ben boyle sen bilirsin deyip rest cekmeyi mantikli bulmuyorum. evlilik ben boyleyim beni nasilsam oyle kabul et demek degil bence. her iki tarafinda birbirini anlamasi ve uyum saglamasi gerek. oncelikle esinin seni kendi ailesine sikayet etmesi cok cok yanlis. bosanma noktasina gelsen bile es kimseye sikayet edilmez. aileni karsina alirsin, ya danisirsin ya da biz boyle kara verdik bu nedenlerden dolayi ayriliyoruz dersin. esinin sana temizlik noktasinda bagirip cagirmasi cok yanlis. ama bazi kadinlar gercekten sorumsuz olabiliyor. eger basit temizlik yapilmiyorsa (esyalarin duzenli durmasi, basit supurge tuvalet temizligi gibi) en sakin insan bile isyan eder. ama halilari cirp pencere sil gibi garip istekler normal degil. zaten erkeklerin cogu oyle seyleri de anlamaz. esinizle oturup birbirinize suclamadan bagirip cagirmadan beklentilerinizi soylemeniz gerekir. mesela ben calismiyorken evin temizligi ve yemegini ben yapiyordum, esim aksam sofrayi toplamaya yardim ediyor ve alisverise gidiyordu. calistiktan sonra temizligi beraber yapmaya basladik. herkesin ailesi, yapisi farkli. oturup konusmaniz gerek. etrafinizda akrabaniz olmayan bir buyugunuz varsa ona gidip danisabilirsiniz ve size yol gosterir. ama danisacak kisi bulmak da zor. genelde eski kafa yaslilar kadina yuklenip erkegi rahatlatmaya calisiyor, o da sadece kadini daha cok deli edip uzuyor. en mantikli terapiye gitmek bence. eger esini anlasmaya yanasmiyorsa, inat ediyorsa, sizi asagiliyorsa, o zaman daha ciddi seyler dusunmek gerekir. ama insanlara hata payi birakmali ve gelisime acik mi degil tespit etmeli. bu sizin icin de gecerli.