamile oldugumu ogrendik. Hamile halimle onun projelerine yardimci oluyordum. Ve evden calisiyordum. Sonuc itibariyle mezun oldu. Simdi kurumsal bi firmada ise basladi. Daha mutlu ve sen olmasan cesaretlenemezdim diyor.

Simdi sizin durum daha farkli. Evlenin duzelir diyemem asla. Bizim sansimiz ailelerimiz maddi manevi arkamizdaydi, aile sirketinde calisiyordu ve benim de ekonomik ozgurlugum vardi. Sadece proje bitim zamqnlari manevi olarak cok yiprandik cunku stres yapip eli ayagina dolaniyordu.. ustelik kendinden kac yas kucuklerle ayni siniftaydi. Size tavsiyem uzerine gitmeyin su akar yolunu bulur. Erkeklere bisey dedikce ters tepiyor..
Peki onun bu depresif halleri sizi nasıl etkiliyordu? İlişkinize olan davranış ve tutumları nasıldı yani? Hayatımdaki insanın hayatı yolunda gitmediğinde ben hemen etkileniyorum her ne kadar yansıtmamaya çalışsa da ben hissediyorum. He şey yolunda gibi davranacak halimde yok onun hayatında yolunda gitmeyen bir şeyler varken. Yani bunu nasıl bekleyebiliyorlar onu anlamıyorum. İlişkimize odaklan demiş mesela size siz yapabildiniz mi bu durumu ?
 
Hanımefendi destek mi oldunuz halden mi anladınız yerdiniz mi eleştirdiniz mi ya da hepsini aynı anda mı yaptınız inanın duygularınızı anlayamadım. Ama yine de yorumununuz için teşekkürler katıldığım yerler var size. Ancak derdim evlenmek değil koca arayışında da değilim zaten.
Ben böyle birşey demedim o kadar çirkin bir tabir kullanmam hiç kimse için .Sadece sizin yazdiklariniza yorum yaptım hakaret de etmedim size.Benim kişisel yorumum bu sizde bunu icsellestirmek zorunda değilsiniz .Bizde her konuda konu sahibine destek vermek yada onaylamak zorunda değiliz konu başlığıniz çok açık zaten .Bende bana yaptığınız yorumu anlamadım hanımefendi iyi forumlar dilerim
 
Annesi değilsiniz farkındamısınız?
Bu defalarca kez söylendi fakat anlayamadığım bir durum var ya da ayrımını yapamıyorum sanırım o yüzden lütfen aydınlatın beni. Böyle bir durumdayken hayatında her şey ters giderken ve kendisi için hiç bir şey yapmak istemezken daha doğrusu ne yapacağını nerden başlayacağını da bilmezken ben nasıl hiç bir şey yok gibi dibe batmasını bekleyebilirim sakince? Yani evet bir şeyleri kendisi başarsa keşke kendisi farkına varsa keşke ben müdahale etmesem bir şeyleri kendisi düşünse istiyorum bende.. Ama tamamen dibe batmasına göz yumamıyorum. Siz yapabilir miydiniz? Çok sevdiğiniz birinin göz göre göre bir şeyleri mahvetmesine? Lütfen beni de anlayın biraz
 
X