Berbat Bir Evlat Ve Berbat Bir Anne Olmak

Yari Otomatik Portakal .!.:

Anneniz belli ki annelige layık bı kadın değilken elalemin çenesini kapatmak için mi artık niyeyse hamile kalıp sizi doğurmuş. Sevmeyecegi bir evladı dogurmaktan daha bencilce bişey var mı? Ben hatırlıyorum sizin konunuzu, siz anneliği düşünüp tartan daha çocuk sahibi olmadan bunları düşünen sorumlu bı insansiniz, anneliği anneniz gibi bı kadından öğrenecek değilsiniz. Çok can yakiyo biliyorum, insan 50 yaşına da gelse sevgisine hasret olduğu insanin karsisinda çocuk gibi sus pus oluyo, en savunmasız anınız o anlar oluyo. Kendinizi sevgiye muhtaç küçük bı çocuk gibi görmeyin artık, böyle gördükçe hep annenizin karşısında savunmasız olucaksiniz. Ben de babamdan çok çektim. Ne zaman ki onun sevgisinden, ilgisinden vazgeçtim içimden beton gibi bı yük kalktı sanki. Kolay olmadı, ama başardım. Şimdi ayda yılda bir konuşuyorum eskiden ölsün artık diye dualar ettiğim babamla, gülüyorum konuşuyorum, sanki yabancı, samimi olmadığım ama ayıp olmasın diye sohbet ettiğim bi komşumla, tanıdığımla konuşur gibi. İnsan eksik kaliyo ama, en azından o yükü tasimiyo artık.

Genişletmek için tıkla...

Melobebis .!.:

Anneler ile ilgili konuları okurken içim cız ediyor, ben de anneden yana yaralı olanlardanım... annem-babam arası ilişkinin iyi olmadığı diyeyim özetle, ne yazık ki çok daha fazlası... terapi aldım üniversite donemlerimde ve kendimle barıştım, onun yaptığı hiçbirşeyin benim suçum olmadığını anladım ve özgür bıraktım kendimi... karakterim değişti... bu yüzden lütfen terapi alın istenmeyen bebek olmanız da sizin suçunuz değil.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Elalemin çenesini kapatmak için değil de istenmeyen gebelik sonucu doğurmuş. Benden 10 ve 12 yaş büyük iki abim var. Ne kadar uğraşsa da düşük yapamamış sonunda 2300 gram bir ben doğmuşum.
Sevgi beklemek de değil de ne bileyim bir noktadan sonra da artık en azından bağırmasın çağırmasın, saygı duysun medeni insanlar gibi konuşalım istiyorum sadece. Olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Chickennova .!.:

Düşman başına böyle anne.
Nasıl bir insan aaaaa okurken şoktan şoka girdim.
Olursun anne hiç merak etme, ben ne sorunlarla mücadele ettim ne ameliyatlar oldum tek sorundan değil 4 tane sorundan dolayı sonra neler neler mücadelemi hiç bırakmadım şu an 1 yaşında bı oglum var ve 16 haftalık da Rabbim nasip kısmet ederse ikinci bebeğime gebeyim.

Bu güne kadar hiç bir anneden kızına sen anne olamazsın dediğini duymadım, görmedim, bilmiyorum...

Sen içini ferah tut.
Kafana takma.
Bir daha lütfen arama böyle gerginlikle sizin gebe kalmanızı engeller.

Ben kafamı dağıttığım, hiç bir şeyi kafama takmaya başladığım, beni geren insanları hayatımdan çıkardığımda gebe kaldım doğal yolla.

Allah Allah nasıl bı anne hala şoktayım.
Ay insan düşmanına saymaz bu lafları.
Ben cocukten neler yapardım ay ne anne ne babam benim bir kere isteklerimi geri çevirmedi ve beni zorlamadı, kızmadı, eleştirmedi ayakkabı istiyorum diye dövmedi.
Koşa koşa gider alır gelirlerdi.
İnsan çocuğunu istediği ayakkabıyı alıp döver mi ya.

