Bir Dönüm Noktasındayım Konuşmaya İhtiyacım Var

Öncelikle eğer konu içeriği olarak yanlış bir kategoriye konu açtıysam gerekli bölüme taşınmasını rica ederim çünkü forumun uzun süredir takipçisi olmama rağmen daha önce konu açmadım. Özetle kariyer aile daha doğrusu annem ve genel olarak yardımınıza ihtiyacım var. Ben tipik bir türk kızı olarak aile baskısı ve alabildiğim puan doğrultusunda bir üniversitenin bir bölümüne yerleştim çünkü zaten istediğim bölüm aşçılık ve sadece özel okullarda vardı benim girdiğim sene ve maddi olarak gitmem imkansızdı oysa tek istediğim kendi ellerimle yemekler hazırlayıp bunları insanlara sunmaktı ki çokda iyi olduğum bir iş ama malesef olmadı bende ne önemi var diyerek güzel bir okulun sevmediğim bir bölümünde üniversite hayatıma başladım. Ve okulum dağın başıydı. İzmir Karşıyaka'nın göbeğinden sonra bölümü sevmediğim gibi okuluda sevemedim nişanlımıda peşimden oraya sürüklemiştim üstelik. Şu anda okulu dondurdum ve öyle saçma bir yerdeyimki tanımlayamıyorum bile. Yaşıtlarım üniversiteden mezun oluyorlar bu sene üstelik okula gidip ilk senemdede bırakmadım okula gireli 4 yıl oldu çıkıp ben bunu istemiyorum diyemedim ve dayanmaya çalışım, ne yapacağımı bilmiyorum 4 yıldır 1 ve 2. sınıfın derslerini bile veremediğim üstelikde sevmediğim bir bölümde okumak istemiyorum ama yaş geldi 22 benim annem emekli babam vefat ettiği için bir an önce çalışmam gerekiyor ve istiyorumda ama iş görüşmesinde bile bana söyledikleri 22 yaşındasın ne bir okul bitirebilmişsin nede deneyimin var oluyor. Aklıma ilk yatan ve basit olarak planım sınavsız geçişle açıköğretim bir programa yazılıp bir yandan çalışmak çünkü çalışmadan okumam mümkün değil bu arada nişanlımda benimle aynı durumda ama onun artısı iş bulması daha kolay oldu başladı bile ve askerlik imkanı var bense dımdızlak ortadayım bir mesleğim veya okulum olmadan asla eşine bağımlı biri olmak istemiyorum ama bu zor dönemde bana destek olacak birilerine ihtiyacım var anneme mutlu olmadığımı okulu bırakacağımı söylediğim zaman çıldırdı şu andada hala kendini düşünüyor. Evet beni babasız büyüttü emeğinin karşılığını alamadığını düşünüyor ama açık açık söylüyorum benim annem intihar etmişti bir kerede değil üstelik çocuğunu hiç düşünmeden gözümün önünde hayatına son vermeye kalkmıştı şimdi bana vefalı anne rolü oynuyor annelik kutsaldır evet ve bende bir gün anne olmak istiyorum hem de çok ama çocuğunu annesiz bırakabilme düşüncesi bile korkunçken o bunu bana yaşattı ama ben yinede yatalak vaziyete geldiğinde ona baktım zar zor emekliliğini yatırıp emekli ettim ozamandırda çalışmıyor iş bulamıyorum diyor şuanda bir sağlık sorunuda yok üstelik. Okadar zamandır güçlü durmaya çalışıyorumki aralarda para sağlayabilmek için hep yazlık geçici işlerde çalıştım ama kimse bunu deneyim olarak bile görmüyor ciddiye bile almıyorlar ki ben açık yüreklilikle isteklerimi ve yapabileceklerimi anlatırken. Belki bunları buraya yazmak bile hataydı ama burada insanların birbirine okadar ilgilenip destek olduklarını gördümki ve şu an bir sese okadar ihtiyacım varki anlatamam. Benim durumumu yada buna benzer bir durumu yaşayan yaşamış birileri varsa konuşmak isterim. Yazım uzun ve sıkıcı gelmiş olabilir ama bir umut benimki..

