Bin derdim var

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Okuyamayalara şaşırdım bende. Gayet akıcı ve netti, okudum. Neyse,

Siz baskın birisiniz eşiniz ise yönlendirmeye çok açık biri. O yüzden bu pasifliği belki bir başkası tarafından uyum olarak adlandırılacakken sizin için eziklik anlamına geliyor ve eşinize olan saygınız yerlerde sürünüyor resmen. Ben o evde hala neden yaşıyorsun ki diyenlere de şaşırdım. Çünkü, eşiniz dört kızla bara gidiyor, aklına koymuş gidecek eyvallah. Gel çabuk! Şeklinde bir geri çağırış hiç olmamış. Sıkıntıya biraz daha üfleyip alevlendirmek olmuş. Yönlendirmeye açık birinin bu özelliğini benimsemiş ve siz de aynı yolla kısmi bir manipülasyona sebep olmuş oluyorsunuz.

Çocuk eğitimi konusunda da bu duruşunuz belli oluyor. Ya mükemmeliyetçi ya da kontrol arzusu kuvvetli biri olmalısınız. Ama beş yaş çocuğun dış müdahalelerde gördüğü yanlışlık kendisine anlatılınca doğruyla yanlışı kötüyle iyiyi ayırt edebileceği bir yaş. Görümceyi arayıp güzelce yardım istemek güzel olmuş ams çocuk beş değil de üç yaşında olsaydı ancak anlayabilirdim hem enişteyi hem görümceyi bu konudan haberdar etmenizi.

Eşiniz de ne şiş yansın ne kebap diye diye bir olmuş. Ablasını da eğliyor sizi de. Ama sizin manipülasyona kapalı tarafınız hayatınızda otorite figürünün doğru çalışıyor olmasından beslenirken belli ki eşiniz ya annesi ya da babası tarafından otorite eksikliği altında manipülasyona açık yetiştirilmesinden kaynaklanmış. Sizin tabiatınızda birisi için fazla pasif kalmış eşiniz.

Eşinizle boşanmanız için bir sebep göremedim (boşanmalısın tavsiyeleri de bir o kadar komik geldi :)) fakat sık sık eşinizle duygularınızı suçlamadan paylaşmanız empati kuvvetinin gelişmesini sağlayabilir. Dört kızla bardan döndüğü gece değil ama sallıyorum ertesi gece karşınıza alıp hislerinizi ona anlatmalıydınız. Böyle söyleyince çok pembe çok melankolik algılanıyor ama ben dilini kullanmak insan üzerinde büyüleyici bir etkiye sahip. İşe yaraması zaman alıyor ama yarıyor. :spor:
 
Evliliğim sallantıda, eşime yuvama değer veriyorum ve iyi bir oğul yetiştirmeye çalışıyorum

Hepsini okudum, kafam buraya takıldı.
Sizce bu içinde olduğunuz şey YUVA mı gerçekten?

Emin misiniz?

Siz eşinizi seviyor olabilirsiniz ama farkında mısınız bu sevgi tek taraflı? Eşiniz sizi sevse şimdi buraya bu konuları yazar mıydınız?

Neden bu ısrar? Neden eşinize verdiğiniz değerin yarısını da KENDİNİZE vermeyi denemiyorsunuz?

Aldatma ya da şiddet olmadan boşanmam demişsimiz ama bu yaşadıklarınız da PSİKOLOJİK ŞİDDET. Sizce?
 
Enisteye uyari icin görumceyi aramam aninda enisteyi paylarım .
Eşinizle gorumcenin konusmasini gorunce o esi mahvederim .Sen arkamdan ne isler cevirdin diye .
Olayları uzatıp buyutüyorsunuz ,haliyle lastik gibi uzuyooooor gidiyor .
Anında ve kisa müdahaleler yapın .
Cocugumu dovdürup birde simdi elletmiyorlar ama buyüyunce doversin diyen babanın yaninda çocuğa bak seni fenaa yaparım dokunmayacaksin derim ben ....
 
Şuraya giriyorum giriyorum derdimi yazmaya üşeniyorum çok fazla aklım var ya hani onu da dağıtayım eksiye düşeyim diyorum. Konularımın neresinden tutsam elimde kalıyor ama farklı fikirleri bi duymak istiyorum artık. Uzun olacak canım kadınlar, part part gelecek konulularım okuyabilene bin teşekkür.





