Teşekkür ederim canım hiçbirimizin bu yolda umudu solmasın umarım hepimiz bu günleri geride bırakır ve evlatlarımızla birlikte bir ömür geçirmek nasip olur canım. tedavin nasıl gidiyor hangi aşaamadasın canım Allah kolaylık versin
canim benim yazdiklarini aglayarak okudum.sen ne kadar guclu bir kadinsin.yasadiklarinin cok zor olmasina ragmen umudun cok guclu ne guzel.benim daha ilk tedavim olmasina ragmen yikildim resmen...Guzel Allahim yasadiklarimizin sabrini veriyor demekki..Allahimmmmm insallahh en kisa zamanda sanada verir mucizeni.Hepimizin birbirimize hamile oldugumuz haberlerini verelim,bu sinavi gecelimm artik.
Aynen dediğin gibi her dert kendi içinde büyük veya küçüktür. Benim anlatmak istediğim 3.kişilerden gelen veya gelecek üzüntülere karşı dirayetli olun. Kaçmayın kaçtıkça aklınızda kalır. insanın en güzel ilacı umuttur. Ben hayatımda her sürecte bunu hayal ettim. dün birine anlattım yaşadığım sürecleri, inanamadı "taş olsa çatlar" dedi. Ama rabbim gücünü veriyor.. Sizde yaşadığınız yerden kaçmayın aksine üzerine gidin.. Utanmayın insanların çocugunun olmaması utanılacak bir şey değil. Bu herkesin başına geliyor. Rabbim bana sabrımın sonunda kızımı gönderdi. Babasına umut oldu. Şu an 21 aylık...
Sizinkide gelir. Ama sabırlı , umutlu olun. Olan her şey içinde " bir hayır vardır" diye düşünün. O kişi ile aranızın bozulmasında bile bir hayır vardır.
Umutlu ve sabırlı olun. Çünkü tedaviniz kısada uzunda olabilir. Ama küsmeyin. O geleceği zamanı bilir.
Teşekkür ederim canım hiçbirimizin bu yolda umudu solmasın umarım hepimiz bu günleri geride bırakır ve evlatlarımızla birlikte bir ömür geçirmek nasip olur canım. tedavin nasıl gidiyor hangi aşaamadasın canım Allah kolaylık versin
Merhabalar,
Pazartesi gunu Tup Bebek icin tedaviye basliyoruz.Oncelikle yasadiklarimi ve psikolojimden bahsetmek istedim size.Uzun uzun yazacagim.Icimde ne varsa dokecegim buraya...
2010 yilinda cok sevdigim esimle evlenip yasadigim sehir olan Istanbuldan baska bir sehre gittim.Geldigim yer ufak bir sahil kasabasiydi ve herkes birbirini taniyordu.Esimin ailesi dahil hic kimsemiz yoktu orda.Kisa sure de cevrem olusmaya basladi.Yapim geregi kisa surede cok samimi oldum insanlarla.Sonrasinda hayalkirikligi ve baska arkadasliklar.En son tanismamiz gecen yil mart ayinda olan oda istanbuldan gelin gelmis ayni sartlarda oldugumuz,hatta eslerimiz ayni yerde calisan biriyle arkadas oldum hatta benim tabirimle dosttuk.Sonra onun bir arkadasi benim bir arkadasim derken grup olduk.Iyi vakit gecirdigim ailece gorustugumuz insanlardi.Buraya kadar hersey guzel...
2011 yilinda bebek istemeye basladik esimle.1. deneme,2. deneme,3. deneme ... derken ben huzursuz olmaya basladim.3 doktora gittim bir sorun gozukmuyordu.Rahim temiz hersey yolunda diyorlardi.Hayatimin en cahilce isi esimin testlerini o zaman yaptirmamiz oldu.Inanin hic aklima gelmedi.2011 dolu dolu huzurla gecti yinede.
2012 yili hayatimin donum noktasi oldu resmen.Subat ayinda esim ilk spermiyogram testini yaptirdi,bende muayene oldum.Bende sorun gozukmuyordu ama esimin sonuclari hic iyi degildi.Sperm sayisi azdi,yavasdi ustelik morfoloji sorunuda vardi.O an icime bir ates dustu resmen.Ama iyiydim dostlarim vardi ya onlar destekti bana.Dualar okuyacaktik,icim rahat olacakti ve elbette bebegimiz de olacakti.
