Valla güzel hayallermiş sevdim
Valla güzel hayallermiş sevdim5,5 ay sonra dediğinize göre kpss stresi ve aynısının hukuk versiyonundan bende de var. Gelecek kaygıları ile yüzleşirken her gün masa başına oturup odaklanmak abanmak gerçekten çok zor. Anlıyorum sizi. İnsan odaya kapanınca kafasından türlü türlü düşünceler geçer hayat, arkadaşlıklar, evlilik, aile, gelecek, geçmiş hepsi karman çorman stres yığını olur beynimizde. Bu düşünceleri bastırmak yerine her akşam günlük tutmak rahatlatıcı olabiliyor bir ara yapıyordum canım ne isterse yazıyordum ve iyi geliyordu. Tekrar başlayacağım.
Sınava çok çalışıp ailenizin şehrini tercih edebilirsiniz, tabii aynı evde güzel geçiniyorsanız. Biz pek güzel geçinmiyoruz ama yaşlandıklarını gördükçe de üzülüyorum bir yandan… Zor bir ikilem. Evlilik konusunun eksi yanlarını da düşünmek için acele etmeyin derim daha yaşınız genç, atanıp kendi düzeninizi kurup sizin gibi ayakları yere basan işi gücü olan karakterli ve hoşlandığınız biriyle beraber olunca zaten gerisi çorap söküğü gibi gelir. Artık ev işleri, ev düzeni çok pratik oldu hem teknolojik aletler yönünden hem de bir ton ev oda düzenleme videoları setleri var. Hanımcı bir koca bulursanız beraber yaparsınız hepsini zaten güzel para kazanırsınız sorun olmaz
Başka yönlerden sorun yoksa bunu sevimli bi tuhaflık olarak diş sıkılır. Ne güzel çok seveni var demek ki bebeğinizinNe kadar güzel.. Bizde de tam tersi. Eşim her gün ailesini aramamı istiyor bebeğimizi göstermem için. Resim atmam onlara yetmiyor. Daha dün gösterdim kamerada onlara, bugün diyor amcasını ve babaannesini aradın mı, ben de aramadım bugün deyip kapattım. Tuhaf tuhaf işler...
Kaygılarınız bıle guzel .Şükretmenız gereken cok sey var .Terapı alabılırsınız .Merhaba arkadaşlar.23 yaşında bir diyetisyenim. Önümde mesleki anlamda bir sınav var 5,5 ay sonra. Verimli şekilde ona çalışıyorum, ondan sonra atanma durumları olacak inşallah. Normalde olumlu ve enerjik bir insanım,negatif şeylere takılmam ve çevremdeki insanlar da benim pozitif bir enerji yaydığımı söylüyor.ama bazen nedense içimde bunun tam tersi bir durum oluyor ve hayata karşı kaygıları olan birine dönüşüyorum.bu birkaç gün olup geçiyor ama belki de hep olumlu düşünmeye çalıştığım için bu duygularımı bastırıyorum diğer zamanlarda da. Bu korkularım genelde gelecekle ilgili şeyler oluyor.mesela evlilik,çocuk sahibi olmak sanki çok zor şeylermiş gibi geliyor gözüme.istemezsem evlenmem,bir zorunluluk değil ama ben bunların olmasını gelecek için hem isteyip hem de korkuyorum. Bir evin sorumluluğunu almak ya da bir çocuk büyütmek gözüme çok zor geliyor. Çünkü şu an sorumluluğum sadece kendim ve işimle ilgili şeyler.Evlilik sanki rahatlığın sonuymuş gibi geliyor bana.Üniversiteyi şehir dışında okudum 4 yıl ama
fazla sorumluluk,farklı şehre atanma ihtimali,aileden ayrılmak sanki zorlayıcı şeylermis gibi geliyor bana ve bu kaygılı düşünceler anlık olarak bende bir bıkkınlığa neden oluyor.Bu zamana kadar çok şükür huzurlu bir aile hayatım oldu. Galiba bu konfor alanından çıkmak beni korkutuyor ama sonuçta 23 yaşındayım ve bu kaygılı düşüncelerimi olumlularıyla değiştirmek istiyorum. Bu konuyla ilgili tavsiyelerinizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim yorum yapan herkese
İlerde dönüp baktığımda gülümseyeceksem iyi bariBende An da kalmayı tavsiye edeceğim. Tam senin yaşlarındayken ve senin durumundayken aynı şeyleri yaşadığım geldi aklıma aradan 15 yıla yakın geçmiş şimdi gülümsüyorum.
Her gün bir görevmiş gibi emrivaki yapılması benim canımı sıkıyor.Başka yönlerden sorun yoksa bunu sevimli bi tuhaflık olarak diş sıkılır. Ne güzel çok seveni var demek ki bebeğinizin
Bu konularla ilgili paylaşımları olan birkaç uzmanı takip ediyorum. Bilinçaltımı dönüştürmek daha iyi. Bilinçaltında bu konuları dönüştürmedigimde terapi de kesin çözüm olmuyorKaygılarınız bıle guzel .Şükretmenız gereken cok sey var .Terapı alabılırsınız .
Hayat işte böyle gariptir. Hatta planladığın gibi de gitmez bazen. Henüz yolun başındasınız. Güzel şeyler düşünün..AN'ı yaşamak bence de önemli. Ama anlattığınız tarzda hızlı bir evlilik yaşayacağımı düşünmüyorum.Çevremde bu şekilde bir anda karar verenlere de şaşırıyorum.Her şeyi belli planlara göre yaşamak isteyen biriyim. Gerçi planlı yaşamak da bir yere kadar oluyor.Belki de gelecekle ilgili bu kaygılarımın sebebi hayatta bazı şeylerin kontrolünün bende olmaması ile ilgili.