4 yıllık evliyiz 1 oğlumuz var 20 aylık. İlgili bir baba, aşırı ilgili bir oğul ancak anlayışının, merhametinin yanında dengesiz ve ailesi başta olmak üzere insan bağımlısı bir koca.





Adam hayır diyemiyor. Kimseye(!) Aklı çıkıyor insan ilişkileri bozulacak diye. Eşine çocuğuna kol kanat geremiyor. Dışardaki müdahalelere kapatamıyor. Ailevi sorunlarımıza eniştelerine kadar müdahale gelebiliyor. Resmen çete gibi istediklerini yaptırmak için gömülüyorlar ya dışlanıyorum tavırlar suratlar ya dedikleri oluyor. Eşim de dışarıyla konuşması gerekenleri benle, benle konuşması gerekenleri dışarıyla konuşuyor. Daha da vahimi problem çözmekten kaçınıyor, susuyor, şeffaf davranmıyor, yalan söylüyor.





Şu an ki konum eşim. Beynelmilel bi tip. Herkesle anlaşan, zıtlaşmayan, kendi fikirlerini açıkça savunamayan ama beni pasifize etmek için canla başla uğraşan, önceliği eşi çocuğu olmayan, anne baba ablası olmadan hiç bir şey yapamayan (tatiller dahil), babadan maddi destek alan, birey gibi değil itaatkar bir duruş sergileyen, minnettar vs. Ben ailesine bağlı bir koca sandım, annesine babasına saygılı ve sevgili olması, hatır sorması ilgilenmesi önemliydi, bağımlılık hali de neydi hiç beklemediğim bişeydi. Evlenince koca değişti akabinde de ben. Haftanın 10 günü birlikte olunca evliliğin ilk yılı, boğuldum tabi.





Basit ve yakın tarihli örnek; il dışından iki bekar arkadaşı gelecekmiş yol yapıyor gündüzden akşam dışarı çıkıcam arkadaşlar geliyor diye. Ben de dedim ki sen evlisin neden bireysel takılmalar çağır bakalım şu arkadaşları göreyim kimlerle takılıyosun (bu arada geniş ailesine öyle kilitli ki görüşeceğimiz arkadaşı yok ben zaten gurbetteyim yalnızım çoğu arkadaşım henüz bekar) tamam o zaman gelsinler dedi geldi çocuklar. (Sözlüyken bu arkadaşlarıyla bi mekana gitmişlerdi, söz yüzüğünü çıkarmıştı bende yolladığı fotoğraftan yakalamıştım arkası binbir yalan tabi) Biri sen bunla niye evlendin hayatının hatasını yapmışsın dedi diğeri üni yıllarından anılarla eşimi gömdü de gömdü. Ben şu ana kadar sorun yaşamadık ilerleyen zaman gösterir gayet iyiyiz dedim ama üzüldüm eşim arkadaş çevresinde saygı görmüyordu belli ki laçka şeyler hep, şunlar için mi bebekle beni gece yarısına kadar yalnız bırakacaktı. Evet bıraktı evden birlikte çıktılar sonra bi anda 4 kız geldi ve meşhur bir barın restaurantına geçtiler. Evet 4 kız 2 si arkadaşlarının sevgilileri. Nerden biliyorum, evden çıkarken çok gereksiz bi çıkış, görüştün, gitmene gerek yok akşam yemeğimizi yiyelim dedim (ama gidecek belli ben konuşurken giyiniyor)konum at nerde olduğunu bileyim başına bişey gelirse nerde olduğunu göreyim o zaman dedim de yolladı çok akıllım. Çünkü gidicem yapıcam dediği hiç bir şeyde engel olamadım. Güzergah bara yönelince de aradım öğrendim 4 kızı. Öyle yada böyle öğrenirdim çünkü. Mesaj atıyo bana arkadaşlarımla sohbet ediyorum fazla durmam gelirim saat 8 bu arada. Sonra kalk ve eve gel dedim başka cevap atmadım. Yapma böyle diken üstünde oturuyorum sayende gelcem gelcem dedi ve saat 11.40 ta eve geldi. (Ortamdakilere de diyor ki; eşim huysuzlanmaya başladı ben artık kalkayım siz olsanız eşinizi tanımadığınız kızların ortamına gönderir miydiniz, ortam alkollü sohbet koyu anlayacağınız, niye geç geldiği belliydi. Yahu insan eşine böyle bir ortamda topu atar mı? Kalkayım ben artık der kalkar bu ne şimdi cacıklığa bak.) neyse geldi tek kelime etmedik. Haaala hiç konuşmadık bu konuyu. Zaten sorunlu bi dönemdeydik gümbürtü sessiz koptu içerden içerden. Soğukluğum 2 aydır aynen devam.





