Hepimiz aynı umutlarla çıkıyoruz yola ama malesef yol bitebiliyor bir yerde. Her deneyimden de bir şeyler öğreniyoruz aslında. Mesela ben 37 yaşımda hayatta gerçekten bir alma/verme dengesi olduğunu öğrendim. Bu güne kadar yaşadığım sonlar hep aynıydı. Baktım neyi yanlış yapıyorum diye. Ben hep fedakârlık yapan taraf olmuşum ve kendimi unutmuşum. Yine twitterdan baktırdığım bir fal sonucunda şöyle demişti bakan kişi; "evrende bir denge var. Sen bu dengeyi bozduğunda işler rayından çıkıyor. Kendini arka plana atıp karşındakine odaklanıyorsun ve hayat sana kocaman bir DUR ihtarı çekiyor. Çünkü önce ben demelisin,önce sen önemlisin. Kendini unuttuğunda sonuç herşey için aynı sonuca varır,o elindeki her ne ise onu kaybedersin"
Geriye baktığımda iş,arkadaşlık,aşk ne için kendimi unutup fedâkarlık yaptıysam hepsini kaybettim. Bu ayrılıktan da en sonunda bunu öğrenmiş oldum,geç oldu ama öğrendim. Gönül ister yeniden başlayalım,bir umut fallar çıksın ama kısmet
Umarım hepimiz için en güzeli olur, bir daha kimsenin bizi üzmesine izin vermeyiz