Yine de bağışıklık kazanmışsınız kaygılaraEvlilik konusunu düşünmeyin. Zamanla korkunuz azalır. Aynısı bende de vardı. Otuzumun başlarında geçti ama arada lafı geçinve yine geriliyorumkaygı desen zaten var. Sınavı verince azalır ama başka durumlarda da artarsa terapi alın. Ben vaktinde almadım, şimdi kaygı efendi gelince ölecek gibi oluyorum. Çıktı raydan hazretleri. Geldiğinde şutlamaya çalışıyorum
Hangi uzmanları ızlıosunBu konularla ilgili paylaşımları olan birkaç uzmanı takip ediyorum. Bilinçaltımı dönüştürmek daha iyi. Bilinçaltında bu konuları dönüştürmedigimde terapi de kesin çözüm olmuyor
değişik, güzel bir benzetme yapmışsınız :)Evlilik gaz kaçırma gibidir...Siz istediğinizde ya da çılgınlar gibi düşündüğünüzde değilde aniden kontrol dısında gerçekleşen düşünceler diziliminin fiziksel olarak aktiviteye dönüşmüş hali diyorum..
O yüzden AN ' ı yaşayın sadece
Evrim Balıkçı, Beyhan Budak. İzzet Güllü'nün de konuyu farklı bir bakış açısı var.o da çok yararlı oluyor. Bedenimizin besine ihtiyacı olduğu gibi ruhumuzun da enerji için beslenmeye ihtiyacı var. Terapi seansları aslında insanım ruhuna iyi geliyor ama sürekli bir şeye bağımlı kalmak yerine kendi uygulayabileceğim seylere yöneliyorum meditasyon, sakinleştirici bitki çayları gibi.bunlar da etkili oluyorHangi uzmanları ızlıosun
Bu tarz kaygılarla boğuştuğunuzda kendinize şunları söyleyebilirsiniz:Merhaba arkadaşlar.23 yaşında bir diyetisyenim. Önümde mesleki anlamda bir sınav var 5,5 ay sonra. Verimli şekilde ona çalışıyorum, ondan sonra atanma durumları olacak inşallah. Normalde olumlu ve enerjik bir insanım,negatif şeylere takılmam ve çevremdeki insanlar da benim pozitif bir enerji yaydığımı söylüyor.ama bazen nedense içimde bunun tam tersi bir durum oluyor ve hayata karşı kaygıları olan birine dönüşüyorum.bu birkaç gün olup geçiyor ama belki de hep olumlu düşünmeye çalıştığım için bu duygularımı bastırıyorum diğer zamanlarda da. Bu korkularım genelde gelecekle ilgili şeyler oluyor.mesela evlilik,çocuk sahibi olmak sanki çok zor şeylermiş gibi geliyor gözüme.istemezsem evlenmem,bir zorunluluk değil ama ben bunların olmasını gelecek için hem isteyip hem de korkuyorum. Bir evin sorumluluğunu almak ya da bir çocuk büyütmek gözüme çok zor geliyor. Çünkü şu an sorumluluğum sadece kendim ve işimle ilgili şeyler.Evlilik sanki rahatlığın sonuymuş gibi geliyor bana.Üniversiteyi şehir dışında okudum 4 yıl ama
fazla sorumluluk,farklı şehre atanma ihtimali,aileden ayrılmak sanki zorlayıcı şeylermis gibi geliyor bana ve bu kaygılı düşünceler anlık olarak bende bir bıkkınlığa neden oluyor.Bu zamana kadar çok şükür huzurlu bir aile hayatım oldu. Galiba bu konfor alanından çıkmak beni korkutuyor ama sonuçta 23 yaşındayım ve bu kaygılı düşüncelerimi olumlularıyla değiştirmek istiyorum. Bu konuyla ilgili tavsiyelerinizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim yorum yapan herkese
AN'ı yaşamak bence de önemli. Ama anlattığınız tarzda hızlı bir evlilik yaşayacağımı düşünmüyorum.Çevremde bu şekilde bir anda karar verenlere de şaşırıyorum.Her şeyi belli planlara göre yaşamak isteyen biriyim. Gerçi planlı yaşamak da bir yere kadar oluyor.Belki de gelecekle ilgili bu kaygılarımın sebebi hayatta bazı şeylerin kontrolünün bende olmaması ile ilgili.
Güzel bir yöntem teşekkür ederim. Uygulayacağım düzenli olarakBu tarz kaygılarla boğuştuğunuzda kendinize şunları söyleyebilirsiniz:
"Şu anda evlenme veya çocuk sahibi olma durumum yok. Bunlar gelecekte olacak mı olmayacak mı belli değil. Olacaksa da şimdiden müdahale etme şansım yok. Bu yüzden şimdiden bunun için kendimi strese sokmam yararsız ve mantıksız. Bununla ilgili şeyleri evlenme veya çocuk sahibi olma gibi bir durumum olursa düşünürüm. Şimdi bu düşünceler bir köşede sırasını beklesin, ben şu anda yaşadığım hayata devam edeceğim."
Evet haklısınızBen de her şeyi planlı yaşayan biriydim. En az 2 sene gezip tozmadan evlenilmez diyordum. 30umdan önce evlenmem diyordum. Eşimle şubatta tanışıp eylülde evlendim. Siz istediğiniz kadar kafanızda plan yapın kader mi başka bir şey mi bilmiyorum ama kafanızda düşündüğünüz şeyleri kesin uygulayacaksınız diye bir şey yok. Daha yaşınız çok küçük. Evlilikle ilgili çekinceleriniz olması doğal. Anladığım kadarıyla bir eş adayı da yok şu an hayatınızda. Akışına bırakın bir gün biriyle tanışırsanız bunları o zaman düşünürsünüz