Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

Merhabalar, çok zor bir hastalıktır. Kuzenimin rahatsızlığı olması sebebiyle inişli çıkışlı dönemlerinde her zaman onun yanında olmaya çabalasak bile biri itiyor. Normalde olduğundan çok farklı olması, özellikle yükseliş dönemleri içerisinde tamamen bambaşka bir insana dönüşmektedir. Uyumadan nasıl yaşayabildiği konusunda ise ciddi meraklarım vardır...
 
selam arkadaslar...ben siteden henuz yeniyim..ve acıkcası bi polar bozukluk tanısı icin uye oldum diyebilirim...sizlerden biraz daha vahim bir farkım var sanırım..benim esimde manik depresif ama sorun bu da diil,cunku 5yasımda ki kızıma da 2senedir bu teshis yakıstırılıyodu..buyumesi beklendi,emin olmak istemedi dr lar( ki cok dr degistirdik) ama suan cok acık...ve mecburen bu yasında ciddi ilaclara basladık...bu ozellikle yetiskin rahatsızlıgı oldugundan, cocuklarda gorulmesi olagan diil...arastırmalara gore dunyada 5 yasında sadece amerikalı 1kız cocuguna bu teshis resmen konmus..ancak 2. sanssız cocuk benim kızım maalesef...anne baba olarak cok cırpınıyor, bilincli olmak adına 2 senedir surekli okuyor arastırıyoruz....cunku kızımın kullandıgı ilaclar degistirme bile yapıldıgı halde hic tesir etmiyor..bu durumda toplum icinde ciddi sorunlar yasıyoruz ve gelisimimiz de cok geride..egitimimizde gecikmeden deva arıyoruz...fikir yorum ve onerilerinize acıgım...simdiden tesekkurler..
merak ettiğim için soruyorum belirtileri nelerdi nasıl anladınız
 
Kardeşimde manik depresyon var sözde ama dışarda onun yanından geçen onla hiç ilgilenmeyen insanlarin onun hakkinda konusup dalga geçtiğini zannediyor.artik bu hastalık manik depresyondan çıktı mi sizce.bunun harici bende bipolar atlattım.fakat kocaminda psikolojik problemleri olduğunu düşünüyorum.zayıfladı hep gece yarısı eve geldi beni adam yerine koymak istemedi evliliğin başlarında böyle değildi gittikçe geçmişteki psikolojik sıkıntıları çıkıyor gibi.hep başkalarına oynuyor evine bana kızıma değer vermiyor.benim hic yanımda olmadi.bir aydır annemdeyim o ve ailesi aramiyor. yalanı ortaya cikana kadar kendini en doğru insan zannediyor.artık kocamin psikolojik sorunu olduğuna eminimde ne olduğunu çözemedim
Arkadaşım bipolar atlattım demişsin fakat bipolar ile manik depresyon dediğin aynı şey
 
merak ettiğim için soruyorum belirtileri nelerdi nasıl anladınız

Mani dönem= Uykusuzluk, her şeyin aşırısını yapma, beyin inanılmaz hızlı çalışır. Aşırı para harcar, alkol aşırı alır, evde durmak istemez, her şeyin en iyisini ben biliyorum. ÖR= Ben hem en iyi şairim, hem en iyi ressam, hem en iyi müzisyen....
Bu dönemde beyin aşırı hızlı çalışması sebebiyle düşünceleri birbirine karışır. Dönem içerisinde çok verimlidir. Fakat yaptığı işi eline yüzüne de bulaştırır. Olur olmadık davranışları vardır. ÖR: Hasta çok sakindir ama bu dönem içerisinde yolda geçenlere laf atar, dayak yer.... Karakolluk olur. Aşırı para harcaması sebebiyle ciddi borcun altına girecektir. Gözü kimseyi görmez. Aşırı konuşmaya başlar.... Eğlencelidirler...
Depresif= Mani dönemde beyin çok hızlı çalışması sebebiyle bir süre sonra beyin bu kadar hızlı çalışmaya dayanamayacak olması sebebiyle çöküşe geçecektir. Depresyonun en dibinde yaşanacaktır. Mani dönem içerisinde her şeyi bilen o kişiden eser kalmayacak ve dünyası başına yıkılmış gibi olacaktır. Ağzını bıçak açmayacak, yatak içerisinden çıkmak istemeyecektir. Sürekli ağlayacak ve kendisini işe yaramaz hissedecektir.
Karma dönem= Bazı bipolar hastalarında yaşanmakta olan durumdur. Hem mani hem depresif dönem. Tedavisi diğer ruhsal durumlara göre daha uzun sürmektedir.

