Bir Miktar Bunalım

Delirtiyor

Sen kalbime denk gelen küçücük şey👼🏻
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
28 Ağustos 2020
8.252
36.161
Nerden başlasam bilmiyorum. Derdim büyük değil belki ama beni dibe çekmeye yetiyor. Daha çok konuşma insanıyım yazarak ifadem çok iyi değil.Birazcık uzun ve karışık yazabilirim, affola.

7,5 aylık bir kızım var. Hamileliğimin 4. Ayından beri pandemi sebebiyle, doğumdan sonra da doğum izni ücretsiz izin vs derken 1 yıldan fazladır evdeyim. Bir tane arabamız var, onu da eşim kullanıyor işe giderken. Ben bebekle ya kanguruyla ya da bebek arabasıyla çıkabiliyorum yani. Evimiz merkezi, çarşıya pazara yakın bir yerde değil. Pandemi zamanı toplu taşıma, taksi vs de kullanmak istemedim. Yazın yine iyi kötü yürüme mesafesinde gidebileceğim yerlere çıkardım kızı, her gün hava alıyorduk. Bazen dışarda uyutuyor, oturup kitap okuyordum. Havaların soğumasıyla artık dışarı da çıkamaz olduk. İyiden iyiye dört duvar arasına kapandım yani. Hastane ve market harici çıktığım pek yok bu ara anlayacağınız.

Evlenip hem şehir hem iş değiştirdim. Burda kimsem yok. Ne arkadaş ne akraba. İş arkadaşlarım var elbette ama özelde görüştüğüm kişiler değil. Zaten evlendim geldim işe başladım derken 1,5 sene sonra pandemi oldu evden çalışmaya başladık. Aman aman bir çevre edinemedim. Kışın gelmesiyle birlikte nerdeyse eve kapandığımı söylemiştim. Kimsem olmadığı için gidip gelme de olmuyor. Şöyle 5 dk bir kahve molası ne bileyim hadi sen duşa gir kıza ben bakarım falan aşırı ihtiyacım var böyle şeylere. Çok yalnızım 😔

Kızım zor bir bebek değil, yani sanırım değil. Hareketli, akıllı, cin gibi maşallah;öyle sürekli ağlayan ne bileyim gazlı, kolik vs bir bebek değildi. Ama ilk haftaları saymazsak hep bir uyku problemimiz var nickimden de anlayacağınız üzere. Neyse asıl derdim bu değil.

Kızıma gündüz tek başıma bakıyorum bir çok anne gibi. Ama aşırı yoruluyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum. Evi b.k götürüyor afedersiniz. Düzenli yemek yapmıyorum. Ek gıdaya geçtiğimizden beri bir tek kızımın öğünlerini aksatmamaya çalışıyorum. O da işte enerjim olursa. Kızımın uykusu çok hafif. Gündüz o uyurken gürültülü iş yapamıyorum. Uyanıkken de zaten o yaptırmıyor. Sürekli ilgi, oyun istiyor. 5 dk da olsa oyalayacak kimse olmadığı için akşam eşim işten gelene kadar kızımlayım yani. İyi günündeyse gündüz 3-3,5 saat uyuyor. O uyurken ben yemek yiyorum. Bulaşık, çamaşır atıyorum. Ortalığı topluyorum. Biraz oturayım derken uyanıyor zaten. Akşam eşim gelince de üçümüz mutfakta, yemek hazırlayıp yiyoruz. Sonra benim uyku maratonum başlıyor. Uyutana kadar 50 defa uğraşıyorum. Neyse dediğim gibi asıl mesele bu değil.

Sorun şu ki kendimi aşırı yetersiz hissediyorum. Hem anne hem eş olarak. Kızımın uyku problemiyle ilgili konu açmıştım daha önce. Çok yardımcı mesajlar aldım. Ama bir yandan da kendimi daha da kötü anne hissetmeme sebep oldu. Herkes bebeğini sevip okşayarak uyutabiliyor ben beceremiyorum diyorum. 31 yaşında koca kadınım, 19-20 yaşındaki kızlar bile bebeklerine benden güzel bakıyor diyorum. Uyumadığında öfkeleniyorum bazen ama asla bebeğime değil kendime kızıyorum. Kötü annesin diyorum, beceremiyorsun. “Bak millet sallamadan, ağlatmadan, uğraşmadan ne güzel uyutuyor bebeğini.Bebeğine bakamadığın gibi evin de içler acısı. “

Evimi sevmiyorum. Kiradayız, evlendiğimiz sene idareten diyerek tuttuk. Kendi evimizi almaktı niyetimiz. Ama bir türlü olmadı. Her şeyi kendi evimizde yaparız diyerek erteledim. Elim gitmiyor hiçbir şeye, içimden de gelmiyor doğrusu. İyiden iyiye saldım artık, günü kurtaracak kadar temizlik, toplama yapıyorum. Gerçekten ateşe veresim geliyor bazen evi.

