Benim problemim ne?

arkadaşlar lütfen bana yardım edin kendimi küçük çocuk gibi hissediyorum. çok iradesizim.
2 sene sonra büyük bir sınavım var bütün arkadaşlarım nefes almadan çalışıyor ama ben kitabımın kapağını bile açamıyorum. aslında çok hırslı bir kızdım, abuk subuk sınavlarda bile en yüksek notu ben alayım hocaların sorduğu herşeyi bileyim diye şevkle çalışırdım. ancak başka bir topicte yazmıştım o zamanlar sağlık problemim nedeniyle yazın ameliyat oldum ve iyileşmem uzun sürdü okulun ilk günü gidemedim daha sonra sürüne sürüne gittim yine de o 1 gün yüzünden (devamsızlık yapma hakkım olduğu halde) hocamın kaprisine geldim ve beni stajdan bıraktı böylece bütün dönem arkadaşlarımla girecekken o sınav hakkımı 3 haftalık staj yüzünden kaçırıyorum, hocayla çok konuştum başarılı olduğumu söyledim ekstradan gelirim istediğinizi yaparım dedim yine de kar etmedi hakkımı helal etmiyorum ona bana yaptığı bu haksızlığı umarım bir gün döner dolaşır onu bulur beddua etmeyi hiç sevmem ama bu kadar haksızlığı kaldıramıyorum. o zamandan beri arkadaşlarımın benden daha erken işe başlayacak olması ve tek başımalık hissimden kurtulamıyorum. ben mükemmelliyetçi biriydim, herşeyim derslerim, aile ilişkilerim, sevgilimle ilişkim herşey sorunsuz olsun isterdim. gözönünde olan dikkat çeken biriyim benim başıma bu kötülük gelince herkes heryerde bana detayları sorup anlattırıyordu, kötüyüm anlatmak istemiyorum dedikçe üstüme gelip zorladılar zevk aldılar benim kırılgan kötü halimden. bu da beni çok yaraladı, kafamdaki güçlü hiç bişeyle yıkılmaz dediğim kız, herkesin stajdan kaldı diye acıdığı kız oldu. insanların gözlerindeki benden nefret ettim. sevgilim de o sıralar zorunlu hizmet için hakkari deydi. zaten dostum diyebildiğim insanlar yok etrafımda hep kıskanç bencil insanlarla dolu bir ortamdayım ne yazık ki. kendimi çok yalnız hissettim ve toparlanamadım. çok şükür şimdi sevgilim burada çalışıyor, ancak gelin görün ki benim o motivasyonsuzluğum geçmiyor. depresif değilim, hayattan zevk alıyorum, mutluyum ama gelin görün ki ders denince sanki ters mıknatıs gibi masamdan uzaklaşıyorum imkanı yok oturamıyorum. herşeye bahane buluyorum çalışmamak için bulamazsam da internete sarıyorum yok şuna bakıyım buna bakıyım derken bakıyorum saatler geçmiş. lütfen bana yardım edin. istediğiniz herşeyi sorabilirsiniz. uzun oldu farkındayım ama dediğim gibi bunları paylaşabileceğim bir arkadaşım yok anlatsam içlerinden "ohh lullaby ın bu hallerini de gördük" diye sevinirler biliyorum. tek sırdaşım sizlersiniz, ne yapsam da şu yokolan çalışma isteğimi geri getirsem? her dediğinizi denemeye hazırım valla. okuyan ve cevap veren herkes çok sağolsun çok uzun oldu farkındayım

şevkin kırılmış olabilir, dönem dönem herkese olur ama, bence sürekli insanlar şöyle diyor böyle diyor onların gözünde çok düştüm diye düşünmen çok vahim bi durumda olduğunu gösteriyor. başkaları için mi yaşıyorsun, başarılarını sadece başkaları seni takdir etsin diye mi istiyorsun?
diyorsun ya çok göz önünde biriydim, bence bu seni bu hale getirmiş, ne yapsan gözler senin üstünde olacak sandığından zamanla resmen bunu el alem ne der baskısına dönüştürmüşsün. ama asıl sorun şu ki, ben kimsenin işini gücünü bırakıp seni konuştuğunu veya konuşacağını yani acıyıp küçük göreceğini sanmıyorum, insanlar yorum yapar, ama bu illaki sana acımaları demek değildir. sen olayı da kendini de abartıyorsun bence.