Umarım Açıklayıcı bilgi verebilmişimdir.
 
Sürekli takip altında olması gereken bir hastalık. Çevremde var geciken evrelerde ciddi boyutlara ulaşarak sosyal hayat ve özel hayatı tamamen bitirebiliyor. Adeta ilaçlar ile uyutulan bir insana dönüştü. Allah korusun ya..
 
Babam manik depresifti. Memleketine dönmek istedi engel olamadık. Orda atağa girmiş. Vasisi olmalıydık, izin vermemeliydik. Ama adam avukatlık yapabiliyordu yani normaldi dönemler arasında biliyorsunuz. orda psikotik depresyona girmiş kendini öldürdü. Bizim yüzümüzden oldu. Ara dönemlerde iyi oluyor diye onların kararlarına itimat etmeyin. Gerekirse siz kötü olun ama yalnız bırakmayın. Biz cahillik yaptık suçluluğunu ömürboyu yaşayacağız. Allah kimsenin başına vermesin.
 
Ben de bir manik depresif yakınıyım. Kendisi abim olur. Abim yıllardır gördüğü ilaç tedavisi ile normale döndü diyebilirim. Ancak yine de hastalığın bazı izleri kaldı onda. Bazı davranışları öngörülemiyor ve bazı zamanlar oldukça farklı davranabililiyor. Biraz alıngan, fazlaca konuşur ve baskın bir karakterdir iyi biridir ancak onunla fazla zaman geçirdiğimde kafam biraz anvale olabiliyor kendisi felsefe ve din ile yakından ilgili olduğu için çoğunlukla bu konulardan konuşur ve inanılmaz sorgulamalar yapar. keyifli sohbetler de yaptığımız çok olmuştur ancak genellikle depresif bir yapıdadır. bazen olaylara dair paranoyak bir bakış açısı sergiler sosyal biridir ancak bazı kalabalık ortamlarda napacağını şaşırıyor ve biraz garip davranıyor. genel olarak tecrübelerim bunlar. yine de maniklerin inanılmaz farklı bir dünyaları var bence. bambaşka perspektifleri var. abimle çok zaman geçirdiğimde bende manik olmuşum gibi hissettiğim çok olmuştur. neticede çok kolay insanlar değiller ilgi emek vermek gerek diye düşünüyorum birde tabiki sevgimizi. benim gözlemlerim bunlardır. selamlar herkese.
 
Bende bipolarım çok zor bir hastalık tabi herkeste farklı oluyor kimisinde hafif oluyor ilaçlar veriliyor deneme yanılma yoluyla uygun ilaç bulmaya çalışılıyor.İlaçların bir sürü yan etkisi var ağır ilaçlar.Şuan depresyondayım ve ilk defa bu kadar uzun ve sancılı sürüyor.
 
arkadaşlar bende psikiyatriye gittiğimde depresyon geçirdiğimi söyleyerek bi ton hap verdi.kullanırken mutlluluktan uçuyorum,ama bıraktıktan birkaç gün sonra neredeyse ölmek istiyorum.acaba bipolar bozukluk mu var bende??
aynı zamnda kimi,neyi sevip sevmediğimi,isteyip istemediğimi anlayamıyorum.yani eşimi çok seviyorum,ama öyle bi an gellioo kii tövbe tövbe onu aldatmak istiyorum,sonra sanki bişey oluyor eşimmsiz yaşayamam diorum.
yada annemi çok seviyorum sonra o ölse daha rahat ederim diorum kendi kendime,yada uzaklara gitsem.
ben neyim arkadaşlar,kendimden iğreniyorum:KK43:((
Aynen bende öyleyim
 
Babam manik depresifti. Memleketine dönmek istedi engel olamadık. Orda atağa girmiş. Vasisi olmalıydık, izin vermemeliydik. Ama adam avukatlık yapabiliyordu yani normaldi dönemler arasında biliyorsunuz. orda psikotik depresyona girmiş kendini öldürdü. Bizim yüzümüzden oldu. Ara dönemlerde iyi oluyor diye onların kararlarına itimat etmeyin. Gerekirse siz kötü olun ama yalnız bırakmayın. Biz cahillik yaptık suçluluğunu ömürboyu yaşayacağız. Allah kimsenin başına vermesin.
basiniz sagolsun. benim babam da manik depresif ve avukat, ozelden konusabilme sansimiz var mi acaba?
 
Merhaba benim erkek arkadaşımda da var bipolar rahatsızlığı sanırım. burdaki örneklerde okuduğum bazı sıkıntıları yaşıyor. Depresyon döneminde yüzü hiç gülmez herkesle iletişimi tamamen keser hatta ben onu zorlarsam konuşması için falan ilişkinin ona ağır geldiğini söyleyip ayrılmak ister ama bir iki hafta geçmeden birazda olsa kendine gelir ve yaptıklarını açıklayarak özür diler.
 
slm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..
Siz çok şükür kurtulmussunuz inşallah bir daha yaşamazsınız insanın kendi kendini kurtarması ne büyük ne güzel bir şey Allah her zmaan yardımcınız olsun . Biizm bı akrabamız vardı dediğiniz gibi manik donemdeydi asla evde durmuyordu . Sürekli gezerdi kuzenler toplanirdik gelirdi o da bayandı anlatırdı da anlatırdı surdan sueyaa yürüdüm diye sürekli konuşurdu filmler izlerdi . İnternetten sürekli birileriyle konuşurdu. Birisi onu kandırmış ben Polat Alemdar la gorusuyorum derdi . Necati Şaşmaz bile değil yani Polat Alemdar. O kadar anlatırdık ismi bile film ismi gerçek değil resmini koymuş seni kandiriyo diye inanmadı konuştu uzun süre en sonunda adam bunu bırakmış. En son biriyle görüştü yine sürekli evine gidiyodu ablasıyla falan gorusuyodu . Babası annesi kızınca gece eve gelmiydou sokakta yattım diyodu gece gece annesi babası sokaklarda parklarda mi aramadı neler yapmadı .
Ve bunlardan sonra o adamla da ayrıldı kuzenimle yoktan yere kavga etti kendini yerden yere attı tüm mahalle duymuştur kriz geçirdi ve depresyona girdi .inanır mısınız 3 yıl oldu depresyonda . Asla ulasamiyoduk telefonlara cikmiyodu düğünüme bile gelmedi yataktan çıkamadı . Asla yalnız birakmiyolardi intihar düşünüyordu sürekli. Tam 3 yıldır yatakta bitkisel hayatta hibi eridi diyo annesi ablasi .yemek yemiyomus sadece sigara ve az yemek gerisi yatakta . Bu 3 yılın sonunda durum atmaya başladığını görüyorum . Kandil mesajları gönderiyor . Uyanışa geçti artık tüm sülale farkında. Çok zor çok Alah düşmanımin başına bermesin yaşayan dan çok ailesine de zor
 
BİPOLAR BOZUKLUKTA İLİŞKİ:

Bipolar bozukluğa sahip biriyle ilişki (arkadaşlık, dostluk, aşk) içinde olmak sanıldığı kadar büyük bir cesaret ya da fedakarlık gerektirmez. macera ise hiç değildir. Zaten özverinin olmadığı bir ilişkide ise sevgiden söz edilemez. İlişki içinde olduğunuz kişinin de bir karakteri olduğunu unutmayın. Hiçbir psikolojik rahatsızlığı olmayan ama yapısı gereği size dünyayı dar edecek bir çok kişi mevcut. Hatta bipolar bozukluğu olanları gereksiz kıskançlıkları, kötü alışkanlıkları ve ilişkiyi yürütmedeki beceriksizlikleri dolayısıyla daha da kötüleştirecek bir çok sözde 'normal' insan bulunmakta. Onların sayıları bipolar bozukluğu olan insanların sayısından kat ve kat daha fazla.

Her tartışmayı hastalığın bir belirtisi olarak yorumlamayın. Tıpkı diğer insanlar gibi onların da beklentileri, istekleri, duygu ve düşünceleri var. Herkesin iyi ve kötü günü vardır. Sabırlı yaklaşırsanız özür dilemesini de, affetmesini de iyi bilirler. Bu konuda sizden bile daha iyi olabilirler. Elbette duyguları daha hassas bu insanlara karşı anlayışlı olmalısınız. Her şeyden önce empati yapmalı, onların hissettiklerini, çektiği acıları duyumsamaya çalışmalısınız. Peki her yerde bu böyle değil mi? İlla ki rahatsızlıkları olması mı gerekiyor? İşini kaybetmiş, yakınını yitirmiş birisini sakinleştirmenin yolu "Üzülme, takma kafana" demekten mi geçiyor yoksa onun acısına ortak olup, ona omuz vermekten mi?
Asla rahatsızlığını yüzüne vurmayın. Bipolar bozukluk sadece duygu durum bozukluğudur, bir delilik değildir.
Bu hastalığı olan insanlar da deli değildir. Üstelik içlerinden bir çoğu sizin hiç olamayacağınız kadar yaratıcı, sempatik ve zeki olabilirler. Hızlarına dahi yetişemezsiniz.

Zaman zaman ataklar sırasında daha hassas olabilirler, tıpkı annenizin, kız kardeşinizin regl dönemlerinde ya da herhangi bir hastalık sırasında hassaslaştığı, babanızın evini geçindiremediğinde yaşadığı hayal kırıklığı gibi. elinden tutun. çünkü zor günlerde varlığınızı hissettirmezseniz hayatlarında olmanıza gerek yok. iyi günde herkes etrafında olacaktır çünkü. Onları iyi anlar, hisseder, gereken desteği gösterirseniz, size hak ettiğiniz saygıyı gösterirler. sizin için yapabileceklerinin sınırını hayal bile edemezsiniz. duygularını böylesine uçta yaşayan bu insanlar fedakarlık konusunda da gerektiğinde hepinizden öndedirler.

Onları anlamanız için saatlerce konuşmanıza gerek yok. bazen şefkatli bir sarılma, bazen ihtiyaçları olan sessizlik ve suskunluğu onlara sağlamak, bazen de birlikte kahkaha atmak yeterli olabilir.

Sizi sevmediklerini, sizden nefret ettiklerini söyleyebilirler. Aslında kast ettikleri bu değildir. O an kendileri dahil herkesi istemeden de olsa kırabilir ve size acı çektirmek isteyebilirler. Hiçbir şey söylemenize gerek yok. kısa bir süre sonra size verdikleri sevgi her şeyi unutturacaktır. Unutmayın, onların çektiği ızdırabı eğer hissedebiliyor, anlayabiliyor olsaydınız ve bir günlüğüne bunu deneyimleseydiniz hayata karşı dirençlerine, ne olursa olsun yaşama tutunuşlarına hayran kalır, bu güç karşısında saygı duyardınız. Aslında onlar sanılanın aksine çok güçlü bireylerdir; topluma, yaftalara, ön yargılara rağmen ayakta kalmasını bilirler.

(ALINTIDIR)

Faceteki bipo grubunda paylaşılıp duruyordu ekleyeyim dedim, belki birinin işine yarar.
Ayrıca yazıya tamamen katılmıyorum, regl dönemi benzetmesi durumu fazla hafife alıyor ve bence gayet de deliyiz, bunu çabuk kabullenmeye bakın. :)))
 
Hafif nöbetlerle seyrediyor bende öyle dedi vakti zamanında gittiğim bir psikolog. Dereceleri var sanırım. Depresif dönemlerde dünya her şey kötü, negatıf, yaşamaya değmez (ama intihar etmiyorum, aklımdan böyle dönenlerde her gün geçmesine ragmen) böyle zamablarda kimseyç aramam, dışarı çıkmam, resmen tek arkadaşım kalmadı.

manik dönemde her şey yine kötü ama umrumda değildir, sarkastik konuşma başlar hızlı düşünürüm ve hayat yaşamaya değer.