Biz varız burda kafana takma.

Genişletmek için tıkla...

Yari Otomatik Portakal .!.:

Abilerinize nasıl peki?

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

İstenmeyen gebeliğin getirdiği depresyondan dolayı yıllardır böyle sanırım. Sağlıkla gelsin bebeğiniz, sağlık ve mutlulukla büyütün çocuklarınızı
O kadar sarılmaya ihtiyacım var ki şu an, o 'biz varız burada kafana takma' cümlesi beni çok duygulandırdı ❤

Genişletmek için tıkla...

xmona .!.:

O ruh hastasının teki. İnan bana çok iyi bir anne olacaksın

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

İstenmeyen gebeliğin getirdiği depresyondan dolayı yıllardır böyle sanırım. Sağlıkla gelsin bebeğiniz, sağlık ve mutlulukla büyütün çocuklarınızı
O kadar sarılmaya ihtiyacım var ki şu an, o 'biz varız burada kafana takma' cümlesi beni çok duygulandırdı ❤

Genişletmek için tıkla...

Chickennova .!.:

O güzel kalbinden öperim. Sarıldım say.
Ya çok etkilendim inan konundan.
Aramızda kalsın bende istenmeyen çocuğum.
Abim 7 aylıkken annem bana hamile kalıyor. Ama geç fark ediyor ve 38 yıldır dünyadayım.

Bende senin yaşadıklarına benzer durumlar yaşadım ama böyle ağır değildi.
Seni çok iyi anlıyorum.
Yanlız kendini sıkma ağla eşine de anlatmak istiyorsan çok detaya girmeden anlat.
Beni bı güne kadar eşim gibi kimse sarıp sarmalamadı biliyomusun...
Eşler bazen en iyi ilaç olabiliyorlar.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Herkese merhaba. Kendimi çok çok kötü hissediyorum. Durup durup ağlama krizine giriyorum. Yazmak istedim.
Daha önceki konumda annemin pek de örnek bir anne olmadığından bahsetmiştim. Bugün maksat üzerime düşeni yapayım diye annemi aradım. Konuşurken konu yaklaşan 23 Nisan'a geldi. Annem başladı 23 Nisan etkinliklerine katılacağım diye ömrümü yerdin bilmem ne bilmem ne. Çocukluğumdan konu açıldı. Nankör bir çocukmuşum, bir 23 Nisan'da kırmızı ayakkabılar için ağlamışım bilmem ne. Ben de kızdım "Evet," dedim, "sonra beni o aldığınız kırmızı ayakkabılarla döverek cezamı kesmiştin hatırlarsan."
Vay sen misin onu diyen. Demediğini bırakmadı. Nankör pisliğin tekiymişim, başkası olsa beni kapının önüne koyarmış, çok afedersiniz o**spunun tekiymişim, rol yapıyorum ayağına sahnede elin adamlarına kırıtıyormuşum(tiyatrocuyum), kocam da nasıl bir adamsa beni hâlâ boşamıyormuş, zaten o da benden farklı değilmiş elin kadınlarıyla yan yana müzik çalıyorum diye fingirdiyormuş(eşim üniversitede akademisyen, yaylı çalgılar anasanat dalında), inşallah benim gibi berbat bir evladım olurmuş, benim ona yaptığım gibi hayatını mahvedermiş, zaten berbat bir evlat olduğum gibi berbat bir anne olacakmışım, tabi olabilirsemmiş, ben aslında arızalıymışım o yüzden doktora yapıyorum ayağına milleti oyalıyormuşum hepsi çocuk sahibi olamayacağım içinmiş.(geçen yıl iki defa myomlar yüzünden ameliyat oldum. Doktor anne olamazsın gibi bir şey demedi ama)
Böyle saydı döktü bağıra bağıra. Çok çok canım yandı. O kadar da zayıf bir anımdaydım ki hiçbir şey diyemedim, telefonu bile kapatamadım o şokla. Ellerim titreye titreye her sözünü dinledim. Yüzüme kapattı. Sonra ağlamaya başladım. Bağıra çağıra ağladım. Eşim geldi noldu diye. Söyleyemedim. Banyoya gittim kapıyı kapattım orada yazıyorum. Sürekli ağlama krizleri geliyor ne yapsam durduramadım. Kendimi çok kötü hissediyorum. Canım yanıyor. Sanki hiç büyüyemeyecekmişim gibi, hep aynı annesinin kaprislerini çekmek zorunda olan küçük kız olarak kalacakmışım gibi. Berbat bir anne olacaksın dedi ayrıca canım yandı.
Yazıp rahatlamak istedim, çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

