merhaba kızlar
eski konularımdan bilen bilir,artık evlilik konusunda üstümde müthiş baskı var,
ne akraba ne kendi ailemi görmek istemiyorum
sürekli biriyle tanıştırılıyorum,ya ben onların yada onlar benim kriterime uymuyor,
aradığım kriterler şımarıkça şeyler değil yanlış anlaşılmasın,
en son geçen hafta biriyle tanıştırıldım,yazışırken bana daha aramızda bişe olmadan baskılar kurmaya başladı,
hayat tarzımız öyle farklı ki,haliyle sonlandırma kararı aldık
ctesi günü akrabamızın sözüne gittik,sözlenen kişi benden 5 yaş küçük,milletin gözü hep bendeydi,resmen köşe bucak kaçtım,
aman biri ima etmesin,aman biri evlilik sormasın diye,ama öyle de heveslendimki,nası gözlerim doldu,rabbim neden bu mutluluğu bana yaşatmıyor diyip durdum,
ben köşe bucak kaçarken akrabalar annemi sıkıştırmı,kadın neyapsın baya bunalmış,oda evlenmemi çok istiyor,vaktiyle hep redettin şimdiye çoktan yuvan kurulmuş olurdu diyor
dünden beri suratı 5 karış,hiç birimizle konuşmuyor,derdi benim,o öyle yapınca bende kızıyorum kendime,ama napim olmuyor,bi aksilik çıkıyor ve görüştüğüm kişiyle sonlandırıyruz,
nedir bu üstümdeki kara bulut,nedir bu kadersizlik,annemi artık durduramıyporum
yazın düğünler olcak haliyle ve beni çok zor günler bekliyor,
dün gece ağlamaktan uyuyamadım,işe gözlerim şiş geldim
annemi nası ikna ederim,nası eskiye döndürürüm,bana çözüm söyleyin ne olur,bu arada yaşım 27
eski konularımdan bilen bilir,artık evlilik konusunda üstümde müthiş baskı var,
ne akraba ne kendi ailemi görmek istemiyorum
sürekli biriyle tanıştırılıyorum,ya ben onların yada onlar benim kriterime uymuyor,
aradığım kriterler şımarıkça şeyler değil yanlış anlaşılmasın,
en son geçen hafta biriyle tanıştırıldım,yazışırken bana daha aramızda bişe olmadan baskılar kurmaya başladı,
hayat tarzımız öyle farklı ki,haliyle sonlandırma kararı aldık
ctesi günü akrabamızın sözüne gittik,sözlenen kişi benden 5 yaş küçük,milletin gözü hep bendeydi,resmen köşe bucak kaçtım,
aman biri ima etmesin,aman biri evlilik sormasın diye,ama öyle de heveslendimki,nası gözlerim doldu,rabbim neden bu mutluluğu bana yaşatmıyor diyip durdum,
ben köşe bucak kaçarken akrabalar annemi sıkıştırmı,kadın neyapsın baya bunalmış,oda evlenmemi çok istiyor,vaktiyle hep redettin şimdiye çoktan yuvan kurulmuş olurdu diyor
dünden beri suratı 5 karış,hiç birimizle konuşmuyor,derdi benim,o öyle yapınca bende kızıyorum kendime,ama napim olmuyor,bi aksilik çıkıyor ve görüştüğüm kişiyle sonlandırıyruz,
nedir bu üstümdeki kara bulut,nedir bu kadersizlik,annemi artık durduramıyporum
yazın düğünler olcak haliyle ve beni çok zor günler bekliyor,
dün gece ağlamaktan uyuyamadım,işe gözlerim şiş geldim
annemi nası ikna ederim,nası eskiye döndürürüm,bana çözüm söyleyin ne olur,bu arada yaşım 27
bende yazdıklarının ne bir eksiğini ne bir fazlasısını yaşıyorum. sendeki aynı çevre ve hissettiğin aynı duygular bende de var. akrabayı geçtim de annemin sözleri canımı çok acıtıyor ama sanki ben takmıyormuşum gibi davranıyorum. bu halime üzüldüğümü bilmesin diye. bende isterim kafadengii biriyle yuva kurup bir bebek sahibi olmak. ama olmayınca olmuyor. sanki ona kastım varda o sebeple evlenmiyormuşum gibi davranıyor.. annemin laf dokundurmaları çok gücüme gidiyor. 
