Bilenler bilir diye klişe bir cümleyle başlamayacağım, nerden bilsinler benim ne çektiğimi? Az çok anlattım tabi burda, yine de özet geçeyim.
9 ay oldu evleneli, eşimin ailesiyle birlikte yaşıyorduk başta, ama çok sıkıntılar çektik evimizi ayırdık. Olabildiğine enayi, olabildiğine keriz biri var karşısınızda. Bir insan bu kadar mı saf olur ya? Valla saftiriğin önde gideniyim ben. İyi niyetimden dolayı hiç eşya aldırmadım, ama düğünden sonra alacaklarına da söz verdiler. Ben de sıkıntıya sokmak istemedim kimseyi olur dedim. Düğünde takılanlardan tek kuruş almadım, hepsi borca harca gitti. Bileziklerimi de verdim salağım ben çünkü. Sonra evimizi ayırdık eşim işe girdi, tabi tek kuruş destek olmadılar, evde yatak yorgandan başka birşey yoktu, yemin ediyorum camları bile gazete kağıtlarıyla kapattım perdemiz bile yoktu. Öyle böyle derken Rabbim az çok doldurdu evimizi hem de yoktan yere. Ama maddi anlamda çok da sıkıntıdayız, ben zaten yaşadıklarıma ve de yaptığım fedakarlığa çok öfkeliydim. Ne bir eşya gördüm, ne taktıklarından bir kuruş... O kadar kızgındım ki, elimde bir tek yüzüklerim bir de altın küpelerim vardı onların aldığı. Eşime söylemedim gittim küpelerimi sattım, ne istiyorsam onu aldım kendime. Zaten o da 130 lira gibi bişey tuttu. Geçen gün evde bir tartışma oldu, ben de eşime söyledim hiçbirşey görmedim sizden, küpelerimi sattım yedim oh iyi yaptım falan filan. Neymiş; ona sormadan iş yapmışım:) Arkasından iş çevirmişim.... Neyse... Çamaşır makinemiz yoktu onu aldık taksitle, buzdolabı alcaz 3 aydır diyorum ki ne zaman alacaz, adamdan ses seda yok...
Yüz defa söylemediysem az yani, bak gidelim alalım bu ay, tamam alırız diyor ama yine bi faaliyet yok. En son dün akşam dedim, yarın gidelim alalım. Neymiş efendim, ikinci el alalımmış, idareten yetermiş. Yemin ediyorum o kadar sinirliyim ki, ikinci eli alsak en az 5 yıl kullanırız biliyorum kolay mı öyle onu at yenisini al falan. Ben daha yeni evliyim ya, ben ne gördüm ki? Bir evim var yemin ediyorum acırsınız, ben yine elhamdüllillah diyorum da, en azından o kadarcık şeyi olsun haketmiyor muyum? Bu yüzden de kavga ettik tabi. Sonra küpe olayını açtı, üste çıkacak ya, arkamdan iş çevirdin diyip duruyor. Yemin ediyorum bıktım ya, ben hayatımda hiç bu kadar yorulmadım. Ne biçim işmiş bu evlilik. Şimdi haksız olan ben oldum, söyleyin ya haksız mıyım? Ben neden başkasının kullandığı şeyi evime eşya diye alayım? Üstelik mimli de biriyim, içim almaz yani midem bulanır kullanamam. Bunu da biliyor, ama herşey onun istediği gibi olsun istiyor. Sinirden uyuyamadım, ben elin eskisiyle oturcam, o da gitsin annesigilin yediklerinin içtiklerinin borcunu ödesin. Öyle böyle değil, vallahi bıktım... Bıktım artık.
9 ay oldu evleneli, eşimin ailesiyle birlikte yaşıyorduk başta, ama çok sıkıntılar çektik evimizi ayırdık. Olabildiğine enayi, olabildiğine keriz biri var karşısınızda. Bir insan bu kadar mı saf olur ya? Valla saftiriğin önde gideniyim ben. İyi niyetimden dolayı hiç eşya aldırmadım, ama düğünden sonra alacaklarına da söz verdiler. Ben de sıkıntıya sokmak istemedim kimseyi olur dedim. Düğünde takılanlardan tek kuruş almadım, hepsi borca harca gitti. Bileziklerimi de verdim salağım ben çünkü. Sonra evimizi ayırdık eşim işe girdi, tabi tek kuruş destek olmadılar, evde yatak yorgandan başka birşey yoktu, yemin ediyorum camları bile gazete kağıtlarıyla kapattım perdemiz bile yoktu. Öyle böyle derken Rabbim az çok doldurdu evimizi hem de yoktan yere. Ama maddi anlamda çok da sıkıntıdayız, ben zaten yaşadıklarıma ve de yaptığım fedakarlığa çok öfkeliydim. Ne bir eşya gördüm, ne taktıklarından bir kuruş... O kadar kızgındım ki, elimde bir tek yüzüklerim bir de altın küpelerim vardı onların aldığı. Eşime söylemedim gittim küpelerimi sattım, ne istiyorsam onu aldım kendime. Zaten o da 130 lira gibi bişey tuttu. Geçen gün evde bir tartışma oldu, ben de eşime söyledim hiçbirşey görmedim sizden, küpelerimi sattım yedim oh iyi yaptım falan filan. Neymiş; ona sormadan iş yapmışım:) Arkasından iş çevirmişim.... Neyse... Çamaşır makinemiz yoktu onu aldık taksitle, buzdolabı alcaz 3 aydır diyorum ki ne zaman alacaz, adamdan ses seda yok...
Yüz defa söylemediysem az yani, bak gidelim alalım bu ay, tamam alırız diyor ama yine bi faaliyet yok. En son dün akşam dedim, yarın gidelim alalım. Neymiş efendim, ikinci el alalımmış, idareten yetermiş. Yemin ediyorum o kadar sinirliyim ki, ikinci eli alsak en az 5 yıl kullanırız biliyorum kolay mı öyle onu at yenisini al falan. Ben daha yeni evliyim ya, ben ne gördüm ki? Bir evim var yemin ediyorum acırsınız, ben yine elhamdüllillah diyorum da, en azından o kadarcık şeyi olsun haketmiyor muyum? Bu yüzden de kavga ettik tabi. Sonra küpe olayını açtı, üste çıkacak ya, arkamdan iş çevirdin diyip duruyor. Yemin ediyorum bıktım ya, ben hayatımda hiç bu kadar yorulmadım. Ne biçim işmiş bu evlilik. Şimdi haksız olan ben oldum, söyleyin ya haksız mıyım? Ben neden başkasının kullandığı şeyi evime eşya diye alayım? Üstelik mimli de biriyim, içim almaz yani midem bulanır kullanamam. Bunu da biliyor, ama herşey onun istediği gibi olsun istiyor. Sinirden uyuyamadım, ben elin eskisiyle oturcam, o da gitsin annesigilin yediklerinin içtiklerinin borcunu ödesin. Öyle böyle değil, vallahi bıktım... Bıktım artık.
böyle olurum..
