Çok güzel yazmışsınız.. Sonuna kadar katılıyorum. Bu yazınızdan sonrasını henüz okumadım ama şimdiye kadar görebildiğim aslında bu evliliğin bitmeye yaklaştığı.Yanlış anlamayın ben de 8 yıllık evliliğimi çocuğum olduğu halde bitirdim. Çünkü adamlar değişmiyor. En fazla yapabildikleri bir parça değişirmiş düzelirmiş gibi yapmak. Ama can çıkmadan huy çıkmıyor maalesef. Kızımın psikoloğu bana şöyle demişti. Sevip aşık olunca o kadar çok gözünüz dönüyor ki bazı sorunları ufak görüp nasılsa düzelir diye bekliyorsunuz. Ama hiç kimse asla düzelmez.En fazlasizi susturmak için MIŞ gibi yapar.. Gerçi sizin eşiniz MIŞ gibileri zamanında yapıp daha sonra özüne dönmüş. Allah yardımcınız olsun...
disaridan bakan "cocuk", sizi anlamaya calisan "kadin" olarak söyleyebilirim ki; bence en dogru karari vermissiniz..
Bu borclarin bitecegi 2 yil, yeni borclarin ortaya cikmayacagi anlamina gelmez, ve siz zamanla kucucuk evde herseyi cocugunuzdan saklayamazdiniz, onun yainda kavga edip "anne" ya da "baba" profilini dagitmaktansa ayri ama zamanla gorusulen, o zamanlari en iyi sekilde degerlendiren profiller olusabilir ki bence bu en guzeli..
Guclu, ayaklari yere basan, ne istedigni bilen, maddi imkani olan bir kadinsiniz, cocuguna gozu gibi bakan bir annesiniz.. 5 yil bu evlilige dayanabildiyseniz ve karsinizdaki azicik ama azicik yanassaydi daha da dayanabilecek gucte birisiniz, bu durumda cocugunuzla kendi hayatinizi cok daha iyi bir sekilde yasayacaginizi dusunuyorum...
Kendi aklinizdan ve kalbinizden uzaklasmamanizi, bundan sonraki adimlarinizi "esinizi" degil de "cocugunuzu ve kendinizi" dusunerek atmainizi, ve gonlunuzdekinin hakkinizda hayirlisi olmasini dilerim...
canım sizin için hayırlı olan buymuş demekki bence en doğru kararı vermişsiniz sizi bu kadar çabuk silen bir adamla zaten hiçç işiniz olamaz merak etmeyin oğlunuz sizinle olucaktır verdiği tepki çok normal evet şimdi zor bir süreçseni ve oğlunu bekliyo ama sen böyle güçlü olduğun sürece hiçç bir şey olmaz her şey çok güzel olucaktır
Ben o güzel oğlunuz için bir şeyler yazacağım izninizle...Oldukça geç kalınmış bir boşanma gerçekleştirmiş bir annem-babam var. Dikkatinizi çekerim oldukça geç kalınmıştı bu karar için...
Çocukları için duygusual baskı ve vicdani hesaplaşmaların altında yıllarca mücadele etmiş bir annem var..23 yıl sonra boşandılar...Beni büyütmüşlerdi.
Ama ne oldu biliyor musunuz? Şu an ben bir takım korkular ve güvensizlikler ayşıyorum...
Onlar bize hiç bir şey yansıtmadıklarını düşünüyorlardı. Ama ben annemin gözünün içinden anlıyordum acısını, mutsuzluğunu 4-5 yaşımda dahi...
Bu sebeplerden ötürü inanın evladınız için sağlıklı, ruhsal durumu daha stabil,enerjisini sadece yavrusuna kanalize edecek bir anne çok çok iyi olacaktır..
Babasına gelince; bu seçtiği hayatla ( ki Sizinsosyal hayatınızda düşünülünce ) çocuğu alması imkansız !
Hele ki inançlı (!) bir insanın küçük oğlunu hiç düşünmeden annesinden ayırma cüretine girmesi söz konusu bile olmamalı..Bu tarz insanları kınıyorum !!!
Yolunuz açık olsun ana- oğul inşallah....
ailesini umursama bence herkes kendi çocuğunu haklı görür. bu kadar sorun yaşadığınızı bilmiyolarmıydı yani bu bir birikimin sonucu oluşmuş bi olay çünkü
sevgili patafix,Lovelinya teşekkür ederim yorumun için...
Ve arkadaşlar...
Dün gece herşey bitti!
Kelimeler boğazımda düğüm düğüm.
