- 4 Mayıs 2023
- 62
- 29
- 33
- Konu Sahibi melekinsan
- #1
Kızlar bana yardım edin inanın o kadar çok yoruldum, o kadar vazgeçtim ki herşeyden.
Kalbim acıyo artık, biliyorum benim derdim bir çok insanin derdinden daha hafif ama artık çok yorulduğumu hissediyorum.
4 yıldir evliyim ve evliliğimiz de hep çatışmalar yaşadık eşim çok benim dediğim olsuncu bir insan ben karşısında insan miyim değil miyim benim bı isteğim bı önerim var mı umrunda değil. Onun belirlediği sınırlarda onun istediği gibi yaşarsam bı sıkıntı yok,bizden iyisi de yok ama bende insanım benim de kendime göre taleplerim olduğunda hep sorun yaşıyoruz.
İkimizde de herhangi bir sıkıntı yok çocuğumuz olmuyor ve ben bunu kendi içimde hep çözüp üzülmemeye çalıştım eşimde son bir yildir takılmıyor bu konuya yani takılmıyor gibiydi ama en ufak bi anlaşmazlık olsa beni kırıyor döküyor.
Benim yüzümden ben istemediğim için çocuğumuz olmuyormus ben gezmeyi sevdiğim için çocuk yapmıyormusum da bilmem neler neler yani bı kadına özellikle evlat hasreti çeken bir kadına söylemeyecek bir sürü şey . Ailem farklı bı şehirde burda akrabam yok hiç kız kardeşim yurt dışında . Varsa yoksa onun ailesi onun arkadaşları onun çevresi onun dedikleri onun istekleri ben yok musum gibi ne yapabilirim hiç bilmiyorum kendime güvenim hiç kalmadı. Çaresiz kalan kadınlara hep çok kızardım şimdi kendim çaresiz mal gibi kalbimde siziyla duruyorum bir hafta oldu evin içinde birbirimize tek kelime etmedik. Ben kimseye kusebilen bir insan değildim herşeye i kuserdi o kadar yorgunum ki artık benimde konuşmaya anlaşmaya mecalim yok. Benim babam ben bir buçuk yaşındayken öldü annem 4 evladına bize sıkı sıkı sarıldı çalıştı çabaladı büyüttü. Sıkıntılarla yokluklarla öyle böyle büyüdük okuduk üniversiteyi bitirdim kendimi gelistirdim. Şimdi bı evliligin içine sıkıştım kaldım. Merak ediyorum bir gün her şey güzel olacak mı
Kalbim acıyo artık, biliyorum benim derdim bir çok insanin derdinden daha hafif ama artık çok yorulduğumu hissediyorum.
4 yıldir evliyim ve evliliğimiz de hep çatışmalar yaşadık eşim çok benim dediğim olsuncu bir insan ben karşısında insan miyim değil miyim benim bı isteğim bı önerim var mı umrunda değil. Onun belirlediği sınırlarda onun istediği gibi yaşarsam bı sıkıntı yok,bizden iyisi de yok ama bende insanım benim de kendime göre taleplerim olduğunda hep sorun yaşıyoruz.
İkimizde de herhangi bir sıkıntı yok çocuğumuz olmuyor ve ben bunu kendi içimde hep çözüp üzülmemeye çalıştım eşimde son bir yildir takılmıyor bu konuya yani takılmıyor gibiydi ama en ufak bi anlaşmazlık olsa beni kırıyor döküyor.
Benim yüzümden ben istemediğim için çocuğumuz olmuyormus ben gezmeyi sevdiğim için çocuk yapmıyormusum da bilmem neler neler yani bı kadına özellikle evlat hasreti çeken bir kadına söylemeyecek bir sürü şey . Ailem farklı bı şehirde burda akrabam yok hiç kız kardeşim yurt dışında . Varsa yoksa onun ailesi onun arkadaşları onun çevresi onun dedikleri onun istekleri ben yok musum gibi ne yapabilirim hiç bilmiyorum kendime güvenim hiç kalmadı. Çaresiz kalan kadınlara hep çok kızardım şimdi kendim çaresiz mal gibi kalbimde siziyla duruyorum bir hafta oldu evin içinde birbirimize tek kelime etmedik. Ben kimseye kusebilen bir insan değildim herşeye i kuserdi o kadar yorgunum ki artık benimde konuşmaya anlaşmaya mecalim yok. Benim babam ben bir buçuk yaşındayken öldü annem 4 evladına bize sıkı sıkı sarıldı çalıştı çabaladı büyüttü. Sıkıntılarla yokluklarla öyle böyle büyüdük okuduk üniversiteyi bitirdim kendimi gelistirdim. Şimdi bı evliligin içine sıkıştım kaldım. Merak ediyorum bir gün her şey güzel olacak mı