• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Benim sorunum ne?

6,5 sene az bir zaman değil ki öyle ihanetle, kavgayla gürültüyle ayrılmıyorsunuz. Bu süreç çok normal.
Siz şu an bir eşiktesiniz ve bir adım daha atarsanız her şeyin biteceğini bildiğiniz için oyalanıyorsunuz.
Fazla empati yaptığınızı düşünmüyorum öyle olsaydı hastalığına üzülürdünüz, kendinize ağlamak yerine.

Ben 4 sene önce 3,5 senelik kangren olmuş bir ilişkiyi bitirirken bile kendimle çok uzun savaş vermiştim. Evli değildim, psikolojik şiddet, hakaret ve daha bir sürü anmak istemediğim şeyler yaşattı bana kendimi çöp gibi hissediyordum. Buna rağmen salak vicdanım yüzünden 4 saat süren bir ayrılık konuşması yapıp ağlamasının bitmesini bekleyene kadar çekip gitmemiştim.
Ama artık gittiğimde de bazı duygularım nasırlaşmış gibi oldu ve artık insanlara eskisi kadar üzülemiyorum.

Diyeceğim şu ki; hastalıkta sağlıkta da denmiş olsa sizi yoran kişileri hayatınızdan bıçakla kesmiş gibi birden çıkarın. Bencil olun mutlu olun. (Bu sözüm reşit olmamış çocuğunu bırakmak isteyen anneler için geçerli değildir. )
 
derdin seviyor olman ve ayrılmak istememen.
sen adam düzelsin istiyorsun. boşanmak istemiyorsun.



adamın keyfini beklemenden belli.
seni az çok tanıdım. istemiyor olsan gider açarsın davayı.

Sevgili nooption sen bana hep bunu diyorsun da..
Seve seve ayrılmam gerektiğini biliyorum dedim zaten.
Sevmiyorum demiyorum ki.
Elbette geçinebildiğim, didişmediğim bir evliliğim olsaydı.
Sonumuz mutlu olsaydı diye üzülüyorum.
İyileşmesini bekleyeceğimi söyledim dava için de..
Önce sağlığının derdinde olsun sadece.
O kadar kötü kalpli olabilsem bunca yıl kendimi süründürmezdim.
 
Sana hep hak verdim ama artık ufak ufak bulunduğu şartları benimseyip mutlu olmayan bir karakterin olduğunu düşünmeye başladım, bilmiyorum haklı yanım var mı?

Boşanma kararı güle oynaya verilmeyecek elbette ama o kadar da kararlı değilsin, değil mi?

Ben de bilmiyorum ki..

Aslında çok kararlı olduğumu sanıyordum 2 aydır görmüyorken.
Arada bir kaç yaş süzüldü gözlerimden o süreçte ama senelerin yorgunluğu.
Çektim yani dolu doluyum.

Yani hayır cidden kafamda ondan sonraki yaşamım şöyle şöyle olur diye planlamışım.
Hayal etmişim.
Mahkemeden çıkar ağlarım iki saat.
Sonra en fazla 6 ay güzel günleri anar ağlarım.
Sonra azar azar alışırım diye de düşündüm hepsini.
Bana ne sigara içmiş, kötü olmuş, acı çekmiş.
Normali bu evet. Niye ben bunlara ağlıyorum?

6,5 sene az bir zaman değil ki öyle ihanetle, kavgayla gürültüyle ayrılmıyorsunuz. Bu süreç çok normal.
Siz şu an bir eşiktesiniz ve bir adım daha atarsanız her şeyin biteceğini bildiğiniz için oyalanıyorsunuz.
Fazla empati yaptığınızı düşünmüyorum öyle olsaydı hastalığına üzülürdünüz, kendinize ağlamak yerine.

Ben 4 sene önce 3,5 senelik kangren olmuş bir ilişkiyi bitirirken bile kendimle çok uzun savaş vermiştim. Evli değildim, psikolojik şiddet, hakaret ve daha bir sürü anmak istemediğim şeyler yaşattı bana kendimi çöp gibi hissediyordum. Buna rağmen salak vicdanım yüzünden 4 saat süren bir ayrılık konuşması yapıp ağlamasının bitmesini bekleyene kadar çekip gitmemiştim.
Ama artık gittiğimde de bazı duygularım nasırlaşmış gibi oldu ve artık insanlara eskisi kadar üzülemiyorum.