Genişletmek için tıkla...

yesilkalp .!.:

o anlık sinirle söylenmiş kötü cümleler. üzülüp kendinizi yıpratmayın elbette anne olursunuz niye olmayasınız ve ben inanıyorum çok mükemmel bir anne olacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Herkese merhaba. Kendimi çok çok kötü hissediyorum. Durup durup ağlama krizine giriyorum. Yazmak istedim.
Daha önceki konumda annemin pek de örnek bir anne olmadığından bahsetmiştim. Bugün maksat üzerime düşeni yapayım diye annemi aradım. Konuşurken konu yaklaşan 23 Nisan'a geldi. Annem başladı 23 Nisan etkinliklerine katılacağım diye ömrümü yerdin bilmem ne bilmem ne. Çocukluğumdan konu açıldı. Nankör bir çocukmuşum, bir 23 Nisan'da kırmızı ayakkabılar için ağlamışım bilmem ne. Ben de kızdım "Evet," dedim, "sonra beni o aldığınız kırmızı ayakkabılarla döverek cezamı kesmiştin hatırlarsan."
Vay sen misin onu diyen. Demediğini bırakmadı. Nankör pisliğin tekiymişim, başkası olsa beni kapının önüne koyarmış, çok afedersiniz o**spunun tekiymişim, rol yapıyorum ayağına sahnede elin adamlarına kırıtıyormuşum(tiyatrocuyum), kocam da nasıl bir adamsa beni hâlâ boşamıyormuş, zaten o da benden farklı değilmiş elin kadınlarıyla yan yana müzik çalıyorum diye fingirdiyormuş(eşim üniversitede akademisyen, yaylı çalgılar anasanat dalında), inşallah benim gibi berbat bir evladım olurmuş, benim ona yaptığım gibi hayatını mahvedermiş, zaten berbat bir evlat olduğum gibi berbat bir anne olacakmışım, tabi olabilirsemmiş, ben aslında arızalıymışım o yüzden doktora yapıyorum ayağına milleti oyalıyormuşum hepsi çocuk sahibi olamayacağım içinmiş.(geçen yıl iki defa myomlar yüzünden ameliyat oldum. Doktor anne olamazsın gibi bir şey demedi ama)
Böyle saydı döktü bağıra bağıra. Çok çok canım yandı. O kadar da zayıf bir anımdaydım ki hiçbir şey diyemedim, telefonu bile kapatamadım o şokla. Ellerim titreye titreye her sözünü dinledim. Yüzüme kapattı. Sonra ağlamaya başladım. Bağıra çağıra ağladım. Eşim geldi noldu diye. Söyleyemedim. Banyoya gittim kapıyı kapattım orada yazıyorum. Sürekli ağlama krizleri geliyor ne yapsam durduramadım. Kendimi çok kötü hissediyorum. Canım yanıyor. Sanki hiç büyüyemeyecekmişim gibi, hep aynı annesinin kaprislerini çekmek zorunda olan küçük kız olarak kalacakmışım gibi. Berbat bir anne olacaksın dedi ayrıca canım yandı.
Yazıp rahatlamak istedim, çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

Genişletmek için tıkla...