- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.344
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
- #1
Kızlar merhaba.
İçim şişti resmen. Bir şey de yok aslında yani tek ve büyük bir şey değil. Küçük küçük birikiyor. Sakin kalıyorum hep, cırlarsam zararlı çıkarım sanki. Bugün sevgilim de "bir yerde patlayıp, eeeh başlarım evlenmesine" diyecekmişssin gibime geliyor deyince oturup bi düşüneyim dedim.
Annemle babam ayrı, annemle yaşıyorum. Yalan söyleyecek değilim güllük gülistanlık bir hayatım var. Babamla da bir problemimiz yok zira diyaloga girmiyoruz, ortak konuşacak bir konumuz bir durumumuz yok. İşte bu kızım, işte bu babam tadında ilişkimiz var. Eksikliğini hissetmiyorum, ama yok yani. Çalışıyorum, ortalama bir kazancım var. Kendimi geçindirecek, biraz gezip eğlenecek, işte ne bileyim kirayı ödeyecek kadar. Annem de çalışıyor. Babamdan maddi destek almıyoruz. Kumar alışkanlığından ötürü kendine yetiremiyor.
Bir ilişkim var. Evlenmek istiyoruz. Çevreden bir sorun çıkacağını az çok tahmin ediyorduk. Zira o ilkokul mezunu, ben üniversite. Onun ailesi kapalı, ben açığım. Onlar doğulu, ben batılıyım. Hani bir bakınca kesinlikle olmaz dediğimiz iki insanız, kabul. Ama ben yanımda onun gibi birini görmek istiyorum, o da benim gibi birini görmek istediğini söylüyor. Hanı fbookta falan "adam gibi adam" paylaşımları olur ya, işte tam olarak o kişiyle birlikteyim.
Geldik ailelere ilişkiyi açmaya. Onun ailesinden çok sıcak tepkiler aldık. Açık olmam da sorun değil, beni gerçekten seviyorlar. Hani oğlumuz kimi isterse o mantığı. Daha önce hiç erkek çocuk evlendirmemişler. Sanırım bunun da etkisi var. Benim annemle de tanıştı hepsi, annemle de araları iyi. Annem de sevgilimi seviyor, dediği şu; doğuluysa doğulu, okumadıysa okumadı, eli ekmek tutuyor, çalışkan, saygılı, efendi, seni çok sevdiği değer verdiği de ortada ben karşı değilim elimden geleni yapmaya hazırım. Şimdiiii asıl bomba! Geldik baba tarafıma! Babam dedi ki 5-6 sene gezin! (Yaşlarımız 23-27) Doğuluysa olmaz! Okumamışsa olmaz! Hatta ileri götürdü "sen kendine böyle birini nasıl yakıştırıyorsun?" a kadar geldik. Peri padişahının kızı değilim tekrar belirtmeme gerek yok sanırım.
Ben de dedim, valla iyi günümde kötü günümde yanımda mısın? Değilsin. Ölsen 10 gün sonra gazeteden falan okurum yoksa haberim olmaz. Şimdi mi tuttu babalık damarın? Yapacak bir şey yok, fikir de istemiyorum. Kararımı desteklemiyorsan da gölge etme. Desteklemeye de azıcık gönlün varsa sevgilimle en azından bir tanış. Yok, tanışmadı. Öyle öyle 2 ay geçirdi. İsteme-söz iyice yaklaştı. Bu arada babamı tanıyorum, azıcık alttan alsam kesinlikle istediğimi yaptıramam. İlla üzerine gitmem gerek.
Geçen gün ben rest çekince kendisi tanışmak istedi. Tanıştı da ne oldu? Adam yine kayıp! Zaten o akşam da hep "erken sizin için, yaşınız küçük, ben karşıyım" deyip durdu. Onun üzerine hiç konuşmadık, aradığımda hastayım falan diyor. Söze şurada bir ay kalmadı,
Sözde kalkıp da bence erken, evlenmesinler, birbirlerine de uygun değiller vs derse çok kötü bir durum olur. Babamın bu yaklaşımını sevgilim, annesi, annem ve ben biliyoruz sadece. Örneğin babasının haberi yok. Kendinizi benim yerime koyun "söz kesilecek her şey ok ama kızın babası erken bence" diyor. Rızasını beklemek gibi bir isteğim yok, gerçekten buna hakkı olduğunu düşünmüyorum. O akşam böyle bir sebepten olay çıkarsa, kimsenin yüzüne de bakamam, baba tarafımı da siler atarım.
