Bipolar biriyle yaşam?

zezem87 .!.:

Baban ikimizle beraber terapi yapıyor ve uygun olduğumuzu benim gerçekten iyileştiğimi düşünüyor .. artık ilaç kullanmicam ve bu hastalığın tedavisi var canim.. o yüzden canını sıkma ..

Genişletmek için tıkla...

bu hastalar genelde aşırı özgüvenli olur zaten ve çokta para harcarlar..sonbaharda bu hastalık daha çok artar..

Mlksahbaz .!.:

Sevindim sizin adınıza umarım çok ii olur sizin içinde o halde siz artık ayak geçirmiorsunuz


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

Canim benim çok saol. Allah kimsenin başına vermesin..

6 senelik evliyim ve 3 aydır bu hastalıkla eşim tanıştı çok zor bi manik atak dönemi geçirdi suanda da depresyonda mahfoldum resmen ama yinede eşime destek oldum ayrıca 13 aylık bir oğlum var zorlandık baya baya baya çok zor zor zor ... neyse bu rahatsızlığı ilk öğrendiğimde hem eşime yakıştıramadım hemde kabullenemedim ilk günler sonra eşimin babasıda şizofreni oldugu için kabullenerek bu rahatsızlığı araştırmaya başladım eşimi 1 gün hastaneye yatırdık ama dayanamadım çıkardım evde yanımda hastaneye git gel yaparak tedavimizi sürdürdük hastaneye yatırmadığım için pişman değilim evet çok zorlandık çünkü yerinde duramama aşırı para harcama sinirli halleri hatta olmayan şeylerden bahsetme heyezanlar yaşaması bizi yıprattı hemde çok ... hastalığı araştıra araştıra yapmam gerekenleri öğrenip bire bir uyguladım ve eşim ne derse evet haklısın diyerek onu telkin edip ilaçlarını ağlayarak içirmeye çalıştım ilaç kullanmayı kabul etmiyodu ve sadece ben ağlayınca içiyodu bende çözümü böyle buldum sonra atak hafiflemeye başlayıncada hastalığı ona kabullendirmeye çalışarak onun ilaçlarını kullanmasını ve dra gitmesini sağladım başardımmı başardım çünkü eşim şuana kadar ilaçlarını düzenli kullandı ve druna randevusunu artık kendi alıyo ayrıca hemen bi değişim farkedince druna bilgi vermesini benimle paylaşmasını istedim hamdolsun ki oda uyguluyo ve bir daha bu atakları geçirmemek için mücadele ediceğimize söz verdik... hep yanında oldum hatta bebeğimi bile ihmal ettim ama onun sağlığına kavuşması benim için çok önemliydi onu öyle görmek beni yaralıyodu içim acıyodu canım yanıyodu çaresiz kalmıştım yaşı daha 30 hiç yakıştıramadım hala acaba yanlış teşhismi diye düşüncelerim oluyo ama biliyorum ki teshis doğru daha çok yeni yaşadığımız için bipolar biriyle yaşamak konusunda çok fazla tecrübem yok ama en zor dönemi ve çok ağır bi atağı atlaatıp şimdide ağır bi depresyonun içinde olan eşimin ölene kadar yanında olucam isterse sürekli atak geçirsin ama ben onun yanında olucam çok zor günler yaşadık hep onların birikintisi belkide ben bipolar rahatsızlığı olan kişilerin eşlerinin ayrıldıklarını evlendikleri için çok pişman olduklarını keşke çocuk olmasaydı dediklerini duydum çok üzüldüm neden böyle düşünülür ki hani hastalıkta sağlıkta hep beraber olacaktık.... hadi onuda geçelim kanser olsaydı da aynı şeyleri düşünürmüydük tamam kabul bu hastalıkta hem bedenen hem ruhen hem maddi hem manevi çok zarar ve kayıp veriyoruz ama rabbim kimseye taşıyamayacağı yükü vermez eğer eşinize gerçekten değer veriyorsanız bu bi aile yakınıda olabilir ona destek olmalısınız öncelikle ona bir değil kat kat ilgi göstermelisiniz rabbim kimsenin başına vermesin çok zor dualarınızda olmak dileğiyle..

benimde görümcem bibolar 5 ay bizde kaldı çok zordu ağlamaktanmahfoldum ağır hastanede yatması gereken dönemin ilk haftası ailecek ezildik.kayınvalidemde şizofren hastası onun ağır dönemlerinide gördüm zor gelsede destek olmaya çalıştım ama bu çok zor geçti en sonunda görümcemin kızına ben baktım evimi kayınvalidemden ayırdım onlar kızlarıyla ilgilendi.kızına özenle ilgilenmeye çaliştım belki görümcemede daha iyi ilgilenirdim ama garip ki ondan önce farklı bir aile dramı yaşadık