Sanki benim adıma yazıyormuşsun gibi oluyor senin mesajlarını okudukça :) En büyük duam allah beni onlara, onları da bana muhtaç etmesin oldu.
Umursamıyorum demeyelim de umursamamaya çalışıyorum diyelim. Gerekli olmadıkça görüşmüyorum kaynanamla. Şimdi bayram geldi kara kara düşünüyorum nasıl geçecek ilk gün diye. Geçen bayram tatildeydik yırtmıştım:)
Benim evliliğim eşimin ailesi sebebiyle oldukça zor geçiyor. Kaynanam dışında benim bir de görümcem var. O daha beter. Çok iyiniyetliymiş gibi gözüküp sinsi sinsi her şey yapan, yediğime, içtiğime, giydiğime vs. her şeye karışan bir insan. Eşimi bana ve aileme karşı dolduruyorlar, bir bakıyorum iki dakika önce bana sarılıp tv izleyen insan bir telefon ile suratını asıyor, bağırıp çağırıyor ve nedense hemen senin annen böyle şöyle demeye başlıyor. Ben artık kabahati sadece eşimde buluyorum. O böyle davrandığı için diğerleri de güç alıyorlar bundan. Erkekler evlenince aileleri kıymete biniyor. Benim eşim annesinden nefret ettiğini bile söylerdi bana. Görüşmezdi, aramazdı. Ben zorlardım anneler günü ziyaret et, ara bi hatrını sor fln diye (yapmaz olaydım :) ) Şimdi ise annesi başının tacı, o ne dese doğru, ne yapsa haklı.
Ben ancak çalışarak dayanıyorum bunlara. O yüzden sana iş konusunda tavsiye verdim. Çalıştıkça kafam dağılıyor, dikkatimi beni rahatsız eden bu tür şeylere vermemiş oluyorum, kırılan gururum, üzüntülerim işe yaradıkça, bir şeyler yaptıkça düzeliyor. Ayrıca zaman da geçiyor, çünkü kendime bir zaman belirledim, bu vakte kadar bir şey düzelmezse tek başıma yoluma devam edeceğim. Sevgi bir yere kadar dayanıyor.