Böyle diyorum iyi güzel de, babamdan da maddi destek görmezsem yaza evlenemem. Evlensem bile yok eşyanın ucuzu, yok düğünün ucuzu olur. İsteğim bu değil. Sevgilimin de bu değil zira. Diyeceksiniz ki babanı hem sevmiyorsun, rızasını beklemiyorsun hem de üstüne düşeni yapsın istiyorsun. Durum aynen bu, öyle ya da böyle ben tek çocuğuyum onun. Kararlarıma saygı duymak ve üstüne düşeni yapmak zorundaymış gibi düşünüyorum. İstediğim de atla deve değil, evlenmek.
Babama bu sebeplerden çok kızgınım. Bir fikriniz var mı? Sizce sonuç ne olur?
Madem dert etmeye devam ediyorum. Sözde ne giymeliyim sizce? Sevgilimin ailesinde hiç açık yok. Bizde de sadece babaannem ve anneannem kapalı, gerçekten inanılmaz bir fark var. İlişkimde böyle bir sorun yok. Sevgilimle birbirimizi abartılı bir durum yoksa kabul ediyoruz. Örneğin dizde bir elbise giysem benimkiler uzun diyecek, sevgiliminkiler kısa diyecek. Diz altı giysem onlar beğenecek, bizimkiler laf edecek. Aslında işin doğrusu şu. Sonuçta evleneceğim insanın ailesinden 40 50 kişi beni ilk defa görecek, arkamdan kötü konuşulmasını istemem. Ama kendime de "bak daha evlenmeden kızı kapatmışlar" dedirtmek istemiyorum.
Her şey çok karmaşık, ya da benim çok tahammulum kalmadı.
Ne yapmalıyım sizce?
İçim şişti resmen. Bir şey de yok aslında yani tek ve büyük bir şey değil. Küçük küçük birikiyor. Sakin kalıyorum hep, cırlarsam zararlı çıkarım sanki. Bugün sevgilim de "bir yerde patlayıp, eeeh başlarım evlenmesine" diyecekmişssin gibime geliyor deyince oturup bi düşüneyim dedim.
Annemle babam ayrı, annemle yaşıyorum. Yalan söyleyecek değilim güllük gülistanlık bir hayatım var. Babamla da bir problemimiz yok zira diyaloga girmiyoruz, ortak konuşacak bir konumuz bir durumumuz yok. İşte bu kızım, işte bu babam tadında ilişkimiz var. Eksikliğini hissetmiyorum, ama yok yani. Çalışıyorum, ortalama bir kazancım var. Kendimi geçindirecek, biraz gezip eğlenecek, işte ne bileyim kirayı ödeyecek kadar. Annem de çalışıyor. Babamdan maddi destek almıyoruz. Kumar alışkanlığından ötürü kendine yetiremiyor.
Bir ilişkim var. Evlenmek istiyoruz. Çevreden bir sorun çıkacağını az çok tahmin ediyorduk. Zira o ilkokul mezunu, ben üniversite. Onun ailesi kapalı, ben açığım. Onlar doğulu, ben batılıyım. Hani bir bakınca kesinlikle olmaz dediğimiz iki insanız, kabul. Ama ben yanımda onun gibi birini görmek istiyorum, o da benim gibi birini görmek istediğini söylüyor. Hanı fbookta falan "adam gibi adam" paylaşımları olur ya, işte tam olarak o kişiyle birlikteyim.
