Hep şeker hastalığı gibi bir şey deriz bipoları anlatırken; ilaçlarını aldığın sürece kontrol altında kalır diye. Ama öyle olmuyor.
Şeker hastalığı evet sağlığa etki ediyor da, hayata, iradeye, içindeki yaşama sevincine, kişilik algına, başlayıp da bitiremediğin onca projeye etki etmiyor. Bipolar ise, bunların hepsini bir temelden sallayıp geçiyor sağolsun.
Kolay bir hastalık değil evet, ama mücadele etme yöntemlerini öğreniyorsun. Küllerinden tekrar tekrar doğmayı öğreniyorsun. Ve bu kesinlikle edebiyat değil, her majör depresyon sonrası tekrar tekrar dönüyorsun hayata.
Her zaman farkında olmasan da, hep daha güçlü bir insan oluyorsun aslında. O aklı kendine yetmeyip, akıl vermelere de doyamayan pek çok insandan çok daha güçlü oluyorsun. Onlarsa yalnızca bir hastalıkla sınanmadıkları için gevrek gevrek konuşabiliyorlar.
Ben öyle aman aman gizlemem hastalığımı ama öyle herkese de söylemem. Neyle karşılaşacağın belli olmuyor. Bazı İnsanlar deli gibi bir şey sanıyor, bazıları da grip gibi bir şey
ve her ikisi de sinir bozuyor.
Bir grup arkadaşım benimle görüşmeyi bıraktı bunu öğrendikten sonra. Ve hayatımdan çıktıklarına çok sevindim doğrusu.
Onun haricinde hayatımdaki çoğu insanın da puanlarını verdim bu sayede. Böyle zorlukların sağladığı bir takım faydalar da oluyor işte.
İlaçlar ve doktoru söylememe bile gerek yok. Onlar olmazsa olmaz. Şimdi iyiyim, gerek görmüyorum, ilaçsız da devam ederim diye bir şey yok. Bir kaç ay devam edersin, ve belki daha rahat olursun ama sonra bir atak gelir. Normalde yaşayacağından çok çok daha güçlü yaşarsın, arkasını toplamak İçin 1 yerine 5 almak zorunda kalırsın.
İlaçları öğreniyorsun bir müddet sonra, genel yan etkilerini, faydalarını, hangisinin sana iyi geldiğini. Bunu takip edip duruma göre doktorundan değiştirmesini isteyebilirsin.
Ben ilk ilacımda çok kilo aldım mesela, ve cinsel istek tamamen bitti. Sonra onu değiştirdim. Başka bir ilaç kaygı bozukluğu yaptı. Onun yanına başka bir şey kullandık, o hem cinselliği, hem kaygı bozukluğunu düzeltti. Bir de ilaçları dönem dönem değiştirmek gerekebiliyor tabi.
Ramazan dan sonra da ben sıkı bir programa başlıyacağım inşallah. Bir kaç aylık diyet ve spor. Senelerdir Üzerimde biriken toprağı atma zamanı artık.
Şu anda depresyondayım ama yine de bu planları kurabiliyorum. Kendine biraz zaman tanı. Teşhisin zaten çok yeniymiş daha. Bir müddet sonra durumları yönetebilmeyi öğreniyorsun.
Sağlıklı yaşamak da çok önemli. Sporunu yapmak mesela. Çünkü onlar da doğal hormon düzenleyiciler.
Strobe Nin söylediği askeri düzen çok güzel bir şey aslında. Ben de uygulayacağım Ramazan dan sonra. Yattığın, kalktığın saatin belli olması, düzenli uykunu almak, olabildiğince güneş ışığından faydalanmak, belli işleri, ertelemeden belli saatlerde bitirmeye alışmak çok faydalı bir düzen bipolarda. Ben de muhakkak tavsiye ederim.
Uykuya gerçekten çok önem ver. İş güç, ya da keyif için ertelersen, dönüşü kötü oluyor.
Ben depresyondayken ve manideyken, hep geçeceğini telkin ediyorum kendime. Bu da geçecek diye. İnsana o esnada çok derin ve karanlık bir noktaymış gibi geliyor ama gerçekten geçiyor eninde sonunda.
Bir de depresyona girdiğin için, ya da başladığın bir işi bitiremediğin için kendini çok hırpalama. Birincisi hayatta hiçbir şey senden daha kıymetli değil. İkincisi; Depresyonla kavga etmemek lazım. O da hayatın bir parçası ve bir misafir gibi gelecek ve gidecek.
