- 15 Ocak 2023
- 77
- 26
-
- Konu Sahibi catgirlllll
- #1
Merhaba arkadaşlar öncelikle anlatacağım şey biraz uzun olacak. Lütfen okuyun.
Ben yaklaşık 2 aya yakındır dini konularda vesveseler ile uğraşıyorum. Onun öncesinde ameliyat oldum, bir süre eve kapandım, cildimle alakalı problemler vs. yaşadım. Yaşadığım stres, eve kapanma gibi durumlardan dolayı mı vesveseler başladı bilmiyorum. Çözemiyorum.
İlk olarak birden bire, gerçekten birden bire Haş’a Allah yok tarzında kelime düştü zihnime. Önceden de bu tarz vesveseler yaşadığım için takmadım fakat ya dinden çıkarsam tarzı düşüncelerden çok korktum. Her neyse. Üstünden bir gün geçti. Takmadığım için normal düşüncelerime geri döndüm fakat bu sefer internette gezinirken ateist birinin yorumuna denk geldim. Oysa ki ben kendim yazıp aratmadım, gerçekten öyle gezinirken denk geldim. İşte araştırın, araştırmaktan korkmayın. Gerçekleri göreceksiniz tarzında. Ben de iyice korktum ve bende artık takıntı derecesinde vesveseler başladı. Önce Allahın varlığıyla ilgili Haşa kötü düşünceler baş gösterdi, üstesinden geldim. Üstesinden gelince bu sefer de Kitabımıza ve Peygamberlere karşı inkar tarzı düşünceler başladı. İnanın çok ağladım. Annemin, akrabalarımın yüzüne bakmaya utandım. Odaya kapandım. En sonunda anneme anlatmaya karar verdim, korka korka. Acaba hakkımda ne düşünür, benden utanır mı dedim çünkü gerçekten kendimden utanıyordum.
İyi ki de anlatmışım. Annem sayesinde psikiyatriste gitmeye karar verdik.
Vesvese+depresyon teşhisi koydu doktor. Orada da çok ağladım. Hatta doktorum senin bu ağlaman bile imanının göstergesi, sen taklidi imandan tahkiki imana geçeceksin. Onların yazdığı şeyleri okuma bile, insanları saptırıyorlar dedi. Antidepresan kullanmaya başladım.
Bu süreçte çok şey yaşadım. Bir akrabam vefat etti. Hiçbir şeyi yokken birden bire seccadenin üstünde abdestli öldü. Ben bundan çok etkilendim ve Berat Gecesinde çok dua ettim.Allahım bana namaz kılmayı nasip eyle, beni sana yakınlaştır dedim ve 3-4 gün sonra Cuma günü Camiye gidip namaz kılmaya karar verdim. Cuma sohbetine denk geldim, sohbete katıldım. Orada da dua ettim. Dedim Allahım bana namaz kılmayı nasip eyle diye. O gün bugündür namaz kılıyorum, Allah dualarımı kabul eyledi. Bazen tembellik edip her vakti kılamasamda 3 haftadır gayret ediyorum, namazı kılmaya devam ediyorum. Hatta kılmayınca rahatsız oluyorum.
Fakat ilaca başlayalı 1 ay olacak, ben hala bu takıntılardan, vesvelerden kurtulamadım. Sanki kendi düşüncemmiş gibi hissetmekten çok yoruldum. Kendi düşüncem mi yoksa vesvese mi ayırt edemiyorum.
Sürekli beynimde Peygamberleri, Kuranı ispatlama çabası var. Delilleri düşünüyorum, beynimi her defasında yoruyorum. Düşününce bazen haşa inkar düşünceleri baş gösteriyor, namazla alakalı, Kuran ile alakalı kötü düşünceler geliyor. Namaz sonrasında ağlayarak Allaha yalvarıyorum. Diyorum Allahım beni kurtar. Bu sefer de boşuna dua ediyorsun, boşuna zikir çekiyorsun, boşuna namaz kılıyorsun, bak Allah dualarını kabul etmiyor o kadar ediyorsun daha kötü bir haldesin demek ki doğru yoldasın tarzı düşünceler sarıyor beynimi. İnstagram da dini bir şey ile karşılaşsam hemen vesveseler üşüşüyor. Yani o kadar çok şey var ki sayamıyorum bile.
Şeytanlar Ramazan da zincire bağlanıyor fakat benim vesveselerim susmadı. Bununla alakalı bile vesvese geliyor düşünün. İnanın uzun zaman sonra tekrar başladı ağlamalarım.
2 gün önce çok mutluydum ay geçiyor bak diyordum, şimdi ise yine mutsuzum. 1 gün mutluysam diğer gün mutsuzum. Sanki ilk halime geri döndüm. Bunları size yazarken bile ağlıyorum.
Her gün 7 defa İnşirah suresi okuyorum namazdan sonra. Yeni başladım. 2-3 gün oluyor. Fakat daha kötü oldum. Sürekli evde olduğum için mi devam ediyor hala bilmiyorum. Lütfen bana dua edin, başka ne yapabilirim? Tavsiye ettiğiniz bir dua var mı?
