- 4 Şubat 2015
- 75
- 122
-
- Konu Sahibi zeytinli kek
- #21
Ben duyguların hemen değişeceğini düşünmüyorum. Dışarıdan mutlu görünecek tabii ama bence asıl yanan o olmuş. Sizin önünüz daha açık. Çok daha iyisi çıksın karşınıza
benimkinde hiç beş senenin izi yok sanki hiçbişey yaşanmamış ben hiç var olmamış gibiyim çok mutlu bana çok acılar çektirmişti şuan bu kadar mutlu olmasına hem şaşırıyorum hemde kabullenemiyorum gerçekten çok zor. her geçen gün daha mutlu oluyor
Cok seveceksin.... Eskilere neymıs ki sanki diyeceksinMerhabalar, daha önce açtığım konuda sevgilim hakkında olan soru işaretlerimi paylaşmıştım. Çoğunluk da benim düşündüğüm gibi cevap vermişti. Konu için link
Ama ben ilerde bakalım ne olacak şeklinde de devam ettim. Hatta bi zaman sonra o kadar güvendirdi ve kardeşine karşı dik duruyordu ki bendeki soru işaretleri de silinmeye başladı ve aileler de tanıştı. Ciddi bir yola da girdik.
Bu sefer benim ailem özellikle annem hiç beğenmedi, ne sevgilimi ne de ailesini. Düşüncesiz olmaları, sevgilimin pasif olmasını vs yani benim de zaten hep aklımın bir köşesinde duran bu sorunları onlar ilk tanışmada farkettiler. Ben onlara bu sorunlarımı anlatmamama rağmen. Hatta bence çok fazla tepki verdiler, o varsa ben yokum tarzında konuştular. Çok kalbim kırıldı çünkü ne söylediğimiz değil nasıl söylediğimiz önemlidir ya... Biliyorum beni düşünüyorlar tabii ki. İlerde mutsuz olmamı istemiyorlar bu yüzden sert çıktılar ama ya kalbimiz? Şu an o kadar üzgünüm ki. Zorunlu bir bitiş oldu çünkü bizim birlikte olmamızı isteyen sadece iki kişi kaldı o da ben ve sevgilim :')
Bu kararı da vermek çok zor oldu, zaten ilişki hakkında soru işaretlerim vardı bu da üstüne geldi demek ki hayırlısı buymuş vs diyerek bitişe götürdüm ama şu an tahmin edemeyeceğim kadar üzgünüm. Önceleri bunun yaşla ilgili olduğunu falan düşündüm. Artık evlenmek istediğim için. Ama sonra bunun aslında sevgilimi özlemek olduğunu farkettim. Şu an baya özlüyorum ve meğer ben farketmeden bir sürü hayal kurmuşum onunla ilgili. Hiçbir şey yapasım yok, neşemi kaybettim. Ve onun yerine başkasını düşünemiyorum bile. Çevremde hemen birilerini karşıma çıkaranlar oldu. Düşünmeyi denedim olmadı, başkasını düşünemiyorum bile. Ben sadece onu istiyorum gibi.
Deneyimli olan vardır belki dedim... Bir daha başkasını onun kadar sevebilecek miyim? Bu bile ne kadar büyük bir umutmuş, çok saçma ama.
Geçenlerde buralarda bir konu gördüm hayata geç kaldığını hissediyordu. 24-25 yaşlarındaydı. Tebessüm etmiştim ama ben de bu şekilde hissediyorum ve 28 yaşındayım. Evet belki henüz yolun başındayız ama çevremde hayatı yolunda gitmeyen kaç kişi var biliyor musunuz? Hiç. Sadece benim böyle. Ya da ben öyle hissediyorum... Şu an tam olarak umutsuz ve çürümüş bir ruh gibiyim.
ve ayrılalı bir ayı geçti. acının da geçmesini bekliyorum olmuyor. Tüm bu soru işaretlerime rağmen hala nasıl acı çekebiliyorum kendime de şaşırıyorum.
Geç kalmış hissediyorum...Cok seveceksin.... Eskilere neymıs ki sanki diyeceksin
Teşekkür ederim, hayattaki tek amacımız tabii ki evlilik değil ama amaçlarımdan birisi de sevmektir. Kim ve ne olursa severek güzelleşir hayatEğer aileniz bu ilişkiyi onaylamıyorsa mutlaka bir bildikleri vardır. Daha yeni ayrılmışsınız zamanla çektiğiniz acı geçer. Hem bu hayattaki tek amacımız birilerini sevmek veya evlilik olmasın kimseyi hayatınızın merkezine koymayın.
