bi sorun daha.

otobuse yada trene binince paranoyak olan tek ben miyim? sanki herkes bana bakiyomus gibi geliyo, hep yapicak kimseyle goz kontagi riski olmasin diye bisiler bulmaya calisiyorum, telefonla oynamak, ellerime bakmak, bisi okumak degil ama okuyomus gibi yapmak, sanki biriyle gozgoze gelsem utanip sacmalicakmisim gibi geliyo, hani yuzuum kizaricak ve bunlar bu sefer bana daha cok bakicak korkusu var, ama bu dusuncelerin sacma oldugunuda biliyorum, hani ki rezil olucak bisi yapsam nolcak nerde gordum ben seni ama yinede hep tek basima biyere gitmek zulum geliyor, kafayi yiyorum hizli bi sekilde sanirim

yanimda biri varken bu sorun ortadan kalkiyo, sanki o yanimdaki kisi benim bu sacmaliktan bi kurtulus yolum gibi, hani biri bana baksa bile ben birisiyle konusuyorum yada ilgimi ona dondurebiliyorum

tek ben miyim bunu yasayan?

tek benim yani