bir teselliye, bişeyler duymaya ihtiyacım var.. napıcam ben ?

Arkadaşlar daha önce bikaç konu açmıştım, anlatmıştım biraz kendimi, Yine söz ediyim biraz. Anksiyete teşhisi (kaygı bozukluğu) olan bi kızım. Bastırılmış depresyon ve obs.komplik. da teşhisi konmadı vaktimiz yoktu 2*3 seyans gidebildim çünkü, onlar da olma ihtimali çok çok fazla olan hastalıklarım. Liseye başladım, benimle beraber bi kısır döngü başladı hayatımda. Sorunlar sorunlar, şuan detaya inemiyorum boğazım düğümleniyor. Zordu,çok zordu, lise bir lise iki lise 3. Hayatı sadece nefes almaktan ibaret kalmış bi cesedi örtbas etmek için vargücümle rol yaptım dışarıda, evin içinde de 3 sene boyunca ben hep uyudum 16 saat uyuduğumu bilirim, 15 e yakın kilo aldım. 3 sene içinde benim bile gerçek mi bunlar dediğim dev bi kısr döngü.. hatta kara delik. Niye rol yaptım? Tüm samimiyetimle söylüyorum samimi bir el, bir yüz bulamadım, basit insan gibi görünmemek adına ben de rol yaptım, mecburdum.Kndimi korumaktı tek amacım, asla insanlara zarar vermedim, Bu konuda içim, vicdanım rahat...
Nasıl bi roldüm ben peki ? insanlara ne çok yakın ne çok uzak, tuhaf braz, ama çok da neşeli, çok da başarılı, efendi, hşsohbet, sevimli bir kız. Çok da iyi bi dost, iyi bi dinleyici. Rol de demeylim hatta insanların sadece gördüğü, gösterdiğim kısmım bu, aslına bakarsanız cesettim.
Güçlü görünmek tek alternatifti, çok çevrem vardı çünkü ama çoğu da zarardı, gözünü kırpmadan canıma okumak isteyen insanlardı. Neyse 3 sene için de yaşadıklarım ben de sinsi bi psiklojik rahatsızlığa dönüşmüş, görememişim. Belki de gördüm ama psikoloğa gidemezdim,bişey ypamazdm o yüzden görmek istemedim bilemiyorum. Türkiye derecesi yapan okuln, derecelik öğrenciydim, ama nasıl öyle başarı oldum bilmiyorum dedim ya dsarda rol, evde uyku.Son seneye geldim, dedim ki az daha dayan artık geçicek, tıp istedim , herkeste onu bekledi öyle olur sandı, lise sonda rahatsızlklarım öyle bi büyüdü ki, ne hazırlanabildim, ne sınav anımı koruyabildim. Yine de dedim ya iyi öğrencydim, hiç fena olmayan puanımla ben tıp okumalıyım diye diye seneye kaliyim dedim. Bu sene mezun senem, kısır döngümün 5. yılı, ve ne yazik ki rahatsızlıklarım bu sene de hızla devam etti ben yine hazırlanamadım,yine sınav anım kabustu. Yine ellerimden kaydı, gitti.. Böyle yazıyorum ama, inanın çok zor.
Ygsye girdim, lysye girmek bile istemiyrum artık, gidesim var, kendimden kaçasım..Ygsden beslnme ve diyetetiği tercih edebilirim,sıralamam ve puanım o doğrultuda.Lysye girmeden.
O da hastanede çalışıyor, adının yanında hekim yazıyor dediler ikna oliyim üzülmiyim diye, diyetisyen hekim x... beyaz bi önlük giydim geçenlerde, alışabilir miyim diye ama yapamadım,kalbim başka atıyordu,çok başka.
yine uzun uzun yazdım biliyorum fakat, dedim ya rahatsızım diye telkinler sadece 3 4 saat etkiliyor beni,birden değişiyo sinrlerim duruşum, kötüleşiyorum, hergün ,çok sık ..
Sorum şu, nasıl devam edicem ben, napıcam..............
nasıl nefes alıcam...........Şunu da da söyliyim, omzuna yatıp derdimi anlatbilcğim insanım,insanlarım yok.

bugun bir yazi okudum..."hayallerinin pesinden kos ,birsey olcagindan degil maksat spor olsun.."gulmustum belk seninde hosuna gider. sana verebilecegim tavsiye ne olabilir diye dusundum hayat tamamiyle bir sahne zaten.rol yapmaya devam et. gerekirse nefes alma rolü bile.ve birak olmuyorsa olmuyor.yapabilecegin seyleri dene. kucuk bile olsa. baska bisey daha hayirlidir belki senin icin... önce kendi kendinin doktoru olmayi öğrenmek sart.ötesi gerçekten istesen olurdu. hayata baktigin pencereni degistirmen sana iyi gelecektir.