Canim biz insanlar baskalarinin düsüncesine cok bakiyoruz bazen,simdi sen kendin icin ders calismayi iste ve etrafindakilerin ne diyeceklerini bosvermeye calis,biliyorum cok zor ama kendin icin basarmaya calis.
Mesela kücük ödüllerde koy her ders calismandan sonra...ve sIK sIk aralar vermeye özen göster mesela 1 saat calis 20 dakkika ara ver.

Olumsuz bir döneme girmişsin.Bunu aşmak biraz senin elinde.
Pozitif çekim,çekim yasası,olumlama gibi konuları okumanı öneririm.İstediğin motivasyonu kendi kendine bu şekilde yapabilirsin.
Bak mesela hep internetteyim diyorsun.Bu konularla ilgili arama yap,çok güzel açıklamalı yazılar bulursun.

cemreeylul .!.:

şevkin kırılmış olabilir, dönem dönem herkese olur ama, bence sürekli insanlar şöyle diyor böyle diyor onların gözünde çok düştüm diye düşünmen çok vahim bi durumda olduğunu gösteriyor. başkaları için mi yaşıyorsun, başarılarını sadece başkaları seni takdir etsin diye mi istiyorsun?
diyorsun ya çok göz önünde biriydim, bence bu seni bu hale getirmiş, ne yapsan gözler senin üstünde olacak sandığından zamanla resmen bunu el alem ne der baskısına dönüştürmüşsün. ama asıl sorun şu ki, ben kimsenin işini gücünü bırakıp seni konuştuğunu veya konuşacağını yani acıyıp küçük göreceğini sanmıyorum, insanlar yorum yapar, ama bu illaki sana acımaları demek değildir. sen olayı da kendini de abartıyorsun bence.

Genişletmek için tıkla...

evet doğru diyorsun sanırım bu olay biraz tersine döndü bende açık göstermemeliyime döndü. doğru diyorsun insanları fazla umursuyorum artık halbuki gittikçe insanlar kendi dünyalarına döndüler eskiden bütün sınıfça daha çok görüşürdük, şimdi herkes kendi işine bakıyor. çok özeniyorum onlara. halbuki ben insanlara özenmeyi seven biri değilimdir bu biraz gururumu kırıyor işte. kafamda büyüttüğümün farkındayım çünkü aslında hiç bir engel yok önümde tek engel benim ama kendimi eğitemiyorum. düşünceye gelince iş var ama icraatta yok. çok değil geçen seneki halimi görseniz küçük dilinizi yutardınız yemek yerken bile çalışan, günde 3 saat uyuyan ama ne sevgilisini görmekten geri kalan ne dersinden geri kalan bi lullaby vardı. şimdiyse ders çalışıcam bugün diyip sevgilimle buluşmuyorum ama hiç bişey de yapmıyorum evde kös kös oturup tv izliyorum kk ya giriyorum youtube a dalıyorum. çocuk gibiyim ya sinir oluyorum kendime.

altinerpinar .!.:

Canım herkesin hayatında dönem dönem olur böyle şeyler sıkma güzel canını.
Hele bi bitsin sınav streslerin geçer merak etme.
O sınavı da sakın ihmal etme! İşte o zaman çok yorulursun, kırılırsın.
Azmet! Çalış! İnan!

Genişletmek için tıkla...

zaten biliyorum şu sınavı atlatsam öncesi umrumda bile olmaz ama olay zaten o sınava çalışamamam. kendi kendimin canını sıkıyorum ya inanılmaz bi durum ( inancım gitti toplayamıyorum off şaka gibi!

kadincaaa .!.:

Canim biz insanlar baskalarinin düsüncesine cok bakiyoruz bazen,simdi sen kendin icin ders calismayi iste ve etrafindakilerin ne diyeceklerini bosvermeye calis,biliyorum cok zor ama kendin icin basarmaya calis.
Mesela kücük ödüllerde koy her ders calismandan sonra...ve sIK sIk aralar vermeye özen göster mesela 1 saat calis 20 dakkika ara ver.

