Benim hayatımın katili kim?

Badeguldiyelim .!.:

Ne söylesem bilemedim keşke sarılma şansımız olsaydı Bi sarılsaydım belki hafiflerdim, gayret edeceğim, çabalayacağım sizin içinde dua edeceğim, Teşekkür ederim İyiki varsınız

Allah razı olsun Yazdıklarınız bana güç veriyor şuan plan yapmaya çalışıyorum en ufak sıyrıklarla atlatabilmek için, 1+1 evlerde çok pahallı maalesef lise olmadığı için asgari ücret alamıyorum maksimum 2 bin TL veriyorlar sigorta zaten yapmıyorlar, benim korkum beni bulmaları o yüzden Bi süre daha kalıp beklemeliyim, doğru zamanı bulmalıyım,

Genişletmek için tıkla...

Seninicinn .!.:

Gidip gitmemek sana kalmış cnm, ben sadece bi kaç öneride bulundum sana, bugüne kadar hep ezilmissin, çocuk olunca herşey değişecek mi sanıyorsun?inan hicbisey değişmiyor, daha kötüye gidiyor, açıköğretimden okumana izin vermişler, bende kabul etmemişlerdi. bu fırsatı iyi kullan, aklını çocuk yapmakla ilgili şeylere harcama, aç kitabı sürekli çalış, televizyondaki eba programlarindan yararlan, sürekli çalış ki bir an önce mezun olup, kendi ayaklarinin üzerinde durmaya calis, çünkü kendi ailenden de sana hayır gelmez, onlarda seni düşünmüyor yrn öbür gün boşanmaya kalksan, benim ailemin bana yaptığı gibi, sana otur çek gelme, bizi elaleme karşı rezil etme, gelinlikle çıktın anca kefenle gel derler emin ol, çünkü senin ailende seni düşünmüyor. hadi seni kabul ettiler, bosanmana yardimci oldular, iki üç ay sonra bu sefer yaşlı insanlar seni istemeye gelir, tutupta seni yaşlı birine verirler yazık etme kendine, çok örnek gördüm böyle olan, şu an sen tek oldugun için cimri olması seni evini düşünmemesi, sana değer vermemesi, çok gözüne batmasa bile, bebeğin olduğu zaman, aynı tavrı bebeğine de gösterdiğinde, ister istemez kavgalar başlar, çünkü insan kendini dusunmese bile yavrusunun ne yiyip ne içtiğini, babanın ona karşı olan umursamazligini düşünüyor ve kavgalar başlıyor, sonrası da o adam, senin aileni bildiği için, sana sahip cikmadiklarini bildiği için, herturlu hakareti, aşağılamayı, hor görmeyi yapıyor. dışarda merhametli gözüküyor, ama evin içinde ailesine zere değer vermiyor, senin anlattığına göre, kocanla hemen hemen benim kocam aynı, ben seni uyarmak istedim,Allah çocuk vermiyorsa vardır bi hayır, ben şuan kendimi düşünüyorum, ynls anlama sakın ama kendime çok kızıyorum. ne kadar aptalmisim diyorum, umursamaz beni düşünmeyen bı kocam vardı, ama ben bide üstüne çocuk yaptım, Allah'ın bu hikmetini göremedim, kendi ayaklarımın üzerinde durmaya çalışacağıma, hep çocuk olması için uğraştım, Allah'ın bu hikmetini lutufunu goremedigim için, kendime çok kızıyorum. seninde benim gibi bin pisman olmanı istemiyorum, insana ailesi değer vermedi mi, aile evinde sırf kız olduğun için hor görüldün mü, el evinde de aynısı oluyor, ailenden goremedigin mutlulugu el de vermiyor insana, ne diyim inş senin kocan benim ki gibi bi canavara dönüşmez, ama sen yinede önlemini al, en azından lise mezunu olduktan sonra çocuk için uğraş, kendi ayaklarının üzerinde dur. belki ozaman senin kocan bunu görüp bildiği için kendine çeki düzen de verir.kendini ezdirme, ayaklarinin üzerinde dur, sen güçlü olursan, kocanın da gözü korkar seni ezemez.bi çocuk ailesi tarafından ezildi mi, ailesi bir cocuga mutluluğu çok gördümü, o kız çocuğu büyüdüğünde kendi için adımlar atıp kendini dusunmezse, hep ezilir. bunu unutma, sende benim gibi çocukluğunu,ergenligini yasayamamissin, ama daha çok gençsin gençliğini yaşayabilirsin, bu senin elinde, herşey gönlünce olsun, Allah yardımcın olsun.

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

kürtaj karşıtı arkadaslar burda mı?

Genişletmek için tıkla...

A Scandal in Belgravia .!.:

Herkes kadına beklemesinin tavsiye etmiş 5 10 yıl ama kolay mı? Üstüne 21 yaşında birçok yerde işe girebilir ama 30'undan sonra Şok'ta bile kasiyer olması zor. Bu ülkede is yaşamında yaş dayatması var ve ne güzel gençken birçok seçenek varken kız bir an önce işe başlasın.Üzgünüm ama 5 10 yılda ilkokuldan lisansı bitirecek seviyeye gelip iş bulması gercekçi değil. Üstelik çoğu üniversite mezunu is bulamıyor, bulanlar da asgari ücrete çalışıyor. Sanki üniversite mezuniyeti iş kapısı gibi yazmışsınız. 20 yıl öncesinin Türkiye 'sinde değiliz. Artık üniversiteye giriş barajı bile yok,gerçekçi olun biraz.