Sorunlu dönemden de kastım şu, kv kp evi ile aramızda iki sokak var, ablasının eşi çeşitli sebeplerden geçici olarak kp ile kalıyor, kv de il dışında kızının yanında, tayin bekliyolar buraya zaten anane elinde büyüdü çocukları ikisi de hem il dışında hem çalıştıkları için. Aylarca gelmediği oluyodu kvnin nasıl baksın ayrıca benim çocuğuma. Bizde kp yalnız bırakmıyoruz tabi hiç..





Çocuğum şu an 20 aylık. 3 aylıkken işe başladım ama çocuğuma kv min bakmasına razı olmadım ve çok şahane işimden apar topar ayrıldım. Lohusalığım yalnız geçti uzun da sürdü bi hafta kvde kaldım daraldım misafirinden, eve geçtim eve geçtiğim için bir tas çorba bile gelmedi, talep de etmedim, işi bırakınca yüklendiler kendimi savundum çünkü 3 aylık oğluma allı pullu bandanalar takılması, iki ayrı evinin olması, dönenceli ışıklı oyuncaklarla oyalanması, şap şup yalanması, kışın ortasında iki sokak öteye sabah öğlen taşınması hoşuma gitmedi. İstediler ki koşulsuz şartsız müdahalesiz onlara bırakacaktım, yapanlar vardır ben yapamadım. Sesimi de tatlı tatlı çıkardım. Bu işler gönüllü olur bakmak isteseydi üşenmez iki sokak öteye gelirdi 4 saatliğine minnacık 3 aylık bebeyi yollarda ayazda rezil etmezdi. Dadıya da güvenenedim. (Tabi fena gelin oldum sonra ben o 4 saatte foto ve arama isteyince) Sonra bu gerginlik başıma bela oldu biraz yükseldik kv ile, durduk yere ben sana emzirmeyi göstercektim ama tepki gösterirsin diye ses etmedim dedi (tepkiden kastını başka bir konuda anlatıcam, konu hayatımdan uzak olan annem) ben de zaten sormadım annecim rahatsız değilim ben bu durumdan oğlum 3 ay emebildi bence bir sorun yok o da benim derdim olsun sen sıkıntı yapma ben kimseyi suçlamadım görev yüklemedim doğum yaptığım gün rutin ev işlerime döndüm dedim. ( hoş içimde yaradır emzirememek) He bi de bişey daha dedi bende başımda ana mı vardı yalnızdım 3 aydır dedim çünkü yalnızdım😬 abbooww sülaleye bunu “bir bilen bana analık yapmadın dedi ben onu kızımdan ayırmadım vah tüh yazık özür dilemeli” boyutuna taşıdı. Bir kere kaynana görümce enişte demişliğim yoktu o zamanlara kadar. Annecim ablacım abicim vs. Evet analık yapmadı yapamazdı da anam değildi bunca alınganlıkla bin minnet bekleyerek analık mı olur yahu.. Resmen kafasına göre yorumladığı bir cümlem yüzünden özür dilememek için 2 ay direndim. Ama sağlı sollu eşim teyzeleri kv arkadaşları “özür bekliyo, dile” diyorlar egoya gel. Bu arada her hafta iki kez görüşmeye de devam yalnız . Gayet normal görüşmeler ama sorsan kv hasta oldu benim yüzümden yahu uyandığı gibi makyaj yapan kadın beni kalıba sokamadığı dönemler sıfır makyaj hortlak gibi geziyor sonra hastayımlar ay fenayımlar. Bende diyorum ki maskesini taksa hiç bişeyi yok iki allık bi ruja bakıyor ruh hali. Sonra teyzesinin eşi bi akşam çok canımı sıktı, saçmaladı. Dedim lanet olsun kurtulayım şunlardan bi özürle yuvama oynuyolar. Eşim sağlam durmuyor ki. Yanlış anlaşıldım dedim özür diledim bastıra bastıra. Sonra bir bilen sinirlenince saçmalıyomuş özür diledi diye sağır sultana da duyurdu hani tatlış kadın. Bu arada kv 3 kız kardeş, günde 30 kez ararlar birbirlerini haliyle 3 kv den bahsediyorum. Ben tek, onların hepsi.