Genişletmek için tıkla...

evet ama dediğim gibi küçük bir ilçeden geldim ben o ilçenin birincisiydim sonra lisede hep arkadaşlarımla yarışma hırsıyla çalışırdım daha fazla net yapmalıyım sınavlarda diyerek şimdi arkadaşlarımdan kopmuş hissediyorum tabi bi 6-7 aylık fark oldu aramızda onlar başlayalı beri. kapanmayacak bir fark değil ben hep arap atı gibi geç hızlanır daha öne geçerdim zaten o konuda kendime güveniyorum. gözümde bir şeyi kestirdim ki piskopat gibi ona ulaşana kadar bırakmaz canımı dişime takardım tabiri caizse. ama şimdi o piskopat moda geçemiyorum bi türlü. öyle gevşek gevşek çalışmak da hiç bana yaramıyor yanlış anlama senin dediğin değil gevşek çalışma. mesela ben günde 10-12 saat çalışmalıyım yoksa öyle 2 saat çalışayım dedim mi hiç çalışmam bi garibim galiba ya. ama o piskopat moda geçemiyorum, kimseyle yarış halinde olmayınca sanki hiç sınav fln yokmuş yaşayıp gidiyormuşum gibi geliyor.

hayal43 .!.:

Olumsuz bir döneme girmişsin.Bunu aşmak biraz senin elinde.
Pozitif çekim,çekim yasası,olumlama gibi konuları okumanı öneririm.İstediğin motivasyonu kendi kendine bu şekilde yapabilirsin.
Bak mesela hep internetteyim diyorsun.Bu konularla ilgili arama yap,çok güzel açıklamalı yazılar bulursun.

Genişletmek için tıkla...

tamam canım dediklerine bakayım evet severim bu tip konuları okumayı. sınavlara hazırlanırken hep böyle kitaplar alır okurdum bu konulara da bakayım çok sağol

Lullaby .!.:

evet ama dediğim gibi küçük bir ilçeden geldim ben o ilçenin birincisiydim sonra lisede hep arkadaşlarımla yarışma hırsıyla çalışırdım daha fazla net yapmalıyım sınavlarda diyerek şimdi arkadaşlarımdan kopmuş hissediyorum tabi bi 6-7 aylık fark oldu aramızda onlar başlayalı beri. kapanmayacak bir fark değil ben hep arap atı gibi geç hızlanır daha öne geçerdim zaten o konuda kendime güveniyorum. gözümde bir şeyi kestirdim ki piskopat gibi ona ulaşana kadar bırakmaz canımı dişime takardım tabiri caizse. ama şimdi o piskopat moda geçemiyorum bi türlü. öyle gevşek gevşek çalışmak da hiç bana yaramıyor yanlış anlama senin dediğin değil gevşek çalışma. mesela ben günde 10-12 saat çalışmalıyım yoksa öyle 2 saat çalışayım dedim mi hiç çalışmam bi garibim galiba ya. ama o piskopat moda geçemiyorum, kimseyle yarış halinde olmayınca sanki hiç sınav fln yokmuş yaşayıp gidiyormuşum gibi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Yok yanlis anlamiyorum,demek istedigini anliyorum,tabi herkes farkli calisabiliyor
Haa birde 10-12 saatte ne kadar ara vermelerin oluyor?

kadincaaa .!.:

Yok yanlis anlamiyorum,demek istedigini anliyorum,tabi herkes farkli calisabiliyor
Haa birde 10-12 saatte ne kadar ara vermelerin oluyor?

Genişletmek için tıkla...

ya mesela ben bi başladım mı 2-3 saat çalışıp bi ara vermem lazım ya yemek yicem ya bi çay içicem ya 1 saati bi dışarı çıkıcam yoksa ara verdim mi uzuyor planım yok oluyor. gerçi bu 10-12 saat çalışmayı yapamıyorum bu ara ki 1 saat değil 10 dakka bile oturmuyorum masaya. böyle hırslı bi insan nası bu hale gelebilir aklım almıyor.

lullaby ben de çok iyi anlıyorum seni. benim de bu aralar işimin başına oturmam lazım çok az zamanım kaldı ve bitirmem gereken 300 sayfalık bir rapor var. ben de tıpkı senin gibi başlayamıyordum bir türlü motivasyonu tutturup. ben senin yerinde olsam kendime bomboş bir gün veririm önce. daha sonraki gün sabah erkenden kalkar, her şeyi kapatıp sadece çalışmaya başlardım. daha sonra da boş bir gün ver kendine ödül gibi :) biliyorum kendimi köpek eğitir gibi eğitiyorum ödülle filan; ama başka türlü anlamıyor beynim :) sen de deneyebilirsin canım, umarım düzene girer her şey ve plan yapmak da çok işe yarar :)

shapysy .!.:

lullaby ben de çok iyi anlıyorum seni. benim de bu aralar işimin başına oturmam lazım çok az zamanım kaldı ve bitirmem gereken 300 sayfalık bir rapor var. ben de tıpkı senin gibi başlayamıyordum bir türlü motivasyonu tutturup. ben senin yerinde olsam kendime bomboş bir gün veririm önce. daha sonraki gün sabah erkenden kalkar, her şeyi kapatıp sadece çalışmaya başlardım. daha sonra da boş bir gün ver kendine ödül gibi :) biliyorum kendimi köpek eğitir gibi eğitiyorum ödülle filan; ama başka türlü anlamıyor beynim :) sen de deneyebilirsin canım, umarım düzene girer her şey ve plan yapmak da çok işe yarar :)