Önce iyileşmek için gayret, sonra iyi bir tedavi ve inanca ihtiyacın var. İnanarak can-ı gönülden dua etmeye, yalnız olmadığına, Allah-u Teala nın kullarını yalnız bırakmadığına inanmak. İyi bir doktorla doğru bir tedavi planı yaparak bu durumdan kurtulabilirsin. Ama önce istemelisin, durumu kabullenip böyle nasıl devam edeceğim diye çare aramak değil, bunu nasıl değiştireceğim diye düşünmelisin. Sen istemezsen kimse sana yardım edemez

Kuzum benim , bak ne kadar iyi bir ogrenciymissin , neden kendine bunlari yapiyorsun?

Bence senin arkadas cevrenden uzaklasmaya, onlari s.tir etmeye ve umursamamaya ihtiyacin var. Cevrende madem sahte insanlar var, konusma, gorusme sen de. Bu insanlar yuzunden hayatini rezil etmeye, sinavini batirmaya deger mi? Lisedeki insanlari 1-2 yil sonra gormeyeceksin bile, bu insanlari dert edinmeye deger mi?

Onumuzdeki yilda kendimi toplayabilirim diyorsan, azimli olacaksan gelecek yil sinava tekrar gir ama bu sefer gercekten sadece sinava odaklan, oteyi beriyi dusunme.

Yok diyetisyenlikten mutlu olacaksan da niye olmasin? Bir de madem beyaz onluk seviyorsun discilige ne dersin?

hastalıklarını çok bilmiyorum canım ama zaten başarılı bir öğrenciymişsin. Bu rahatsızlıkların başarılı olmanı engelleyememiş.

İyi bir liseye girmiş başarıyla bitirmişsin.

belki lys için fazla stres yapıp kaygı duyuyorsun hastalıklarının da etkisiyle.

o yüzden bence bunu engellemeye çalış elinden geleni yap olduğu kadar de.

sen yine gir lys e.

lys den aldığın puana göre kararını verirsin şimdi sadece derslerine odaklan.

puanına göre tıp olmaz diş hekimliği olur.ya da başka bir bölüm hoşuna gider o olur.

olmadı istiyorsan diyetisyen olursun.şimdi bence derslerine odaklan sınavda ne yapıcam ya yapamazsam düşüncelerini aklından çıkar.

Tek soru ailen nerede? Yanında mı, fiziksel olarak değil. Sen bunca şeyi kendin mi yaşıyorsun da kimsecikler yok diyorsun?
Sen günde 16 saat uyurken ailen duyarsız mı kaldı? 5. Senende hala doktorluk psikolojini koydum bir kenara sınav kaygını yenemediğin için başarısızlıklarını ailen beyaz önlük giydirerek mi aşmanı sağlayacağını sanıyor? Bunlara cevap verebilirsen bir iki şey daha söylemek isterim.

BenIpek .!.:

Tek soru ailen nerede? Yanında mı, fiziksel olarak değil. Sen bunca şeyi kendin mi yaşıyorsun da kimsecikler yok diyorsun?
Sen günde 16 saat uyurken ailen duyarsız mı kaldı? 5. Senende hala doktorluk psikolojini koydum bir kenara sınav kaygını yenemediğin için başarısızlıklarını ailen beyaz önlük giydirerek mi aşmanı sağlayacağını sanıyor? Bunlara cevap verebilirsen bir iki şey daha söylemek isterim.

Genişletmek için tıkla...

Ben de sordum, sunu biliyordum sadece cook zor donemleri oldu hala izleri var,bu yuzden bilincsiz kaldilar,ve bu en buyuk yanlisti,gecen hafta sabrim tasti, biraz anlattim sadece, ben bu hatayla nasil yasarim dedi bbam,nedn farketmedn bni dedim,hep olgundun cocklgndan beri hep gucluydun asla ihtimal vermedim dedi ve sonra oyle bi yuz ifadesi vardi ki icim acidi,bunlari sylerken de kendini zor,tutuyo gbi, yikilmsti, sonra noldugunu anlatiyim,ben sandim ki gel babacim yaz tatlinde iyieselim once sonra da yeniden hazrlnp istedgmz okulda tip okuruz ,ssla oyle bsey demedi, ve ben nefretle merhamet patinajimda yine kaldim..