Diyeceğim şu ki; hastalıkta sağlıkta da denmiş olsa sizi yoran kişileri hayatınızdan bıçakla kesmiş gibi birden çıkarın. Bencil olun mutlu olun. (Bu sözüm reşit olmamış çocuğunu bırakmak isteyen anneler için geçerli değildir. )

Artık ondan çok kendime üzülüyorum.
Kendimi daha çok düşünmem gerek diye hareket ettim.
Bu yüzden hastalığında onu böylece bırakabildim.
Ama bir yandan da yakıştıramıyorum kendime bunu.

Bencil olabilmek isterdim, sonradan olunuyorsa olurum inşallah bir gün..
 
Alışkanlık mi seninki acaba böyle dibe götüren nomu ? nomunomuchua nomunomuchua

Alışkanlık vardır illa ki de bu kadar ağlatır mı o?
Öyle pek sulugöz bir tip değilimdir..

Sahsen kocamdan ayrilsam ve ortada ondan cocugum olmasa ne hali varsa girsun derim, bi daha karsilasmak bile istemem sanirim. Hee cocuklarim var o yuzden kotu olsun istemem. Dusman olma luksumuz yok

Evet arkadaşım da aynısını söyledi.
İşte beni hayrete düşüren kısım da o.
Neden umrumda olsun benden sonrası?
Afedersin adam beni mutlu etmeyi başaramamış ki bitmişiz dimi..
 
Ben de bilmiyorum ki..

Aslında çok kararlı olduğumu sanıyordum 2 aydır görmüyorken.
Arada bir kaç yaş süzüldü gözlerimden o süreçte ama senelerin yorgunluğu.
Çektim yani dolu doluyum.

Yani hayır cidden kafamda ondan sonraki yaşamım şöyle şöyle olur diye planlamışım.
Hayal etmişim.
Mahkemeden çıkar ağlarım iki saat.
Sonra en fazla 6 ay güzel günleri anar ağlarım.
Sonra azar azar alışırım diye de düşündüm hepsini.
Bana ne sigara içmiş, kötü olmuş, acı çekmiş.
Normali bu evet. Niye ben bunlara ağlıyorum?



Artık ondan çok kendime üzülüyorum.
Kendimi daha çok düşünmem gerek diye hareket ettim.
Bu yüzden hastalığında onu böylece bırakabildim.
Ama bir yandan da yakıştıramıyorum kendime bunu.

Bencil olabilmek isterdim, sonradan olunuyorsa olurum inşallah bir gün..

Sonradan olunuyor ama biraz dozajı yüksek oluyor galiba. Ama en azından ben mutluyum diyebiliyorum.
 
Alışkanlık vardır illa ki de bu kadar ağlatır mı o?
Öyle pek sulugöz bir tip değilimdir..



Evet arkadaşım da aynısını söyledi.
İşte beni hayrete düşüren kısım da o.
Neden umrumda olsun benden sonrası?
Afedersin adam beni mutlu etmeyi başaramamış ki bitmişiz dimi..
Sevmiyorsan saygin yoksa cinsel cekiminde yoksa.. aliskanlik.. baska bi aciklama bulamiyorum
 
Sevgili nooption sen bana hep bunu diyorsun da..
Seve seve ayrılmam gerektiğini biliyorum dedim zaten.
Sevmiyorum demiyorum ki.
Elbette geçinebildiğim, didişmediğim bir evliliğim olsaydı.
Sonumuz mutlu olsaydı diye üzülüyorum.
İyileşmesini bekleyeceğimi söyledim dava için de..
Önce sağlığının derdinde olsun sadece.
O kadar kötü kalpli olabilsem bunca yıl kendimi süründürmezdim.

evet ama ben niye böyleyim diyorsun ya işte sevdiğin için demek istedim.
yoksa iyileşsin sigara içmesin ne umurun olacak arkadaşının dediği gibi.
kötü kalplilik değil umursamamak olurdu.
sevdiğin sürece de onun da gönlü olsun diye bekleyeceksin. kıyamıyorsun çünkü adama.
 
İki ay boyunca birbirinizi hiç arayıp sormadınız mı?
Cevap evetse gerçekten bitmiştir

Zaten o süreçte kavgalar etmiştik.