Eve gelince konuşmak istedi "konuşalım" dedim. Çok zor bir insanmışım. Kendimi yeniden anlatmaya çalıştım, bu ilişkiden bu evlilikten ne beklediğimi. Anlatmak çok kolaydı, anlaşılması zormuş demek. İlgi ve özen. Sadece iki kelime. Ama havada kaldı. Konu yine dini mevzulara dayanınca, beni eleştirmeye başladı ve dönüştürmeye çalışacağını hissetiğim an tek bir şey sordum ona. Cemaate girip girmeyeceğini. Onun haricindeki diğer her konuda destek olacağımı söyleyip, sadece bunu kabul etmeyeceğimi belirttim. Gireceğini söyledi. "O zaman bensiz devam edeceksin, ben yokum, bitti" dedim ve aniden kalkıp eşyalarını toplamaya başladı. "Çocuk için konuşuruz bir ara" dedi. "Konuşacak bir şey yok. O benimle kalıyor, sen gidiyorsun sadece" dedim.
Oğlumu yatağıma alıp sabaha kadar onu seyrettim.
Zor günler bekliyor bebeğim bizi, ama annen elinden gelenin fazlasını yapacak.
Darmadağınım...
Evet doğru olanı yaptım. Aldatıldığım, bir sürü yalana mağruz kaldığım, bu ilişkide güven kadar önemli bir duygudan bile mahrum kaldığım halde, bildiğim şeytan bilmediğim şeytandar iyidir deyip oğlum babasıyla büyüsün diye sürdürmeye çalıştığım bir evlilik için aslında kaçınılmaz sondu bu. Bari keşke "tü kaka" kadın etiketi yemeseydim. En azından buna hakkım vardı. Ama çoğu kişi, özellikle onun ailesi "kocası doğru yola girince işine gelmedi" gibi yakıştırmalar yapacak. Etrafa karşı ne de kolay temizledi onca hatasını. Kaka insan ben oldum!
İnşallah dediğniiz gibi olur. Sizin gibi güzel insanların yaşıyor olduğunu bilmek, anlaşılmak umut veriyor. Teşekkür ederim.
böyle bir etrafın ne gibi değerlendirmelerde bulunduğu hiç önemli değil.insan herşeyden önce sevgi dolu olmalı.herşeye, kuşa çiçeğe böceğe herşeye sevgi dolu olmalı.insanlığın kriteri budur çünkü.o etrafın yaşam tarzında eğer yıkma yoketme varsa diğer bütün yaptıkları riyadır.bu geçmişten bu güne böyle gelmiştir böyle gidecektir.allah hepimizi bu "çoğu kişiler"den bu "etraf"tan korusun
İslam dini boşanmayı razı göstermez, aldatma, sapık ilişki, şiddet dışında hoş karşılamaz.
Hatta bir menkıbe vardır. Şeytanlar bir araya toplanıp yaptıkları ile övünürlermiş. Ama büyük şeytan hiç bir kötülük yapmamışsınız diye onları azarlarmış, başka bir şeytan gelip ben bugün bir evlinin arasına fitne soktum diyince işte şeytan asıl o zaman sevinmiş.
Dini bütün olan, namaz kılan kocanızın bunları bilmesi ve cemaat için evliliğini bitirmemesi, hatta kötü giden evliliğinin düzelmesi için uğraşması gerekirdi. Onun dini bu kadarmış. Cemaati için evliliğiini bitiren bir adam için artık tek söz söylemeye değmez, küfür bile iltifat kalır.
Kadınlar çocuğum için katlanır derler ama çocuklarına en büyük kötülükleri yaparlar. Çünkü siz yansıtmasanızda çocuk bunu hisseder. Ben de yıllarca annemle babamın ayrılmasını istemiştim. Çünkü annem hatta pamuk babam aralarındaki sorunları bize de yansıtıyorlardı, bize de yok yere bağırıyorlardı.
Hele bir arkadaşım anne babasının kavgalarındna depresyone girip, ilaçlar kullanmış zamanında..
Siz hem kendiniz hem çocuğunuz için doğrusunu yapıyorsunuz. Bu toplum boşanmış kadını kabullenecek, onu da anlayacak, destek olacak. Çünkü kimsnein ne olacağı belli değil, bugün bir başkasınaysa yarın bize, yarın sakat da kalırız, mutlu yuvamız da bozulur, olur, herşey insanlar için.
Sizin ne güzel bir geliriniz var, aileniz de destek olur, güçlü de bir kadınsız ve herşeyden önemlisi şimdi küçük ama yarın annesininin küçük fedaisi, oğluşunuz var...
Hakkınızda hayırlısı olsun, sağlıklı, mutlu, huzulrı bir hayat sizin olsun. Allah size ve oğlunuza sağlık ve güç versin, herşey gönlünüzce olsun inşallah...
Bir şey sormak istiyorum bilen arkadaşlara...
Dava açacağım en kısa zamanda. Acaba tazminat, nafaka ve düğün takılarıma denk düşecek miktarı alabilir miyim? Ne kazanabileceğimi öğrenmek istiyorum. Aileme yük olmak istemem çünkü...
Damdan düşenin halinden en iyi damdan düşen anlarmış. Bana verebileceğin tüyolar çok işime yarayabilir. Umarım atlatmışsınızdır...
Umarım ben de bir gün "oh be" diyebilirim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?