- 26 Aralık 2018
- 2
- 1
- 30
-
- Konu Sahibi hanxixmsultan
- #921
Çok zor.Kişinin kendisi için de zor yakınları içinde..
merak ettiğim için soruyorum belirtileri nelerdi nasıl anladınızselam arkadaslar...ben siteden henuz yeniyim..ve acıkcası bi polar bozukluk tanısı icin uye oldum diyebilirim...sizlerden biraz daha vahim bir farkım var sanırım..benim esimde manik depresif ama sorun bu da diil,cunku 5yasımda ki kızıma da 2senedir bu teshis yakıstırılıyodu..buyumesi beklendi,emin olmak istemedi dr lar( ki cok dr degistirdik) ama suan cok acık...ve mecburen bu yasında ciddi ilaclara basladık...bu ozellikle yetiskin rahatsızlıgı oldugundan, cocuklarda gorulmesi olagan diil...arastırmalara gore dunyada 5 yasında sadece amerikalı 1kız cocuguna bu teshis resmen konmus..ancak 2. sanssız cocuk benim kızım maalesef...anne baba olarak cok cırpınıyor, bilincli olmak adına 2 senedir surekli okuyor arastırıyoruz....cunku kızımın kullandıgı ilaclar degistirme bile yapıldıgı halde hic tesir etmiyor..bu durumda toplum icinde ciddi sorunlar yasıyoruz ve gelisimimiz de cok geride..egitimimizde gecikmeden deva arıyoruz...fikir yorum ve onerilerinize acıgım...simdiden tesekkurler..
Arkadaşım bipolar atlattım demişsin fakat bipolar ile manik depresyon dediğin aynı şeyKardeşimde manik depresyon var sözde ama dışarda onun yanından geçen onla hiç ilgilenmeyen insanlarin onun hakkinda konusup dalga geçtiğini zannediyor.artik bu hastalık manik depresyondan çıktı mi sizce.bunun harici bende bipolar atlattım.fakat kocaminda psikolojik problemleri olduğunu düşünüyorum.zayıfladı hep gece yarısı eve geldi beni adam yerine koymak istemedi evliliğin başlarında böyle değildi gittikçe geçmişteki psikolojik sıkıntıları çıkıyor gibi.hep başkalarına oynuyor evine bana kızıma değer vermiyor.benim hic yanımda olmadi.bir aydır annemdeyim o ve ailesi aramiyor. yalanı ortaya cikana kadar kendini en doğru insan zannediyor.artık kocamin psikolojik sorunu olduğuna eminimde ne olduğunu çözemedim
merak ettiğim için soruyorum belirtileri nelerdi nasıl anladınız
Aynen bende öyleyimarkadaşlar bende psikiyatriye gittiğimde depresyon geçirdiğimi söyleyerek bi ton hap verdi.kullanırken mutlluluktan uçuyorum,ama bıraktıktan birkaç gün sonra neredeyse ölmek istiyorum.acaba bipolar bozukluk mu var bende??
aynı zamnda kimi,neyi sevip sevmediğimi,isteyip istemediğimi anlayamıyorum.yani eşimi çok seviyorum,ama öyle bi an gellioo kii tövbe tövbe onu aldatmak istiyorum,sonra sanki bişey oluyor eşimmsiz yaşayamam diorum.
yada annemi çok seviyorum sonra o ölse daha rahat ederim diorum kendi kendime,yada uzaklara gitsem.
ben neyim arkadaşlar,kendimden iğreniyorum((
basiniz sagolsun. benim babam da manik depresif ve avukat, ozelden konusabilme sansimiz var mi acaba?Babam manik depresifti. Memleketine dönmek istedi engel olamadık. Orda atağa girmiş. Vasisi olmalıydık, izin vermemeliydik. Ama adam avukatlık yapabiliyordu yani normaldi dönemler arasında biliyorsunuz. orda psikotik depresyona girmiş kendini öldürdü. Bizim yüzümüzden oldu. Ara dönemlerde iyi oluyor diye onların kararlarına itimat etmeyin. Gerekirse siz kötü olun ama yalnız bırakmayın. Biz cahillik yaptık suçluluğunu ömürboyu yaşayacağız. Allah kimsenin başına vermesin.
Siz çok şükür kurtulmussunuz inşallah bir daha yaşamazsınız insanın kendi kendini kurtarması ne büyük ne güzel bir şey Allah her zmaan yardımcınız olsun . Biizm bı akrabamız vardı dediğiniz gibi manik donemdeydi asla evde durmuyordu . Sürekli gezerdi kuzenler toplanirdik gelirdi o da bayandı anlatırdı da anlatırdı surdan sueyaa yürüdüm diye sürekli konuşurdu filmler izlerdi . İnternetten sürekli birileriyle konuşurdu. Birisi onu kandırmış ben Polat Alemdar la gorusuyorum derdi . Necati Şaşmaz bile değil yani Polat Alemdar. O kadar anlatırdık ismi bile film ismi gerçek değil resmini koymuş seni kandiriyo diye inanmadı konuştu uzun süre en sonunda adam bunu bırakmış. En son biriyle görüştü yine sürekli evine gidiyodu ablasıyla falan gorusuyodu . Babası annesi kızınca gece eve gelmiydou sokakta yattım diyodu gece gece annesi babası sokaklarda parklarda mi aramadı neler yapmadı .slm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..
Merhaba;bence bu hastalıkla baş edebilmenin ilk yolu onu gözününüzde fala büyütmeden 'ne olacak şimdi ' demek yerine 'neler yapabilirim ' diyerek başlamak gerekiyor........hastalığı kendi bendeninde olanın ilacıda kendi bedenindedir bence.........
ben bu hastalığı çok ciddi boyutlarda yaşayan biri olarak şunu söylemek istiyorum.öncelikle bunu bir hastalık gibi görmek ve utanmak yerine yürekli olabilmek gerekiyor.
ben her tanıştığım insana hızlı geçişleri olan biriyim.ağlarken gülebilen...en sinirli anında kalkıp göbek atan biriyim.diyerek cümleye başlıyorum ve lütven üzgün ve sinirliyken konuştuğum şeyleri ciddiye almayın benim herşeyden önce size ihtiyacım var diyorum......
bende bi zamanlar ciddi anlamda intihar eğilimi vardı,bi çok kez intihar ettim...çoğu zaman derdim ölmek bile değildi.....
bu hastalık nasıl benimle oynuyorsa bende onunla oynuyorum artık.....
biliyorum ki bu hastalık insanı kendi için yaşamaktan vazgeçiriyor ama bi sır vereyim eğer bi başkası için yaşamaya başlarsanız onu bu hayatta yanlız bırakmamak uğruna yaşamak için öyle mücadeleler veriyorsunuz ki!
bende depresif anlarımda gerçekten beni seven bensiz olamayacağına inandığım insanlarla görüşerek hayatta kalıyorum....
kendini kabullenmek bu hastalıkta en önemli şey.....
Kırmızı oda'da ki Boncuk gibiiislm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..