Genişletmek için tıkla...

haha çok şekersin canım :)
evet biraz ödül olayına döndürmek lazım ama ben kendime ceza veremiyorum
bugün boş günüm aslında yarın sınavım var artık istemesem de çalışmam lazım.
normalde 2 gibi fln uyanıyorum evde olduğum günler bugün tam kalkmaya zorluyordum zaten kendimi kargocu geldi allahtan uyandım artık aksi gibi babam geldi eve (normalde annemler başka bir ilçedeler ben ablamla kalıyorum okuluma yakın diye burda) bomboş bir evde kafam çok rahat oluyor çalışabiliyorum öyle ama aksi gibi babam geldi şimdi de gördüğünüz gibi bahanem hiç bitmiyor. off adama da git denmez ki şimdi neyse artık oturup çalışcam başka çarem yok.

Hayatta karşılaştığımız olumsuzluklara karşı
güçsüz olursak,yenilgiyi hemen kabullenirsek zaten
hayatın hiçbir alanında başarılı veya mutlu olamayız .
Çevrenizdeki olumsuz kişilerin hareketleri sizi kamçılamalıydı,dahada hırslanmalıydınız ki,
bütün bu zorluklara karşı nasılda hırsla çalışıp başarılı olunabileceğini onlara gösterseydiniz..
Ama hiçbirşey için geç değil canım,
insanın istemesi yeterli,birşeyleri başarabilmesi için.
Sizinde başaracağınıza ben inanıyorum...

Yaşadığına benzer bir şey yaşadım, hem de benim ki yıllar sürdü. Aslında senden beter durumdaydım; etrafımda arkamdan kuyumu kazmaya çalışan bir sürü insan vardı, çoğu akrabamdı. Henüz 16 yaşında hayattan bihaberdim ve ailem de yanımda değildi. Oysa ben de elimi attığım hiç bir işte başarısız olmamıştım o güne kadar ama büyük kayıplar yaşadım ve bir daha elimi kaldıracak gücü bile kendimde bulamadım. Hayatta hiç bir şey için uğraşmaya değmez gibiydi, her şeye karşı feci bir isteksizlik başlamıştı. Kırk yılın başında bir gaza gelir, bir yerden başlardım ama o da çok uzun sürmezdi, çünkü feci bir konsantrasyon eksikliği ve karamsarlık tepeme çökmüştü. O zamanlar çevremde, ne bana yardım edebilecek, ne yol gösterebilecek biri, ne de güç alabileceğim bir şey vardı. Aksine her pes edişimde, biz de senden daha iyisini beklemiyorduk tarzı yaklaşımlarla karşılaştım. Onlara bir zararım yoktu, onların da bana bir faydası... Ama her nedense yorum yapma hakkını kendilerinde bulurlardı. Aklı başında biri yoktu yani içlerinde. Böyle bir durumda bir başına ne yapacağını bilmeden, hayatın içinde amaçsız, limansız hissetmek çok çok kötü bir durum.

Her neyse, zamanla kendi kendimin ilacını buldum. Bitmemiş ve yapılmamış şeylerin, sonradan, iş işten geçtikten sonra bana verdiği huzursuzluğun, o işi yapmaya çalışırken çektiğin sıkıntılardan daha beter olduğunu gördüm. Oysa insan bir şeyler başardığında, bunu isteksiz olarak yapmışsa bile sonunda öyle bir hafiflik hissediyor ki, iyi ki yapmışım diyorsunuz. Çektiğim sıkıntıya değdi... Bunu düşündükçe, biraz sıkılayım ne var ki, sonsuza kadar sürmeyecek bu durum ve sonunda çok iyi hissedeceğim diyorsunuz, kafanızda büyüttüğünüz bütün olumsuzluklar, küçülmeye başlıyor. Etraftaki kötü insanlar bile daha bir küçülüyor gözünüzde. Onların ne dediğinin ne düşündüğünün ne önemi var. Dedikodu yapan, sizin kötü durumunuzdan zevk alan bir insanın düşüncesinin ne değeri olabilir ki. Kötü insanların en büyük cezası kendileridir zaten, ölene kadar çürük bir maneviyatla yaşamaya mecburlar.