Herneyse çocuğuma döneyim 4. Ayından sonra alerjiler patladı, ağzı yüzü bi anda kızarmaya başladı aman çocuğumun sağlığı gelişimi herşeyden önde dedim 2 ay çalışmadan ayrıldım. Pişmanmıyım değilim en azından oğlumla kendim ilgileniyorum sevgimi gösteriyorum kaliteli zaman geçiriyorum hiç bir anını kaçırmıyorum. Benim öğrettiğim gösterdiğim tanıttığım hayatı yaşamasını sağlıyorum. Sınırlarını çiziyorum hayır’ı öğretiyorum. Terbiyesinden eğitimine, sağlığından gelişimine herşeyiyle keyifle ilgileniyorum.








Ancaaak bu sefer de ablasının eşi kendince şakalarıyla oğlumun huyunu değiştirmeye başladı. 5 yaşında oğulları var ve otizm belirtilerini yeni yeni yok ettiler zor zamanlar geçirdiler. Ancak, oğlum emzik emdiğinde delikanlı adam emzik emmez çıkar şunu demesi, çocuğum güzel bişey yaptığında durduk yere yapma dedim diye tokat göstererek sinir krizlerine sokması, korkutması canımı hayli sıktı. Eşime uyar bak patlıcam dedim ses etmedi, ablanla konuş dedim ses etmedi, ananla babanla konuş artık bak fena olacak dedim ses etmedi. En son geldiklerinde 5 yaşındaki çocukları oğlumu hırpalamaya başladı, kafasına göğsüne sırtına vurmalar, mama sandalyesinin altından ayaklarını cimciklemeler ittirmeler düşürmeler bi de hiç yapma etme hayır denmemiş otizm belirtileri ayrıca hassasiyet oluşturmuş erken teşhis olduğu için normale döndü şu anda ama şımartılmış bir çocuktan bahsediyorum, vurur kırar tepelerde gezer kimse de gık demez, ehh beee yeter dedim kucakladım oğlumu bidaha abinin yanına yanaşmayacaksın dayak yiyip duruyosun sus ağlama diye bağıra bağıra uzaklaştım odadan ki oğluma bir kez bağırmışlığım olmadı öyle resmen bi hafta trip yedim çocuğumdan içim sızladı aklıma geldikçe fena oluyorum onlara kızamadığım için çocuğuma bağırdım. Tabi geldiler ya artık bana frenim patladı. Hadi dedim eşime kalk gidiyoruz geç oldu. Çocuğu yönlendirirsin bak o kardeş yapma canı yanar ama yetişkine napacaksın? Enişte oğluna diyo ki şimdi değil ilerde döversin(!) haspinallah.. 2 gün geçti içim biraz soğudu eşimde ablamla konuş dedi sanki el babası hiç rahatsız olmuyorMuş gibi, görümceği aradım şikayet olarak algılama ablacım sıkıntıdayım kimle konuşacağımı bilemedim ama x abi oğlumuzu yetiştirme tarzımıza aykırı şeyler yapıyor, sen iyi tanıyosun çekiniyorum zıtlaşmaktan, agresif ve sert de biri kötü olmak istemiyorum nasıl bir yol izlemeliyim.. çünkü konuşmam lazım onunla eşim konuşamıyorr ve konu benim emanetim. Tamam dedi ben konuşurum sen de müsait zamanda tatlı tatlı konuşursun çözeriz. Yalnız inanılmaz anlayışlı bir sohbet annesin anlarsın beni ablacım diyorum tabiki bir bilencim çözeriz diyor hani samimiyiz ya ona güveniyorum ne bileyim arkamdan salladığını.. 3 gün sonra mesaj geldi ben konuştum sıkıntı yok dedi. Ben sağol ablacım içim rahatladı ama ben yine de konuşucam dedim. Evet bikaç gün sonra denk getirdim enişteyi ve konuştuk. Eşim ruhi oluverdi yanımda ama yok. Gayet samimi, gayet anlayışlı yükselmeden anlattım derdimi sağolsun anladı ve ben şaka yapıyodum dedi çözdük mü çözdük en azından bir mesafe koydurdum müdahaleleri konusunda. Eşimin ağzından çıkan tek cümle de şu “ siz böyle gerildiniz ya eminim ablam çok üzülmüştür” gıy gıy gıy.. ben orda neyin savaşını veriyorum herif neyin derdinde ooyyy...