Ben yaklaşık 2 aya yakındır dini konularda vesveseler ile uğraşıyorum. Onun öncesinde ameliyat oldum, bir süre eve kapandım, cildimle alakalı problemler vs. yaşadım. Yaşadığım stres, eve kapanma gibi durumlardan dolayı mı vesveseler başladı bilmiyorum. Çözemiyorum.
İlk olarak birden bire, gerçekten birden bire Haş’a Allah yok tarzında kelime düştü zihnime. Önceden de bu tarz vesveseler yaşadığım için takmadım fakat ya dinden çıkarsam tarzı düşüncelerden çok korktum. Her neyse. Üstünden bir gün geçti. Takmadığım için normal düşüncelerime geri döndüm fakat bu sefer internette gezinirken ateist birinin yorumuna denk geldim. Oysa ki ben kendim yazıp aratmadım, gerçekten öyle gezinirken denk geldim. İşte araştırın, araştırmaktan korkmayın. Gerçekleri göreceksiniz tarzında. Ben de iyice korktum ve bende artık takıntı derecesinde vesveseler başladı. Önce Allahın varlığıyla ilgili Haşa kötü düşünceler baş gösterdi, üstesinden geldim. Üstesinden gelince bu sefer de Kitabımıza ve Peygamberlere karşı inkar tarzı düşünceler başladı. İnanın çok ağladım. Annemin, akrabalarımın yüzüne bakmaya utandım. Odaya kapandım. En sonunda anneme anlatmaya karar verdim, korka korka. Acaba hakkımda ne düşünür, benden utanır mı dedim çünkü gerçekten kendimden utanıyordum.
İyi ki de anlatmışım. Annem sayesinde psikiyatriste gitmeye karar verdik.
Vesvese+depresyon teşhisi koydu doktor. Orada da çok ağladım. Hatta doktorum senin bu ağlaman bile imanının göstergesi, sen taklidi imandan tahkiki imana geçeceksin. Onların yazdığı şeyleri okuma bile, insanları saptırıyorlar dedi. Antidepresan kullanmaya başladım.
Bu süreçte çok şey yaşadım. Bir akrabam vefat etti. Hiçbir şeyi yokken birden bire seccadenin üstünde abdestli öldü. Ben bundan çok etkilendim ve Berat Gecesinde çok dua ettim.Allahım bana namaz kılmayı nasip eyle, beni sana yakınlaştır dedim ve 3-4 gün sonra Cuma günü Camiye gidip namaz kılmaya karar verdim. Cuma sohbetine denk geldim, sohbete katıldım. Orada da dua ettim. Dedim Allahım bana namaz kılmayı nasip eyle diye. O gün bugündür namaz kılıyorum, Allah dualarımı kabul eyledi. Bazen tembellik edip her vakti kılamasamda 3 haftadır gayret ediyorum, namazı kılmaya devam ediyorum. Hatta kılmayınca rahatsız oluyorum.
Fakat ilaca başlayalı 1 ay olacak, ben hala bu takıntılardan, vesvelerden kurtulamadım. Sanki kendi düşüncemmiş gibi hissetmekten çok yoruldum. Kendi düşüncem mi yoksa vesvese mi ayırt edemiyorum.
Sürekli beynimde Peygamberleri, Kuranı ispatlama çabası var. Delilleri düşünüyorum, beynimi her defasında yoruyorum. Düşününce bazen haşa inkar düşünceleri baş gösteriyor, namazla alakalı, Kuran ile alakalı kötü düşünceler geliyor. Namaz sonrasında ağlayarak Allaha yalvarıyorum. Diyorum Allahım beni kurtar. Bu sefer de boşuna dua ediyorsun, boşuna zikir çekiyorsun, boşuna namaz kılıyorsun, bak Allah dualarını kabul etmiyor o kadar ediyorsun daha kötü bir haldesin demek ki doğru yoldasın tarzı düşünceler sarıyor beynimi. İnstagram da dini bir şey ile karşılaşsam hemen vesveseler üşüşüyor. Yani o kadar çok şey var ki sayamıyorum bile.
Şeytanlar Ramazan da zincire bağlanıyor fakat benim vesveselerim susmadı. Bununla alakalı bile vesvese geliyor düşünün. İnanın uzun zaman sonra tekrar başladı ağlamalarım.
2 gün önce çok mutluydum ay geçiyor bak diyordum, şimdi ise yine mutsuzum. 1 gün mutluysam diğer gün mutsuzum. Sanki ilk halime geri döndüm. Bunları size yazarken bile ağlıyorum.
Her gün 7 defa İnşirah suresi okuyorum namazdan sonra. Yeni başladım. 2-3 gün oluyor. Fakat daha kötü oldum. Sürekli evde olduğum için mi devam ediyor hala bilmiyorum. Lütfen bana dua edin, başka ne yapabilirim? Tavsiye ettiğiniz bir dua var mı?
Son düzenleme: