Asıl sorun şu, bu bir hastalık değil. Bir duygu durum bozukluğu.Yani duygularını kontrol edemiyorsun, zihnini değil. Bu sebeple yaşadığın her şeyin farkındasın. Şizofreni ve obsesif kompulsif de zihni kontrol edememe var. Bu da kişinin durumunu anlamasını zorlaştırıyor.
Bana bakacak olursanız problemim yoktu. Okul zamanımda öğretmenim velimi çağırmamış olsa gayet rahat yaşayacaktım.. 10 sene oldu neredeyse.. Ve ben gerçekten bipolar değildim. Muhtemelen depresyon başlangıcıydı ama o kadar ilaç aldım ki. Hele hiper aktivite ilacı beni mahvetti. Sonra anca 8 sene de toparladım. Çocuğum doğmasa hala denge kuramıyordum. O doğduğunda kendimi ona adapte ettim. Muhtemelen benim sorunum kullandığım ilaçlardı.. Şizofreni başlangıcı onlardan sonra çıktı çünkü. 250 mg. seroquel kullandım ondan sonra. Sonra kayıp zamanlarım oldu. Bir keresinde kendimi fark etmeden kesmişim. Hiç hatırlamıyorum bardağı nasıl aldım, nasıl kırdım, nasıl kestim kendimi.. Bileklerimi kollarımı bacaklarımı, karnımı.. Allah'tan cam küt kırılmış çok keskin değilmiş. Yine de her yer kan oldu.. O kadar korktum ki hastaneye gidemedim kendim kıyafetimi kesip sıkıca sardım her yerime,kan dursun diye.. Gerçekten problemim vardı. Bir keresinde annem arka odadan seslendi.Bende onunla konuşuyorum.. Böyle 10 dk konuştuk. Sonra annem kapıyı açıp eve girdi. Kimle konuştum hala bilmiyorum. bir keresin de okulda başıma gelmiş ben hatırlamıyorum.1 saate yakın benimle konuşmaya çalışmışlar ve ben hiç tepki vermemişim. Göz dahi kırpmamışım..Bir seferinde konuşma esnasında kalkıp gitmişim. Hiç hatırlamıyorum. Böyle kayıp zamanlarım çok. Ve aşırı derece de çok sayıda gölge cinsi şey görüyorum.. Duvarda tavanda..
Hocaya bile gittik. Sözde ufakken anne babama büyü yapılmış bana tesir etmiş cinlenmişim.