Bu arada benim halimin de evden aşağı kalır yanı yok. Doğum kilolarımın neredeyse tamamını verdim ama bir çöktüm sanki. Daha yaşlı daha solgun geliyorum gözüme. Saçlarım bakımsız, kuru, cansız. Cildim iyice kurudu, duşa girip çıkmaktan başka bir şey yapamıyorum. Kuaföre en son ne zaman gittim bilmiyorum. Evleri pırıl pırıl kendisi şıkır şıkır annelere aşırı imreniyorum. Yapamıyorum ben beceremiyorum. Bende ne o enerji ne o yetenek yok. Şimdi bu konuya da şahane öneriler gelecek ama onlar da kendimi yetersiz hissetmeme sebep olacak biliyorum.

Eşimle zaten birbirimize vakit ayıramıyoruz artık. Tek odağımız bebek diyebilirim. Baş başa kaldığımızda bile genelde onun hakkında konuşuyoruz. O da iyice saldı sanırım, işten gelip evle ve kızla ilgili birkaç bir şey yapıp yatmak istiyor. Eskisi gibi haftasonu plan yapıp çıkalım gezelim kalmadı. Kız durur mu, uyur mu uyanır mı, ağlar mı, acıkır mı diye düşünmekten uzun soluklu planlar yapamıyoruz. Çoğunlukla evde pinekleyerek geçiyor. Ailece depresyondayız galiba.

Bunu söylemeye utanıyorum ama bekarlık günlerimi çok özlüyorum. Eşimi de kızımı da çok seviyorum ama özlüyorum işte elimde değil. O rahatlığımı, hesapsızlığımı, hayalperestliğimi, hevesli hallerimi özlüyorum. Şimdi günü bitirmeye bakıyorum. Ohh bu akşam da uyudu şükür ama yarın yeni bir challege başlıyor.Yatıp uyumam gerek şu an ama hiç istemiyorum. Yine 747374 kez uyanacak, sabah tam şarj olmadan fişten çekilmiş telefon gibi kalkıp yeni bir güne başlayacağım.

Bu konuyu da niye açtım bilmiyorum.Neyse işte çok bunaldım. Sadece içimi dökmek istedim. 😔
 
Asla kendinizi yetersiz hissetmeyin . Kimse bebeğinize sizden daha iyi bakamaz , sizden iyi tanıyamaz , anne sevgisi herşeye yeter .İnşallah bir arkadaş edinirsiniz . Umarım biran önce geçer içinde bulundugunuz sancılı süreç . Dualarım sizinle 💮
 
Asla kendinizi yetersiz hissetmeyin . Kimse bebeğinize sizden daha iyi bakamaz , sizden iyi tanıyamaz , anne sevgisi herşeye yeter .İnşallah bir arkadaş edinirsiniz . Umarım biran önce geçer içinde bulundugunuz sancılı süreç . Dualarım sizinle 💮
Çok teşekkür ederim. 🙏
 
Evlenmek, şehir değiştirmek, iş değiştirmek, yeni bir ev, yeni bir arkadaş çevresi, pandemi, hamilelik ve bebek... oldukça kısa süre içerisinde birçok köklü değişim olmuş hayatınızda. Bunlardan biri bile bazen insanı depresyona sokabilirken siz resmen konsantre halinde yaşamışsınız hepsini. Kendinizde kusur aramayın, kim olsa bocalar. Hele ki bekarlığınızda aile evinizde nispeten daha az sorumluluk ile yaşamış ve bolca sosyalleşmeye vakit ayırmışsanız ekstra zor gelir bulunduğunuz durum. Evli veya çocuklu değilim ekstra bir öneri veremem ama Bebeğiniz biraz büyüyüp siz de fiziksel iş ortamınıza geri döndüğünüzde daha iyi hissedeceksinizdir muhtemelen. Bol sabır ve huzur diliyorum...
 
