Bir gününüz nasıl geçiyor?

Bu, yoğunluk benim için öyle hayal gibi ki size çok imrendim ne kadar sıradan bir hayat gibi gözükse de aslında çok mutlu, düzenli ve sağlıklı
yillardir bu sekildeyiz, sabah kahvaltısı ve aksam yemeğinde tum aile birlikte olmayi severiz ne bence enerjiyi bu veriyor.
Sigara alkol kullanmıyor, sporumuzu düzenli yapiyoruz
iki çocuk, okul iş vs olunca tüm günü rayina oturtmak gerekiyor.
Isten geldigimde hemen camasir atarim hafta icinde,
o arada bir süpürge, wc temizligi hafta ici yaptığımız bunlar, baskasina zaman yok.
Ütü isini, kombinleri yaptiktan sonra cumartesi ve pazar akşamları hallederiz butun haftanin giyilecegini, hafta ici ne giysem ve utu derdinide ortadan kaldirdik baya bi sure sonra, normalde hafta ici her aksam bu derdimiz oluyordu, çözdük.
Size de bol enerji diliyorum ve sağlık diliyorum.
 
Kesinlikle çok doğru ya evde durdukça çıkamıyorum çıksam dönesim gelmiyor
 
Teşekkür ederim. Beş yıl kalacakmışız. Biz ev sahibi olmadığımız için bize ev verilmiyor. Kiralar hem çok pahalı hem de güvenilicek ev yok şu an. Bu travmayla kalabilecegimizi de sanmıyorum açıkçası üçümüzün de. Klima taktılar şimdilik sıcağı idare ediyor şükür. Ama kışın ne yaparız bilmem. Konteyner çatısı yok, karı yağmuru kaldırır mı bilmiyorum. Açıkçası en büyük korkum da bu. İnşallah tepemize çökmez. Soğukla da umarım oğlanı hasta etmeden başedebilirim.
İnanın hep çok üzüldüm hem de hem şerde hayır olayını özümsettiniz
Öyle inanın. Depremden önce kafaya taktigim şeyleri düşünüyorum da hepsi boş şu an. Tabii ki normal hayatına devam edenler yine takacak kafaya hayat bu. Ama bunu aklın bı köşesinde hep tutmak lazım.
 
Tek farkım depremzede olmamak. Onun dışında ayniyiz
 
İş yerinde dinleniyorum ben. Sabah 6 30da uyanıyorum 7de evden çıkıyorum yolum kısaldı kapıdan biniyorum süre kaybım yok.
Akşam 7 olmadan evdeyim. Daha yeni eve girdim kopegimle oynadım ektigim sebzeleri suladim kaçak göcek yemek tikistirip utuye koşucam utum bozuldu 1 haftalık yapmam lazım ödünç aldım. Gece 1den evvel yatamıyorum aralarda kestirme olmasa bir yerde yigilirim Daha önce yigilmisligim da var
 


Bu eşimin akşam olmadığı tarife.
Eger o evdeyse köpeğimiz onda. Ben yemek hazırlarım sonra salona geçiş ve yatış. Toplama çay kahve esimdedir.
 
Konu tam benlik ama yorumların hepsini okumaya ne enerjim var ne zamanım daha sonra okurum umarım. Ben hafta içi sabah 6’da kalkıp 1 saatlik yol gidip 8de iş başı yapıyorum. Akşama kadar it gibi çalışıp akşam 6da evde oluyorum. İki çocuk yemek bulaşık yapabilirsem biraz temizlik bi süpürge falan ama oda çok nadir. Az kk az insta 11e doğru pilim bitiyor. Hafta sonu temizlik üyü çamaşır yemek yapabilirsem başka hiç bir şeye vakit kalmıyor dışarı çarşı pazar çıkayım dersem akşama makarna ancak yapabiliyorum. Ne bakım be sosyalleşme ne tatil hiç birini yapamıyorum ama yapanlara çok imreniyorum.
 
Zor bi süreç ya bu saatlere nasıl zaman kalabilir ki
 
Bende çok imreniyorum... ve özeniyorum böyle kişilere
 
Bizim çok yoğun ve sorumluluk dolu bir tempomuz var ne yazık ki. Eşim de ben de mutlu değiliz bu durumdan ama idare etmeye çalışıyoruz. Bayramdan sonra işe döndüm, bebeğim var. Sabah 7.30 gibi kalkıp onu emziriyorum, 8 gibi kahvaltı yapıp 8.30 gibi çıkmaya çalışıyorum ama genelde 9a doğru çıkabiliyorum. Ev ile iş çok yakın, 9a doğru işte oluyorum. Şu anda yarım gün çalışıyorum. Yakında tam gün olacak. Öğleden sonra da bebekle ve evle ilgileniyorum. Bulunduğum yer aşırı sıcak, hiçbir şeye enerji bulamıyorum. Oğlum sağ olsun geceleri de uyutmuyor, aşırı sağlıksız bir uykum var. O yüzden hiçbir şey yapmaya halim yok. Evi çoğunlukla bk götürüyor, hiç de sevmem ama artık kabullendim. Enerjim olursa toplayıp robot süpürgeyi çalıştırıyorum ama o da 2-3 günde 1 oluyor anca. Bebekten önce her gün ev toplu olurdu, çalıştırırdık. Kışın akşamları çayımızı termosa alıp sahile inerdik falan. Şu anda mümkün değil. Anca evde bayılıyoruz. Sıcaktan içimiz geçti. Eşiminkini hiç anlatmayayım, o benden kat kat yoğun. Özetle ikimizin de enerjisi yok, ikimiz de kendimize ve birbirimize vakit ayıramıyoruz, birlikte sadece akşam yemeği yiyebiliyoruz. Ama baksan günün büyük çoğunluğu yan yanayız ama sorumluluklara boğulmuş durumdayız. Hamilelikten önce resim kursuna gidiyordum, en büyük lüksüm oydu. Onu bile yapamaz oldum…
 
Her koşulda çıkıyor bu cocukluk dönemi karşımıza .Nasıl yaşanır nasıl mutlu olunur teorik ve pratik hiç gözlem olgu yok ,hiç öğretilmedi çünkü .Öğretilenlerin dışında şuan ki yaşamda geçmişten gelen tanıdık yapılması gereken ihtiyaç duyulan hiç bir sey çıkmıyor.
 
Benim genelde ite kaka geçiyor günlerim. Bakıyorum herkes güzel değerlendiriyor gününü genelde. Arada bazılarımız tembeliz sanırım Ben de burada bir motivasyon günlüğü açtım. Oraya karalıyorum artık. Daha rutin dolu bir hayat istiyorum, her şeyi bir karmaşa içinde yapmaktan beynim yoruldu.
 
Evet, çok kez düşündüm, çoğu insanın benim gibi bir çocukluğu var. Neden, sen bu sorun sadece senin başına geliyormuş gibi hissediyorsun? Fakat farkına vardığım şey onaylanmak için zamansız bir zaman uğraşmış ve ben olmayan herşeyi heybeme almışım. Bu yüzden hem harekete geçemiyor hem de sorumsuz ve tembel psikolojik sorunu olan anne figüranı istemsiz uyguluyorum.
 
Hahaha bunu ben de düşünmeliyim
 
Kendimi sokağa atıyorum ben ya. Hele şu gün çok sıcak olacak dışarı çıkmayın falan dedikleri her gün dışardaydım. İt gibi gezmek deyimini gerçeğe dönüştürüyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…