Geldik ailelere ilişkiyi açmaya. Onun ailesinden çok sıcak tepkiler aldık. Açık olmam da sorun değil, beni gerçekten seviyorlar. Hani oğlumuz kimi isterse o mantığı. Daha önce hiç erkek çocuk evlendirmemişler. Sanırım bunun da etkisi var. Benim annemle de tanıştı hepsi, annemle de araları iyi. Annem de sevgilimi seviyor, dediği şu; doğuluysa doğulu, okumadıysa okumadı, eli ekmek tutuyor, çalışkan, saygılı, efendi, seni çok sevdiği değer verdiği de ortada ben karşı değilim elimden geleni yapmaya hazırım. Şimdiiii asıl bomba! Geldik baba tarafıma! Babam dedi ki 5-6 sene gezin! (Yaşlarımız 23-27) Doğuluysa olmaz! Okumamışsa olmaz! Hatta ileri götürdü "sen kendine böyle birini nasıl yakıştırıyorsun?" a kadar geldik. Peri padişahının kızı değilim tekrar belirtmeme gerek yok sanırım.
Ben de dedim, valla iyi günümde kötü günümde yanımda mısın? Değilsin. Ölsen 10 gün sonra gazeteden falan okurum yoksa haberim olmaz. Şimdi mi tuttu babalık damarın? Yapacak bir şey yok, fikir de istemiyorum. Kararımı desteklemiyorsan da gölge etme. Desteklemeye de azıcık gönlün varsa sevgilimle en azından bir tanış. Yok, tanışmadı. Öyle öyle 2 ay geçirdi. İsteme-söz iyice yaklaştı. Bu arada babamı tanıyorum, azıcık alttan alsam kesinlikle istediğimi yaptıramam. İlla üzerine gitmem gerek.
Geçen gün ben rest çekince kendisi tanışmak istedi. Tanıştı da ne oldu? Adam yine kayıp! Zaten o akşam da hep "erken sizin için, yaşınız küçük, ben karşıyım" deyip durdu. Onun üzerine hiç konuşmadık, aradığımda hastayım falan diyor. Söze şurada bir ay kalmadı,
Sözde kalkıp da bence erken, evlenmesinler, birbirlerine de uygun değiller vs derse çok kötü bir durum olur. Babamın bu yaklaşımını sevgilim, annesi, annem ve ben biliyoruz sadece. Örneğin babasının haberi yok. Kendinizi benim yerime koyun "söz kesilecek her şey ok ama kızın babası erken bence" diyor. Rızasını beklemek gibi bir isteğim yok, gerçekten buna hakkı olduğunu düşünmüyorum. O akşam böyle bir sebepten olay çıkarsa, kimsenin yüzüne de bakamam, baba tarafımı da siler atarım.
Böyle diyorum iyi güzel de, babamdan da maddi destek görmezsem yaza evlenemem. Evlensem bile yok eşyanın ucuzu, yok düğünün ucuzu olur. İsteğim bu değil. Sevgilimin de bu değil zira. Diyeceksiniz ki babanı hem sevmiyorsun, rızasını beklemiyorsun hem de üstüne düşeni yapsın istiyorsun. Durum aynen bu, öyle ya da böyle ben tek çocuğuyum onun. Kararlarıma saygı duymak ve üstüne düşeni yapmak zorundaymış gibi düşünüyorum. İstediğim de atla deve değil, evlenmek.
Babama bu sebeplerden çok kızgınım. Bir fikriniz var mı? Sizce sonuç ne olur?
Madem dert etmeye devam ediyorum. Sözde ne giymeliyim sizce? Sevgilimin ailesinde hiç açık yok. Bizde de sadece babaannem ve anneannem kapalı, gerçekten inanılmaz bir fark var. İlişkimde böyle bir sorun yok. Sevgilimle birbirimizi abartılı bir durum yoksa kabul ediyoruz. Örneğin dizde bir elbise giysem benimkiler uzun diyecek, sevgiliminkiler kısa diyecek. Diz altı giysem onlar beğenecek, bizimkiler laf edecek. Aslında işin doğrusu şu. Sonuçta evleneceğim insanın ailesinden 40 50 kişi beni ilk defa görecek, arkamdan kötü konuşulmasını istemem. Ama kendime de "bak daha evlenmeden kızı kapatmışlar" dedirtmek istemiyorum.
Her şey çok karmaşık, ya da benim çok tahammulum kalmadı.
Ne yapmalıyım sizce?
)
