- 29 Aralık 2017
- 541
- 489
- 18
- Konu Sahibi Kadifepembe
- #1
Arkadaşlar,merhaba :) Formu uzun zamandır takip ediyordum ve daha sonra üye olmaya karar verdim.Her konu hakkında bir formun açılmış olması,kadınların birbirleriyle yardımlaşmaları çok hoşuma gitti :) Psikolojik olarak hikayem biraz uzun fakat elimden geldiğince net olmaya çalışacağım.Sizden isteğim;bana bu konuda yardımcı olmanız.Fazlasıyla desteğe ihtiyacım var çünkü..
20 yaşındayım ve üniversite öğrencisiyim.Okulun ilk gününden 1 önceki gece üniversitemizin sosyal medya hesabından,bizim bölümden ve bizim sınıftan olan bir kız arkadaş bana mesaj attı.Ki kendisi bu sıkıntıları yaşamamın sebebi olacak insan..Neyse.Her ikimizde üniversite ortamına yabancı olduğumuz için yarın okula birlikte gitmeye karar verdik.(Hikayemin sonu yüzünden arkadaşımın ismini vermiyorum) İlk önce birlikte yemek yedik,tanıştık.Çok yakın 2 arkadaş olduk.Okula birlikte gittik,geldik,birlikte ders çalıştık.Erkek arkadaşıyla ve ailesiyle tanıştım.Sanki kaybettiğim kız kardeşimi bulmuş gibi oldum.Onun sayesinde daha çabuk uyum sağlamıştım okula.En yakın arkadaşım,kardeşimdi.Gel zaman,git zaman, arkadaşım bazı tuhaf davranışlarda bulunmaya başladı.Hanım hanımcık kız gitmiş,yerine başkası gelmişti.Derslere devam etmiyordu,ilgisizdi,2 senelik erkek arkadaşından ayrılmış ve sık sık partner değiştiriyordu.Merkezde bir kafeye gidip sürekli orada şarkı söylemeye başladı,yollarda şarkı söyleyip bir kaç lira para kazanıyordu.Deli gibi alışveriş yapıyordu,çok fazla para harcıyordu.Bambaşka birisi olmuştu arkadaşım.Ha bu arada,okula geldiği zamanlarda sık sık okulda bayılma nöbetleri geçiriyordu.Bir süre sonra okuldan ve bizden tamamen koptu.Onun gerçekten normal olmadığını anladığım gün ise şöyle bir olay oldu.Bu kız,sınıftan bir arkadaşımızla birlikteydi.Çocuk ondaki gariplikleri fark etmiş ve ayrılmak istemişti.Arkadaşım ayrılmak istememişti,okulda sinir krizi geçirmiş ve kendini 3.kattan atmaya kalkışmıştı.O an yanında bir tek ben vardım.İşte kabus o zaman başladı.O zamandan sonra onunla arama mesafe koydum.Arada sırada halini hatrını soruyordum ve onun ruh hali yine sık sık değişiyordu.Bir gün intihar edeceğim öleceğim diye mesaj atıyordu,ertesi gün ise sanki ondan mutlu insan yoktu bu dünyada..Bir gün doktora gitti.Evet,tahmin edeceğiniz üzere arkadaşım "bipolar"dı.Ona bu süreçte yardımcı olmak istiyordum ama pek fikrim yoktu ve kendisi de hasta olduğunu asla kabul etmiyor,bu toplum içinde tuhaf kaçacak davranışlarına devam ediyordu.Dostum ellerimden kayıp gidiyordu ve yapacak hiçbir şey yoktu.Geçen sene,şubat ayının sonlarında internette dolaşırken bir habere rastgeldim.Tıklayıp baktığımda,şu an yaşadığım ilin adı,o ildeki bir köprü ve kendini o köprüden aşağı atan bir genç kız...Arkadaşım kendini atmıştı köprüden.Hiç düşünmeden.Koşarak hastaneye gittim fakat durum çok kötüydü.Kısa kesmek gerekirse,dostum 4,5 aylık mücadeleden ne yazık ki kurtulamadı.Şu an mutlu mudur,cennete midir bilmiyorum,ki umarım çok mutludur,acıları dinmiştir.Ama bana çok büyük yaralar bıraktı.Sıkıntım şu ki arkadaşlar,ölümünden sonra hala toparlanamadım.Hastalığını oturup güzelce araştırdım ki sanırım en büyük hatam bu oldu.Üstüne bir sünger çekmeliydim.Bu hastalıktan çok korkmaya başladım.Bilinçaltıma öyle bir işlemişti ki çok korkuyordum.İnsanlık hali ya,hani olur da birden bir hüzün çöker kalbinize.Sizi uzaklara götürür,sonra dağılır o hüzün bulutu.Ne zaman böyle bir şey yaşasam "acaba ben de mi öyleyim?" diye kendimi yiyip bitirmeye başladım.Düşündükçe araştırdım,araştırdıkça korktum.Ve kendimi rüyadaymış gibi hissediyorum.Sanki hiçbir şeyin gerçekliği yok gibi..Çok şükür iyiyim,depresyondayım,ölüyorum bitiyorum diyemem ama bu durum beni rahatsız ediyor..Siz ne düşünürsünüz bu durum hakkında?Sizce ne yapmalıyım?Bu durumu aşırı aşırı düşünmekten dolayı yaşıyor olabilir miyim?
Okuduğunuz için teşekkür ederim arkadaşlar.Zamanınızı çaldım,hakkınızı helal edin. :)
20 yaşındayım ve üniversite öğrencisiyim.Okulun ilk gününden 1 önceki gece üniversitemizin sosyal medya hesabından,bizim bölümden ve bizim sınıftan olan bir kız arkadaş bana mesaj attı.Ki kendisi bu sıkıntıları yaşamamın sebebi olacak insan..Neyse.Her ikimizde üniversite ortamına yabancı olduğumuz için yarın okula birlikte gitmeye karar verdik.(Hikayemin sonu yüzünden arkadaşımın ismini vermiyorum) İlk önce birlikte yemek yedik,tanıştık.Çok yakın 2 arkadaş olduk.Okula birlikte gittik,geldik,birlikte ders çalıştık.Erkek arkadaşıyla ve ailesiyle tanıştım.Sanki kaybettiğim kız kardeşimi bulmuş gibi oldum.Onun sayesinde daha çabuk uyum sağlamıştım okula.En yakın arkadaşım,kardeşimdi.Gel zaman,git zaman, arkadaşım bazı tuhaf davranışlarda bulunmaya başladı.Hanım hanımcık kız gitmiş,yerine başkası gelmişti.Derslere devam etmiyordu,ilgisizdi,2 senelik erkek arkadaşından ayrılmış ve sık sık partner değiştiriyordu.Merkezde bir kafeye gidip sürekli orada şarkı söylemeye başladı,yollarda şarkı söyleyip bir kaç lira para kazanıyordu.Deli gibi alışveriş yapıyordu,çok fazla para harcıyordu.Bambaşka birisi olmuştu arkadaşım.Ha bu arada,okula geldiği zamanlarda sık sık okulda bayılma nöbetleri geçiriyordu.Bir süre sonra okuldan ve bizden tamamen koptu.Onun gerçekten normal olmadığını anladığım gün ise şöyle bir olay oldu.Bu kız,sınıftan bir arkadaşımızla birlikteydi.Çocuk ondaki gariplikleri fark etmiş ve ayrılmak istemişti.Arkadaşım ayrılmak istememişti,okulda sinir krizi geçirmiş ve kendini 3.kattan atmaya kalkışmıştı.O an yanında bir tek ben vardım.İşte kabus o zaman başladı.O zamandan sonra onunla arama mesafe koydum.Arada sırada halini hatrını soruyordum ve onun ruh hali yine sık sık değişiyordu.Bir gün intihar edeceğim öleceğim diye mesaj atıyordu,ertesi gün ise sanki ondan mutlu insan yoktu bu dünyada..Bir gün doktora gitti.Evet,tahmin edeceğiniz üzere arkadaşım "bipolar"dı.Ona bu süreçte yardımcı olmak istiyordum ama pek fikrim yoktu ve kendisi de hasta olduğunu asla kabul etmiyor,bu toplum içinde tuhaf kaçacak davranışlarına devam ediyordu.Dostum ellerimden kayıp gidiyordu ve yapacak hiçbir şey yoktu.Geçen sene,şubat ayının sonlarında internette dolaşırken bir habere rastgeldim.Tıklayıp baktığımda,şu an yaşadığım ilin adı,o ildeki bir köprü ve kendini o köprüden aşağı atan bir genç kız...Arkadaşım kendini atmıştı köprüden.Hiç düşünmeden.Koşarak hastaneye gittim fakat durum çok kötüydü.Kısa kesmek gerekirse,dostum 4,5 aylık mücadeleden ne yazık ki kurtulamadı.Şu an mutlu mudur,cennete midir bilmiyorum,ki umarım çok mutludur,acıları dinmiştir.Ama bana çok büyük yaralar bıraktı.Sıkıntım şu ki arkadaşlar,ölümünden sonra hala toparlanamadım.Hastalığını oturup güzelce araştırdım ki sanırım en büyük hatam bu oldu.Üstüne bir sünger çekmeliydim.Bu hastalıktan çok korkmaya başladım.Bilinçaltıma öyle bir işlemişti ki çok korkuyordum.İnsanlık hali ya,hani olur da birden bir hüzün çöker kalbinize.Sizi uzaklara götürür,sonra dağılır o hüzün bulutu.Ne zaman böyle bir şey yaşasam "acaba ben de mi öyleyim?" diye kendimi yiyip bitirmeye başladım.Düşündükçe araştırdım,araştırdıkça korktum.Ve kendimi rüyadaymış gibi hissediyorum.Sanki hiçbir şeyin gerçekliği yok gibi..Çok şükür iyiyim,depresyondayım,ölüyorum bitiyorum diyemem ama bu durum beni rahatsız ediyor..Siz ne düşünürsünüz bu durum hakkında?Sizce ne yapmalıyım?Bu durumu aşırı aşırı düşünmekten dolayı yaşıyor olabilir miyim?
Okuduğunuz için teşekkür ederim arkadaşlar.Zamanınızı çaldım,hakkınızı helal edin. :)
dilerim en kısa zamanda toparlarsınız kendinizi.. Kendinize verdiğiniz degeri ve başaracağınıza olan güveninizi yüksek tutun, gerisi gelir..Başarılar..