Oturunca 10-12 saat çalışmalıyım diyorsun ya bence bu en baştan kendini zorlamak, biraz da sabit fikirlilik. Bu şekilde düşünüp çalışmaya hiç başlayamıyorsan, taktik değiştirmelisin. Çalışma saatlerini bir kaç parçaya böl. Mola verdiğinde çok hoşuna giden, seni mutlu eden, ferahlatan şeylerle ilgilen. Bir dışarı çık, hava al. Açık havanın insanı motive eden bir gücü olduğuna inanırım. Bir film izle. Verimli ders çalışmak, diğer her şeyden kendini soyutlayıp, dersle yatıp, dersle kalkmak değil ki. Bir yandan hayatın tadını çıkarırken, diğer yandan hedeflerin için de çabalayabilirsin.

Ama ne olursa olsun hayatına senin iyiliğini düşünen insanlar dışındakilerin etki etmesine izin verme. Bu sadece senin elinde. (amma uzun yazmışım ya hu)

Songul .!.:

Hayatta karşılaştığımız olumsuzluklara karşı
güçsüz olursak,yenilgiyi hemen kabullenirsek zaten
hayatın hiçbir alanında başarılı veya mutlu olamayız .
Çevrenizdeki olumsuz kişilerin hareketleri sizi kamçılamalıydı,dahada hırslanmalıydınız ki,
bütün bu zorluklara karşı nasılda hırsla çalışıp başarılı olunabileceğini onlara gösterseydiniz..
Ama hiçbirşey için geç değil canım,
insanın istemesi yeterli,birşeyleri başarabilmesi için.
Sizinde başaracağınıza ben inanıyorum...

Genişletmek için tıkla...

evet normalde ben de daha çok hırs yaparım, ancak o dönem hani herşey üst üste denk gelir ya öyle oldu. bir de sağlık problemi çok etkiledi beni direncimi çok kırdı, yoksa eminim bu kadar etkilenmezdim. acıtasyon yapmayacağım ama gerçekten çok büyük zorluklar çektim. belki de sınandım bilmiyorum. ama dediğiniz gibi hiç bir zaman geç değil üstelik daha çok gencim. teşekkür ederim bana inandığınız için kendime olan inancımı hatırlatıyor bu :93:

Tatsi .!.:

Yaşadığına benzer bir şey yaşadım, hem de benim ki yıllar sürdü. Aslında senden beter durumdaydım; etrafımda arkamdan kuyumu kazmaya çalışan bir sürü insan vardı, çoğu akrabamdı. Henüz 16 yaşında hayattan bihaberdim ve ailem de yanımda değildi. Oysa ben de elimi attığım hiç bir işte başarısız olmamıştım o güne kadar ama büyük kayıplar yaşadım ve bir daha elimi kaldıracak gücü bile kendimde bulamadım. Hayatta hiç bir şey için uğraşmaya değmez gibiydi, her şeye karşı feci bir isteksizlik başlamıştı. Kırk yılın başında bir gaza gelir, bir yerden başlardım ama o da çok uzun sürmezdi, çünkü feci bir konsantrasyon eksikliği ve karamsarlık tepeme çökmüştü. O zamanlar çevremde, ne bana yardım edebilecek, ne yol gösterebilecek biri, ne de güç alabileceğim bir şey vardı. Aksine her pes edişimde, biz de senden daha iyisini beklemiyorduk tarzı yaklaşımlarla karşılaştım. Onlara bir zararım yoktu, onların da bana bir faydası... Ama her nedense yorum yapma hakkını kendilerinde bulurlardı. Aklı başında biri yoktu yani içlerinde. Böyle bir durumda bir başına ne yapacağını bilmeden, hayatın içinde amaçsız, limansız hissetmek çok çok kötü bir durum.