BenIpek .!.:

Tek soru ailen nerede? Yanında mı, fiziksel olarak değil. Sen bunca şeyi kendin mi yaşıyorsun da kimsecikler yok diyorsun?
Sen günde 16 saat uyurken ailen duyarsız mı kaldı? 5. Senende hala doktorluk psikolojini koydum bir kenara sınav kaygını yenemediğin için başarısızlıklarını ailen beyaz önlük giydirerek mi aşmanı sağlayacağını sanıyor? Bunlara cevap verebilirsen bir iki şey daha söylemek isterim.

Genişletmek için tıkla...

Evet kimsecikler yok diyorum,umarim anlatblmismdr kendi kendime nasl yasadgmi.

Bilgisayrm ynimda degil, blgsyrmi alinca yniden okuycm yorumlri arkdslar

bende de yaygın ank. bozukluğu var bir de depresyon, okula ara vermek durumunda kaldım... lise sonda da çok kötüydüm bunalıma girmiştim keşke o sene psikoloğa gitseydim... ünv.de gittim pskoloğa... ben de şimdi uzun yazmak konunu da bölmek istemiyorum, kendi sorunlarımı pek paylaşmam çünkü, sadece şunu diyebilirim ben yardım almadan bu zor dönemleri tek başıma atlatamadım, psikoloğa gidiyorum... yaygın anksiyete bozuk. ve depresyon ikisi bir arada olunca insan bu durumdan kurtulmak için daha çok çabalamak durumunda kalıyor... off böyle bahsedince iyice sıkıntı bastı bana yine, okula dönmem lazım ama dönemiyorum...

micra .!.:

bende de yaygın ank. bozukluğu var bir de depresyon, okula ara vermek durumunda kaldım... lise sonda da çok kötüydüm bunalıma girmiştim keşke o sene psikoloğa gitseydim... ünv.de gittim pskoloğa... ben de şimdi uzun yazmak konunu da bölmek istemiyorum, kendi sorunlarımı pek paylaşmam çünkü, sadece şunu diyebilirim ben yardım almadan bu zor dönemleri tek başıma atlatamadım, psikoloğa gidiyorum... yaygın anksiyete bozuk. ve depresyon ikisi bir arada olunca insan bu durumdan kurtulmak için daha çok çabalamak durumunda kalıyor... off böyle bahsedince iyice sıkıntı bastı bana yine, okula dönmem lazım ama dönemiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Yok canim ya anltmk istedklerin vars dnleyeblrm,ben de ck ktu oluyrm yeri geliyo

neden bu kadar umutsuzsun anlamadım tıp konusunda beslenme ve diyetetiğe puanım yeter diyosan lys de cekip tıpa da rahatlıkla gidebilirsin bence üzme bu kadar kendini sınava odaklanmaya çalış bence rahatsızlığın olduğunu da unut derim

Diyetisyenler hekim değil canım yanlışın var. Diyetisyendir adlari sadece. Yuksek lisans yaparlarsa diyet uzmanı olurlar. Hekim sadece tıp bitirmişlere denir.

Diyetisyen dahil hiçbir tıp mezunu olmayan sağlıkçılar (cocuk gelisimci, psikolog vs) direkt hasta alamaz, konsültasyonla diğer hekimler hasta yönlendirirler... Ve tıp bitirmeyen kimse recete yazamaz...

Katze .!.:

Diyetisyenler hekim değil canım yanlışın var. Diyetisyendir adlari sadece. Yuksek lisans yaparlarsa diyet uzmanı olurlar. Hekim sadece tıp bitirmişlere denir.

Diyetisyen dahil hiçbir tıp mezunu olmayan sağlıkçılar (cocuk gelisimci, psikolog vs) direkt hasta alamaz, konsültasyonla diğer hekimler hasta yönlendirirler... Ve tıp bitirmeyen kimse recete yazamaz...

Genişletmek için tıkla...

benim gittiğim özel hastanede diyetisyen hekim x yazıyor canım, bahsettiğim sadece bu, kaldı ki dikkatli okursan sorunun o olmadığı bariz ortada, bi adım ötesi üç adım ötesi bahsettiklerin, onlar da umrumda değiller.