Sonra bir iki gün sonra hata yaptım. Hiç konuşmuyo ya var bişey, Eşimin wappına girdim ve ablasıyla konuşmasına baktım. Ablacım böyle yapma, Bir bilenin çiğliğine ver bazılarının gecesi gündüzü bir oluyor demiş o ne demek biri bana bunu açabilir mi.. saygım bitişlerde ya özel alan falan tırıs bana, görümcek de; belli ki olgunlaşmayacak bende olgunlaşmasını bekleyecek sabır yok kardeşim acı ama gerçek senin değişmen lazım demiş, bende gencim (44) o zaman bende babasını arayım kızınızı uyarın diyim böyle giderse etrafınızda eş dost aile kalmayacak demiş. Keşke arasa babamı keşkee az cesaret etse de alsa cevabını. Acizliğe bak. Tehdit var, aşağılama var, şikayet var, yönlendirme var, eşimin beni hedef göstermesi var bence baya baya bi mesajlar varr. Desene ben dedim senle konuşsun diye.. der mi. Aman ablasıyla bozulur mazaallah. Bir bileni sür savaşa piyon gibi, ilerde de zaten uyumsuzdu dersin..





Üşenmedim eşime puanlama kağıdı hazırladım. İyi özellikleri kötü özellikleri, sonra bendeki değerlerine göre 10 üzerinden puanladım. Bir de ne göreyim 280 küsürata 60-70 ler. Olumsuz olanlar almış başını zirvede bırakmış. Boşanma gibi bir düşüncem de yok. Şiddet veya aldatma olmadığı sürece. Sadece aklım kalbim zorlanıyor. Önceden resmen yalvarırdım yahu birlikte zaman geçirelim biraz diye artık bıraktım evde yabancılaştık yanında durmuyorum selam selam yemekler hazır ev toplu. Bunları konuşmaktan kaçınıyor. Çünkü tartışçaz. Üstünü kapatma derdinde. Bende kapatmıyorum 2 aydır donuğum. Beni çok yalnızlaştırdı bende evin içinde onu yalnızlaştırmaya başladım. Bıraktığım gibi FaceTime anneyle halayla, yada annesi babası ablasıyla aile gruplarından mesajlaşmalar vs. Hafta sonları kp burdaysa her gün birlikteyiz de.

Bir iki dostum var çok merhametli umut var iyi insan diyolar sabret, o yuva kurduğunu anlayacak mı, ben hayatta olacakmıyım.





Bir de şöyle de bi adaletsizlik var. Düğün zamanı annem babam 1 ay kala ayrıldı, annem evi sebepsiz terketti çeyizler meyizler gitti , yetmedi kınamda gelen altınları aldı sonradan öğrendim de düşmedim altın derdine, annemle babamın ayrılmasında büyük rolleri var akrabaların ve benim tarafımdan görüştüğümüz bir babam iki de kız kardeşim var. O da il dışında oldukları için ayda 1 bir gece. Bir kez müdahaleleri olmadı, hep yapıcı hep onarıcı.





Annem çok farklı bir boyut olduğundan ona değinmiyorum çünkü 6-8 kişilik bir psikoterapi bu konuyla çöktü.





Sizden ricam üslubunuzu bozmadan fikirlerinizi yazmanız. Kin veya nefret kusacak arkadaşlar hiç bir şey yazmadan usulca ayrılabilir konumdan. Benim taşlanmaya değil fikir almaya ihtiyacım var. Yani vur diyen değil dur diyen lazım. Evliliğim sallantıda, eşime yuvama değer veriyorum ve iyi bir oğul yetiştirmeye çalışıyorum. Gelin olan anne olan halden anlayan güzel düşünceli insanların fikirlerini okumak istiyorum. He görümcek veya kv ceya üvey elti bunları okursanız emin olun “bu kişi” benim hepinize saygılar hürmetler 🤪 Çok sevgiler canım kadınlar.

ben birazını okudum , gerçekten kocanıza başta olmak üzere çevrenizdeki herkese sabırlar dilerim.
çok gıcık bir tipsiniz kusuruma bakmayın da.
 