Kendinizi yetersiz hissetmeyin, emin olun annesi olarak sizden iyisi olmaz💐
Bu günler gelip geçer diyeyim öncelikle 🤗
Ev işleri nankördür. Bazen de yüzeysel yaşayın. O günü kendinize ayırın mesela. Ne severseniz ınu yapın. Gündüz 3 saat uyuması çok iyi. Salın her işi bazen.
Enerjiniz ve vaktiniz olduğunda bol yemek yapıp buzluğa atın.
Her gün olmasa bile yine de dışarı çıkıp bir yürüyüş yapabilirsiniz, sıkı giydirirsiniz bebeği, birşey olmaz.
Bir ara mümkünse sizi biraz dinlendirmesi için annenizi çağırabilirsiniz (sağlıklıdır inşallah)
Ya da siz gidebilirsiniz birkaç gün.
Kısa bir değişiklik iyi gelebilir.
Bebiş uyuduktan sonra eşinizle başbaşa vakit geçirme zamanları yaratabilirsiniz. Kim ne kadar yorgun olursa olsun, buna ihtiyacınız var. Kahve içmek film izlemek bile yeter.
Ev değişkliği yapmanız şu dönemde zordur sanırım. O yüzden sevmeye bakın, en azından bir iki eşyada yer değişikliği yapsanız belki hoşunuza gider.
Sizin o sıkkınlığınızı çok iyi anladım, zaman zaman yaşadım öyle ya da böyle geçecek onu biliyorum.
 
Yarım gün bakıcıyla mı anlaşsan imkanınız varsa. En azından kendine biraz vakit ayırırsın. Senin yerine kendimi koyduğumda az çok tahmin edebiliyorum nasıl bir durumda olduğunu
Bakıcı için işe dönmem gerek, şu an zorlar bizi. Zaten bakıcı olayı da diğer dertlerimden biri. Güvenilir birini nerden nasıl bulacağım hiçbir fikrim yok. İş yerinde ufak çocuğu olanların ya annesi bakıyor ya da yatılı yabancı bakıcıları var ki ikisi de bir seçenek değil benim için. 🤷🏻‍♀️
 
Evlenmek, şehir değiştirmek, iş değiştirmek, yeni bir ev, yeni bir arkadaş çevresi, pandemi, hamilelik ve bebek... oldukça kısa süre içerisinde birçok köklü değişim olmuş hayatınızda. Bunlardan biri bile bazen insanı depresyona sokabilirken siz resmen konsantre halinde yaşamışsınız hepsini. Kendinizde kusur aramayın, kim olsa bocalar. Hele ki bekarlığınızda aile evinizde nispeten daha az sorumluluk ile yaşamış ve bolca sosyalleşmeye vakit ayırmışsanız ekstra zor gelir bulunduğunuz durum. Evli veya çocuklu değilim ekstra bir öneri veremem ama Bebeğiniz biraz büyüyüp siz de fiziksel iş ortamınıza geri döndüğünüzde daha iyi hissedeceksinizdir muhtemelen. Bol sabır ve huzur diliyorum...
Teşekkür ederim. Haklısınız sanırım her şey üst üste geldi. Çalışırken sıkıntım yoktu ama eve kapanınca neye uğradığımı şaşırdım galiba.
 
Sabır zaman geçiyor merak etme
Yuvan eşin bebeğin var bu günler çabuk geçiyor
Kendine acımayı bırak anın zevkini çıkarmaya bak
Demesi pek güzel oluyormuş :)
 
