Basliga bakilirsa guzel birsey yazacakmisim gibi. Ama hayir ya. Tam biriyle ciddi dusunuyorum cat diye bitirme karari alıyor.2-3 ay sonra Bir ogreniyorum ki nisanlanmis.
-universite 1'deyken bir cocugu seviyordum. O da beni seviyor zannediyordum, davranislarindan bunu anliyordum. Birgun kiz arkadasi oldugunu söyledi. Cok kirilarak ondan kaçtım. Cunku bana asikmis gibi bakmisti. "Kızlar iltifattan hoslanir" diye dusunerek oyle davraniyormus.
-bir sure sonra benden cok hoslandigini soyleyen başka biri cikti. Ona kalbim kirik iken bir sans tanidim ve zamanla onu sevdim. Guzel bir ask vardi aramizda. Evlilik hayalleri kuruyorduk, universite bitsin hemen evlenelum diye. Derslerim kotu, ev arkadaslarimla anlasamiyorum, kendimi derslere vericem gibi Sacma sapan sebepler yuzunden bitirdi. Baskalariyla cikti. Konserlere gitti, gezdi eglendi. Ben uzuldum agladim. Onu cok sevdim cok bekledim. Baslasiyla evlendigini ogrendim. Zar zor atlattim derken
-yillar sonra bir baskasiyla tanistim. Hoslandim fakat onu tanimak icin zamana ihtitacim vardi. Yani daha cok gorussek belki daha cok anlasacaktik. Yakin oturdugumuz halde onun istememesi sebebiyle
bulusamiyorduk daha cok telefondan gorustuk. O da evlenmeyi dusunuyordu guya.Daha tanisma asamasi sayılırdı ama cok sey konuşmuştuk telefonda. Yuzyuze de gorustuk. Guzel bir kizim. Beni begendigini soyledi. Gunun birinde whatsup'tan bitirme mesaji atti. Dogum gununde dayanamayip mesaj attim. Bir ogrendim ki baskasiyla tanismis 3 ayda nişan yapmislar. Nasil olur ya ne cabuk dedim. Daha benimle yeni konuşuyordun. Eylulde tanistim. Cok baska bi his oldu. Dun nisan yaptik dedi. Yapacak birsey yok. Birsey diyemem ama uzuldum. Bir yandan uzun sure sonra yeniden birseyler hissedip kalbimi acmak yine uzulmek. Diger yandan yeniden guvensizlik katmerlenerek hem de. Benden ayrilmadan diger kisiyi ayarlamış da olabilir ya da ayrilip nasil bu kadar cabuk baskasini buldu bilmiyorum.
Kimseye zararım yok, kendi
Halinde ise gidip gelen bir insanim.
Kime emek versem sonunda baskasina gidiyor. Kendimi dadi gibi hissediyorum, annesi gelince cocugu annesine birakiyor gibi. Mutlu olmak benim de hakkim değil mi? Hep mi yanlis kisiler geliyor? Kime inanacagimi bilmiyorum.
-universite 1'deyken bir cocugu seviyordum. O da beni seviyor zannediyordum, davranislarindan bunu anliyordum. Birgun kiz arkadasi oldugunu söyledi. Cok kirilarak ondan kaçtım. Cunku bana asikmis gibi bakmisti. "Kızlar iltifattan hoslanir" diye dusunerek oyle davraniyormus.
-bir sure sonra benden cok hoslandigini soyleyen başka biri cikti. Ona kalbim kirik iken bir sans tanidim ve zamanla onu sevdim. Guzel bir ask vardi aramizda. Evlilik hayalleri kuruyorduk, universite bitsin hemen evlenelum diye. Derslerim kotu, ev arkadaslarimla anlasamiyorum, kendimi derslere vericem gibi Sacma sapan sebepler yuzunden bitirdi. Baskalariyla cikti. Konserlere gitti, gezdi eglendi. Ben uzuldum agladim. Onu cok sevdim cok bekledim. Baslasiyla evlendigini ogrendim. Zar zor atlattim derken
-yillar sonra bir baskasiyla tanistim. Hoslandim fakat onu tanimak icin zamana ihtitacim vardi. Yani daha cok gorussek belki daha cok anlasacaktik. Yakin oturdugumuz halde onun istememesi sebebiyle
bulusamiyorduk daha cok telefondan gorustuk. O da evlenmeyi dusunuyordu guya.Daha tanisma asamasi sayılırdı ama cok sey konuşmuştuk telefonda. Yuzyuze de gorustuk. Guzel bir kizim. Beni begendigini soyledi. Gunun birinde whatsup'tan bitirme mesaji atti. Dogum gununde dayanamayip mesaj attim. Bir ogrendim ki baskasiyla tanismis 3 ayda nişan yapmislar. Nasil olur ya ne cabuk dedim. Daha benimle yeni konuşuyordun. Eylulde tanistim. Cok baska bi his oldu. Dun nisan yaptik dedi. Yapacak birsey yok. Birsey diyemem ama uzuldum. Bir yandan uzun sure sonra yeniden birseyler hissedip kalbimi acmak yine uzulmek. Diger yandan yeniden guvensizlik katmerlenerek hem de. Benden ayrilmadan diger kisiyi ayarlamış da olabilir ya da ayrilip nasil bu kadar cabuk baskasini buldu bilmiyorum.
Kimseye zararım yok, kendi
Halinde ise gidip gelen bir insanim.
Kime emek versem sonunda baskasina gidiyor. Kendimi dadi gibi hissediyorum, annesi gelince cocugu annesine birakiyor gibi. Mutlu olmak benim de hakkim değil mi? Hep mi yanlis kisiler geliyor? Kime inanacagimi bilmiyorum.