neden? kocanız evlenmeden asosyal miydi? gidip 2 içki içemez mi arkadaşlarıyla? kız yada erkek ne olacak?
ay deli oluyorum ya bu ne özgüvensizlik?
Arkadaşa yazmissiniz ama böyle bir durumda eşi ile gitmesi daha eğlenceli olmaz mı? Konu sahibi de sosyallesmis olur heml
 
Çok akıcı bir konu olmuş sıkılmadan okudum.ama ruhum sıkıldı yaşadıklarınızdan.bir iç dökme lazım galiba karşılıklı.psikolog da olabilir.umarım düzelirsiniz
 
Arkadaşa yazmissiniz ama böyle bir durumda eşi ile gitmesi daha eğlenceli olmaz mı? Konu sahibi de sosyallesmis olur heml
bende gelmek istiyorum diyen biri yokki karşısında zaten öyle olsa süper olur anladığım kadarıyla çocuk var diye çıkmıyor konu sahibi, kocasını da çabuk eve gel diye azarlıyor gerçekten böyle şeylere üzülüyorum.
 
Okuyamadım, üzgünüm.
Konu sahibi bi özet gecsen? Şu kısa ömrümüzde bu kadar uzun bir konuyu nasıl okuyalim?
Valla merak da ettim bu kadar uzun uzadıya ne yazıldığını. Biri özetlese ya. :)

Birazcık konu sahibine saygınız olsaydı güzel olurdu.
Zira insanlar buraya konularını okunması için ve bir nebze destek alması için yazıyor.
Okumuyorsanızda, usulca ayrılın veya okuyamadıysanız da takip ederek konu hakkında bilgi alın.

Ancak takiple bilgi alana kadar, o zaman zarfında okuyabilirdiniz.
Düzgün bir uslup ve akıcı bir dil ile konu sahibi zaten derdini dile getirmiş.
Sizin bu davranışınız çok yanlış olmuş.

Demeden edemedim, kusura bakmayın....
 
Yalnız ben konunun içeriğinden çok konuyu anlatış uslubunuzu sevdim ve ona odaklandım. Çok akıcı ve güzel bir kaleminiz var, bir çırpıda okuyup bitirdim. Çocuğunuzla ilgilenme tarzınız, eşinize karşı yaklaşım ve ilişkinizi düzeltmeye yönelik yaptığınız davranış hesaplamalariniz çok hosuma gitti. Yalnizca o bes yasindaki velede kizip cocugunuzdan sinir çıkarmanıza üzüldüm. Aile ağzına bakıp çekirdek ailesiyle sıkıntıya giren pek çok tanıdığım var cevremde, eşiniz de bunlardan biri anladığım kadarıyla ama sanırım çalışmıyorsunuz şu an. Siz de biraz ailenizin yanına gidip kendinizi ve çocuğunuzu ozletseniz? Nasıl olur?
 
bende gelmek istiyorum diyen biri yokki karşısında zaten öyle olsa süper olur anladığım kadarıyla çocuk var diye çıkmıyor konu sahibi, kocasını da çabuk eve gel diye azarlıyor gerçekten böyle şeylere üzülüyorum.
Açık konuşayım ben bebeğe bakmak zorunda "bırakılırken" (ebeveyn hanesinde bir benim adım yazıyor sanki) eşim gece gezmelerine gittiğinde ben de bozuluyorum. Ha arada eşim bebeğe bakar ben de akşam biraz da geceyi içine alacak şekilde 3 bayan 4 erkek arkadasimla birşeyler icmeye gidebilecegim gunler gelir o zaman konuya bakış açım değişebilir .Ama adam gercekten yönlendirmeye çok açık...arkadaşlarından "karım çağırıyor " diye müsade isteyen fazla kişi tanımıyorum. Karisi çağırınca ona kosuyor, anası çağırınca ona, ablası çağırınca...adam baskın karekterli kadın seviyor
 
kv görümde enişte olayları tamamen fıs. bu insanlara müdahale edemezsiniz, şikayet de edemezsiniz. sizin asıl derdiniz eşiniz.

anlaşamadığınız insanlarla bu kadar iç içe olmanın manası yok bence. nasıl oluyor da size baskı kuruyorlar anlamadım. kapınızı ve telefonunuzu kapattıktan sonra size ne diyebilirler ki?
 
ayrıca siz evde çocuk bakarken eşinizin tanımadığı kızlarla bar bar gezmesi çok ilginç. buna nasıl sabrettiniz anlamadım.
 