Kendinizi yetersiz hissetmeyin, emin olun annesi olarak sizden iyisi olmaz💐
Bu günler gelip geçer diyeyim öncelikle 🤗
Ev işleri nankördür. Bazen de yüzeysel yaşayın. O günü kendinize ayırın mesela. Ne severseniz ınu yapın. Gündüz 3 saat uyuması çok iyi. Salın her işi bazen.
Enerjiniz ve vaktiniz olduğunda bol yemek yapıp buzluğa atın.
Her gün olmasa bile yine de dışarı çıkıp bir yürüyüş yapabilirsiniz, sıkı giydirirsiniz bebeği, birşey olmaz.
Bir ara mümkünse sizi biraz dinlendirmesi için annenizi çağırabilirsiniz (sağlıklıdır inşallah)
Ya da siz gidebilirsiniz birkaç gün.
Kısa bir değişiklik iyi gelebilir.
Bebiş uyuduktan sonra eşinizle başbaşa vakit geçirme zamanları yaratabilirsiniz. Kim ne kadar yorgun olursa olsun, buna ihtiyacınız var. Kahve içmek film izlemek bile yeter.
Ev değişkliği yapmanız şu dönemde zordur sanırım. O yüzden sevmeye bakın, en azından bir iki eşyada yer değişikliği yapsanız belki hoşunuza gider.
Sizin o sıkkınlığınızı çok iyi anladım, zaman zaman yaşadım öyle ya da böyle geçecek onu biliyorum.
Çoğu şeyi salmış durumdayım zaten bu da rahatsız ediyor beni işte. Evin halini gördükçe sinirlerim bozuluyor. Bir süre gittim ailemin yanına gerçekten aşırı iyi geldi. Eşimi özledim ama hiç dönesim gelmedi.🙁 burda hiç sosyalleşemiyorum bu da ekstra zorluyor beni. Teşekkür ederim.
 
Günaydınlar cağnım anne💕
Benim konuları biliyorsun :KK70: hani çok fazla verecek bir aklım yok maalesef.
Ama tabi kendi hayatımı da kolaylaştıran bir kaç öneri sunacağım.
Ben çalışmıyorum ve 2 yıldır bende evdeyim. Hamileliğim berbat zor geçti vs.
Yani hemen hemen benzer şeyleri yaşamışız.
Bizim evde de tek araç var ve ben ne zaman istersem o araç bende olur. Neden mi ?çünkü bende insanım ve bunalıyorum. Sürekli Bim falan gezecek yapımda yok. Bundan mutlu da olmuyorum. Eşim bazen bozuluyor ama Banane yahu isterse işe koşarak gitsin. En azından haftada 1-2 gün belirle ve vereceksin de. Bebekli kadın her zaman önceliklidir.
Diğer konum ise ev işleri. Kusura bakmasın ama eşin paşa paşa yardım edecek. Zaten çalışıyorsun da tutsana bir yardımcı haftada 2 gün gelsin. Ver bebeği de eline otur bir kahve iç, bir dizi izle. Neden bu kadar zorlaştırıyorsun hayatı.? Para ne için kazanıyorsun ? Madem harcamayacaksın gönlünce hiç çalışma daha iyi.
Bekarlığı hepimiz özlüyoruz , en çokta ben. Ama şöyle düşünüyorum bundan bi 3-4 yıl sonra bu çocuklar arkadaşımız olacak. Ve onları da dünyaya getirmeyi biz istedik.
Sorumlulukları at omzundan. Bak bende yardımcı tuttum. Benim de bir gelirim var ve bundan sonra birikim yapayım falan diye düşünmeyeceğim. Kendime yatırım yapacağım.
Bu arada annemdeyken eşimi özledim falan yazmışsın ben hiç özlemiyorum :KK70: anneme evim 30 dk arabayla ve ben haftada 2 gün kalıyorum. Yapacak bir şey yok. Sen kendini düşünmezsen kimse düşünmez.
Mesela eşin senin bu kapana kısılmış halini görmüyor mu ? Neden demiyor birini bulalım sana yardım etsin diye ? Ben söylim mi ? Çünkü biz keriz gibiyiz :KK70: her haltı ben yaparım kafasındayız. Ben artık o kafadan çıktım. Af edersin eşek gibi ödeyecek kadının parasını da. Erkeklere fuzuli geliyor bu durumlar.
 
