Ben kadersiz mıyım neyim artık gerçekten çok yoruldum. Kime gönlümü kaptırsam hep hayallerde kalıyor. Ben 29 yaşındayım ve şimdiye kadar hiç sevgilim olmadı. Tuhaf biliyorum ama ben çok zor şartlarda büyüdüm, annem bizi ben 14 yaşındayken terk etti. Butun ev sorumluluğumuzu ben üslendim, 4 kardeşime baktım ve okudum. Kafamı kaşıyacak zamanım olmadı ve annem yüzünden kimseye kolay kolay güvenemedim. Tabi karşıma çıkanlar oldu ama hazır olmadığım icin olmadı. 20 yaşında birine çok fena aşık oldum ama ne yaptıysam olmadı. Ben ne vazgeçtim nede bir daha adım attım oluruma bıraktım. 5 yıl sonra olacakmış gibi oldu ama o başkasıyla çıkmaya başladı. Neyse ben çok üzüldüm hatta kahır oldum ama kabullendim. Kendime söz verdim başka teklifleri değerlendireceğime ama kimse çıkmadı. Neyse bir ay önce arkadaşlarımla dışardayken abımın arkadaşlarında biriyle karşılaştım, ben onu yıllardır görmemiştim hayat ve iş yoğunluğundan. Neyse biz konuşmaya başladık. Yıllardır olmayan şey oldu kalbîm kelebeklendi. Numaramı istedi ve ben ona numaramı verdim. Ve kesinlikle yazacağını düşünmüştüm çünkü gerçekten benden hoşlandığını zannettim. 3 hafta geçti tık yok. Beni social medyadan da ekledi ama mesaj yok. Bir pişmanlık sardı içimi dedim keşke ben ilk adimi yapsaydım ama geçen sefer çok utanmıştım olmayınca, bu sefer istedim ki biri benim peşimden koşsun. Niye hep olacak gibi oluyor ama sonra olmuyor? Neden ben bu kadar istememe rağmen karşıma biri çıkmıyor? Acaba benim kaderimde aşk evlilik yok mu? Ben acaba bir guna mı işledim kötü birimiyim? Ben belki evlenip, yuva kurup anne olmayı hak etmiyorum? Icım çok sıkıntılı, durmadan namaz ve dua ediyorum ama yine içimdeki hüzün gitmiyor. Çok yorgunum gerçekten anlatamayacağım kadar. Hayat 14 yaşından beri bana vuruyor ve ben hep mücadele içindeyim, ne zaman benim hayallerime kavuşma zamanım. Diyeceksiniz sabır et, artık sabır edecek gücüm kalmadı keske olsa.