• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bir Küçük Dertleşme

Pearl737

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
29 Aralık 2017
9
2
86
27
Merhabalar herkese,

Öncelikle konu hakkında tecrübe sahibi büyüklerimin görüşlerini ayrıca merak ettiğimi baştan bildirmek isterim.

3.5 aylık evliyim, 28 yaşındayım, eşimle üniversite arkadaşıyız ama yakın değildik sadece sima olarak birbirimizi tanıyorduk. Yaklaşık 6 yıl sonra aynı iş yerinde karşılaşıp sevgili olduk. 11 ay içerisinde de evlendik. Evet çok erken bir evlilik kararı oldu. Zamana yaysam daha farklı sonuçlarla karşılaşır mıydım bilmiyorum ama deneyip görmek istedim. Eşimle ben sevgili olduğumuzda eşimin küsme ve konuşmama huyu vardı, zamanla fark ettim ki çevresindeki herkese kendi ailesine karşı da böyle. Sanırım karşısındakini cezalandırma yöntemi bu bilmiyorum psikologlar varsa daha tıbbi bir açıklama yapabilir. Biz sevgiliyken ben durumdan rahatsız olduğumu kendimi değersiz hissettiğimi defalarca söyledim ve öfkeme yenik düşerek birkaç kez ayrılma noktasına bile getirdim ilişkiyi. İnanın geçmişle alakalı yaşadığı bir şey yüzünden desem benim yaşadığımın onda birini yaşamamıştır. Ben karakter olarak çok uyumlu birisiyim, kendim hariç herkes için bir şey yapmayı, çabalamayı sanki felsefe edinmişim. Sağlıklı bir davranış değil onunda farkındayım kendimle ilgili çalışmalarım var ama konumuz ben değilim şu an. :) Eşimle kavga ediyoruz, konuşuyorum cevap vermiyor o an konuşmuyor. Susuyorum yanıma gelmiyor gönlümü almıyor. Ben küs kalabilen biri değilim bu zamana kadar yanına yüzde seksen ben gitmişimdir. Kalan yüzde onbeşlik dilimde de o gelmiştir gülmüştür ben de gülmüşümdür barışmışızdır. Ama artık bu davranış beni çok yoruyor kırılınca bile kendi gönlümü kendim aldırıyorum. Eşim duygularını çok belli eden birisi değil, sevgisini gösteremiyor. Bazen bana bakarken gözleri doluyor ama aynı adam kırıldım dediğimde dönüp uyumaya devam edebiliyor. Daha önce destek alması gerektiğini hatta isterse çift terapisi yapabileceğimizi bile söyledim. Bana tamam demişti sonra düğün masrafları falan ona sıra gelmedi tabii. Kendisi de çok istekli değildi zaten. “Ne anlatacağım” diyerek serzenişte bulunuyordu. Zorlamamın doğru olmayacağını söyledi psikologlar. Neticeye gelecek olursam kendimi yorgun hissediyorum. İyiyken dünyanın en eğlenceli en komik insanı oluyor. Ancak ortada sorun varsa böyle bir kişiliğe bürünüyor. Ben yıprandığımla kalıyorum çünkü duygularımı çok yoğun yaşıyorum. Ben ona nasıl yaklaşmalıyım bilmiyorum, kendimi ilişkide yalnız hissediyorum. Lütfen boşan vb gibi şeyler söylemeyin onun için yazmıyorum bu yazıyı, boşanmak kolay gerçekten kendi anne babamdan biliyorum. Ben bu evliliği nasıl yürütebilirim, ona nasıl davranmalıyım bu konuda görüşlerinizi merak ediyorum. Şimdiden değerli görüşleriniz için teşekkür ederim.
 