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ablalarım kardeşlerim hakkınızı helal edin , kısa kesmeye çalışacağım..

Ben annemin bana hamile kaldığında istemediği aldırmak için hastaneye gittiği ama orada onu bir teyzenin ikna ettiği ve o sayede dünyaya gel bir kız çocuğuyum, kürt bir ailenin kızına sevgisini belli edemeyen anne ve baba ile büyüdüm ne başım okşadı ne bikere öpüp sarıldılar kokladılar,, Ben herzaman saygılı olmalıydım yüzüme tükürseler bile ses çıkarmamalıydım, hastalandım yatağa girip uyuduğum için dayak yedim, camdan dışarı baktığımda annem sen o,,,,, sun niye camdan bakıyorsun diyip dayak yedim,, babam annem ne derse onu yapan annemin emrine amade bir babaydı, sev derse severdi söv derse söverdi,,abimde vardı ama abim annemin göz bebeğiydi ben kız çocuğuyum sesim çıkmamalıydı hiç ailemin yanında başı açık gezmeyi bırakın boynumdaki iğneyi çıkarmam yasaktı,, kısaca çok baskıcı bir ailede büyüdüm okuldan aldılar bende medreseye gitmek istedim çünkü 10 yaşında evde bulaşık yıkayıp sabunlu bıraktığım için pilavı tuzlu yaptığım için hakaret ve dayak yemekten çok yorulmuştum, belkide hayatımdaki en doğru karar medreseydi orada hocam benim annem oldu hastalamdığımda evde yatamazdım ama orada hocam beni yatırır ateşimi düşürmeye çalışır dua okurdu boyama kitapları alırdı kötüleşirsem hastaneye götürürdü, o benim hissettiğim gerçek annem Allah ondan razı olsun, sonra o hocam evlendi gitti ben 14 yaşına gelmiştim ve hafız olmuştum herkes biran önce cuma gününü bekleyip annesine evine ve o güzel anne yemeklerine kavuşmak isterken ben eve gidip direk mutfak temizlik iş güç yapacağım için gitmek istemez üzülürdüm ama kimseye belli etmezdim, anne keki nasıl olur, yada annenizin mercimek çorbası? Annemde yapardı çorba ama banada 'utanmıyormusun içmeye kocaman kız oldun ben sana hizmet ediyorum' deyip dişlerini sıkar gözlerini büyütürdü çorba boğazımda düğüm oldu o çarbanın tadını hiç alamadım, insan çorbaya hasret kalırmı?, kalıyor işte neyse yaşım oldu 17 Bi görücü geldi benim için kurtuluş yoluydu kabul ettim içime sinmişti evlenme sürecinde annem paramız yok çeyiz yapamayız dedi yine gerçek yuvam medresemden yardım geldi herkes bana çeyizlik eşya almıştı 1 kamyon eşya herşey den çifter çifter nasıl öderim o kardeşlerimin hakkını bilmem, annem tabi yarısını aldı, bunlar abine, bunlar bana benim yok derken annemin izin verdiği kadarını alabildim, 18 yaşına basınca evlendim, eşim benden 10 yaş büyük ama çok merhametli bir insan Allah razı olsun, annem beni kaynanama çok şikayet etti, bizi aramıyor, yanımıza gelmiyor diye, o yüzden kaynanam beni hiç ciddiye almadı, sürekli şikayet halindeydi aile apartmanıydı, sabah yanlarına inerdim sadece uyumaya evime çıkardım, ama kaynanama yaptığım temizlik yemek sunumlar gelen misarlerini karşılaşmam ona yetmezdi