Beni bu halde nasıl bıraktın tatil derdine düştün diyerek 15 gün hiç aramadı beni.
Ablalarıma yazdı ki ben bir şekilde susamayıp ne varr beee diye iletişim kurayım.
Normalde tutamam kendimi çok güzel tuttum.

Yani en fazla 15 gün tamamen sessiz kaldık.
Ara ara sataştık birbirimize mesajla, hiç görmedik ama..
 
Üzücü . Kararsızlık arada kalmışlık daha zor. Varsa gücünüz kendine güveniniz inancınız kesiverin gitsin. Ben de severek evlendim dibe vurdugumz anlar cook cok fazlaydı ben hırçın asi herşeyi bitirmeye hazır ama o aksine durgun deniz ki o rahatsiz psikolojik olarak . Cok sonradan ogrendim . Evlendikten sonra . Vicdan getirisi oluyor pat diye birakamiyon ya bisi olursa ona vs vs e arada cocuk da var Ben cok hirpalandim ruhsal fiziksel sosyal ger şekilde. . Derken biz 10 yılı devirdik . 7. Yılın sonunda tamamen karakterlerimizi tanıdık tamamladık. Herkesin sınırını kapısını gördük. Mümkin olmadıkça aşammaaya çalıştık simdi herkes kendi havasında. Karışık oldu evet . Ne anlattim bilmiyorum. Olmuyorsa vicdan yapma birak gitsin.
 
Zaten o süreçte kavgalar etmiştik.

Beni bu halde nasıl bıraktın tatil derdine düştün diyerek 15 gün hiç aramadı beni.
Ablalarıma yazdı ki ben bir şekilde susamayıp ne varr beee diye iletişim kurayım.
Normalde tutamam kendimi çok güzel tuttum.

Yani en fazla 15 gün tamamen sessiz kaldık.
Ara ara sataştık birbirimize mesajla, hiç görmedik ama..
Dediğim gibi sizinki cok karmaşık kördüğüm gibi cevabını ancak siz verebilirsiniz.
 
Sevmiyorsan saygin yoksa cinsel cekiminde yoksa.. aliskanlik.. baska bi aciklama bulamiyorum

Çok tuhaf bir şey diyeyim mi?
Saygımı kaybettim ama ona karşı cinsel isteğim hiç bir zaman bitmedi.
Hep arzulayabildim.
Kavgalı da olsak, boğasım bile gelse..
Bana çok haksızlık ettiğini de düşünsem..
Enteresan..


Hastalık ciddi bir şey mi?
Yani yüzüstü bırakmışsın gayet.
İçten içe düzelsin istiyorsun ama neredeyse geri dönülmeyecek hale getirmişsin.

Heyet raporlu nerdeyse 6 belki 7 ay sürecek.
Alçı, fizik tedavi gibi süreçlerden geçecek..
Çok ciddi değil sanmıştım başta sanırım ciddi..
 
Zaten o süreçte kavgalar etmiştik.

Beni bu halde nasıl bıraktın tatil derdine düştün diyerek 15 gün hiç aramadı beni.
Ablalarıma yazdı ki ben bir şekilde susamayıp ne varr beee diye iletişim kurayım.
Normalde tutamam kendimi çok güzel tuttum.

Yani en fazla 15 gün tamamen sessiz kaldık.
Ara ara sataştık birbirimize mesajla, hiç görmedik ama..
Yani sende durdun durdun adam hastayken mi bıraktın
Az daha dayansaydın ya :)

Şimdiye kadar onun için yaptığın hiçbirşeyi hatırlamaz kimse ama bunu da unutmazlar
O da Kendini doldurup duruyordur şimdi
 
Çok tuhaf bir şey diyeyim mi?
Saygımı kaybettim ama ona karşı cinsel isteğim hiç bir zaman bitmedi.
Hep arzulayabildim.
Kavgalı da olsak, boğasım bile gelse..
Bana çok haksızlık ettiğini de düşünsem..
Enteresan..




Heyet raporlu nerdeyse 6 belki 7 ay sürecek.
Alçı, fizik tedavi gibi süreçlerden geçecek..
Çok ciddi değil sanmıştım başta sanırım ciddi..
Saygin niye bitti ya.. ben bu kadar duyguya ragmen hala bu kadar sehvet duysaydim o adami birakmazdim . Niye biliyo musun? Omrun boyunca tek mi kalacaksin? Ya da karsina cikan cok cok daha mi iyi olacakki? Ayni duygulari verebilecek mi sana?
 
Back