Bir boşanma meselesi.. Fikirlerinize çok ihtiyacım var

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Boşanır mısınız boşanmaz mısınız sizin bileceğiniz iş elbette ama çocuğunuza asıl haksızlık ona böyle huzursuz bir yuva, mutsuz ve psikolojik şiddete uğrayan bir anne vermek ve berbat bir rol model olan babayla aynı çatı altında büyümesi değil mi? Eşiniz ilgili bir baba olabilir ama çocuk ondan sadece verdiği ilgiyi almayacak, onu da düşünmek lazım.

LovefooL .!.:

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz sizin kilonuzla dalga geçmiyor.
Kendi eksiklerini kapıyor. Yazdım buraya

Loreth .!.:

Boşanır mısınız boşanmaz mısınız sizin bileceğiniz iş elbette ama çocuğunuza asıl haksızlık ona böyle huzursuz bir yuva, mutsuz ve psikolojik şiddete uğrayan bir anne vermek ve berbat bir rol model olan babayla aynı çatı altında büyümesi değil mi? Eşiniz ilgili bir baba olabilir ama çocuk ondan sadece verdiği ilgiyi almayacak, onu da düşünmek lazım.

Genişletmek için tıkla...

Böyle bir bakış açısıyla bakmadım hiç,değerli görüşünüz için teşekkür ederim :)

Aylakkadin .!.:

Eşiniz sizin kilonuzla dalga geçmiyor.
Kendi eksiklerini kapıyor. Yazdım buraya

Genişletmek için tıkla...

Bunu bana fikir almak istediğim bir yakınım daha söylemişti..

LovefooL .!.:

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle bosamalı
Ama düz bosama.
Bütün haklarını sonuna kadar al.
Görsün psikolojik siddet uygylamak ne demek

Çocuğunuza haksızlık olan onu böyle bir ortamda büyütmektir.Çocuğunuz kız mıydı?? Kız çocuğuysa eğer ilerde kendine hakaret eden erkekleri kendisini seviyor sanacak..Erkek çocuğuysa eğer kadınlara bu şekilde davranmayı normal sanacak..Çünkü davranışlar anlatarak değil,yaşayarak görerek öğrenilir aile ortamında..Boşanmamanızın çocuğunuza hiçbir faydası olmaz özetle.Dediğiniz gibi iyi bir babaysa siz boşandıktan sonra da babalığını yapar zaten,en azından çocuk sadece babası olarak onu görür, kötü eş örneğine tanık olmaz..Siz de kendinizi daha iyi hisseder, yeni bir başlangıç yaparsınız..

(Bunları şiddet gördüğü için 6 aylık bebeğiyle boşanan birinin kızı olarak söylüyorum.Annemin bana haksızlık yaptığını hiç düşünmedim.Aksine o ortamda yaşamaya devam etseydi işte o zaman onu suçlayabilirdim.)

Boşanırmısınız bilmem ama boşanmadan bu adama tüm toplumun içinde iki ayaklı öküz demeden boşanırsanız ölseniz bile gözünüz açık gider
Ben giderdim en azından

Gozu kapalimi almis seni ayrica cocuk dogurdun kilo nedir ki verilip alinir bump sorun ya kadın kadın kadın hiç kendilerine bakmasinlar hayret birsey siz Ailesinin yanında ya da başka. Zaman hakaret ettiğinde sen ne diyorsun?

LovefooL .!.:

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Canim o zamam diyetisyene git zayifla kendine bak yani hemen bu konulardan bosanilmaz bence

LovefooL .!.:

Bunu bana fikir almak istediğim bir yakınım daha söylemişti..

Genişletmek için tıkla...

Bende bunu yaşayan bir arkadaşınız olayım

LovefooL .!.:

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Elinizden geleni yapmışsınız bence,aileniz destek olursa çalışıyorsanız ayrılın.

LovefooL .!.:

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Ben boşanıdım hep söylerim evlilğin bitmesi için illa dayak şiddet alkol kumarbazlığa aldatılmaya gerek yok mutsuzsunuz bitti çocuğa haksızlık edeceğinizi düşünmüyorum o çocuk o evde o babanın huyuyla suyuyla büyüyecek bunu unutmayın bizim kadınlarımız nedense çocuk olunca kadın olduğunu unutuyor sadece anne oluyor siz bir kadınsınız sevmeye sevilmeye ihtiyacınız var bir hayat yaşamaya ihtiyacınız var çocuğunuzla yaşayabilirsiniz bence

Dünya hali, herkesin fiziksel özellikleri değişebilir. Kilo alabilir, aşırı zayıflayabilir, saçı dökülebilir kel kalabilir, kaza geçirip bir uzvunu kaybedebilir... say say bitmez herşey olabilir.
Nedir yani bunlar? Evlenmeden önce dünyanın en güzel insanı olsanız ne yazar ki? Karakter düzgün olmalı. Eş iyi günde kötü günde ve her halinle senin yanında olup seninle gururlanacak kişiye denir.

Boşanmaktan ziyade, öncesinde siz de onun eksik olduğu bir kısım ile dalga geçmeye başlayın:) bakalım kendisine yapılınca nasıl karşılayacak.
bu arada hakaret ettiği anları kayda almayı deneyin özellikle aile içinde olanları.

çocuğunuz için diyebileceğim şey şu, sağlıklı bir birey olmasını istiyorsanız sağlıklı insanların yanında büyütmelisiniz.