Sabır zaman geçiyor merak etme
Yuvan eşin bebeğin var bu günler çabuk geçiyor
Kendine acımayı bırak anın zevkini çıkarmaya bak
Demesi pek güzel oluyormuş :)
Takribi ne zaman geçiyor peki onu da öğrenebilir miyim? 🥲🥲
 
Takribi ne zaman geçiyor peki onu da öğrenebilir miyim? 🥲🥲
Anneme göre hiç geçmiyor lakin okul çağı en azından alışılıyor
Kabullenişin 5 aşaması
1. İnkâr
2. Kızgınlık/öfke
3. Pazarlık
4. Depresyon
5. Kabullenme.
Tahmini depresyon aşamasındasın
Kabullenişe az kaldı dostum 👍
 
Dışardan kendi yazdığını oku bakalım, ne kadar mükemmel anne olduğunu fark edeceksin :KK200:
Elbette zorlukları olacak.
Dünyaya canlı getiriyorsun, sen olmasan yiyemez, içemez, uyuyamaz, altını temizleyemez, konuşamaz, kendini ifade edemez.
Seni mükemmel yapan detay burada işte sen o meleğin annesi, yol göstericisisin.
Asla kendini eleştirme.
Ben daha doğurmadım ama inan bana doğuranlar hep bunu söylüyor.
Bebek belirli yaşa gelene kadar ev işi hak getire.
O yüzden sende kendini eleştirmekten vazgeç.

Anneler melektir Delirtiyor Delirtiyor kendine kızma canım benim :KK200:
 
Bakıcı için işe dönmem gerek, şu an zorlar bizi. Zaten bakıcı olayı da diğer dertlerimden biri. Güvenilir birini nerden nasıl bulacağım hiçbir fikrim yok. İş yerinde ufak çocuğu olanların ya annesi bakıyor ya da yatılı yabancı bakıcıları var ki ikisi de bir seçenek değil benim için. 🤷🏻‍♀️

sizinki bir çeşit postpartum depresyonu.. evet ağır değil ama var sonuçta..
terapi alabilirseniz tabi ki öncelikli önerim bu yönde olur..
yoksa da kızınızı ufaktan terbiye ederek başlayabilirsiniz.
örneğin internette uyku eğitimleri var önce onunla başlayın, her akşam en geç 8-9 gibi uyumuş olmalı ki sizin de eşinizle birbirinize hatta kendinize vaktiniz kalsın..
akabinde tüm gün çocukla ilgilenmek gibi bir zaruretiniz yok. beşiğinde veya güvenli bir oyun alanında kendi kendine kalabilmeyi, oynamayı öğrenmesi lazım.. ağlaması sorun teşkil etmez. hatta bırakın ağlasın.. her istediğinde her istediğinin olamayacağını öğrensin.. bırakın biraz kendi haline. siz de o sırada ev işi veya kendinize vakit ayırın..
mutfakta bi mama sandalyesi vardır muhakkak. mama sandalyesinin altına örtü serip oturtun oraya verin önüne kemirebileceği bir şeyler mutfak işlerinizi, yemeğinizi yapın. hatta eğlenceli müzik açın hem söyleyin dans edin hem işinizi yapın.. bu enerji size de ona da iyi gelecektir..
 
