yillardir bu sekildeyiz, sabah kahvaltısı ve aksam yemeğinde tum aile birlikte olmayi severiz ne bence enerjiyi bu veriyor.Bu, yoğunluk benim için öyle hayal gibi ki size çok imrendim ne kadar sıradan bir hayat gibi gözükse de aslında çok mutlu, düzenli ve sağlıklı
Kesinlikle çok doğru ya evde durdukça çıkamıyorum çıksam dönesim gelmiyorCanımızın iş yapmak istemesini beklersek evi b*k götürür enerjiye gelirsek koca gün yatarım
Hele spora başlamak Allahım yok böyle bir eziyetama haftada en az 3 gün spor yaparım temizlik canım yapmak istemeyince Kadir Ezildi storyleri izler ardından müziğimi açar başlarım hatta kronometre açarım şu kadar iş 2 saatte bitecek diye cilt bakımımı her akşam yatmadan evvel yaparım düzenli kitap okurum ayda 1 veya 2 kitap bitiririm aileme belli bir vakit ayırırım anne babamı da haftada 1 kez ziyaret ederim haftada 1 kez avm ye giderim kahve eşliğinde kitap okurum gezmeye başlayınca eve giresim gelmiyor evde durunca da çıkasım gelmiyor öyle bir dünya bu aralar mesela yemek yapmak eziyet ama yapacak bir şey yok nereye kadar sündüklük
Teşekkür ederim. Beş yıl kalacakmışız. Biz ev sahibi olmadığımız için bize ev verilmiyor. Kiralar hem çok pahalı hem de güvenilicek ev yok şu an. Bu travmayla kalabilecegimizi de sanmıyorum açıkçası üçümüzün de. Klima taktılar şimdilik sıcağı idare ediyor şükür. Ama kışın ne yaparız bilmem. Konteyner çatısı yok, karı yağmuru kaldırır mı bilmiyorum. Açıkçası en büyük korkum da bu. İnşallah tepemize çökmez. Soğukla da umarım oğlanı hasta etmeden başedebilirim.Öncelikle çok geçmiş olsun. Merakımdan ve endişemden soruyorum. Ne zamana dek böyle yaşayacaksınız. Çok üzülüyorum insanları 6 ay geçmesine rağmen hala konteynırlarda kaldırmalarına . Kışın buz gibi yazın çok sıcak olmuyor mu ? Vaad edilen bir şey yok mu ? Yoksa kendi başınızın çaresine bakın mı diyorlar
Allah yardımcınız olsun inşallah.
Öyle inanın. Depremden önce kafaya taktigim şeyleri düşünüyorum da hepsi boş şu an. Tabii ki normal hayatına devam edenler yine takacak kafaya hayat bu. Ama bunu aklın bı köşesinde hep tutmak lazım.İnanın hep çok üzüldüm hem de hem şerde hayır olayını özümsettiniz
Tek farkım depremzede olmamak. Onun dışında ayniyizSabah kalkıyorum, oğluma kahvaltı hazırlıyorum. Sonra öğleye dek onu dışarı çıkmamaya ikna etmekle geçiyor ki çoğu zaman başarısız oluyorum. Çocuk da haklı ufacık konteynerda sıkılıyor deyip mecbur tüm gün it ayağı yemiş gibi geziyoruz kapının önünde. O komşu senin bu komşu benim, kediler vs derken akşam oluyor. Yemek yap, koca gelsin birlikte yensin, sonra oğlanı uyut. Onunla birlikte uyuyakalmazsam tek lüksüm kapının önüne çıkıp diğer depremzedelerle çay içmekAma mutluyum şükür. Hayatın değerini burada çok daha iyi anladım.
İş yerinde dinleniyorum ben. Sabah 6 30da uyanıyorum 7de evden çıkıyorum yolum kısaldı kapıdan biniyorum süre kaybım yok.
Akşam 7 olmadan evdeyim. Daha yeni eve girdim kopegimle oynadım ektigim sebzeleri suladim kaçak göcek yemek tikistirip utuye koşucam utum bozuldu 1 haftalık yapmam lazım ödünç aldım. Gece 1den evvel yatamıyorum aralarda kestirme olmasa bir yerde yigilirim Daha önce yigilmisligim da var
Konu tam benlik ama yorumların hepsini okumaya ne enerjim var ne zamanım daha sonra okurum umarım. Ben hafta içi sabah 6’da kalkıp 1 saatlik yol gidip 8de iş başı yapıyorum. Akşama kadar it gibi çalışıp akşam 6da evde oluyorum. İki çocuk yemek bulaşık yapabilirsem biraz temizlik bi süpürge falan ama oda çok nadir. Az kk az insta 11e doğru pilim bitiyor. Hafta sonu temizlik üyü çamaşır yemek yapabilirsem başka hiç bir şeye vakit kalmıyor dışarı çarşı pazar çıkayım dersem akşama makarna ancak yapabiliyorum. Ne bakım be sosyalleşme ne tatil hiç birini yapamıyorum ama yapanlara çok imreniyorum.Çok merak ediyorum normal insanlar Bir gününü nasıl yaşıyor ya da bir haftasını? Mesela saatlerinin ne kadarını bakıma, ne kadarını temizliğe, ne kadarını kendilerine ve başkalarına ayırıyorlar. Ya da kişisel gelişim olarak yaptıkları, benim olmazsa olmazım prensibim dedikleri kalıpları takıntıları merak ediyorum.
