Merhaba önceki konumu okuyanlar bilir.
Görüştüğüm kişiyle annem yüzünden bitirmek durumunda kaldım.
Öncelikle kendisi ile ilkokul arkadaşıydık fakat dedelerimiz kuzen. Yani onun dedesi ve benim dedem amcaoğlu.
Bu sene işe başlayacağım Allah izin verirse son sınıftayım. İşe girdikten sonra adını koymak istiyorduk önce o annesiyle paylaştı durumu.Sonra da ben anneme söylediğimde annem “Onun babası zamanında babanlara küfür etti kalkıp kız verirlerse o küfürü yemiş olurlar” düşüncesi ile istemediğini söylüyor. Diretti yani baya bi.
Her gün olmayacağını,imkansız olduğunu söylüyor.
İnsanlar değişmez mi? Tamam onun babası zamanında hata yapmış ama şuan pişmandır kim bilir?
Ben onunla ciddi düşünüyorum birlikte çok güzel zaman geçirdik çok bağlandım her akşam ayrı olduğumuz için acı çekiyorum ağlıyorum özlüyorum arayıp soramıyorum bile. her ne kadar annem istemese de bu benim hayatım
O gerçekten temiz,iyi niyetli annem bile bunu söylüyor. “Düzgün çocuk ama babası yüzünden” diyor. Ben napacağım inanın bilmiyorum
Söküp kalbimden atmak istemiyorum. Biz birbirimizi seviyoruz. Bittikten sonra bir gün beni aradı ve “belki seneye seni bu zamanlar isteriz” dedi. İyi hoş umutluyuz ama ya babam vermezse düşüncesi içim içimi yiyor