28 yaşında 3 yıllık evli bir bayanım..eşimle 8 senedir tanıyoruz birbirimizi..başlarda çok borcumuz var diye istememiştik bebeği..2012 yazı büyük bi hevesle artık 3 kişilik olsun istedik yuvamız..ama olmuyordu her ay büyük bir heyecanla adet olmasın diye beklıyorduk her ay benim gözyaşım onun üzgün bakışlarıyla son buluyordu..2013 yazı doktora gidip tüm tahlilleri yaptık sorun yoktu ben aceleci insan hemen olsun diye aşılamaya başlamak istedim..Rabbim oyle büyük kii o ay hamile olduğumu öğrendik..içim içime sığmıyorduu elimde olsa bağıra çağıra geliyo işte miss kokulu yavrum demek geliyordu..heyecan merak sevinç korku ne ararsan yüreğimde..gözümün içi gülüyorduu..öyle bişey kii ayağa kalkarken bile karnımı tutuyordum sanki düşecek o an ve ben onu tutucam orda..sonra ilk şok lavaboda ilk kan gelişi eli ayağı tutmuyo insanın aradım yetiş nolur kaybediyoruz bebeğimizi..küçük bir ilçe yaşadığım yer o yarım saatlik yol uzadıda uzadı..sonra gördüm ordaydı işte minik yavrum.ilk kalp atışı aklım çıkacak sandım dünyada bu kadar güzel bi ses olabilir mii..Allahım yüreğimdeki his ne tarife ne anlatmaya yeter..ilaçlar falan derken ara ara lekelenme oluyordu ama drum sorun yok dedi her seferinde ..derken bebeğim 4. ayına ulaştıç..ilk defa ellerini gördüm..minicik ayaklarını..tamam dedim artık yolunda herşey.eşimle gece kim baccak ilk ben alcam kucağıma baba diycek diye her gece elimiz karmında bekliyorduk..takii o gün sabahına dek..ahhh Allahım neden gittim ki okula neden..öğretmenler odasında ufak bi sancıyla gitti elim karnıma nerden bilirdim ki ona son kez dokunuyorum..ayağa kalkmamla kanamam başladı Allahım kaybediyorum yavrumu dedim..inanamıyo ınsan yalan geliyo hissettiği..ama lavaboda onu kanla birlikte düşerken görmek işte ölmek ne demek anladığım an oldu..ciğerimin yarısı gözlerimin önünde bense ne bağırabiliyor nede konuşabiliyordum..o minik elleri ayakları önümde cansız duruyordu..sonrasının ne öenmi var ki..geri gelmeyecek yavrum..sarılıp uyudum battanıyesine yarım kaldı tüm hayallerim...oysaki gece uykularımı böllecekti ağlayışı..uyurken izleyip kokusunu içimize çekecektik babasıyla..yavruma süt verecek gögüslerim sankii acıma inat ağrılar içinde uyutmuyodu beni..oysaki boylemi olmalı diye ferdım boşaydı..hayrlısı diyen dilim yüreğe söz geçer mii..yarın bir hafta olacak ne yürek ne de gözyaşı susuyor..şimdiye kadar ne boş şeylere dökülmüş gözyaşım..acı ne demek Rabbim şimdi öğretti bana..daha kötüsünden korusun..inşallah kimse yaşamaz bu acıyı..