Bizde 1 yıl içersinde evlendik eşimle çok sükür iyi ki diyorum.. Yani erken mi geç mi bunu bilemeyiz tabi de benim babamda küsmeyi çok sever anneme zor bir durum oluyor. Küsen erkek zor oluyor yani
 
Bizde 1 yıl içersinde evlendik eşimle çok sükür iyi ki diyorum.. Yani erken mi geç mi bunu bilemeyiz tabi de benim babamda küsmeyi çok sever anneme zor bir durum oluyor. Küsen erkek zor oluyor yani
Evet belli olmaz orası çok haklısın. İletişim konusunda çok zorluyor beni.. Rolleri değişmişiz gibi hissediyorum bazen. Ailesi tarafından da hep alttan alınmış çünkü. O arasın, sorsun diye herkes davranışlarını hötmezden geliyor. Canı nasıl isterse öyle davranıyor insanlara, kendi duyguları daha önemli. Sanki tüm haksızlıklar ona yapılıyor :))
 
Bence sorun o küstüğünde sizin tutuşuyor olmanız.
Küserse küssün deyip hayatınıza mutlu mesut baksanız şoka gireceğine eminim.
Eğitim psikolojisinde de bu böyledir. İstenmeyen davranışı çözmenin bir yolu görmezden gelmek, yok gibi yapmaktır.
Sorun çözücü, aceleci, fazla yapıcı halleriniz bu sorunu daha da ateşliyor olabilir mi ?
 
Bence sorun o küstüğünde sizin tutuşuyor olmanız.
Küserse küssün deyip hayatınıza mutlu mesut baksanız şoka gireceğine eminim.
Eğitim psikolojisinde de bu böyledir. İstenmeyen davranışı çözmenin bir yolu görmezden gelmek, yok gibi yapmaktır.
Sorun çözücü, aceleci, fazla yapıcı halleriniz bu sorunu daha da ateşliyor olabilir mi ?
Evet belki de bu yüzden daha çok bu tarz davranıyor. Çünkü biliyor gideceğimi
 
Merhabalar herkese,

Öncelikle konu hakkında tecrübe sahibi büyüklerimin görüşlerini ayrıca merak ettiğimi baştan bildirmek isterim.