Yokmu hiç maddi sıkıntı yaşayıp bölüm değiştirmek isteyen işin ucunda hayatının geri kalanını mutsuz geçirmek var tereddütüm orda.

öncelikle sana şu umutsuzluk havasından kurtul derim. geçmişle hesaplaşmayı da bırak geçmiş geri gelmeyecek. annenin de o zamanlar hangi psikoloji içinde olduğunu bilemezsin. keşke seni üzmeseymiş ama olmuş bi kere, sonuçta annen... yaşın daha 22. şu an izmirdeysen mesela büyük şehir olduğu için orada aşcılık kursları vardır diye düşünüyorum.hem kursa gidip hem de bir yere yardımcı aşcı olarak girip kendini geliştirebilirsin. şu an anlattıkların kadar yorum yapabiliyorum. her şey senin elinde. okuduğun bölümü de bırakacağını değil de dondurup çalışacağını söylersen annen de ikna olur belki. zaten çalışkan ve gayretli bir kızsın en kısa zamanda isteğine ulaşacağına eminim.

haklısın hatırlamak bile istemiyorum ama insan aşana kadar zorlanıyor malesef kursları bende çok düşündüm ama bu parasızlıkta verdiğin parayı karşılarmı bilemedim sertifika veriliyor sadece ama diplomalı olmuyorsun sonuçta yani meb sertifikası ne kadar kapı açar onuda bilemiyorum bizim memlekette malum aşçılar ya fransızdır ya bolulu (baba mesleği icabı)ortası yok :) yinede moral için teşekkür ederim bir yola koyulucam inşallah kısa sürede hem paramı kazanıyor hemde bir meslek edinmiş olurum diye umuyorum.

Canim sana bir kac oneride bulunacagim... Heryerde bir suru cafeler var. Garson, yardimci gibi elemanlar oluyor. Sen herhangi bir cafede garsonluga bile girsen calistigin yerdeki patronla konusup yemege cok hevesli oldugunu mutfaga yardim etmek istedigini, yardimci olaracak baslayabilecegini soyle Yetenekli oldugunuda ekle. Cafelerde de cok guzel yemekler oluyor heleki Izmir Alsancak tarflarinda. Bu arada sen bir yemek blogu ac o blogda surekli evde yaptigin denedigin tarifleri paylas, bol bol resim cek , conra bu yemekleri resimleriyle sayfa seklinde bilgisayardan basip kendine portfolyo yap ....Bu GIBI ISLERDE yaratici olmalisin. Bende makyaj artistligi konusuna merakliyim. Fakat konustugum pek cok makyoz bir okula gitmenin gerekli olmadigini bunun yerine gorsel porfolyo yapmanin ve birebir uygulamanin daha mantikli oldugunu soyledi. Mesela is gorusmesine gittiginde bu yemek kitabi gibi olan portfolyonu ve guzel bir tarifini uygulayip goturebilirsin.... birebir yetenegini gormus olurlar. Bu isler yetenek isi kendini kanitlamalisin... Okulunada devam et bence, bir yandna yemek blogu ac, bir yandan tarifler dene , arastirma yap , bir yandan da is bak. Hadi kolay gelsin...

kurs olarak yok mu acaba aşçılık 1 yıllık olabilir falan

dondurdum demişsiinn zorlu bir dönem elbet şu da var yeni mezun olanlar bile çok zor iş buluyorr ilk etapta bi tanıdığının aracılığyla işe başla derim karşıyaka, alsancak yada bornovada daha çok iş imkanı bulabilirsin istediğinm bi cafe veya restaurantta araya bi tanıdık sokarak ilk adımı atmayı dene zamanla kendinde çevre edinmiş olacaksın nasılsa ,mesela bornovada tam zamanlı yada yarı zamanlı eleman arayan bir sürü yer görüyorum ben cafelerin önünden geçerkenn madem ilk iş tecrüben çok para umut etmeden başla derim zamanla piştikçe nasılsa kendine güveninde gelir ve daha iyi işler çıkar karşına:)