Subat ve Mart ayinda esim ilac kullandi,keciboynuzlari,cevizler,findiklar...Bu arada ben iyiyim hala..Hatta esimi ben telkin ediyorum.Asla isyan etmeyecegiz daha yasimiz kac bizim diyorum...
4 Nisanda arastirip iyi olduguna karar verdigimiz bir tup bebek merkezine gittik.Yine esime spermiyogram testi ve bana muayene.O koltuktan nefret eder oldum...artik gorunce titremeye basliyorum.Doktor ultrasyonda bakarken cikolata kistin var dedi.Beynim uguldamaya basladi.Arastirdigim kadariyla buda bir ınterfılıte nedeniydi.Birde bu eksikti! Neyse basladik esimin sonucunu beklemeye.Bu arada icim hala yaniyor.Bu sefer az olan sperm sayisi neredeyse yok denecek duruma gelmis,hareket sifira yakin ,morfoloji % 0. Iste o an basladi benim imtihanim.O an dustum aslinda ben o karanlik kuyuya.Cevremde hep bebek askiyla bilinen ben dunyaaa cocugu olmayacak!
Eve geldik..gozler sismis yanliziz.Ama aklim hep dostlarimda onlarla konusmaliyim icim rahatlamali...Onumuzdeki hafta rahim filmi cekilecek bana.Ailem uzakta ama olsun dostum olacak yanimda.Ertesi gun ariyorum dostumu.Sesi soguk,isteksiz konusuyor.Ne oldu diyorum bosver diyor.Coktan bosvermis yani beni.Bize gelsene diyorum isim var diyor.Kapattik telefonu facebooka girdim.Oradan adilik,yalanci arkadaslik,dedikodu falan filan onlarla ilgili bir suru sey paylasmis.Aradim tekrar...Disarda bulusalim evine gelmek istemiyorum dedi.Idrak edemiyordum olanlari peki dedim.Bir cafeye gittik...Benimle ilgili x `e YORUM yapmissin(diger dostum dedigim kisiye).ne yapmisim yorum dedim.O kadar basitce o kadar komik seylerki.Ama konusulan hersey sanki hep art niyetli oldugum ve onu kiskanmisim gibi aktarilmis.Aciklama yaptim ama anlamadi beni.Riyakarlikla sucladi.Birde ustune bende benimle ilgili ne sirrin varsa hepsini sinirlenip x kisiye anlattim dedi.Ben yorum yapmisim ama siz dedikodumu yapmissiniz dedim.Ne dediysem dedim ama bu olayda aklayamadim kendimi.Birden gunah kecisi oldum,hepsi cikti hayatimdan.Daha test sonuclarimi bile paylasamadan,bana yardim edin kotuyum diyemeden onlar yargilayip asmislar bile beni.1 hafta oyle tuhaf duygularla gecti.Isin kotusu bu insanlar ile ayni sitedeyim surekli goruyorum,gorusuyorlar,guluyorlar..sesleri hep evimde.
1 hafta sonrasinda rahim filmim cekildi.Narkozdan aglayarak uyandim.Esim elimi tutmustu yanimda oda agliyordu.Ertesi sabah kalktigimda ben degildim sanki.Sinir krizleri gecirdim ustuste 3 gece acillerde sabahladik.Eve giremiyordum.10 gunde 7 kilo verdim.Surekli kusuyordum.Intihar etme dusuncesi yerlesmistiki artik beynime ablam ve enistem cikip geldiler yanima.Delirmis gibiydim.Nefes alamiyorum diye bagiriyordum surekli.
Mayis ayinda tedavimin baslamasi gerekiyordu ama benim psikolojim berbatti.Beni alip Istanbula getirdi ablam.Burada yaptircaz tedaviyi dedik.Umut tup bebek merkezini arastirdik bulduk.Suleyman Bey ile tanistim.Esimden tekrar spermiyogram istedi.Bu sefer sonuclar daha iyi cikti.Ama benim Mayis ayim gitmisti...
Son olarak hala Istanbuldayim ailemin yaninda.Yasadigim yere donmek istemiyorum.O kadar kotu gunler gecirdimki son zamanlar o evde,sanki gidince tekrar yasayacakmisim gibi....Esimi ara ara gidip geliyor yanima.Cok ozluyorum onu.Psikolojik olarak hala iyi degilim.Kriz gecirmiyorum ama icim hala yaniyor.Sabahlari kalktigimda sikintidan patlayacakmis gibi oluyorum.Namaza basladim,tovbe ettim yaptigim tum gunahlara...surekli tesbih cekiyorum.Carsamba gecesi Hz Mevlanayi ziyaret icin istanbuldan yola ciktik sabah ziyaretimi yapip tekrar donduk.Suan yasadigim ruh durumu normalmi bilmiyorum.Gerci yasadiklarima verdigi tepki bu beynimin biliyorum.
Bu sabah adet oldum,pazartesi umudum icin basliyorum tedaviye.Bakarsiniz sinavim bebegimle biter.Bu bebek yuregime su serper.Suan bunun icin nefes aliyorum.
Biliyorum uzun oldu ama baktimda ben yazarken bile bir nebze olsun rahatlamisim.Okuyan,yorum yapan herkesden Allah razi olsun.Hakkinizi helal edin zamaninizi aldim.
tatlım öncelikle çooook geçmiş olsun Allah hayırlısı neyse hakkında onu versin bunuda atlatıcağına eminim sadece hepsi üstüste gelmiş ya kız arkadaşınla daha çok şey paylaşıp gerçek yüzünü görseydin birde öyle birşey var merak etme Allah sana yol gösterecektir.Hem bir sürü insan dolu annen baban eşin ablan ailen falan hepsi yanında merak etme sadece zamana bırak hiç stres yapmaman lazım havalarda ısındı al kocişini bir tatile çık eminim çok iyi gelicektir.
canim tedavim basladi bu ay tatil hayal..esim maalesef yanimda degil.isi geregi onun izmirde kalmasi gerekiyor.transferde gelecek insallah.onunda stresi var uzerimde en azindan oda yanimda olsaydi diyorum.duygularim cok degisken.bakalim sonuca gore renk alacak benim ruhum
hıııımmmm bence pembe bir renk alsın bir de yok mu canım burda birileri eski arkadaşların falan onlarla buluşsan dertleşsen çok iyi gelicektir sana ne varsa eski dostlarda var..
Merhabalar,
Pazartesi gunu Tup Bebek icin tedaviye basliyoruz.Oncelikle yasadiklarimi ve psikolojimden bahsetmek istedim size.Uzun uzun yazacagim.Icimde ne varsa dokecegim buraya...
2010 yilinda cok sevdigim esimle evlenip yasadigim sehir olan Istanbuldan baska bir sehre gittim.Geldigim yer ufak bir sahil kasabasiydi ve herkes birbirini taniyordu.Esimin ailesi dahil hic kimsemiz yoktu orda.Kisa sure de cevrem olusmaya basladi.Yapim geregi kisa surede cok samimi oldum insanlarla.Sonrasinda hayalkirikligi ve baska arkadasliklar.En son tanismamiz gecen yil mart ayinda olan oda istanbuldan gelin gelmis ayni sartlarda oldugumuz,hatta eslerimiz ayni yerde calisan biriyle arkadas oldum hatta benim tabirimle dosttuk.Sonra onun bir arkadasi benim bir arkadasim derken grup olduk.Iyi vakit gecirdigim ailece gorustugumuz insanlardi.Buraya kadar hersey guzel...
2011 yilinda bebek istemeye basladik esimle.1. deneme,2. deneme,3. deneme ... derken ben huzursuz olmaya basladim.3 doktora gittim bir sorun gozukmuyordu.Rahim temiz hersey yolunda diyorlardi.Hayatimin en cahilce isi esimin testlerini o zaman yaptirmamiz oldu.Inanin hic aklima gelmedi.2011 dolu dolu huzurla gecti yinede.
2012 yili hayatimin donum noktasi oldu resmen.Subat ayinda esim ilk spermiyogram testini yaptirdi,bende muayene oldum.Bende sorun gozukmuyordu ama esimin sonuclari hic iyi degildi.Sperm sayisi azdi,yavasdi ustelik morfoloji sorunuda vardi.O an icime bir ates dustu resmen.Ama iyiydim dostlarim vardi ya onlar destekti bana.Dualar okuyacaktik,icim rahat olacakti ve elbette bebegimiz de olacakti.
Subat ve Mart ayinda esim ilac kullandi,keciboynuzlari,cevizler,findiklar...Bu arada ben iyiyim hala..Hatta esimi ben telkin ediyorum.Asla isyan etmeyecegiz daha yasimiz kac bizim diyorum...
4 Nisanda arastirip iyi olduguna karar verdigimiz bir tup bebek merkezine gittik.Yine esime spermiyogram testi ve bana muayene.O koltuktan nefret eder oldum...artik gorunce titremeye basliyorum.Doktor ultrasyonda bakarken cikolata kistin var dedi.Beynim uguldamaya basladi.Arastirdigim kadariyla buda bir ınterfılıte nedeniydi.Birde bu eksikti! Neyse basladik esimin sonucunu beklemeye.Bu arada icim hala yaniyor.Bu sefer az olan sperm sayisi neredeyse yok denecek duruma gelmis,hareket sifira yakin ,morfoloji % 0. Iste o an basladi benim imtihanim.O an dustum aslinda ben o karanlik kuyuya.Cevremde hep bebek askiyla bilinen ben dunyaaa cocugu olmayacak!
Eve geldik..gozler sismis yanliziz.Ama aklim hep dostlarimda onlarla konusmaliyim icim rahatlamali...Onumuzdeki hafta rahim filmi cekilecek bana.Ailem uzakta ama olsun dostum olacak yanimda.Ertesi gun ariyorum dostumu.Sesi soguk,isteksiz konusuyor.Ne oldu diyorum bosver diyor.Coktan bosvermis yani beni.Bize gelsene diyorum isim var diyor.Kapattik telefonu facebooka girdim.Oradan adilik,yalanci arkadaslik,dedikodu falan filan onlarla ilgili bir suru sey paylasmis.Aradim tekrar...Disarda bulusalim evine gelmek istemiyorum dedi.Idrak edemiyordum olanlari peki dedim.Bir cafeye gittik...Benimle ilgili x `e YORUM yapmissin(diger dostum dedigim kisiye).ne yapmisim yorum dedim.O kadar basitce o kadar komik seylerki.Ama konusulan hersey sanki hep art niyetli oldugum ve onu kiskanmisim gibi aktarilmis.Aciklama yaptim ama anlamadi beni.Riyakarlikla sucladi.Birde ustune bende benimle ilgili ne sirrin varsa hepsini sinirlenip x kisiye anlattim dedi.Ben yorum yapmisim ama siz dedikodumu yapmissiniz dedim.Ne dediysem dedim ama bu olayda aklayamadim kendimi.Birden gunah kecisi oldum,hepsi cikti hayatimdan.Daha test sonuclarimi bile paylasamadan,bana yardim edin kotuyum diyemeden onlar yargilayip asmislar bile beni.1 hafta oyle tuhaf duygularla gecti.Isin kotusu bu insanlar ile ayni sitedeyim surekli goruyorum,gorusuyorlar,guluyorlar..sesleri hep evimde.
1 hafta sonrasinda rahim filmim cekildi.Narkozdan aglayarak uyandim.Esim elimi tutmustu yanimda oda agliyordu.Ertesi sabah kalktigimda ben degildim sanki.Sinir krizleri gecirdim ustuste 3 gece acillerde sabahladik.Eve giremiyordum.10 gunde 7 kilo verdim.Surekli kusuyordum.Intihar etme dusuncesi yerlesmistiki artik beynime ablam ve enistem cikip geldiler yanima.Delirmis gibiydim.Nefes alamiyorum diye bagiriyordum surekli.
Mayis ayinda tedavimin baslamasi gerekiyordu ama benim psikolojim berbatti.Beni alip Istanbula getirdi ablam.Burada yaptircaz tedaviyi dedik.Umut tup bebek merkezini arastirdik bulduk.Suleyman Bey ile tanistim.Esimden tekrar spermiyogram istedi.Bu sefer sonuclar daha iyi cikti.Ama benim Mayis ayim gitmisti...
Son olarak hala Istanbuldayim ailemin yaninda.Yasadigim yere donmek istemiyorum.O kadar kotu gunler gecirdimki son zamanlar o evde,sanki gidince tekrar yasayacakmisim gibi....Esimi ara ara gidip geliyor yanima.Cok ozluyorum onu.Psikolojik olarak hala iyi degilim.Kriz gecirmiyorum ama icim hala yaniyor.Sabahlari kalktigimda sikintidan patlayacakmis gibi oluyorum.Namaza basladim,tovbe ettim yaptigim tum gunahlara...surekli tesbih cekiyorum.Carsamba gecesi Hz Mevlanayi ziyaret icin istanbuldan yola ciktik sabah ziyaretimi yapip tekrar donduk.Suan yasadigim ruh durumu normalmi bilmiyorum.Gerci yasadiklarima verdigi tepki bu beynimin biliyorum.
Bu sabah adet oldum,pazartesi umudum icin basliyorum tedaviye.Bakarsiniz sinavim bebegimle biter.Bu bebek yuregime su serper.Suan bunun icin nefes aliyorum.
Biliyorum uzun oldu ama baktimda ben yazarken bile bir nebze olsun rahatlamisim.Okuyan,yorum yapan herkesden Allah razi olsun.Hakkinizi helal edin zamaninizi aldim.
demekkı ondan zıyaret ettın canım ılk basta yazmıstın Hz.Mevlanaya gıttıgını..Suan gozlerim yasli,sevdigim sarkilar arka fonda,canim esim uzaklarda....aklima eski bir ruyam geldi sizede anlatma istedim simdi.evlenmemistim henuz bu ruyayi gordugumde...
ruyamda: yokuslu bir yolun en asagisindayim,yukardan isikli parlak bir top yuvarlanarak ayagima geldi ve 8-9 yaslarinda gozleri gormeyen bir erkek cocugu oldu.elimi tuttu.Adimi soyledi,sustum ben.Beni dinle dedi,SANA BIRSEY SOYLEYECEGIM AMA UZULUP KORKMA,BEN HZ MEVLANAYIM,SENIN ICIN GELDIM BURAYA,SENIN COCUGUN OLMAYACAK AMA DEDIMYA UZULME SENDE BANA GEL,DERMANIN OLACAGIM,dedi.sonra kocaman agaclari olan bir ormandaydim ve Hz Mevlana bagiriyordu;
Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
ister kafir, ister mecusi,
ister puta tapan ol yine gel,
bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir,
yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel...
sesinden onu bulmaya calisirken uyandim.Yani ben en basindan biliyordum bu durumu...Anneme yakin cevreme anlatmistim hep.Hatta esime bile anlatmistim nisanliydik o zamanlar.Pek ciddiye almadi o zamanlar,ruya iste dedi. ama ben dayanamadim gecen hafta gece yola cikip ziyarete gittim Mevlanayi.Orada agladim saatlerce,dualar ettim.BAK BENDE SANA GELDIM,SENIN ICIN GELDIM dedim.Ibadetimi yaptim ve sabah erken saatlerde geri dondum.
Nedense paylasmak istedim bunuda sizlerle...Herkese hayirli geceler
canım benim yaa.rabbim yar ve yardımcın olsun.inşallah bebeğini kucağına alacaksın ve çektiğin bütün sıkıntılar br çırpıda geride kalacak ve unutacaksın.güzel günler geliyor inan buna...
demekkı ondan zıyaret ettın canım ılk basta yazmıstın Hz.Mevlanaya gıttıgını..
rüyan cok etkıleyıcı gercekten..cok tuhaf oldum..Rabbım tez zamanda nasıp etsın ınsallah canım benim
Yaşadıkların hiç kolay değil. Allahım gönlüne göre versin. en yakın zamanda kavuşursun inşallah bebeğine.
Suan gozlerim yasli,sevdigim sarkilar arka fonda,canim esim uzaklarda....aklima eski bir ruyam geldi sizede anlatma istedim simdi.evlenmemistim henuz bu ruyayi gordugumde...
ruyamda: yokuslu bir yolun en asagisindayim,yukardan isikli parlak bir top yuvarlanarak ayagima geldi ve 8-9 yaslarinda gozleri gormeyen bir erkek cocugu oldu.elimi tuttu.Adimi soyledi,sustum ben.Beni dinle dedi,SANA BIRSEY SOYLEYECEGIM AMA UZULUP KORKMA,BEN HZ MEVLANAYIM,SENIN ICIN GELDIM BURAYA,SENIN COCUGUN OLMAYACAK AMA DEDIMYA UZULME SENDE BANA GEL,DERMANIN OLACAGIM,dedi.sonra kocaman agaclari olan bir ormandaydim ve Hz Mevlana bagiriyordu;
Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
ister kafir, ister mecusi,
ister puta tapan ol yine gel,
bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir,
yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel...
sesinden onu bulmaya calisirken uyandim.Yani ben en basindan biliyordum bu durumu...Anneme yakin cevreme anlatmistim hep.Hatta esime bile anlatmistim nisanliydik o zamanlar.Pek ciddiye almadi o zamanlar,ruya iste dedi. ama ben dayanamadim gecen hafta gece yola cikip ziyarete gittim Mevlanayi.Orada agladim saatlerce,dualar ettim.BAK BENDE SANA GELDIM,SENIN ICIN GELDIM dedim.Ibadetimi yaptim ve sabah erken saatlerde geri dondum.
Nedense paylasmak istedim bunuda sizlerle...Herkese hayirli geceler
Canım 5 yıllık evlıyım.evlendiğimizden beri bir bebegımız olsun istıyorduk..aylar geçti yıllar gectı.. her ay adet oldugumda odama kapanıp aglardım.. sıkıntımı kımseyle paylaşmayıp uzulur dururdum. en ufak bişeyde eşime kızardım.. çunku aklımda sadece hamıle kalıp benımde bebeğim olcak demek isterdım.. herkes sorardı neden yapmıyonuz. neden almıyonuz sankı bakkaldan mal alıyosun!!! inan insanlardan sogumustum.neden dıyordum neden bizim bebegımız yok.. doktora gittik o kadar arastırma kosusturma sonuç: SEBEPSİZ İNFERLITE.. hastalık olsa tedavı edılecektı bı sekılde. ama bunun tedavısı yok sadece zaman derdı doktorlarr. sonra kendımı toparladım ve aşılama yaptırdık sonucc negatıf... 1 ay kendıme gelemedım cok üzüldüm. sonra baska doktorlara gıttık rahım fılmı, tahlıller takıp derken 1 yıl oyle gectı gene olmadı.. en sonunda tup bebek yaptırmaya karar verdık.. maddı durumumuz ıyı değildi ama yapmalıydık denemelıydık. ve 2 mart 2011 de gidip kredı cektık ben trakyanın koyunde oturuyorum. 10 martta adet oldum. burdada oyle cok kar yagıyokı yollar kapanacak. araba tutup gittik ıstanbula. MEMORIAL OKMEYDANINA.. muayeneden cok korkuyodum ınan rengım gıdıyodu basım donuyodu.. ama alışmalıydım. cunku bebeğim olacagına ınanıyodum. 11 martta hale hanımla tedavıye basladık. cok ıyı bır hastane. cok sıcak davrandılar. korktugum ıcın transferımı bıle bayıltarak yaptılar. TEKRAR EVIMIZE DONDUK.. TEST GUNU HASTANEYE GIDIP KAN VERDIK. sonucu telefonla esımın oğrenmesını ıstedım.. sonuç pozıtıfmıss... eşim bana aglayarak hayatımın en mutlu haberını verdı.. bende hamıleydım. bebegım benımleydı ALLAHIMA COK SUKUR... mutluyduk kayınvalıdem annem biz sevincten aglıyodukk. o gunlerı asla unutamam.. ve 2 aralıkta meleğim geldı. o kotu gunler, zor gunler gerıde kaldı. cok uzattım kusura bakma canım. lutfen guzel seyler dusun olumlu ol kımseyı kafana takma baskalarını duyma.. ınanıyorumkı sende melegıne kavusacaksın. once kendını ve eşini dusun.. bırakın baskaları sızın ıcın ne dusunurse dusunsun. insallah ALLAHIM SANADA KISMET ETSIN TATLIM.KENDINE COK IYI BAK ÖPÜYORUM
merhaba arkadaşım...şuan gözlerim dolu...o kadar üzüldüm ki yazdıklarına...içim cız etti... Allahım tez zamanda meleğini sana yollar ve bebeğini kucağına alırsın...tek senin de değil tüm senin gibi yanıp tutuşanlar kavuşur bebişlerine... ben çok takip ediyorum bebekle ilgili konuları bekar olmama rağmen çünkü benim de yaram var bu konuda... ben 18 yaşımdayken kist ameliyatı oldum...ben sadece kistimin alınacağını sanıyordum ama maalesef doktor yumurtalıklarımından birini de almak zorunda kalmış çünkü kist tüm yumurtalığımı kaplamış( şuan tek yumurtalığım var... eskiden çok problemlerim vardı...adet düzensizliği, vücutta tüylenme, göğüslerim tam büyümedi kist yüzünden...ama ameliyattan sonra şükürler olsun adetim çok düzenli 6 yıldır, tüylenmem artık yok... en azından yenileri oluşmuyor... doktora muayeneye gittiğimde tek kalan yumurtalığımın sağlıklı olduğunu söylüyor ve ileride çocuk sahibi olabileceğimi söylüyor... ama ben o kadar korkuyorum ki ( hormonlarımdan dolayı yada yumurtalığımdan dolayı bir sorun çıkarsa ileride diye... ben de sizler gibi bebekleri çok seviyorum canımdan bir parçam olsun istiyorum...daha şimdiden erkek arkadaşımla bebeğimizin hayalini kuruyoruz...adı bile hazır... eğer hayalimdeki o bebeğe kavuşamazsam her zaman bir yanım eksik olur... doktor ultrasondan bakınca yumurtalığın sağlam tek yumurtalıktan hamile kalabilirsin diyor ama anladığım kadarıyla uzaktan ulstrasonla bakmayla da belli olan birşey değil bu sir sürü tahlil muayene gerekiyor... ama evlenmeden önce bunları yaptırmaya cesaretim yok... napıcağımı bilmiyorum...erkek arkadaşım bilio durumumu benim arkamda... ama sonuçta o da bir insan... beni ne kadar sevse de ileride o da baba olmak isteyecek... olamazsa benden soğursa sevgisi biterse diye de korkuyorum... Allah'ım inşallah hem sizlerin hem de benim yüzümüzü güldürür... sizi belki %100 anlayamasam da inanın o kadar iyi anlıyorum ki... hralde sizi ancak sizin yerinizde olan anlar tam olarak ama dualarım sizinle olacak... iyi haberlerinizi bekliyorum...
10 yıllık evliyim. 2002 den beri bebek mücadelesi veriyorum. Birsürü tedaviler aşılamalar. adet düzensiliği hormon bozukluğu vardı. eşimin sperm sonuçlarıda gittiçke kötüye gidiyordu. her tahlilde daha kötü her tahlilde daha kötü. en son 2011 başında adet oldum ve karar verdik. gittik tüp bebek merkezine bazen çok umutlu bazne umutsuzdum 3 aşılama diğer başka başka tedaviler umutsuzluga itiyordu beni. Ama çok istiyordum bende göbişim şişsin, bende hissedeyim bizede anne baba diyen mninik elleri yakları olan bişi olsun istiyordum. bizim kanımız canımız olsun istiyordum. vee yaptırdık elh. tutundu bana oğlum. Güzel oğlum şimdi 8,5 aylık oldu. umudunu kaybetme moralini yüksek tut. İnş. yavrun olur üüzlme. Ama şunuda unutma bizi mtihan dünyasındayız hep imtihanlarla dolu hayat. illa sıkıntılar çıkıyor önemli olan hayata karşı sabırlı ve güçlü olabilmek. :))) Rabbim yardımcın olsun canım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?