sorunlarını ve detaylarını tam bilmiyorum; ama hissettiklerine o kadar benzer şeyler hissettim ki ..
ergenlik dönemim özellikle lise çok problemli geçti, lise 2. sınıfa kadar çok başarılı bir öğrenciydim, okul birinciliğim bile vardı..
ama aynı senin yaptığın gibi yaptım, ailemle aramda uçurumlar vardı biraz da ben açtım bu uçurumları (bunu şimdi anlıyorum 30 yaşımda) onlara yaşadıklarımı ve problemlerimi hiç anlatmadım, hep içimde yaşadım üzüntülerimi..sonra lise ikinci sınıf ikinci dönem, birden rahatsızlandım, o kadar kötü oldum ki rapor aldım okula bile devam edemedim son sınavlara giremedim karneme notlar ilk sınavlarımdaki puanlar ile geldi, hastalığımın ne olduğunu ne ben ne de çevremdekiler idrak edebildi, anksiyete bozukluğuymuş sonra öğrendik, çünkü hep geçer diye düşündük ve çok sonra gittik doktora..
ve ben o günden sonra çok uzun tedavi gördüm ama bir daha ne eski başarım, ne de kendime güvenim oldu hayatta, ama allaha şükür ailem sonradan durumun vehametini anlayınca çok destek oldu bana, uzun süre tedavi eşliğinde okulu bitirdim, üniversiteyi kazandım, işe girdim, hiçbir şeyden geri kalmadım, sana tavsiyem peşini bırakma hiçbir şeyin, benim için diğer insanlara oranla on kat zor oldu ama vazgeçmedim, bu hastalık yüzünden okulu bırakanları, kendini eve kapatanları biliyorum, yapma sakın, dışarı çık, iyi insanları sok hayatına, sakın kabuğuna kapanma..

Violette82 .!.:

sorunlarını ve detaylarını tam bilmiyorum; ama hissettiklerine o kadar benzer şeyler hissettim ki ..
ergenlik dönemim özellikle lise çok problemli geçti, lise 2. sınıfa kadar çok başarılı bir öğrenciydim, okul birinciliğim bile vardı..
ama aynı senin yaptığın gibi yaptım, ailemle aramda uçurumlar vardı biraz da ben açtım bu uçurumları (bunu şimdi anlıyorum 30 yaşımda) onlara yaşadıklarımı ve problemlerimi hiç anlatmadım, hep içimde yaşadım üzüntülerimi..sonra lise ikinci sınıf ikinci dönem, birden rahatsızlandım, o kadar kötü oldum ki rapor aldım okula bile devam edemedim son sınavlara giremedim karneme notlar ilk sınavlarımdaki puanlar ile geldi, hastalığımın ne olduğunu ne ben ne de çevremdekiler idrak edebildi, anksiyete bozukluğuymuş sonra öğrendik, çünkü hep geçer diye düşündük ve çok sonra gittik doktora..
ve ben o günden sonra çok uzun tedavi gördüm ama bir daha ne eski başarım, ne de kendime güvenim oldu hayatta, ama allaha şükür ailem sonradan durumun vehametini anlayınca çok destek oldu bana, uzun süre tedavi eşliğinde okulu bitirdim, üniversiteyi kazandım, işe girdim, hiçbir şeyden geri kalmadım, sana tavsiyem peşini bırakma hiçbir şeyin, benim için diğer insanlara oranla on kat zor oldu ama vazgeçmedim, bu hastalık yüzünden okulu bırakanları, kendini eve kapatanları biliyorum, yapma sakın, dışarı çık, iyi insanları sok hayatına, sakın kabuğuna kapanma..

Genişletmek için tıkla...

14.30 da çıktım, saat 15.30 evdeyim.. sonuç= neden dışarı çıktım diyorum ? yolda karşılastgım herkes bana zarar vericek, hatta vermeye başladılar diyorum, sonra da niye çok sert duramıyorum diye yol boyunca annemle kardeşimle uğraşıyorum, şimdi de niye böyle yaşıyorum diye ağlama krizine giriyodum ki yorumunuzu gördüm, size de içim parçalandı ama açıkçası yorumunuz bi nebze içime su serpti, inanın tüm bunlarla boğuşup üstüne kimsenin sizi anlamaması, sanaldan bi omuz aramak çok zorr, tam ümidimi kesmiştim yazdıklarınız okudum, gerçekten sağolun..

Aybala1 .!.:

Canım benim.. Gerçekten üzülerek okudum yazdıklarını. Öncelikle senin için Allahtan sabır,güç ve kuvvet diliyorum.
Diyeceğim ilk şey şu ki şükret ki zeki, akıllı bir kızmışsın ki başarılı bir öğrencisin. Sıkıntılar insanlar için var bunu unutma.. Bende çok zor şeyler yaşadım halen de yaşıyorum sınav senemde babam evi terketti ben buna rağmen toparlandım ve dedim ki kendin için annen kardeşin için kazanacaksın. Ne yaptım ne ettim kazandım o sınavı şimdi amaçlarıma ulaşmama az kaldı..
Haa o psikolojik çöküntü dönemimde bir amacın var mıydı dıye sorsan hayır yoktu. Asıl sıkıntı da burada yatıyor işte.. Amacı,hayalleri olmayan ve bunların ardında koşamayan insanlar böyle psikolojik sıkıntılar yaşayabiliyorlar.. Sana şiddetle güzel bir hayat amacı edinmeni ve bu ugurda elınden gelenı yapmanı onerırım. Ben bunu yaptıgımdan beri aslında berbat görünen hayatım çokta güzelleşiyor. Kendine bunu yapma, kendi kendini yıpratma.. Ailemiz,arkadaşlarımız da olsa aslında hepimiz bu dünyada bir birey olarak yalnızız. Konfüçyus demiş ki ''Ya bir yol açın, ya bir yol bulun ya da yoldan çekilin!'' Yoldan çekilmek yerine kendine yeni yollar açmak, yeni yollar bulmayı denemelisin. Biliyorum kolay değil ama imkansızda değil. Silkelen,kalk ve toplarlan. Sen neye hazırsan, o da senin için bir yerlerde hazır bekliyordur inan. Sadece biraz cesaret biraz azim . Olmuyor mu bir daha dene, düştün mü defalarca yine de kalk,doğrul,sonuna kadar! Seni tanımıyorum ama yapabileceğine inanıyorum.
Ve sakın unutma ki insanın en güzel doktoru ve ilacı yine kendisidir.Güzel haberlerini bekliyorum tatlım...

Genişletmek için tıkla...

Benim de yazdıklarınızı okurken doldu gözlerim, hatta ağladım ağlıyorum... Hakikaten Allah razı olsun hepinizden, dün yolun sonuna geldiğimi geçen seneden daha büyük bi acıyla karşı karşıya olduğumu söylüyordum kendime,hatta al işte yaşa şimdi demiştim kendime, ama bakıyorum da hala içimden bişeyler vazgeçme diyor, siz vazgeçme diyosunuz, kaldı ki üst üste bunları duymam, hissetmem tesadüf de olmamalı. Ben de inanın öyle çok istiyorum ki bi mucize olsun, öyle güzel başliyim ki yeniden diye..

yesil_nar .!.:

Benim de yazdıklarınızı okurken doldu gözlerim, hatta ağladım ağlıyorum... Hakikaten Allah razı olsun hepinizden, dün yolun sonuna geldiğimi geçen seneden daha büyük bi acıyla karşı karşıya olduğumu söylüyordum kendime,hatta al işte yaşa şimdi demiştim kendime, ama bakıyorum da hala içimden bişeyler vazgeçme diyor, siz vazgeçme diyosunuz, kaldı ki üst üste bunları duymam, hissetmem tesadüf de olmamalı. Ben de inanın öyle çok istiyorum ki bi mucize olsun, öyle güzel başliyim ki yeniden diye..

Genişletmek için tıkla...

Bak bu kadar kötü düşünceler içerisindeyken içindeki sesin sana vazgeçme demesi, bizlerin burda aynı şeyleri dile getirmesi aslında tek bir noktaya işaret eder..O da Allahın kulundan vazgeçmemesini istemesi.. Rabbim seni,bizleri yarattı neden? Güçlüklerle,sıkıntılarla onun yolundan ayrılmadan mücadele edelim ki öteki dünyada bizleri mükafatlandırsın öyle değil mi.. Sakın pes etme ve şükret canım.. Şükret ki hayattasın, yaşıyorsun, mücadele edecek gücü vermiş sana Allah. Ve bil ki Allah sevdiği kullarına dert verirmiş.. Aslında senin mucizen açık ve net..

Aybala1 .!.:

Bak bu kadar kötü düşünceler içerisindeyken içindeki sesin sana vazgeçme demesi, bizlerin burda aynı şeyleri dile getirmesi aslında tek bir noktaya işaret eder..O da Allahın kulundan vazgeçmemesini istemesi.. Rabbim seni,bizleri yarattı neden? Güçlüklerle,sıkıntılarla onun yolundan ayrılmadan mücadele edelim ki öteki dünyada bizleri mükafatlandırsın öyle değil mi.. Sakın pes etme ve şükret canım.. Şükret ki hayattasın, yaşıyorsun, mücadele edecek gücü vermiş sana Allah. Ve bil ki Allah sevdiği kullarına dert verirmiş.. Aslında senin mucizen açık ve net..

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız inanın çok haklısınız, o zaman bişey rica edeyim sizden, kendi pencerenizden benim mucizemi söyleyin bana ve ne bileyim güzel şeyler söyleyin :) sıcacık oldu içim sayenizde ..:)