onu yıkamamı isterdi 1 - 2 defa zorla yaptım ama daha fazla yapmak istemedim köle gibi kullanıldım arkamda kimse olmadığı için derdimi söyleyemedim 18 - 19 yaşında cahil bir çocuktum, beni hiç idare edemediler iki tarafta bana çok yüklendi, eşim çok rahat umursuz bir insandır, ben onunla kahve yapıp sohbet etmek isterim ama bu bile ona zor gelir kredi borcumuz var, Bi eksiğim olsa almaz ama haftada 4 gün halı sahaya gider girişi 25 TL aylık 350 TL gibi bir sigara gideri var ama benim eşimden anca alabildiğim süt parası, 5 kilo süt 50 TL olunca onuda vermez oldu ayda bir süt alır mayalarım onuda en fazla 2 buçuk hafta yettirmeye çalışırım, kimseye yük olmamaya çalıştım ama yine yaralanan ben oldum, eşim işe gider uyanınca ararım ne yapıyorsun diye açmaz çalışıyor msj atayım derim wp de çevrimiçi msjıma bakmaz başka vakit ararım açmaz ama insta da çevrim içi, neden yazmıyorsun dediğimde oflar kavga çıkar o yüzden susarım, eve gelir direk uyur yada telefonlar bilgisayarla oynar maç varsa maça gider arkadaşlarıyla çaya gider ben evde onu beklerim çocuğumuz yok olmuyor, o yokken bende gezeyim Bi yere çıksam desem dağbaşı market bile yok hiçbir aktivitem yok olmuyor, yemek yapar hazırlarım gelmesi gereken saatten daha geç gelir neden geciktim desem kavga çıkar korkusuyla sormam oda söylemez sofrayı hazırlarım ben yedim arkadaşla der, neyse derim zorlamı sevdiricem kendimi çekip gideyim, mesleğim yok, aileme gitsem evlendiriler, gidecek hiçbirywrim yok, eşim çok fazla ilgisiz yüzüm düştüğünde 2, 3 saat ilgilenmez sonra zorla sarılmaya çalışır gıdıklar zorla güldürür, haliyle gülerim sonra gider zorlada olsa gülersem bırakır 'zorla güldürmek yerine halimi hatırımı sor sohbet edelim dertleşelim' derim yine 'oooof sen niye böyle yapıyorsun ya yorgunum' der sonra maça çağırırlar çaya çağırırlar 5 dkk da o yorgunlukla evden fırlayıp dışarı çıkar, şimdi ben ne olmuş oluyorum bu evde? Ben daha kaaç yaşındayım neden evlendim neden okumadım neden ailem beni bukadar kısıtladı, niye arkamda durmadılar, bir görüşte aşık olunacak, başa bela olunacak bir insan değilim ki, kimseye Bi zarırm yoktu o küçücük yaşımda kime ne gibi Bi kötülüğüm vardı ne yaptım onlara bilmiyorum şimdi ağlıyorum gitsem gidemiyorum kalsam sığamıyorum, gün geçtikçe eşim değişiyor ilgisizliği artıyor konuşsam anlaşamıyorum, senle iletişim kuramıyorum dediğim zamn bile kavga ediyoruz, ama ben hala çocuk olsun istiyorum, herkes tarafından manipüle edilmiş gibi hissediyorum okadar çok anlatamadığım şey varki ben ne yapıcam arkadaşlar? Gitmek istiyorum kaybolayım kimse bulamasın beni, kimseye muhtaç kalmadan yaşamak istiyorum, çok ilgisiz bir Eşim var çok ne yapıcam ben nasıl bir hayat yaşıyorum? Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ablalarım kardeşlerim hakkınızı helal edin , kısa kesmeye çalışacağım..