Günaydınlar cağnım anne💕
Benim konuları biliyorsun :KK70: hani çok fazla verecek bir aklım yok maalesef.
Ama tabi kendi hayatımı da kolaylaştıran bir kaç öneri sunacağım.
Ben çalışmıyorum ve 2 yıldır bende evdeyim. Hamileliğim berbat zor geçti vs.
Yani hemen hemen benzer şeyleri yaşamışız.
Bizim evde de tek araç var ve ben ne zaman istersem o araç bende olur. Neden mi ?çünkü bende insanım ve bunalıyorum. Sürekli Bim falan gezecek yapımda yok. Bundan mutlu da olmuyorum. Eşim bazen bozuluyor ama Banane yahu isterse işe koşarak gitsin. En azından haftada 1-2 gün belirle ve vereceksin de. Bebekli kadın her zaman önceliklidir.
Diğer konum ise ev işleri. Kusura bakmasın ama eşin paşa paşa yardım edecek. Zaten çalışıyorsun da tutsana bir yardımcı haftada 2 gün gelsin. Ver bebeği de eline otur bir kahve iç, bir dizi izle. Neden bu kadar zorlaştırıyorsun hayatı.? Para ne için kazanıyorsun ? Madem harcamayacaksın gönlünce hiç çalışma daha iyi.
Bekarlığı hepimiz özlüyoruz , en çokta ben. Ama şöyle düşünüyorum bundan bi 3-4 yıl sonra bu çocuklar arkadaşımız olacak. Ve onları da dünyaya getirmeyi biz istedik.
Sorumlulukları at omzundan. Bak bende yardımcı tuttum. Benim de bir gelirim var ve bundan sonra birikim yapayım falan diye düşünmeyeceğim. Kendime yatırım yapacağım.
Bu arada annemdeyken eşimi özledim falan yazmışsın ben hiç özlemiyorum :KK70: anneme evim 30 dk arabayla ve ben haftada 2 gün kalıyorum. Yapacak bir şey yok. Sen kendini düşünmezsen kimse düşünmez.
Mesela eşin senin bu kapana kısılmış halini görmüyor mu ? Neden demiyor birini bulalım sana yardım etsin diye ? Ben söylim mi ? Çünkü biz keriz gibiyiz :KK70: her haltı ben yaparım kafasındayız. Ben artık o kafadan çıktım. Af edersin eşek gibi ödeyecek kadının parasını da. Erkeklere fuzuli geliyor bu durumlar.
Sana da günaydın Şahika 🤣 haha eşimden hiç bahsetmeyince adam hödük gibi kalmış haklısın. Hakkını yemeyeyim hiçbir şey yapmıyor değil. Benim kadar yapıyor işte o da yetmiyor tabi 🤣
Eşim hiçbir zaman karşı olmadı yardımcı olayına. Çalışırken eve temizlik için gelen biri vardı zaten. Pandemiyle beraber bıraktık, güvenemedik. Sonra da hamilelik falan derken bir daha almadık. O aklımda zaten istiyorum.
Ama öyle bakıcı anlamında gelecek birini alamam sanırım şu an. Dediğim gibi şimdi çalışmıyorum, ücretleri ne kadar bilmiyorum ama tahminen bizi zorlar.
Araba konusunda da biraz ben vicdan yapıyorum belki de haklısın. Ver desem verir. Benim kendi bezmişliğim biraz da. Nereye gidicem şimdi kalkıp avm mi gezicem bebekle. İşte bir arkadaş kardeş akraba vs bir şey olsa beraber vakit geçirebileceğim ne güzel olurdu. 🥺
Annemde 2 günde ben de özlemiyorum zaten kız :KK70: uzak mesafe olduğu için 3-4 hafta kaldım. Kız da babasını özlüyor zaten. Ahh 30 dk mesafe olsaydı da gidip gelseydim sık sık. 🥲
Haklısın ama her yazdığına katılıyorum :KK70:
 
sizinki bir çeşit postpartum depresyonu.. evet ağır değil ama var sonuçta..
terapi alabilirseniz tabi ki öncelikli önerim bu yönde olur..
yoksa da kızınızı ufaktan terbiye ederek başlayabilirsiniz.
örneğin internette uyku eğitimleri var önce onunla başlayın, her akşam en geç 8-9 gibi uyumuş olmalı ki sizin de eşinizle birbirinize hatta kendinize vaktiniz kalsın..
akabinde tüm gün çocukla ilgilenmek gibi bir zaruretiniz yok. beşiğinde veya güvenli bir oyun alanında kendi kendine kalabilmeyi, oynamayı öğrenmesi lazım.. ağlaması sorun teşkil etmez. hatta bırakın ağlasın.. her istediğinde her istediğinin olamayacağını öğrensin.. bırakın biraz kendi haline. siz de o sırada ev işi veya kendinize vakit ayırın..
mutfakta bi mama sandalyesi vardır muhakkak. mama sandalyesinin altına örtü serip oturtun oraya verin önüne kemirebileceği bir şeyler mutfak işlerinizi, yemeğinizi yapın. hatta eğlenceli müzik açın hem söyleyin dans edin hem işinizi yapın.. bu enerji size de ona da iyi gelecektir..
Uyku eğitimini denedim. Hatta uyku danışmanına para verdim yine beceremedim:KK70: bu da beceremiyorum fikrime bir çivi daha çaktı. 🤦🏻‍♀️ Bir süre deneyebileceğimi sanmıyorum, ondan çok beni yıprattı çünkü sanırım.
Ya şöyle oturup başında beklemiyorum elbette, dediğiniz gibi mama sandalyesinde ya da oyun matında oyanalabileceği şeyler verip iyi kötü bir şeyler yapıyorum ama çok uzun sürmüyor. Ağlasın bırak kısmını da yine ben beceremedim sanırım. 🥲
Bir süre sonra işe dönecek olmanın psikolojisiyle belki de birlikte olduğumuz zaman iyi geçsin istiyorum. Oyalamak da zorlaşıyor gittikçe. Bu da ayrı yaka bağır yırtma sebebim. Çok çabuk sıkılıyor her şeyden. Kitaplar, oyuncaklar, müzikler. Karşısına geçip göbek attığım da çok oldu sırf gülsün diye :KK70:
 