Kaç kilosunuz?

Karısına insan içinde hayvan ismi takan birine terapist napsin? Mucize mi bekliyorsunuz. 10 yaşında çocuk yapar bunu, uyaririrsiniz. Yetişkin insana bu sebeple terapist ne diyecek? Kariniza hakaret etmeyin, ayıp mı diyecek sanki? Eşin bilmiyor mu bunu?

Adama konusmussun şans vermişsin ki istememiş bile. O şansı da değerlendirmemis.

Bakın zayıflayabilirsiniz, eksikler için estetik vs ile günümüz modern güzellik standartlarını yakalayabilirsiniz. Ama sorun bu değil. (bu arada güzel değilsiniz demiyorum, adım kadar eminim ki çok hoş bir kadınsınızdır.) Sorun sizi aşağıya çekmeye çalışan, saygı duymayan, çevredeki insanların saygısını da laflarıyla bitirmeye çalışan bir eşiniz var. Bu durum düzelir mi, eski saygıyı yakalar mısınız bilmem. Düzeltmeyi deneyin ama umut ışığı vermiyor eşiniz.

Boşanma konusunda ise, keşke bizimkiler de boşansaydı diyorum halen. Birbirini sevip saymayan iki insanla aynı evde yaşamak çok zor oluyor inanın. Denildiği gibi iyi bir babaysa sıkıntı olmaz, sizin de zaten çocuğunu babasına karşı dolduracak bir kadın olduğunuzu düşünmüyorum.

Eşin kişiliği oturmamış ve çok acımasız biri. Sen bir şekilde kilo verirsin. Tüp mide var, diyetisyen var, spor var, tüp detoks var.. Yeterki kendini hazır hisset ve kendin için asla başkası için değil. Ne zaman kendin için birşey yapmak istersen o zaman başlarsın. Ama eşinin kişiliği ne yapsa değişmez. Bir insanın karakteri, kişiliği oturmadıysa ve bir başkasının canının yanmasından mutlu oluyorsa ben ona insan bile diyemiyorum. Bu hayatta bazı şeyleri kendin için yaptığında çok mutlu olur insan. Sırf kendin için mesela eşini boşanma, kilo değişimi, hayata bakış açısı o zaman insan yeniden doğmuş gb oluyor. Kimse seni üzmesine izin verme insanlar sen izin verdiğin sürece seni üzebilir.

LovefooL .!.:

Herkese Merhaba ,
Konum biraz uzun olacak.Baştan belirtmek istedim sıkmamak adına..
Öncelikle şimdiden herkese hayırlı bayramlar diliyorum.
5 yıllık evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Eşimle severek evlendik. Evlenmeden önce de uzun bir tanışma dönemimiz oldu ama yaşım küçük olduğu için uyumsuz olduğumuz konuların evlendikten sonra değişeceğini düşündüm.
İyi yönlerinden bahsetmek istiyorum önce. Herşeyden önemlisi eşim iyi ve ilgili bir baba,ev işlerinde bana yardımcı. Genellikle birşey yapmak istediğimde beni kırmaz. Olumsuz olanlar bunları lekeliyor ne yazık ki..
Ben kilolu biriyim, evlenirken de zayıf sayılmazdım. Hep böyleydim. Fakat evlendikten sonra eşim tekken ve insan içinde; ailesinin ve akrabalarının yanında görüntümle çok çirkin derecede dalga geçmeye,hayvan ismi benzetmeleri yapmaya başladı. Cinsel hayatımız yok denecek kadar az,bana karşı ilgisi yok telefon hep elinde, sohbet etmeye çalışsam tek kelimeyle kapatıyor, eşimde öfke kontrolü yok, her yerde her şekilde bana bağırıp hakaret etmekten aşağılamaktan çekinmeyen biri.. Hata yaptığında özür dilediği bu zamana kadar bir eldeki parmak sayısını geçmemiştir. Hep kendini haklı görür. Hayatında biri olmadığına eminim bu arada. Bunları halledebilmek için kavga ettik olmadı,tartıştık,konuştum,soğuk davrandım hiç biri fayda sağlamadı.
En son 1 buçuk ay önce ciddi bir konuşma yaptım. Eskisi kadar sevmediğimi,çocuğumuza haksızlık etmek istemediğim için şuan bu evliliği sürdürdüğümü,kendini düzeltmek isterse yürütebileceğimizi ama aksi takdirde kesinlikle gözden çıkardığımı söyledim. Boşanmak istemediğini söyledi.1-2 hafta düzelir gibi oldu ama yine aynı..Değişen pek birşey yok. Yakın zamanda ailesinin yanında tekrar hakaret,aşağılama. Evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim kabul etmedi. Ve gerçekten artık eskisi kadar sevmiyorum. Soğuyormuş insan.
Sizce boşanmalı mı? Çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum? Artık kadın olduğumu geçtim,insan olduğumu bile hissetmiyorum .Ve farkettim ki birine yapma-etme demekten ömrüm bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Tabiki boşanmalisin

Her insanın kusuru vardir
Ensevmedigim insan bunu yuzune vuran
Kendi 4 4lukmu
Kilo alinip verilir
Resmen hakaret etmis
Kimsenin kimseye hakaret etme hakki yok
Terbiyesiz bir eşiniz var