Ben annemin bana hamile kaldığında istemediği aldırmak için hastaneye gittiği ama orada onu bir teyzenin ikna ettiği ve o sayede dünyaya gel bir kız çocuğuyum, kürt bir ailenin kızına sevgisini belli edemeyen anne ve baba ile büyüdüm ne başım okşadı ne bikere öpüp sarıldılar kokladılar,, Ben herzaman saygılı olmalıydım yüzüme tükürseler bile ses çıkarmamalıydım, hastalandım yatağa girip uyuduğum için dayak yedim, camdan dışarı baktığımda annem sen o,,,,, sun niye camdan bakıyorsun diyip dayak yedim,, babam annem ne derse onu yapan annemin emrine amade bir babaydı, sev derse severdi söv derse söverdi,,abimde vardı ama abim annemin göz bebeğiydi ben kız çocuğuyum sesim çıkmamalıydı hiç ailemin yanında başı açık gezmeyi bırakın boynumdaki iğneyi çıkarmam yasaktı,, kısaca çok baskıcı bir ailede büyüdüm okuldan aldılar bende medreseye gitmek istedim çünkü 10 yaşında evde bulaşık yıkayıp sabunlu bıraktığım için pilavı tuzlu yaptığım için hakaret ve dayak yemekten çok yorulmuştum, belkide hayatımdaki en doğru karar medreseydi orada hocam benim annem oldu hastalamdığımda evde yatamazdım ama orada hocam beni yatırır ateşimi düşürmeye çalışır dua okurdu boyama kitapları alırdı kötüleşirsem hastaneye götürürdü, o benim hissettiğim gerçek annem Allah ondan razı olsun, sonra o hocam evlendi gitti ben 14 yaşına gelmiştim ve hafız olmuştum herkes biran önce cuma gününü bekleyip annesine evine ve o güzel anne yemeklerine kavuşmak isterken ben eve gidip direk mutfak temizlik iş güç yapacağım için gitmek istemez üzülürdüm ama kimseye belli etmezdim, anne keki nasıl olur, yada annenizin mercimek çorbası? Annemde yapardı çorba ama banada 'utanmıyormusun içmeye kocaman kız oldun ben sana hizmet ediyorum' deyip dişlerini sıkar gözlerini büyütürdü çorba boğazımda düğüm oldu o çarbanın tadını hiç alamadım, insan çorbaya hasret kalırmı?, kalıyor işte neyse yaşım oldu 17 Bi görücü geldi benim için kurtuluş yoluydu kabul ettim içime sinmişti evlenme sürecinde annem paramız yok çeyiz yapamayız dedi yine gerçek yuvam medresemden yardım geldi herkes bana çeyizlik eşya almıştı 1 kamyon eşya herşey den çifter çifter nasıl öderim o kardeşlerimin hakkını bilmem, annem tabi yarısını aldı, bunlar abine, bunlar bana benim yok derken annemin izin verdiği kadarını alabildim, 18 yaşına basınca evlendim, eşim benden 10 yaş büyük ama çok merhametli bir insan Allah razı olsun, annem beni kaynanama çok şikayet etti, bizi aramıyor, yanımıza gelmiyor diye, o yüzden kaynanam beni hiç ciddiye almadı, sürekli şikayet halindeydi aile apartmanıydı, sabah yanlarına inerdim sadece uyumaya evime çıkardım, ama kaynanama yaptığım temizlik yemek sunumlar gelen misarlerini karşılaşmam ona yetmezdi onu yıkamamı isterdi 1 - 2 defa zorla yaptım ama daha fazla yapmak istemedim köle gibi kullanıldım arkamda kimse olmadığı için derdimi söyleyemedim 18 - 19 yaşında cahil bir çocuktum, beni hiç idare edemediler iki tarafta bana çok yüklendi, eşim çok rahat umursuz bir insandır, ben onunla kahve yapıp sohbet etmek isterim ama bu bile ona zor gelir kredi borcumuz var, Bi eksiğim olsa almaz ama haftada 4 gün halı sahaya gider girişi 25 TL aylık 350 TL gibi bir sigara gideri var ama benim eşimden anca alabildiğim süt parası, 5 kilo süt 50 TL olunca onuda vermez oldu ayda bir süt alır mayalarım onuda en fazla 2 buçuk hafta yettirmeye çalışırım, kimseye yük olmamaya çalıştım ama yine yaralanan ben oldum, eşim işe gider uyanınca ararım ne yapıyorsun diye açmaz çalışıyor msj atayım derim wp de çevrimiçi msjıma bakmaz başka vakit ararım açmaz ama insta da çevrim içi, neden yazmıyorsun dediğimde oflar kavga çıkar o yüzden susarım, eve gelir direk uyur yada telefonlar bilgisayarla oynar maç varsa maça gider arkadaşlarıyla çaya gider ben evde onu beklerim çocuğumuz yok olmuyor, o yokken bende gezeyim Bi yere çıksam desem dağbaşı market bile yok hiçbir aktivitem yok olmuyor, yemek yapar hazırlarım gelmesi gereken saatten daha geç gelir neden geciktim desem kavga çıkar korkusuyla sormam oda söylemez sofrayı hazırlarım ben yedim arkadaşla der, neyse derim zorlamı sevdiricem kendimi çekip gideyim, mesleğim yok, aileme gitsem evlendiriler, gidecek hiçbirywrim yok, eşim çok fazla ilgisiz yüzüm düştüğünde 2, 3 saat ilgilenmez sonra zorla sarılmaya çalışır gıdıklar zorla güldürür, haliyle gülerim sonra gider zorlada olsa gülersem bırakır 'zorla güldürmek yerine halimi hatırımı sor sohbet edelim dertleşelim' derim yine 'oooof sen niye böyle yapıyorsun ya yorgunum' der sonra maça çağırırlar çaya çağırırlar 5 dkk da o yorgunlukla evden fırlayıp dışarı çıkar, şimdi ben ne olmuş oluyorum bu evde? Ben daha kaaç yaşındayım neden evlendim neden okumadım neden ailem beni bukadar kısıtladı, niye arkamda durmadılar, bir görüşte aşık olunacak, başa bela olunacak bir insan değilim ki, kimseye Bi zarırm yoktu o küçücük yaşımda kime ne gibi Bi kötülüğüm vardı ne yaptım onlara bilmiyorum şimdi ağlıyorum gitsem gidemiyorum kalsam sığamıyorum, gün geçtikçe eşim değişiyor ilgisizliği artıyor konuşsam anlaşamıyorum, senle iletişim kuramıyorum dediğim zamn bile kavga ediyoruz, ama ben hala çocuk olsun istiyorum, herkes tarafından manipüle edilmiş gibi hissediyorum okadar çok anlatamadığım şey varki ben ne yapıcam arkadaşlar? Gitmek istiyorum kaybolayım kimse bulamasın beni, kimseye muhtaç kalmadan yaşamak istiyorum, çok ilgisiz bir Eşim var çok ne yapıcam ben nasıl bir hayat yaşıyorum? Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ablalarım kardeşlerim hakkınızı helal edin , kısa kesmeye çalışacağım..