büyük şans ve başarı kpssde atanması takdir ettim:) şimdilik bir şeye odaklanıcam öncelik iş sonrada kpss zorlamayı düşünüyorum dediğin gibi memurluk gibisi yok helede bir bayan için kimbilir belki bir gün hayalimin peşinden gidebilecek parayı biriktiririm açıköğretim kesin bitirmeyi düşünüyorum insanları lise mezunu üniversite mezunu diye ayırmam 'okumak cehaleti alır eşşeklik baki kalır' diye düşünüyorum ama diplomasızda olmaz o cepte zaten eylülde başvuracağım ama okadar bunaldımki ardarda iş görüşmelerinde aynı şeyi duyunca sadece biraz morale ihtiyacım var çünkü başarılı olacağımı biliyorum:) istersek hepimiz olabiliriz ama insanız yardıma hepimizin ihtiyacı var hepinize teşekkür edioyorum öneriler için aşağı yukarı benim gibi çözümler sundunuz demekki okadar saçmalamamışım inanın istemediğim bir bölümü ite kaka bitirsem bile her gün işe küfrederek giderdim sağolun ablalarım bir nebze olsun içimi ferahlatan herkes

canım merhaba samimi yazman beni çok etkiledi,bir şeyler yazma gereği hissettim,öncelikle hayat çok zor.fakat çalışıp çabalamayan insan yok etrafta bak etrafına herkes ekmek derdinde değilmi,üretmek gerçekten çok güzel bir duygu,benim oğlum 5 yıl dışarıdan lise ile kuran eğitimi aldı,işi başladı.çok komik bir rakam 330 tl idi ve 24 saat yatılı olan bir işdi köle gibi çalış aldığın rakam harçlığa yetmez.oda buna hayır dedi babasına ben ünüversiteye gidicem dedi,geçen yıl feme yazdırdık,daha lise derslerinin hepsi verilecek duruyordu.çok çalıştı normal okula gidip de alışmadığı öğrenim sistemine bile zorda olsa alıştı,lise derslerini içinde zorunlu ders dahil 8 verdi geriye 2 ders kaldı,onlarıda önümüzdeki sınavda vericek inşallah.sonra ygs girdi,265 puanla barajı haydi haydi aştı.askerlik zamanı geldi ama daha ses yok,şimdide yazlık işe girdi daha dün,3 ay çalışıcak kendi harçlığını çıkarıcak,sonra kışın yeniden dershane ve üni için çalışıcak,ha bu arada dışarıdan açıköğretim okuyacak,askerliği ertelensin diye,canım sana diyeceğim oğlum bunları sadece 6.5 ay içinde yaptı ve şükür başardı,bakalım polislik istiyor kazanırsa,sende çalışkanlık ışığı var yazından anlaşılıyor.annene sen annelik yapmuşsın bir yerde canım YARADANA sığın çok dua et olurmu o sana hayırlı kapılar açıcak inşallah.eğer dinlemek istersen, kızımında başarısını sana yazarım çok uzun olmasın şimdi dualarım seninle RABBİM yarattığı kulunun raızkınıda aynı anda yaratırmış,bize düşen sadece aramak..

ne demek sıkılmam aksine memnun olurum insanlar ancak yaşadıklarıyla birbirlerine örnek olurlar ben her zaman birşey başıma geldiyse bir sebebi vardır demeye çalışıyorum böyle şeyler yaşamış insanlardan akıl almak isterim nasıl yollarını buldular aç değilim açıkta değilim o ayrı mesele ama kendime ait bir gelirim yada mesleğim hani altın bilezik derler ya o yok bağımlı olunca insan para isteyemiyor mesela diş ile ilgili bir problemim olduğunda bile ki sağlık ama yinede çekiniyorsun beni kendi kızları gibi görüyorlar nişanlımın ailesi sağolsunlar ama benim kendim ayakta durmam onlara bağımlılıktan değil sevgi ve saygı için eşimi seçebilmem lazım cep harçlığı için ileride koca eline bakamam inş da bakmak zorunda kalmam:) ileride çocuğum olduğunda ona tam bir örnek olmak istiyorum süper kahramanvari bir şekilde.