İlaç verdi ama kullanmadım, çok ağır. Kendim baş ederim dedim. İyi kötü gidiyoruz.
 
K Kupakizi555

Bipolar öyle bi şey değil.
Konun kilitlenmiş ve muhtemelen banın (O şahane(!) küfürlerin sebebiyle) hiç açılmayacak, oradan yazamadım buradan yazayım. Senin gibi tipler yüzünden, bizim adımız çıkıyor. "Manideyim sanırım, ondan küfür ettim" açıklamanla da tüy dikmişsin. Manide olsan, ettiğin küfrün üzerine 347823 küfür daha ederdin, geri vitese takmak yerine.
Ama ciddili uyarı gelince, birden kendine gelivermişsin, açıklamalar filan. :)
Aklında bulunsun, bipo taklidi yapacaksan, ya sonuna kadar götürürsün, ya da mani dönemi "farkındalığı" yaşıyorsan ağzını da kontrol edersin.

Maninin de depresyonun da ortası yok, bu yüzden adı "Bipolar" !
Milletin önyargılarını besliyorsunuz, sonra bize kalıyor uğraşması.

Bi de bunlar var işte, not düşmüş olalım. Hatalarından sıyrılmak için, öğrendikleri hastalıkların adlarını kullananlar.
(Bir ihtimal) Bipolarsan da, hastalığının ardına sığınmayı kes. Her yaptığını hastalığa mal edemezsin.
 
Son düzenleme:
bence bu hastalıkla baş edebilmenin ilk yolu onu gözününüzde fala büyütmeden 'ne olacak şimdi ' demek yerine 'neler yapabilirim ' diyerek başlamak gerekiyor........hastalığı kendi bendeninde olanın ilacıda kendi bedenindedir bence.........
ben bu hastalığı çok ciddi boyutlarda yaşayan biri olarak şunu söylemek istiyorum.öncelikle bunu bir hastalık gibi görmek ve utanmak yerine yürekli olabilmek gerekiyor.
ben her tanıştığım insana hızlı geçişleri olan biriyim.ağlarken gülebilen...en sinirli anında kalkıp göbek atan biriyim.diyerek cümleye başlıyorum ve lütven üzgün ve sinirliyken konuştuğum şeyleri ciddiye almayın benim herşeyden önce size ihtiyacım var diyorum......
bende bi zamanlar ciddi anlamda intihar eğilimi vardı,bi çok kez intihar ettim...çoğu zaman derdim ölmek bile değildi.....
bu hastalık nasıl benimle oynuyorsa bende onunla oynuyorum artık.....
biliyorum ki bu hastalık insanı kendi için yaşamaktan vazgeçiriyor ama bi sır vereyim eğer bi başkası için yaşamaya başlarsanız onu bu hayatta yanlız bırakmamak uğruna yaşamak için öyle mücadeleler veriyorsunuz ki!
bende depresif anlarımda gerçekten beni seven bensiz olamayacağına inandığım insanlarla görüşerek hayatta kalıyorum....
kendini kabullenmek bu hastalıkta en önemli şey.....
Merhaba;
Durumum tam olarak bu ne kadar da güzel anlatmışsınız. Boşandım, eşimin ısrarı sayesinde doktora gittik ve bipolar tedavisi görmeye başladım. Kötü kalpli ve ilgisiz ailem var. Eşim ilgileniyor evli olmadığımız halde, fakat ona da bugün bir geleceğimiz olamayacağını söyledim ve yok yere tartışma çıkardım her zamanki gibi. Bir insanı severken git dedim çünkü ona güvenmek istiyorum, yine eskisi gibi bağlanırsam onun için yaşamaya başlarsam ve yine bırakırsa diye korkuyorum :KK43:( bu sebeple gitmesini istedim :KK43:(
 
slm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..
Kırmızı oda'da ki Boncuk gibiii
 
X