Ben annemin bana hamile kaldığında istemediği aldırmak için hastaneye gittiği ama orada onu bir teyzenin ikna ettiği ve o sayede dünyaya gel bir kız çocuğuyum, kürt bir ailenin kızına sevgisini belli edemeyen anne ve baba ile büyüdüm ne başım okşadı ne bikere öpüp sarıldılar kokladılar,, Ben herzaman saygılı olmalıydım yüzüme tükürseler bile ses çıkarmamalıydım, hastalandım yatağa girip uyuduğum için dayak yedim, camdan dışarı baktığımda annem sen o,,,,, sun niye camdan bakıyorsun diyip dayak yedim,, babam annem ne derse onu yapan annemin emrine amade bir babaydı, sev derse severdi söv derse söverdi,,abimde vardı ama abim annemin göz bebeğiydi ben kız çocuğuyum sesim çıkmamalıydı hiç ailemin yanında başı açık gezmeyi bırakın boynumdaki iğneyi çıkarmam yasaktı,, kısaca çok baskıcı bir ailede büyüdüm okuldan aldılar bende medreseye gitmek istedim çünkü 10 yaşında evde bulaşık yıkayıp sabunlu bıraktığım için pilavı tuzlu yaptığım için hakaret ve dayak yemekten çok yorulmuştum, belkide hayatımdaki en doğru karar medreseydi orada hocam benim annem oldu hastalamdığımda evde yatamazdım ama orada hocam beni yatırır ateşimi düşürmeye çalışır dua okurdu boyama kitapları alırdı kötüleşirsem hastaneye götürürdü, o benim hissettiğim gerçek annem Allah ondan razı olsun, sonra o hocam evlendi gitti ben 14 yaşına gelmiştim ve hafız olmuştum herkes biran önce cuma gününü bekleyip annesine evine ve o güzel anne yemeklerine kavuşmak isterken ben eve gidip direk mutfak temizlik iş güç yapacağım için gitmek istemez üzülürdüm ama kimseye belli etmezdim, anne keki nasıl olur, yada annenizin mercimek çorbası? Annemde yapardı çorba ama banada 'utanmıyormusun içmeye kocaman kız oldun ben sana hizmet ediyorum' deyip dişlerini sıkar gözlerini büyütürdü çorba boğazımda düğüm oldu o çarbanın tadını hiç alamadım, insan çorbaya hasret kalırmı?, kalıyor işte neyse yaşım oldu 17 Bi görücü geldi benim için kurtuluş yoluydu kabul ettim içime sinmişti evlenme sürecinde annem paramız yok çeyiz yapamayız dedi yine gerçek yuvam medresemden yardım geldi herkes bana çeyizlik eşya almıştı 1 kamyon eşya herşey den çifter çifter nasıl öderim o kardeşlerimin hakkını bilmem, annem tabi yarısını aldı, bunlar abine, bunlar bana benim yok derken annemin izin verdiği kadarını alabildim, 18 yaşına basınca evlendim, eşim benden 10 yaş büyük ama çok merhametli bir insan Allah razı olsun, annem beni kaynanama çok şikayet etti, bizi aramıyor, yanımıza gelmiyor diye, o yüzden kaynanam beni hiç ciddiye almadı, sürekli şikayet halindeydi aile apartmanıydı, sabah yanlarına inerdim sadece uyumaya evime çıkardım, ama kaynanama yaptığım temizlik yemek sunumlar gelen misarlerini karşılaşmam ona yetmezdi onu yıkamamı isterdi 1 - 2 defa zorla yaptım ama daha fazla yapmak istemedim köle gibi kullanıldım arkamda kimse olmadığı için derdimi söyleyemedim 18 - 19 yaşında cahil bir çocuktum, beni hiç idare edemediler iki tarafta bana çok yüklendi, eşim çok rahat umursuz bir insandır, ben onunla kahve yapıp sohbet etmek isterim ama bu bile ona zor gelir kredi borcumuz var, Bi eksiğim olsa almaz ama haftada 4 gün halı sahaya gider girişi 25 TL aylık 350 TL gibi bir sigara gideri var ama benim eşimden anca alabildiğim süt parası, 5 kilo süt 50 TL olunca onuda vermez oldu ayda bir süt alır mayalarım onuda en fazla 2 buçuk hafta yettirmeye çalışırım, kimseye yük olmamaya çalıştım ama yine yaralanan ben oldum, eşim işe gider uyanınca ararım ne yapıyorsun diye açmaz çalışıyor msj atayım derim wp de çevrimiçi msjıma bakmaz başka vakit ararım açmaz ama insta da çevrim içi, neden yazmıyorsun dediğimde oflar kavga çıkar o yüzden susarım, eve gelir direk uyur yada telefonlar bilgisayarla oynar maç varsa maça gider arkadaşlarıyla çaya gider ben evde onu beklerim çocuğumuz yok olmuyor, o yokken bende gezeyim Bi yere çıksam desem dağbaşı market bile yok hiçbir aktivitem yok olmuyor, yemek yapar hazırlarım gelmesi gereken saatten daha geç gelir neden geciktim desem kavga çıkar korkusuyla sormam oda söylemez sofrayı hazırlarım ben yedim arkadaşla der, neyse derim zorlamı sevdiricem kendimi çekip gideyim, mesleğim yok, aileme gitsem evlendiriler, gidecek hiçbirywrim yok, eşim çok fazla ilgisiz yüzüm düştüğünde 2, 3 saat ilgilenmez sonra zorla sarılmaya çalışır gıdıklar zorla güldürür, haliyle gülerim sonra gider zorlada olsa gülersem bırakır 'zorla güldürmek yerine halimi hatırımı sor sohbet edelim dertleşelim' derim yine 'oooof sen niye böyle yapıyorsun ya yorgunum' der sonra maça çağırırlar çaya çağırırlar 5 dkk da o yorgunlukla evden fırlayıp dışarı çıkar, şimdi ben ne olmuş oluyorum bu evde? Ben daha kaaç yaşındayım neden evlendim neden okumadım neden ailem beni bukadar kısıtladı, niye arkamda durmadılar, bir görüşte aşık olunacak, başa bela olunacak bir insan değilim ki, kimseye Bi zarırm yoktu o küçücük yaşımda kime ne gibi Bi kötülüğüm vardı ne yaptım onlara bilmiyorum şimdi ağlıyorum gitsem gidemiyorum kalsam sığamıyorum, gün geçtikçe eşim değişiyor ilgisizliği artıyor konuşsam anlaşamıyorum, senle iletişim kuramıyorum dediğim zamn bile kavga ediyoruz, ama ben hala çocuk olsun istiyorum, herkes tarafından manipüle edilmiş gibi hissediyorum okadar çok anlatamadığım şey varki ben ne yapıcam arkadaşlar? Gitmek istiyorum kaybolayım kimse bulamasın beni, kimseye muhtaç kalmadan yaşamak istiyorum, çok ilgisiz bir Eşim var çok ne yapıcam ben nasıl bir hayat yaşıyorum? Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ablalarım kardeşlerim hakkınızı helal edin , kısa kesmeye çalışacağım..