3.5 aylık evliyim, 28 yaşındayım, eşimle üniversite arkadaşıyız ama yakın değildik sadece sima olarak birbirimizi tanıyorduk. Yaklaşık 6 yıl sonra aynı iş yerinde karşılaşıp sevgili olduk. 11 ay içerisinde de evlendik. Evet çok erken bir evlilik kararı oldu. Zamana yaysam daha farklı sonuçlarla karşılaşır mıydım bilmiyorum ama deneyip görmek istedim. Eşimle ben sevgili olduğumuzda eşimin küsme ve konuşmama huyu vardı, zamanla fark ettim ki çevresindeki herkese kendi ailesine karşı da böyle. Sanırım karşısındakini cezalandırma yöntemi bu bilmiyorum psikologlar varsa daha tıbbi bir açıklama yapabilir. Biz sevgiliyken ben durumdan rahatsız olduğumu kendimi değersiz hissettiğimi defalarca söyledim ve öfkeme yenik düşerek birkaç kez ayrılma noktasına bile getirdim ilişkiyi. İnanın geçmişle alakalı yaşadığı bir şey yüzünden desem benim yaşadığımın onda birini yaşamamıştır. Ben karakter olarak çok uyumlu birisiyim, kendim hariç herkes için bir şey yapmayı, çabalamayı sanki felsefe edinmişim. Sağlıklı bir davranış değil onunda farkındayım kendimle ilgili çalışmalarım var ama konumuz ben değilim şu an. :) Eşimle kavga ediyoruz, konuşuyorum cevap vermiyor o an konuşmuyor. Susuyorum yanıma gelmiyor gönlümü almıyor. Ben küs kalabilen biri değilim bu zamana kadar yanına yüzde seksen ben gitmişimdir. Kalan yüzde onbeşlik dilimde de o gelmiştir gülmüştür ben de gülmüşümdür barışmışızdır. Ama artık bu davranış beni çok yoruyor kırılınca bile kendi gönlümü kendim aldırıyorum. Eşim duygularını çok belli eden birisi değil, sevgisini gösteremiyor. Bazen bana bakarken gözleri doluyor ama aynı adam kırıldım dediğimde dönüp uyumaya devam edebiliyor. Daha önce destek alması gerektiğini hatta isterse çift terapisi yapabileceğimizi bile söyledim. Bana tamam demişti sonra düğün masrafları falan ona sıra gelmedi tabii. Kendisi de çok istekli değildi zaten. “Ne anlatacağım” diyerek serzenişte bulunuyordu. Zorlamamın doğru olmayacağını söyledi psikologlar. Neticeye gelecek olursam kendimi yorgun hissediyorum. İyiyken dünyanın en eğlenceli en komik insanı oluyor. Ancak ortada sorun varsa böyle bir kişiliğe bürünüyor. Ben yıprandığımla kalıyorum çünkü duygularımı çok yoğun yaşıyorum. Ben ona nasıl yaklaşmalıyım bilmiyorum, kendimi ilişkide yalnız hissediyorum. Lütfen boşan vb gibi şeyler söylemeyin onun için yazmıyorum bu yazıyı, boşanmak kolay gerçekten kendi anne babamdan biliyorum. Ben bu evliliği nasıl yürütebilirim, ona nasıl davranmalıyım bu konuda görüşlerinizi merak ediyorum. Şimdiden değerli görüşleriniz için teşekkür ederim.
Ayy bu durum bende yaşıyorum harfiyen aynen bu şekilde oluyor biz de de, ben defalarca sinir krizi geçirdim sırf bu küsme huyu yüzünden. Boşanmayı bile düşünmüşlüğüm oluyor bazen. Ama karakter asla değişmiyor eğer hoşuna gitmeyen bir şey varsa tamam ben yokum gibi davranıyor soğuk soğuk konuşuyor. Kaç kere dedim hoşuna gitmeyen bir şey varsa açık açık konuş küsme. Ama yok asla başaramıyor.
Bir de dediğiniz gibi ilk adımı ben atmam gerekiyor eğer kendini hakli görüyorsa ben ne kadar ağlasam da asla gelmiyor yanıma horul horul uyuyor. Sadece benim haklı olduğumu fark ederse o zaman yanıma geliyor ki benim de küsme gibi bir huyum olmadigi için sorun olmuyor zaten. Erkeğin küsmesi gerçekten çok zor ama onlar da böyle alışmış sanırım ellerinde değil artık kendimi öyle adapte etmeye çalışıyorum mecbur.
 
Ayy bu durum bende yaşıyorum harfiyen aynen bu şekilde oluyor biz de de, ben defalarca sinir krizi geçirdim sırf bu küsme huyu yüzünden. Boşanmayı bile düşünmüşlüğüm oluyor bazen. Ama karakter asla değişmiyor eğer hoşuna gitmeyen bir şey varsa tamam ben yokum gibi davranıyor soğuk soğuk konuşuyor. Kaç kere dedim hoşuna gitmeyen bir şey varsa açık açık konuş küsme. Ama yok asla başaramıyor.
Bir de dediğiniz gibi ilk adımı ben atmam gerekiyor eğer kendini hakli görüyorsa ben ne kadar ağlasam da asla gelmiyor yanıma horul horul uyuyor. Sadece benim haklı olduğumu fark ederse o zaman yanıma geliyor ki benim de küsme gibi bir huyum olmadigi için sorun olmuyor zaten. Erkeğin küsmesi gerçekten çok zor ama onlar da böyle alışmış sanırım ellerinde değil artık kendimi öyle adapte etmeye çalışıyorum mecbur.
Ya çok özğr dileyerek yazıyorum bunu ne olur kusura bakmayın ama yalnız olmadığımı bilmek içimi biraz rahatlattı. Ben en son değişmeyeceğinin bilincine vararak onunla evlendim ama tam varamamışım sanırım. Hala öfkelenip kendimi yıpratıyorum. Yukarda bi arkadaşın dediği gibi kendi düşüncemi hareketlerimi değiştirmem gerekiyor. Sahiden bu değişim işi zormuş kendi akıl sağlığım için şart ama bunun bilincindeyim. Siz bir de hamileymişsiniz. Hamilelikte de aynı davrandı mı size? Yoksa merhamet gösteriyor mu? Bir de sizin eşiniz sevgisini belli edebilen biri mi?
 