Her neyse, zamanla kendi kendimin ilacını buldum. Bitmemiş ve yapılmamış şeylerin, sonradan, iş işten geçtikten sonra bana verdiği huzursuzluğun, o işi yapmaya çalışırken çektiğin sıkıntılardan daha beter olduğunu gördüm. Oysa insan bir şeyler başardığında, bunu isteksiz olarak yapmışsa bile sonunda öyle bir hafiflik hissediyor ki, iyi ki yapmışım diyorsunuz. Çektiğim sıkıntıya değdi... Bunu düşündükçe, biraz sıkılayım ne var ki, sonsuza kadar sürmeyecek bu durum ve sonunda çok iyi hissedeceğim diyorsunuz, kafanızda büyüttüğünüz bütün olumsuzluklar, küçülmeye başlıyor. Etraftaki kötü insanlar bile daha bir küçülüyor gözünüzde. Onların ne dediğinin ne düşündüğünün ne önemi var. Dedikodu yapan, sizin kötü durumunuzdan zevk alan bir insanın düşüncesinin ne değeri olabilir ki. Kötü insanların en büyük cezası kendileridir zaten, ölene kadar çürük bir maneviyatla yaşamaya mecburlar.

Oturunca 10-12 saat çalışmalıyım diyorsun ya bence bu en baştan kendini zorlamak, biraz da sabit fikirlilik. Bu şekilde düşünüp çalışmaya hiç başlayamıyorsan, taktik değiştirmelisin. Çalışma saatlerini bir kaç parçaya böl. Mola verdiğinde çok hoşuna giden, seni mutlu eden, ferahlatan şeylerle ilgilen. Bir dışarı çık, hava al. Açık havanın insanı motive eden bir gücü olduğuna inanırım. Bir film izle. Verimli ders çalışmak, diğer her şeyden kendini soyutlayıp, dersle yatıp, dersle kalkmak değil ki. Bir yandan hayatın tadını çıkarırken, diğer yandan hedeflerin için de çabalayabilirsin.

Ama ne olursa olsun hayatına senin iyiliğini düşünen insanlar dışındakilerin etki etmesine izin verme. Bu sadece senin elinde. (amma uzun yazmışım ya hu)

Genişletmek için tıkla...

her kelimesini sindire sindire okudum emin olabilirsin dediğin gibi bakmak hiç aklıma gelmemişti benim kafamda biraz çalışma=zorunluluk olarak duruyordu ama dediğin gibi sonrasındaki rahatlama ve çalıştım yaptım hissi çok güzel gerçekten de bu açıdan hiç düşünmemiştim. dediğin çok doğru "bugün de çalışmadım" hissi ve o yetersizlik hissinin bünyemde yarattığı sıkıntı eminim ki oturup çalışsam onun vereceği sıkıntıdan daha fazladır. şu kırmızıyla işaretlediğim cümlelerini küçük bir defterim var hep yanımda taşıdığım ona yazdım gerçekten yaşayan bilir hesabı benim de sıkıntım seninkiyle aynı ve çözümü bulmuş biri olarak bu yazdıkların benim bakış açımda da olumlu anlamda bi farklılık yarattı. başta kafama takmamaya çalıştım, böyle sonsuza kadar gidemezdim nası olsa, elbet bir gün "yeter" deyip değişeceğim dedim, ancak sonra çok geç olmasından korktum çünkü zaten 7 ayımı kaybettim, yıllarımı kaybettikten sonra pişmanlık yaşamak istemedim.
gerçekten de her sorunumu paylaştığım, her sorunun da çaresine ortak olmaya çalıştığım bu forumdaki güzel insanlar kadar derdime çözüm arayan olmadı hayatımda. nası oldu da denk geldim bu foruma bilmiyorum ama her birinize ne kadar teşekkür etsem azdır. tek diyeceğim o ki iyi ki varsınız.:93:

sen de iyi ki varsın canımm :))
hadi şimdi ders başınaaa :)

Yazdıkların beni çok çok çoook mutlu etti Lullaby. Senin bir şeyleri isteyip de başaramayacağına asla inanmıyorum. Güzel gelişmelerden haberdar et bizi.

üff güzel güzel ders çalışıyordum ki beni bırakan hocanın o musibet yüzü aklıma geldi nerden geldiyse peşimi bırakmıyor. oturdum ağladım bir de sinirim bozuldu. off..
allah bana yaptığı haksızlığı çocuklarına da yaşatsın inşallah gerçi onların bir suçu yok onun başına gelsin bin kötüsüü aynı ben gibi sağlık problemleriyle uğraşırken insanlar haksızlıklar yapsınlar ona geceleri uykusundan uyanıp uyanıp ağlasın, kahrolsun o pis yüzü gülmesin. benim gibi insana bile bunları söyletti ya, allaha havale ediyorum onu off. neyse içim çok sıkılmıştı size yazıp rahatlamak için girdim, şimdi dersime devam etmeye çalışıcam.