Ben annemin bana hamile kaldığında istemediği aldırmak için hastaneye gittiği ama orada onu bir teyzenin ikna ettiği ve o sayede dünyaya gel bir kız çocuğuyum, kürt bir ailenin kızına sevgisini belli edemeyen anne ve baba ile büyüdüm ne başım okşadı ne bikere öpüp sarıldılar kokladılar,, Ben herzaman saygılı olmalıydım yüzüme tükürseler bile ses çıkarmamalıydım, hastalandım yatağa girip uyuduğum için dayak yedim, camdan dışarı baktığımda annem sen o,,,,, sun niye camdan bakıyorsun diyip dayak yedim,, babam annem ne derse onu yapan annemin emrine amade bir babaydı, sev derse severdi söv derse söverdi,,abimde vardı ama abim annemin göz bebeğiydi ben kız çocuğuyum sesim çıkmamalıydı hiç ailemin yanında başı açık gezmeyi bırakın boynumdaki iğneyi çıkarmam yasaktı,, kısaca çok baskıcı bir ailede büyüdüm okuldan aldılar bende medreseye gitmek istedim çünkü 10 yaşında evde bulaşık yıkayıp sabunlu bıraktığım için pilavı tuzlu yaptığım için hakaret ve dayak yemekten çok yorulmuştum, belkide hayatımdaki en doğru karar medreseydi orada hocam benim annem oldu hastalamdığımda evde yatamazdım ama orada hocam beni yatırır ateşimi düşürmeye çalışır dua okurdu boyama kitapları alırdı kötüleşirsem hastaneye götürürdü, o benim hissettiğim gerçek annem Allah ondan razı olsun, sonra o hocam evlendi gitti ben 14 yaşına gelmiştim ve hafız olmuştum herkes biran önce cuma gününü bekleyip annesine evine ve o güzel anne yemeklerine kavuşmak isterken ben eve gidip direk mutfak temizlik iş güç yapacağım için gitmek istemez üzülürdüm ama kimseye belli etmezdim, anne keki nasıl olur, yada annenizin mercimek çorbası? Annemde yapardı çorba ama banada 'utanmıyormusun içmeye kocaman kız oldun ben sana hizmet ediyorum' deyip dişlerini sıkar gözlerini büyütürdü çorba boğazımda düğüm oldu o çarbanın tadını hiç alamadım, insan çorbaya hasret kalırmı?, kalıyor işte neyse yaşım oldu 17 Bi görücü geldi benim için kurtuluş yoluydu kabul ettim içime sinmişti evlenme sürecinde annem paramız yok çeyiz yapamayız dedi yine gerçek yuvam medresemden yardım geldi herkes bana çeyizlik eşya almıştı 1 kamyon eşya herşey den çifter çifter nasıl öderim o kardeşlerimin hakkını bilmem, annem tabi yarısını aldı, bunlar abine, bunlar bana benim yok derken annemin izin verdiği kadarını alabildim, 18 yaşına basınca evlendim, eşim benden 10 yaş büyük ama çok merhametli bir insan Allah razı olsun, annem beni kaynanama çok şikayet etti, bizi aramıyor, yanımıza gelmiyor diye, o yüzden kaynanam beni hiç ciddiye almadı, sürekli şikayet halindeydi aile apartmanıydı, sabah yanlarına inerdim sadece uyumaya evime çıkardım, ama kaynanama yaptığım temizlik yemek sunumlar gelen misarlerini karşılaşmam ona yetmezdi onu yıkamamı isterdi 1 - 2 defa zorla yaptım ama daha fazla yapmak istemedim köle gibi kullanıldım arkamda kimse olmadığı için derdimi söyleyemedim 18 - 19 yaşında cahil bir çocuktum, beni hiç idare edemediler iki tarafta bana çok yüklendi, eşim çok rahat umursuz bir insandır, ben onunla kahve yapıp sohbet etmek isterim ama bu bile ona zor gelir kredi borcumuz var, Bi eksiğim olsa almaz ama haftada 4 gün halı sahaya gider girişi 25 TL aylık 350 TL gibi bir sigara gideri var ama benim eşimden anca alabildiğim süt parası, 5 kilo süt 50 TL olunca onuda vermez oldu ayda bir süt alır mayalarım onuda en fazla 2 buçuk hafta yettirmeye çalışırım, kimseye yük olmamaya çalıştım ama yine yaralanan ben oldum, eşim işe gider uyanınca ararım ne yapıyorsun diye açmaz çalışıyor msj atayım derim wp de çevrimiçi msjıma bakmaz başka vakit ararım açmaz ama insta da çevrim içi, neden yazmıyorsun dediğimde oflar kavga çıkar o yüzden susarım, eve gelir direk uyur yada telefonlar bilgisayarla oynar maç varsa maça gider arkadaşlarıyla çaya gider ben evde onu beklerim çocuğumuz yok olmuyor, o yokken bende gezeyim Bi yere çıksam desem dağbaşı market bile yok hiçbir aktivitem yok olmuyor, yemek yapar hazırlarım gelmesi gereken saatten daha geç gelir neden geciktim desem kavga çıkar korkusuyla sormam oda söylemez sofrayı hazırlarım ben yedim arkadaşla der, neyse derim zorlamı sevdiricem kendimi çekip gideyim, mesleğim yok, aileme gitsem evlendiriler, gidecek hiçbirywrim yok, eşim çok fazla ilgisiz yüzüm düştüğünde 2, 3 saat ilgilenmez sonra zorla sarılmaya çalışır gıdıklar zorla güldürür, haliyle gülerim sonra gider zorlada olsa gülersem bırakır 'zorla güldürmek yerine halimi hatırımı sor sohbet edelim dertleşelim' derim yine 'oooof sen niye böyle yapıyorsun ya yorgunum' der sonra maça çağırırlar çaya çağırırlar 5 dkk da o yorgunlukla evden fırlayıp dışarı çıkar, şimdi ben ne olmuş oluyorum bu evde? Ben daha kaaç yaşındayım neden evlendim neden okumadım neden ailem beni bukadar kısıtladı, niye arkamda durmadılar, bir görüşte aşık olunacak, başa bela olunacak bir insan değilim ki, kimseye Bi zarırm yoktu o küçücük yaşımda kime ne gibi Bi kötülüğüm vardı ne yaptım onlara bilmiyorum şimdi ağlıyorum gitsem gidemiyorum kalsam sığamıyorum, gün geçtikçe eşim değişiyor ilgisizliği artıyor konuşsam anlaşamıyorum, senle iletişim kuramıyorum dediğim zamn bile kavga ediyoruz, ama ben hala çocuk olsun istiyorum, herkes tarafından manipüle edilmiş gibi hissediyorum okadar çok anlatamadığım şey varki ben ne yapıcam arkadaşlar? Gitmek istiyorum kaybolayım kimse bulamasın beni, kimseye muhtaç kalmadan yaşamak istiyorum, çok ilgisiz bir Eşim var çok ne yapıcam ben nasıl bir hayat yaşıyorum? Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ablalarım kardeşlerim hakkınızı helal edin , kısa kesmeye çalışacağım..