Kendimi gördüm sizde, dolaylı da olsa, kendimi gördüm.

Eşim aynı sizin eşiniz gibiydi.
Annesini babasını kıracak, bir hayır diyecek diye aklı çıkıyordu.
Benim ardımda durmaz, anne babasının ağzına bakar, onlarsız bir hayat asla düşünemez gibiydi.
Anacığım sağolsun "sabret, bak geçicek bu günler, iyi ve vicdanlı bir eşin var" dedi hep.
Ancak ben de sizin gibi baskın bir karakterim, insanın biraz iradesi olması gerekli diye düşünürüm.
Hayatta bir dik duruşu, bu benim karakterim demeli, gerektiğinde "benim kararım seni ilgilendirmez" diyebilmeli, kim olursa olsun.

Biraz keskin ifade etmiş oldum kendimi ama, gerçekten de böyle karekterli, adam gibi adam olsun istedim.
Ben de eşimi tanıyarak severek evlendim ve hep ailesine olan bağına ve saygısına saygı duydum.
Ancak bağımlılık halinde olduğunun ben de farkında değildim, sanrıım o ince çizgiyi görmeyi ben de atlamıştım.
Evliliğimizin ilk yılında ben de çok bunaltıldım. Malesef ki herkes üstüme geldi.
Kayınvalidem 4 kardeş, diğer 3 tanesi de kayınvalidelik yapma davranışları göstermek istediler, kendi gelinleri olmasına rağmen (1 tanesi hariç).
Ama benim iyi bir eltim var, onun avantajını çok yaşadım, o olmasaydı belki bu kadar çabuk evliliğimi oturtamazdım diye düşünüyorum.

O beni uyardı sürekli, bunu diyecekler, bunu yapacaklar, böyle davranacaklar, bak sana bu konu böyle dönecek şeklinde.
Gözümü açtı biraz diyebilirim.
Nitekim, 5 sene içerisinde kah kavgalı, kah küs ilerledik ve en azından eşimin ailesi benim ne kapasitede olduğumu ve karakterimi biraz anladılar.
Boşanma raddesine de geldik, avukat arkadaşım var, onunla iletişime geçtim hemen.
Eşimi evden uzaklaştırdım.
O zaman aklı başına geldi.
Beni ve çocuklarını kaybetmeyi göze alamadı.
Artık anne babasına hayır diyebiliyor, yanlış yorumlar yaptıklarında "nasıl konuşuyorsunuz" diye lafını esirgemiyor.

Zaman verin diyeceğim.
Ancak kendinizden ödün vermeden zaman verin.
Ben buyum, işine gelirse diyebilin.
Esnemeyin, dik duruşunuzu görsün bilsin, herkes ama.
Sadece eşiniz değil.
Zaten bu şekilde ya toparlarsınız herşey düzelir, ya da kopar gidersiniz.
Birşeyler iyi olsun diye ödün verir ve o şekilde devam ederseniz, asla huzurunuzu yakalayamazsınız.
Siz ödün verdikçe ödün gerekecek, nasılsa evliliği devam ettirecek, katlanmak zorunda mantığı oluşacak.
Buna izin vermeyin.

İnsanlar bir şeylere katlanmak için evlilik yapmazlar, yapmamalılar.
Birlikte hayatı yaşamak için evlenilir, iyi gününü kötü gününü paylaştığı kadar, sorunlarını paylaşıp, eşler birbirinin ardında dim dik durmalılar.