Mesela enerjileriniz ne zaman tükeniyor başınız ne zaman ağrıyor. Yoksa tek içinden hiç bir iş yapmak gelmeyen ve enerjisi olmayan ve bu ailesinde genetik olan bir tek ben miyim?
Soruyu hiç düşünmeden soruyorum. O yüzden kusura bakmayınız
Zor bi süreç ya bu saatlere nasıl zaman kalabilir kiKonu tam benlik ama yorumların hepsini okumaya ne enerjim var ne zamanım daha sonra okurum umarım. Ben hafta içi sabah 6’da kalkıp 1 saatlik yol gidip 8de iş başı yapıyorum. Akşama kadar it gibi çalışıp akşam 6da evde oluyorum. İki çocuk yemek bulaşık yapabilirsem biraz temizlik bi süpürge falan ama oda çok nadir. Az kk az insta 11e doğru pilim bitiyor. Hafta sonu temizlik üyü çamaşır yemek yapabilirsem başka hiç bir şeye vakit kalmıyor dışarı çarşı pazar çıkayım dersem akşama makarna ancak yapabiliyorum. Ne bakım be sosyalleşme ne tatil hiç birini yapamıyorum ama yapanlara çok imreniyorum.
Bende çok imreniyorum... ve özeniyorum böyle kişilereKonu tam benlik ama yorumların hepsini okumaya ne enerjim var ne zamanım daha sonra okurum umarım. Ben hafta içi sabah 6’da kalkıp 1 saatlik yol gidip 8de iş başı yapıyorum. Akşama kadar it gibi çalışıp akşam 6da evde oluyorum. İki çocuk yemek bulaşık yapabilirsem biraz temizlik bi süpürge falan ama oda çok nadir. Az kk az insta 11e doğru pilim bitiyor. Hafta sonu temizlik üyü çamaşır yemek yapabilirsem başka hiç bir şeye vakit kalmıyor dışarı çarşı pazar çıkayım dersem akşama makarna ancak yapabiliyorum. Ne bakım be sosyalleşme ne tatil hiç birini yapamıyorum ama yapanlara çok imreniyorum.
+1Valla benim mal gibi geçiyor.
Her koşulda çıkıyor bu cocukluk dönemi karşımıza .Nasıl yaşanır nasıl mutlu olunur teorik ve pratik hiç gözlem olgu yok ,hiç öğretilmedi çünkü .Öğretilenlerin dışında şuan ki yaşamda geçmişten gelen tanıdık yapılması gereken ihtiyaç duyulan hiç bir sey çıkmıyor.Evet, ben bazen ağır bir depresyonda olduğumu düşünüyorum ama sonra büyütülme tarzıma bakıyorum. Arkadaşlarla buluşmanın yasak olduğu, hayatı her zaman ev olması gereken bir kız çocuğunu görüyorum. Hayattan korku içindeyim. Sizin dediğiniz metodu yaparak belki de güvenim gelebilir. Atladığım detaylarda bak bunu yaptın boş değildi günün diyebilirim. Peki kısaca örnek verseniz bunu yapmak nasıl aklınıza geliyor veya nasıl alışkanlık edindiniz? Bu bir ajanda mı küçük bir defter mi?
Evet, çok kez düşündüm, çoğu insanın benim gibi bir çocukluğu var. Neden, sen bu sorun sadece senin başına geliyormuş gibi hissediyorsun? Fakat farkına vardığım şey onaylanmak için zamansız bir zaman uğraşmış ve ben olmayan herşeyi heybeme almışım. Bu yüzden hem harekete geçemiyor hem de sorumsuz ve tembel psikolojik sorunu olan anne figüranı istemsiz uyguluyorum.Her koşulda çıkıyor bu cocukluk dönemi karşımıza .Nasıl yaşanır nasıl mutlu olunur teorik ve pratik hiç gözlem olgu yok ,hiç öğretilmedi çünkü .Öğretilenlerin dışında şuan ki yaşamda geçmişten gelen tanıdık yapılması gereken ihtiyaç duyulan hiç bir sey çıkmıyor.
Hahaha bunu ben de düşünmeliyimBenim genelde ite kaka geçiyor günlerim. Bakıyorum herkes güzel değerlendiriyor gününü genelde. Arada bazılarımız tembeliz sanırımBen de burada bir motivasyon günlüğü açtım. Oraya karalıyorum artık. Daha rutin dolu bir hayat istiyorum, her şeyi bir karmaşa içinde yapmaktan beynim yoruldu.
Evet ne yazıkkim öyle herkes için ilte değilse hep evde falanInstagram da bir video vardi.
Bana nerdesin diye sormayin dun isteyim bugun de isteydim yarin da is de olacagim