Tembellik değil o bahsettiğin şeyler, depresyonun etkileri. Bacağı ağrıyan insandan, nasıl maraton koşusuna katılmasını bekleyemezsen, depresyonda olan insandan da güne keyifle başlayıp işlerini teker teker bitirmesini bekleyemezsin. Bazen yalnızca yataktan kalkabilmek bir savaş kazanmakla eş değer oluyor.
Hava durumu ve mevsim geçişleri önemli. Hava durumu için beni takip edebilirler mesela
O kadar net etkisi görülüyor üstümde.
Kendini takip etmekse en önemli tedbir. Hızlı hızlı konuşmaya mı başladın, normalden fazla hareketlilik, istek, harcama vs. Tarzı şeyler mi var, mani geliyor, ona göre dikkat edersin. Ya da olumsuz düşünceler, suçluluk duygusu, uyku artmaya başlarsa, depresyon geliyor. Ona göre hareketliliğini artırır, ya da doktora gider ilaç ya da doz değişikliği yaparsın.
Herkesin bipoları kendine :) herkesin hastalığının doğası farklı oluyor. Kimisi daha az atakla, kimisi hızlı ve karışık döngülü, kimisi daha çok depresyona yatkın, kimisi maniye.
Zaman içinde tanıyacaksın sen de hastalığını, ve baş etme yöntemleri geliştireceksin. Çok daha güçlü olacaksın ve bunları da aşacaksın. Eş desteği önemli. O da seninle beraber araştırsın ve tanısın bu süreci.
Sormak istediğin bir şey olursa, buradan yazabilirsin. Elimizden gelen bir şey olursa, yardım ederiz her zaman.
25 yaşında yeni evliyken öğrendim bipolar olayını. Hemen kabullendim çünkü daha önceden annemde psikiyatrik rahatsızlık deneyimlemiştik. Kendimden de bekliyordum yani. Sonrası işte dediğiniz gibi üniversite değiştirmeler, depresyonlar. Öncesi de böyleydi gerçi. Sonra bana bir aydınlanma geldi nasıl olduysa
5 yılımı aldı bulmam ama istediğim şeyi buldum bir anda. Şimdi o bölümü okuyorum, bu dönem onur belgesi bile aldım
Bölümümü o kadar çok seviyorum ki... Bir de bu arada dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu teşhisi aldım, bipolar bununla beraber gelebilen bir şeymiş zaten genelde. Şu an emzirdigim için ilaç kullanmıyorum ama farkında olmak bile beni o kadar değiştirdi ki. Neyi neden yaptigimi bilince hemen uyarı sistemi gibi bir şey harekete geçiriyorum. Beynimde kendimi uyarıyorum, "bak şu sebepten bunu hissediyor, şöyle yapıyorsun" diye. Tabi dehb nin detaylarını öğrendikçe aslında ben diye birinin olmadığını farkettim o ayrı
İyice araştırın, ne yaşadığınızı öğrenin, sonrasında da bunu hayatınıza adapte edin. Mesela bir sabah kalktığınızda aynaya bakmak istemiyor, kendinizi dünyanın en çirkin kadını mı hissediyorsunuz ? Makyaj bile mi yakışmıyor ? Depresyon dönemine giriyorsunuz.(Bende hep böyle başlar) Bunu kendinize hatırlatıp, sonra dönemi atlatma yöntemlerini uygulayın. En azından hafifleyene kadar kendinize yuklenmemeye çalışın vs. Zamanla kendinizce yöntemler gelistireceksiniz zaten. Umarım çok mutlu olursunuz
Genel olarak beklenenden daha rahat ve mutlu bir anne oldum. Bunun da farkındalık kaynaklı olduğunu düşünüyorum, kendimin ve hislerimin farkındayım, çocuğuma yansıtmıyorum kendi içimde bir şey yaşadığımda çünkü biliyorum ki geçecek o süreç de. Öyle işte 
Bu arada emzirme bitince bipolara yönelik değil de, dehb ye yönelik ilaç kullanmayı planlıyorum çünkü şu an buna gerçekten ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Bakalım doktor ne diyecek.
Strobe gibi uzun uzun toparlayamıyorum cümleleri ama dilim döndüğünce yardımcı olmaya çalışayım sana
lavinharper bugün Dünya Bipolar Günü
Günlerin nasıl geçiyor? Dr görüşmeleri, ilaç kullanımı vs..Ara ara baktım sayfana yazıyormusun diye; yoksun evet