Ben eşime en güzel örneği şu şekilde vermiştim de aklına dank etmişti, isterseniz siz de deneyin bakalım, işlerse tabii ki. Ben de çok işe yaradı.
Bir gün çocuğum düştü, bir başka gün hastalandı, bir başka gün daha farklı sorunlar yaşadık ve üst üste geldi bunlar.
Ve eşime dedim ki:
"Bak oğlumuza, düştü canı yandı, yanında biz vardık. Hastalandı, ilgilendik, hastaneye götürdük, ilaçlarını verdik, düzelmesi için elimizden geleni yaptık, başka sorunları oluyor, onlar için de canla başla koşuyoruz. Şimdi bu çocuğu tek başına sokağa sal, ne halin varsa gör de bakalım kim sahip çıkacak? Kim senin kadar düşünecek, hastalığını, yarasını, derdini, kim sahiplenecek bir anne baba kadar, bir düşünsene?
Bende böyleyim işte, senin ailen benim için dış dünya, sen beni sahiplenmez, bana kol kanat germez, bana destek olmazsan, ben nasıl mücade edebilirim ki bu dış dünya ile? Bana istedikleri gibi davranırlar, bana istediklerini söylerler, yaramı görmezler, hastalığımı bilmezler, hep iyi sanırlar, ama benim içimi bilen de sensin, yaramı bilen de... Eğer sen beni korumazsan, kimse bana sahip çıkmaz, kimse de beni korumaz.
İşte o zaman sana ihtiyacım yok demektir, hayatımda da bir anlamın yok demektir. Beni korumadıktan sonra, senin kocalığını ne yapayım ben?" demiştim.

Zamanla idrak etti, tarttı, ölçtü, biçti...
Netice olarak, 2 çocuk annesiyim, en az benim kadar çabalayan bir eşim var.
Dünyalara değişmem eşimi... Gerçekten çok emek sarf ettik birlikte.
Çok kırıldık, döküldük, üzüldük bu güne gelebilmek için.
Ancak ben çok çabaladım, çabalamayı bırakacağımı anladığı noktada, eşim çabasını gösterdi.
Ve artık yolumuza tek tek değil, birlikte devam ediyoruz.

Tavsiyem, çok abartıya kaçmayın, ancak eşinizin anlamasını bir şekilde sağlayın.
Zaman verin, hemen beklentiye girmeyin.
Zamanla oturacak birşeyler.
Eşinizi seviyorsunuz, boşanmak istemiyorsunuz ve elbetteki herşeyden önce evladınızı düşünüyorsunuz.
Zaten boşanmak en kolayı, mücadele etmek zor olan.
Şiddet yok, aldatma yok...
Ama bunların olmayışı da huzurlu ve mutlu bir evlilik sahibi olduğunuz anlamına gelmiyor, ama huzuru bulun.
Bulamıyorsanız bütün çabalarınıza rağmen, o zaman yalnız yolunuza devam edin diyebilirim.
Çünkü değişim göstermeyecekse, bu şekilde kendinizi hırpalayarak bu hayatı da yaşamayın derim.

Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.
Umarım herşey yoluna girer ve siz de huzurunuzu bulur, hayatınızı düzene sokarsınız.
 
Birazcık konu sahibine saygınız olsaydı güzel olurdu.
Zira insanlar buraya konularını okunması için ve bir nebze destek alması için yazıyor.
Okumuyorsanızda, usulca ayrılın veya okuyamadıysanız da takip ederek konu hakkında bilgi alın.

Ancak takiple bilgi alana kadar, o zaman zarfında okuyabilirdiniz.
Düzgün bir uslup ve akıcı bir dil ile konu sahibi zaten derdini dile getirmiş.
Sizin bu davranışınız çok yanlış olmuş.

Demeden edemedim, kusura bakmayın....

Yaptigim yorumlarda saygisizlik kirintisi goremedim ben. Duzgun bir uslupla dusuncemi yazdim, sorun ne?

Ayrica yorumumu begenmediyseniz okuyup gecebilirsiniz pekala. Beni alintilatilayip saygisizlik ithamini da yapistirip konuyu sabote etmenin geregi yok.
 
Ben seni çok iyi anlıyorum.. Üzülme desem saçma insanın damarlarına işliyo o durum. Çocuğuna daha çok sarıl.. Ben eşime annene ben mi söyleyim kavga mı edeyim dediğimde tamam ben söylerim siz kötü olmayın diyo mesela.. Keşke en azından eşin bunu yapabilse hep sizi öne atmasa.. Boşanmak için cidden sebep de yok doğrudur ama böyle bi kıvılcım olsa da etraf yangın yeri olsa diye de beklersin.. Bekle bakalım hayat neler getirecek.. Belki çok iyi bi işin olur belki oğluşun büyüdüğünde senin en büyük destekçin olur.. Eşin de son nefesinde belki yaptıklarını anlar.. Ne deyim be bacım sabır :KK43:
 
Ne kadar silik bir eşiniz var ya.. Sanki 10 yaşında çocukla evlisiniz.. Allah sabır versin size
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X