Merhabalar, daha önce açtığım konuda sevgilim hakkında olan soru işaretlerimi paylaşmıştım. Çoğunluk da benim düşündüğüm gibi cevap vermişti. Konu için link
Ama ben ilerde bakalım ne olacak şeklinde de devam ettim. Hatta bi zaman sonra o kadar güvendirdi ve kardeşine karşı dik duruyordu ki bendeki soru işaretleri de silinmeye başladı ve aileler de tanıştı. Ciddi bir yola da girdik.
Bu sefer benim ailem özellikle annem hiç beğenmedi, ne sevgilimi ne de ailesini. Düşüncesiz olmaları, sevgilimin pasif olmasını vs yani benim de zaten hep aklımın bir köşesinde duran bu sorunları onlar ilk tanışmada farkettiler. Ben onlara bu sorunlarımı anlatmamama rağmen. Hatta bence çok fazla tepki verdiler, o varsa ben yokum tarzında konuştular. Çok kalbim kırıldı çünkü ne söylediğimiz değil nasıl söylediğimiz önemlidir ya... Biliyorum beni düşünüyorlar tabii ki. İlerde mutsuz olmamı istemiyorlar bu yüzden sert çıktılar ama ya kalbimiz? Şu an o kadar üzgünüm ki. Zorunlu bir bitiş oldu çünkü bizim birlikte olmamızı isteyen sadece iki kişi kaldı o da ben ve sevgilim :')
Bu kararı da vermek çok zor oldu, zaten ilişki hakkında soru işaretlerim vardı bu da üstüne geldi demek ki hayırlısı buymuş vs diyerek bitişe götürdüm ama şu an tahmin edemeyeceğim kadar üzgünüm. Önceleri bunun yaşla ilgili olduğunu falan düşündüm. Artık evlenmek istediğim için. Ama sonra bunun aslında sevgilimi özlemek olduğunu farkettim. Şu an baya özlüyorum ve meğer ben farketmeden bir sürü hayal kurmuşum onunla ilgili. Hiçbir şey yapasım yok, neşemi kaybettim. Ve onun yerine başkasını düşünemiyorum bile. Çevremde hemen birilerini karşıma çıkaranlar oldu. Düşünmeyi denedim olmadı, başkasını düşünemiyorum bile. Ben sadece onu istiyorum gibi.
Deneyimli olan vardır belki dedim... Bir daha başkasını onun kadar sevebilecek miyim? Bu bile ne kadar büyük bir umutmuş, çok saçma ama.
Geçenlerde buralarda bir konu gördüm hayata geç kaldığını hissediyordu. 24-25 yaşlarındaydı. Tebessüm etmiştim ama ben de bu şekilde hissediyorum ve 28 yaşındayım. Evet belki henüz yolun başındayız ama çevremde hayatı yolunda gitmeyen kaç kişi var biliyor musunuz? Hiç. Sadece benim böyle. Ya da ben öyle hissediyorum... Şu an tam olarak umutsuz ve çürümüş bir ruh gibiyim.
ve ayrılalı bir ayı geçti. acının da geçmesini bekliyorum olmuyor. Tüm bu soru işaretlerime rağmen hala nasıl acı çekebiliyorum kendime de şaşırıyorum.
[/QUOTE
Ben de ayrılalı 1 ayı geçti ama ne kadar doğru bir karar verdiğimi anlamaya başladım.Daha çok erken bir kaç aya hatırlamazsın belki de iyi ki bitirmişim dersin.
Tüm özel ilişkilerinde rezil bir şekilde aldatılmış, bir gün bile yüzü gülmemiş, hayatı paramparça olmuş, şehir ve iş değiştirmiş, major depresyon geçirmiş terapi almış, bir daha asla ve asla sevemeyeceğini düşünürken oldukça sıradan bir şekilde kuzeninin arkadaşına aşık olmuş, 29 yaşında ilişki yaşamaya başlamış ve ve 4 yıl sonra bugün bebeğine kavuşmak üzere gün sayan karnı burnunda biri olarak ben de sizi gülümseyerek okudum.
Yeniden sevebilir miyim mi? Gerçekten sevebilirsin.
Öyle bi unutursunuz ki siz bile şaşar kalırsınız...önce kendinize zaman tanıyın yaranz iyileşsin sonra her şey yoluna girer. Ne aşklar unutuluyor yeter ki güzel adamlara denk gelinsin...Tecrübeyle sabit
Amin. Kapanan kapılara şükredeceğiniz bir ilişkiniz olsun.Çok sevindim adınıza, gülümsemenizi hissettim. Teşekkür ederim desteğiniz için sağlıkla alın çocuğunuzu kucağınıza