Boşanmayacaksan her seferinde adama adım atmayı bırak bari. Küsen herifte değişmez onu diyeyim. Kendini değiştir.
 
Bizde küsen taraf genelde ben olurum ama yeri geldiğğinde tartışır hislerimi anlatırım ama hemen yumusayamam yani bu benim mizacım. Bu zamana kadar kabahatlerinde özür dilediginde kabul eder normal hayatımıza devam ederdik yalnız üç gündür haklı olan ben olmama rağmen sadecd bi özür dileyip yüzüme öküz gibi baktıktan sonra (benim yumusamadgımı görüp) tekrar salona geçiyor beni odada yalnız bırakıyor bir de bu durumdan çok üzüldüğünü fln söylüyor bana. Dedim ki insan bir çiçek alır gelir bunları sana ben mi mi öğreticem?
Haksız mıyım ya erkek için gönül almak bir tatlı söze çiçeğe bakmaz mı? Üç gündür yalnız uyuyoruz sırf onun gönil almayı bilmemesinden dolayı. Ben de inat ettim o çabalayana kadar assla barısmayacagım.
İstediği kadar üzüldügüni söylesin üzülen insan çabalar. Biraz içimi döktüm kusura bakmayın
 
Ya çok özğr dileyerek yazıyorum bunu ne olur kusura bakmayın ama yalnız olmadığımı bilmek içimi biraz rahatlattı. Ben en son değişmeyeceğinin bilincine vararak onunla evlendim ama tam varamamışım sanırım. Hala öfkelenip kendimi yıpratıyorum. Yukarda bi arkadaşın dediği gibi kendi düşüncemi hareketlerimi değiştirmem gerekiyor. Sahiden bu değişim işi zormuş kendi akıl sağlığım için şart ama bunun bilincindeyim. Siz bir de hamileymişsiniz. Hamilelikte de aynı davrandı mı size? Yoksa merhamet gösteriyor mu? Bir de sizin eşiniz sevgisini belli edebilen biri mi?
Özür dilemenize hiç gerek yok bende sizinle aynı duyguları hissettim yalnız olmadığım konusunda. Biz nişanlıyken bu küsme olayını bir kere yaşamıştık günlerce aramalarıma bakmamıştı günlerce benimle konuşmamıştı ama ben çok hatalıydım gerçekten soylenmemesi gereken şeyler söylemiştim o yüzden de tepkisi normal gelmişti. Onun haricinde hiç yaşamamıştık böyle bir şey. Ama evlendikten sonra çokça yaşamaya başladık ve ben ilk zamanlar hiç kaldiramiyordum en zoruma giden de ben sinir krizleri geçirirken kendisinin hiç umurunda değilcesine uyumasıydı. Hamilelikte maalesef daha beter oldu çünkü ben daha alıngan oldum her şeye sorun çıkarır oldum eşim de iyice içine kapandı bu sefer ama ağladığımda felan yanıma geliyor hamile olduğum için sanırım ama ikimiz de yıprandık bunu fark ediyorum. Bazen eşimi bunalttigimi da hissediyorum ama işte bilmiyorum. Asla sevgisini belli eden biri değil. Yani sevdiğine eminim ama bunu sözleriyle felan söylemez ben söylersem ancak o zaman söyler.
 