Geçen sene aynı durumdaydım . 2 çocuk . Biri 3 yaşında biri 8 aylık. Küçük kızım kolik aşırı gazlı ve problemli bi bebekti.uykusu hiç ama hiç yoktu. Ne yemek yemeye ne tuvalate gitmeye 5 dk cık zaman bulamıyordum. Temizlik yapmak yemek yapmak şurda kalsın. Günde sadece 1 saat en fazla 3 saat uykuyla çok dolandım. Burdaki çoğu arkadaş da şahit destek oldular bana.
Küçük sakinler susar uyur büyük hırçınlaşır onu sakinleştirmeye çabakarken küçük geri uyanır . Böyle bi döngüye girmiştim.
Eşim sabah gidip akşam gelir bişeyle ilgilenmez. Duşa girmem gerek bak 5 dk yeter derim beceremez . Tuvalete girerim . Duuuut çabuk çık kız ağlıyo kıza bak 😒 ne var emziğini ağzına ver 5 dk nefes alayım.
Annemle kv lerle aynı şehirdeyiz.kız kardeşim görümcem bana yakın otururlar . Hiç kimseden bi fayda görmedim. Kız kardeşimin de bebeği var. Görümcem kendi evinde . Annem demans hastası. Kv de kafam götürmüyo diye gelmez. İlgilenme şöyle dursun. Eşim bile yardımcı olmadı. Cinnet geçirdim bildiğin. Herşeyi bırak yardımcı olmayan kv daha bi de gelip" bu çocujkar zayıflamış ilgilenmiyosun. Evin hali ne midem bulandı. Falanın evi mis.gibi gidince içim açılıyo..sana geliyorum eve gider gitmez duşa giriyorum köhne evler gibi her taraf pis" demez mi ?
her anne en iyi annedir. Sadece şunu düşün geçici bir dönemdesin. Bazen kimsenin yanında olmaması veli nimet diyebilirim . Benimde kimsem yok arkadaş komşu vs. Zaten vakit de olmuyo. Ama en büyük desteği burdaki arkadaşlarım verdi. Çok ağladım sinir krizi geçirdim. Şu an kızım 1,5 yaşında herşey 4 4lük diyemem ama eskisi gibi de değil.

kendini suçlama lütfen. Senden 1 tane var. Bebeğinle geçirdiğin her an çok kıymetli. Bir daha geri gelmicek. Ne kadar zor olsa da iyi vakit geçirmeyr çalış onunla. Herşey düzelecek.🧡
 
Sana da günaydın Şahika 🤣 haha eşimden hiç bahsetmeyince adam hödük gibi kalmış haklısın. Hakkını yemeyeyim hiçbir şey yapmıyor değil. Benim kadar yapıyor işte o da yetmiyor tabi 🤣
Eşim hiçbir zaman karşı olmadı yardımcı olayına. Çalışırken eve temizlik için gelen biri vardı zaten. Pandemiyle beraber bıraktık, güvenemedik. Sonra da hamilelik falan derken bir daha almadık. O aklımda zaten istiyorum.
Ama öyle bakıcı anlamında gelecek birini alamam sanırım şu an. Dediğim gibi şimdi çalışmıyorum, ücretleri ne kadar bilmiyorum ama tahminen bizi zorlar.
Araba konusunda da biraz ben vicdan yapıyorum belki de haklısın. Ver desem verir. Benim kendi bezmişliğim biraz da. Nereye gidicem şimdi kalkıp avm mi gezicem bebekle. İşte bir arkadaş kardeş akraba vs bir şey olsa beraber vakit geçirebileceğim ne güzel olurdu. 🥺
Annemde 2 günde ben de özlemiyorum zaten kız :KK70: uzak mesafe olduğu için 3-4 hafta kaldım. Kız da babasını özlüyor zaten. Ahh 30 dk mesafe olsaydı da gidip gelseydim sık sık. 🥲
Haklısın ama her yazdığına katılıyorum :KK70:
Ben kendi kocama geçirmek için hiç bir fırsat kaçırmam :KK70:
 
X