Ben annemin bana hamile kaldığında istemediği aldırmak için hastaneye gittiği ama orada onu bir teyzenin ikna ettiği ve o sayede dünyaya gel bir kız çocuğuyum, kürt bir ailenin kızına sevgisini belli edemeyen anne ve baba ile büyüdüm ne başım okşadı ne bikere öpüp sarıldılar kokladılar,, Ben herzaman saygılı olmalıydım yüzüme tükürseler bile ses çıkarmamalıydım, hastalandım yatağa girip uyuduğum için dayak yedim, camdan dışarı baktığımda annem sen o,,,,, sun niye camdan bakıyorsun diyip dayak yedim,, babam annem ne derse onu yapan annemin emrine amade bir babaydı, sev derse severdi söv derse söverdi,,abimde vardı ama abim annemin göz bebeğiydi ben kız çocuğuyum sesim çıkmamalıydı hiç ailemin yanında başı açık gezmeyi bırakın boynumdaki iğneyi çıkarmam yasaktı,, kısaca çok baskıcı bir ailede büyüdüm okuldan aldılar bende medreseye gitmek istedim çünkü 10 yaşında evde bulaşık yıkayıp sabunlu bıraktığım için pilavı tuzlu yaptığım için hakaret ve dayak yemekten çok yorulmuştum, belkide hayatımdaki en doğru karar medreseydi orada hocam benim annem oldu hastalamdığımda evde yatamazdım ama orada hocam beni yatırır ateşimi düşürmeye çalışır dua okurdu boyama kitapları alırdı kötüleşirsem hastaneye götürürdü, o benim hissettiğim gerçek annem Allah ondan razı olsun, sonra o hocam evlendi gitti ben 14 yaşına gelmiştim ve hafız olmuştum herkes biran önce cuma gününü bekleyip annesine evine ve o güzel anne yemeklerine kavuşmak isterken ben eve gidip direk mutfak temizlik iş güç yapacağım için gitmek istemez üzülürdüm ama kimseye belli etmezdim, anne keki nasıl olur, yada annenizin mercimek çorbası? Annemde yapardı çorba ama banada 'utanmıyormusun içmeye kocaman kız oldun ben sana hizmet ediyorum' deyip dişlerini sıkar gözlerini büyütürdü çorba boğazımda düğüm oldu o çarbanın tadını hiç alamadım, insan çorbaya hasret kalırmı?, kalıyor işte neyse yaşım oldu 17 Bi görücü geldi benim için kurtuluş yoluydu kabul ettim içime sinmişti evlenme sürecinde annem paramız yok çeyiz yapamayız dedi yine gerçek yuvam medresemden yardım geldi herkes bana çeyizlik eşya almıştı 1 kamyon eşya herşey den çifter çifter nasıl öderim o kardeşlerimin hakkını bilmem, annem tabi yarısını aldı, bunlar abine, bunlar bana benim yok derken annemin izin verdiği kadarını alabildim, 18 yaşına basınca evlendim, eşim benden 10 yaş büyük ama çok merhametli bir insan Allah razı olsun, annem beni kaynanama çok şikayet etti, bizi aramıyor, yanımıza gelmiyor diye, o yüzden kaynanam beni hiç ciddiye almadı, sürekli şikayet halindeydi aile apartmanıydı, sabah yanlarına inerdim sadece uyumaya evime çıkardım, ama kaynanama yaptığım temizlik yemek sunumlar gelen misarlerini karşılaşmam ona yetmezdi onu yıkamamı isterdi 1 - 2 defa zorla yaptım ama daha fazla yapmak istemedim köle gibi kullanıldım arkamda kimse olmadığı için derdimi söyleyemedim 18 - 19 yaşında cahil bir çocuktum, beni hiç idare edemediler iki tarafta bana çok yüklendi, eşim çok rahat umursuz bir insandır, ben onunla kahve yapıp