Geçenlerde bir konu açmıştım eşimin ultrasonda verdiği garip tepki diye hatırlayan vardır, yine ben... evlendiğimizden beri bitmeyen kavgalar küslükler.. ultrasonda verdiği tepkiden sonra 3 gün küs durduk eşekliğini anlar diye bekledim ama tık yok, yemek için tv için konuşurken normal konuşmaya başladık, ondan hemen sonra misafirlikten döndüğümüz bir akşam yine sudan bir sebeple tartışma çıktı beni anlamasını beklediğim yerde yine sus yeter deyip yattı uyudu ertesi gün mesaj attı gece boş yere yatağa gelmedin kendine gel benden özür dileyeceksin yoksa eve gelmiycem diye... hem suçlu hem beni tehdit ediyor yani. Hassas dönemden geçtiğimi kendi hareketlerine biraz çeki düzen vermesi alttan altması gerektiğini anlayacak diye beklerken ben, her kavgada beni daha da pişman ediyor yaşama sevincimi öldürüyor. Ben de asıl sen kendine gel diye uzun bir cevap yazdım içimdeki herşeyi döktüm hamile halimle beni eve gelmemekle tehdit ettiğin için kendinden utan dedim. Sonra geri adım attı tabi, sosyal medyada fotomuzu paylaştı falan filan ama hiç ne bi özür ne bi haklısın yazmadı tekrar, akşam geldiğinde konuşur gönül alır diye bekledim yine tık yok. Böyle 2 gün daha geçti ve biz yine zaman aşımından aramızdakiler konuşulmadan yine barışmış olduk.. en son bugün yine dışarıdan dönüyorduk arabayla ben direksiyondaydım çevre yolundan geçerken bağırdı yavaşla diye ama aniden nasıl korkuttu beni ani fren yapsam zaten takla attık gittik ben ne olduğunu anlamaya çalışırken bağırmaya devam ediyor dursana radar diye. Meğer cok hızlı gidiyormuşum radarı nasıl görmemişim. Ben de ona bağırdım böyle ani tepki verilir mi girersek girelim ne radarı ya öldüreceksin bizi dedim ı bağırdı ben bağırdım el kaldırdı bişey yapamadı ama kes sesini dur diyosam duracaksın diye. Eve geldik ben akşamki misafirlerim için markete cıkacakken ben akşam gelmiycem naparsan yap dedi insanlar ne olacak dedim o şokla, iptal et dedi arabayla cekti gitti. Soruyorum size ben ne yapayım? İnanın 1 haftada bu 3. Kavgamızdı ben hatasızım demiyorum ama bu halimle bu kadar üstüme gelmesi cok koyuyo artık. Karnımdakinden de soğuttu sevinemiyorum gülemiyorum, kendime gelince arkadaşıma gitsem orda kalsam diye düşündüm ama bilmiyorum yarın işe ordan gitmem biraz zor olacak, bu evde kalmak istemiyorum eşim gece gelir mü gelmez mi bilmiyorum çok yoruldum işten izin alıp şehirdışına kuzenime gitsem dedim herşeyi anlatsam sonra insanların da canını cıkmak istemedim ama patlamak üzereyim, evlendiğime de hamile kaldığıma da defalarca fırsatımız olduğu halde boşanmaktan vazgecip hep affedip evli kalmaya devam ettiğime de bin pişmanım. Bu adam benim kıymetimi ne zaman anlayacak? Sevmiyosa nereye kadar böyle gideriz? Hamileyken boşanmanın nasıl bir süreç olduğu herşey kafamda dönüp duruyo, evden gitsem farkına varır mı hatasını anlar mı ona bile emin değilim...
çok değişik 