Bizde küsen taraf genelde ben olurum ama yeri geldiğğinde tartışır hislerimi anlatırım ama hemen yumusayamam yani bu benim mizacım. Bu zamana kadar kabahatlerinde özür dilediginde kabul eder normal hayatımıza devam ederdik yalnız üç gündür haklı olan ben olmama rağmen sadecd bi özür dileyip yüzüme öküz gibi baktıktan sonra (benim yumusamadgımı görüp) tekrar salona geçiyor beni odada yalnız bırakıyor bir de bu durumdan çok üzüldüğünü fln söylüyor bana. Dedim ki insan bir çiçek alır gelir bunları sana ben mi mi öğreticem?
Haksız mıyım ya erkek için gönül almak bir tatlı söze çiçeğe bakmaz mı? Üç gündür yalnız uyuyoruz sırf onun gönil almayı bilmemesinden dolayı. Ben de inat ettim o çabalayana kadar assla barısmayacagım.
İstediği kadar üzüldügüni söylesin üzülen insan çabalar. Biraz içimi döktüm kusura bakmayın
Valla siz iyi sabırlıymışsınız ben asla küs kalamıyorum 1 gece küs kalsam ikinci gün mutlaka bisiler yapıp yanıma gelmesini sağlıyorum ama güzellikle de değil ağlayıp bağırıp çağırarak zorla yaptırıyorum yanıma geleceksin şunu şunu diyeceksin felan gibisinden ama asla da küs kalamıyorum. Eğer yanimdan giderse gece gidip onun tepesine çöküyorum ben uyuyamıyorsam sende uyuma diye, valla biz öğreticez heralde ama öğrenmek istemeyene de ne yaparsan yap fayda etmiyor
 
Valla siz iyi sabırlıymışsınız ben asla küs kalamıyorum 1 gece küs kalsam ikinci gün mutlaka bisiler yapıp yanıma gelmesini sağlıyorum ama güzellikle de değil ağlayıp bağırıp çağırarak zorla yaptırıyorum yanıma geleceksin şunu şunu diyeceksin felan gibisinden ama asla da küs kalamıyorum. Eğer yanimdan giderse gece gidip onun tepesine çöküyorum ben uyuyamıyorsam sende uyuma diye, valla biz öğreticez heralde ama öğrenmek istemeyene de ne yaparsan yap fayda etmiyor
Bunlar öküz gerçekten öküz. Gerçekten anlamıyorlar mı işlerine mi gelmiyor ben bilmiyorum artık. İçeride çekirdek yiyordu az önce. Çıt çıt... Bi bagırdım artık dayanamadım çok üzğlüyorsun dimi diye ağladım. İçeriye kitledim kendimi şu an. Sinirimi çok bozdu durduk yere. Olayı büyülten hiç bir çabası olmaması
 
Bunlar öküz gerçekten öküz. Gerçekten anlamıyorlar mı işlerine mi gelmiyor ben bilmiyorum artık. İçeride çekirdek yiyordu az önce. Çıt çıt... Bi bagırdım artık dayanamadım çok üzğlüyorsun dimi diye ağladım. İçeriye kitledim kendimi şu an. Sinirimi çok bozdu durduk yere. Olayı büyülten hiç bir çabası olmaması
Sizi çok iyi anlıyorum bende çok yaptım öyle şeyler de maalesef değişen bir şey olmuyor pek bende kendimi banyoya kitlemistim bir kaç çık tamam hadi felan dedi sonrası yok. Siz de sakin olmaya çalışın maalesef bizim eslerimiz de böyle
 
Merhabalar herkese,

Öncelikle konu hakkında tecrübe sahibi büyüklerimin görüşlerini ayrıca merak ettiğimi baştan bildirmek isterim.

