• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bir daha dünyaya gelseniz yine de evlenir miydiniz?

bikitapkahve

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
28 Ocak 2022
25
124
8
30
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐
 
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐
Evet,kesinlikle😊.
 
Bir daha dünyaya gelmek istemiyorum 👍
İlla geleceksin desen
Gelsem erkek olmak isterim 😏
Kadın doğarsam evlenmem dünyayıyı gezmek isterim😎
Bu çoğrafyanın kadınları çok cesur
Ben bunu bilir bunu söylerim 🤷‍♀️
Evliliğin bir kadın için çok zor olduğu bu coğrafyada nasıl bukadar evlilik delisi🥴 olunabiliyor bu yaşıma geldim hala anlamışta değilim🤔
Boşver arkadaş eğer layığını bulursan evlen aksi risktir risk 😔
 
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐
Sizi gerçekten anlayan, aynı bakış açısına sahip olan, zıt düşüncelere sahip olsanız da saygı duyan, sadık, dürüst ve güzel iletişim kuran kısacası size gerçekten değer veren biri olursa hemen evlenin.
 
Evlenirdim.

Bahsettiğiniz olaylarda haksız taraf genelde adım atıyor. Atmiyorsa haklı olduğunu düşünüyordur. Ama bir şekilde konu açılıp konuşuluyor. Ben taze taze konuşma taraftarı değilim. Birkaç gün sonra daha ılımlı oluyor insan. Elbette çok farklı iki varlık kadın ve erkek. Zor ama güzel. Bir de hiç çözüm bulunamaz kimse adım atmazsa, en güzel çözüm yatak oluyor 😅 Orada çözülmeyen mesele bilmiyorum ben 😅 Tabii biz oyle hakarete varan kavgalar etmedik hiç, öyle olsa nasıl olur bilemiyorum. Saygı mühim.
 
30 yaşındayım, Evli değilim, herhangi bir baskı - ima vs rahatsız olmuyorum çünkü insanların yorumlarına genelde takilmam. Şu an bekar , sorumsuz halimden ve flörtlerle geçen aşk hayatımdan mutluyum. Ama gün gelir gerçekten sevdiğim, bir ömür ayrılmak istemedigim, hayatı paylasmak için heveslendigim biri olursa onunla da evlenip mutlu olmaya devam edebilirim .
Dünyaya yeniden gelsem de aynı yoldan devam ederdim heralde :)
 
Evlenirdim. Zorundaliktan veya evlilik deliliginden evlenmedim eşim karşima cikmasaydi uzun sure oyle bir fikir kafamda olmazdi.
Evlilikte sorunlar, tartişmalar elbette oluyor bence bu normal, olur anlaşmazliklar ama önemli olan karsinda cozmek isteyen bir adam var mi yok muuu?

Karşindaki adamin seninle geçinmeye gonlu varsa evlilikte sorunlar zamanla bir şekilde aşiliyor, düzeliyor ve kavga etsen bile bu kavgalar evliligi sarsacak sekilde olmuyor.
 
29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.
 
Bir daha dünyaya gelsem evet eşimle yine evlenirdim..Kavgalar, ses yükseltmeler illa ki oluyor ( yalan hariç ona katlanamam) kırgınlık kızgınlık oluyor. Bunlar hiç bir zaman eşimden soğumama neden olmadı. Gerçekten sevince insan hemen soğumuyo demek ki ..Daha önce ki ilişkim de olay evliliğe geliyor du, aileler tanışacaktı, bir akşam gelecek planlarımız dan konuşurken iki cümle kurdu ve o iki cümle sonu oldu kendisinin😅Sonradan çok düşündüm demek ki gerçekten sevmemişim bu kadar kolay soğuduğuma göre..Allah herkesin karşısına hayırlısını çıkarsın,tabi evlenmek isteyenlerin bazı insanlar istemiyor buda normal bence..
 
Yine eşimle olacaksa evlenirdim ama biraz daha geç evlenirdim galiba 😅 yalnız başıma bir evde yaşama imkanım olmadı bu içimde ukte kaldı eşimle ilgisi yok 😅 ille de evlilik diye diretmeyi saçma buluyorum. Doğru kişiyi bulduğuna inandığın zaman evlilik olmalı "viyyy etrafımda bekar kalmadı, çok geciktim" diye değil. Evlilik buna değen kişiyle sevilen insanla güzel. Yoksa pek bir espirisi yok ve kadına çok sorumluluk yükleyen bir mekanizma. Hele çalışan bir kadınsa sevmediği, sırf olsun diye evlilik yapmak çok daha mantıksız. Hadi çocuğum olsun diye düşündün, yine çocuk büyüyüp kendi yoluna gidecek kocayla tek kalacaksın. Onun için de olmaz bence. Naçizane fikrim bu şekilde.
 
29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.
okuyunca gülümsedim kendimi hatırladım ben de 29 30 yaşında bile aynı senin gibiydim.evim çöp ev olsa çeker kapıyı gezmeye giderdim.yemek ister yapardım ister yapmazdım .iş yoksa o gün yatakdan çıkmadığım gün boyu film kitap takıldığım bile olurdu.çocuklarla sek sek oynardım valla bazen.ama yaş 32 de evlendimm hoppp hayat aniden değiştiii.temizlik yemek misafirler baş işim oluverdiiii.sen de yaşayacaksın bu kaderii kaçışın yohhhhhhhh demeye geldimmm :KK45:
 
hiç bir zaman evlilik delisi bir insan olmadım ama 23 yaşımda evlendim, yine dünyaya gelsem yine eşimle evlenmek isterdim. bence bu düşünce karşındaki insana göre de değişir tabi ki. eğer karşıma eşim gibi biri çıkmış olmasaydı, muhtemelen evliliğe de çok yakın bakmazdım. 3 seneye yakın oldu, içimde bekarlığa karşı keşke şunu da yapsaydım diye aklımda kalacak bir şey bırakmadım. kendimi evli biri gibi hissetmiyorum, yemek yapmak istemezsem yapmıyorum, gezmek istersem geziyorum, eve geç dönmek istersem geç dönüyorum, eş ailesiyle problem yaratmıyorum.. şu an çocuk olmadığı için rahat rahat takılıyorum tabi:KK48: çocuktan sonra yorum güncellerim:KK48:
 
29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.
Ama bu benim evlenmeden önceki halim😂.
 
Back