3.5 aylık evliyim, 28 yaşındayım, eşimle üniversite arkadaşıyız ama yakın değildik sadece sima olarak birbirimizi tanıyorduk. Yaklaşık 6 yıl sonra aynı iş yerinde karşılaşıp sevgili olduk. 11 ay içerisinde de evlendik. Evet çok erken bir evlilik kararı oldu. Zamana yaysam daha farklı sonuçlarla karşılaşır mıydım bilmiyorum ama deneyip görmek istedim. Eşimle ben sevgili olduğumuzda eşimin küsme ve konuşmama huyu vardı, zamanla fark ettim ki çevresindeki herkese kendi ailesine karşı da böyle. Sanırım karşısındakini cezalandırma yöntemi bu bilmiyorum psikologlar varsa daha tıbbi bir açıklama yapabilir. Biz sevgiliyken ben durumdan rahatsız olduğumu kendimi değersiz hissettiğimi defalarca söyledim ve öfkeme yenik düşerek birkaç kez ayrılma noktasına bile getirdim ilişkiyi. İnanın geçmişle alakalı yaşadığı bir şey yüzünden desem benim yaşadığımın onda birini yaşamamıştır. Ben karakter olarak çok uyumlu birisiyim, kendim hariç herkes için bir şey yapmayı, çabalamayı sanki felsefe edinmişim. Sağlıklı bir davranış değil onunda farkındayım kendimle ilgili çalışmalarım var ama konumuz ben değilim şu an. :) Eşimle kavga ediyoruz, konuşuyorum cevap vermiyor o an konuşmuyor. Susuyorum yanıma gelmiyor gönlümü almıyor. Ben küs kalabilen biri değilim bu zamana kadar yanına yüzde seksen ben gitmişimdir. Kalan yüzde onbeşlik dilimde de o gelmiştir gülmüştür ben de gülmüşümdür barışmışızdır. Ama artık bu davranış beni çok yoruyor kırılınca bile kendi gönlümü kendim aldırıyorum. Eşim duygularını çok belli eden birisi değil, sevgisini gösteremiyor. Bazen bana bakarken gözleri doluyor ama aynı adam kırıldım dediğimde dönüp uyumaya devam edebiliyor. Daha önce destek alması gerektiğini hatta isterse çift terapisi yapabileceğimizi bile söyledim. Bana tamam demişti sonra düğün masrafları falan ona sıra gelmedi tabii. Kendisi de çok istekli değildi zaten. “Ne anlatacağım” diyerek serzenişte bulunuyordu. Zorlamamın doğru olmayacağını söyledi psikologlar. Neticeye gelecek olursam kendimi yorgun hissediyorum. İyiyken dünyanın en eğlenceli en komik insanı oluyor. Ancak ortada sorun varsa böyle bir kişiliğe bürünüyor. Ben yıprandığımla kalıyorum çünkü duygularımı çok yoğun yaşıyorum. Ben ona nasıl yaklaşmalıyım bilmiyorum, kendimi ilişkide yalnız hissediyorum. Lütfen boşan vb gibi şeyler söylemeyin onun için yazmıyorum bu yazıyı, boşanmak kolay gerçekten kendi anne babamdan biliyorum. Ben bu evliliği nasıl yürütebilirim, ona nasıl davranmalıyım bu konuda görüşlerinizi merak ediyorum. Şimdiden değerli görüşleriniz için teşekkür ederim.

Cunku buyurken birseyleri elde edebilmek icin, surat asmasi, kusmesi, ortaligi yikmasi gerekmis. Boyle ogrenmis, cezalandirma degil, onun durumla savasma yöntemi bu.

Tabiki sizin hicbir sucunuz yok, baskalarinin yetistiremedigi cocuklarin rehabilitasyon merkezi degilsiniz. Esinizin terapi gormesi kendisi içinde iyi olacaktir, 30 yaşında simarik bir cocuk gibi kuserek hayatini surdurunce sevildigini zannetmesi cok yaralayici aslinda onun icinde.

Dilerim akli basina gelir.
Mutluluklar
 
gencecik kadınların kocalarından merhamet beklentisi o kadar üzüyor ki beni.
o gocana söyle, gitsin tedavi olsun kabul etmiyorsa bu küsme huyunu ne yöntemle değiștiriyorsa değiștirsin.
niye böyle de olur diye kabul ediyorsunuz ki. bak olmuyormuș demek.
sen üzüldüğünle yıprandığınla kalıyorsun.
can çıkar huy çıkmaz.
yazık değil mi sana.
hoș değil eșler birbirine küsmemeli bu aradaki așkı muhabbeti soğutur.
tartıșın, kavga edin ama küsmeyin.
her küstüğünde kriz çıkar.
teokini ortaya koy bu ne yaa böyle ömür mü grçer
 
Back