sohbet etmek isterim ama bu bile ona zor gelir kredi borcumuz var, Bi eksiğim olsa almaz ama haftada 4 gün halı sahaya gider girişi 25 TL aylık 350 TL gibi bir sigara gideri var ama benim eşimden anca alabildiğim süt parası, 5 kilo süt 50 TL olunca onuda vermez oldu ayda bir süt alır mayalarım onuda en fazla 2 buçuk hafta yettirmeye çalışırım, kimseye yük olmamaya çalıştım ama yine yaralanan ben oldum, eşim işe gider uyanınca ararım ne yapıyorsun diye açmaz çalışıyor msj atayım derim wp de çevrimiçi msjıma bakmaz başka vakit ararım açmaz ama insta da çevrim içi, neden yazmıyorsun dediğimde oflar kavga çıkar o yüzden susarım, eve gelir direk uyur yada telefonlar bilgisayarla oynar maç varsa maça gider arkadaşlarıyla çaya gider ben evde onu beklerim çocuğumuz yok olmuyor, o yokken bende gezeyim Bi yere çıksam desem dağbaşı market bile yok hiçbir aktivitem yok olmuyor, yemek yapar hazırlarım gelmesi gereken saatten daha geç gelir neden geciktim desem kavga çıkar korkusuyla sormam oda söylemez sofrayı hazırlarım ben yedim arkadaşla der, neyse derim zorlamı sevdiricem kendimi çekip gideyim, mesleğim yok, aileme gitsem evlendiriler, gidecek hiçbirywrim yok, eşim çok fazla ilgisiz yüzüm düştüğünde 2, 3 saat ilgilenmez sonra zorla sarılmaya çalışır gıdıklar zorla güldürür, haliyle gülerim sonra gider zorlada olsa gülersem bırakır 'zorla güldürmek yerine halimi hatırımı sor sohbet edelim dertleşelim' derim yine 'oooof sen niye böyle yapıyorsun ya yorgunum' der sonra maça çağırırlar çaya çağırırlar 5 dkk da o yorgunlukla evden fırlayıp dışarı çıkar, şimdi ben ne olmuş oluyorum bu evde? Ben daha kaaç yaşındayım neden evlendim neden okumadım neden ailem beni bukadar kısıtladı, niye arkamda durmadılar, bir görüşte aşık olunacak, başa bela olunacak bir insan değilim ki, kimseye Bi zarırm yoktu o küçücük yaşımda kime ne gibi Bi kötülüğüm vardı ne yaptım onlara bilmiyorum şimdi ağlıyorum gitsem gidemiyorum kalsam sığamıyorum, gün geçtikçe eşim değişiyor ilgisizliği artıyor konuşsam anlaşamıyorum, senle iletişim kuramıyorum dediğim zamn bile kavga ediyoruz, ama ben hala çocuk olsun istiyorum, herkes tarafından manipüle edilmiş gibi hissediyorum okadar çok anlatamadığım şey varki ben ne yapıcam arkadaşlar? Gitmek istiyorum kaybolayım kimse bulamasın beni, kimseye muhtaç kalmadan yaşamak istiyorum, çok ilgisiz bir Eşim var çok ne yapıcam ben nasıl bir hayat yaşıyorum? Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Yuppiyayye .!.:

Kadın sığınma evleri en son seçenek olmalı, gerçekten hayati tehlikesi olmayan birinin gitmesi gerektiği bir yer olmadığını düşünüyorum.Malesef öyle çok huzurlu ve mutlu günler yaşanacak yerler değil

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Ne söylesem bilemedim keşke sarılma şansımız olsaydı Bi sarılsaydım belki hafiflerdim, gayret edeceğim, çabalayacağım sizin içinde dua edeceğim, Teşekkür ederim İyiki varsınız

Allah razı olsun Yazdıklarınız bana güç veriyor şuan plan yapmaya çalışıyorum en ufak sıyrıklarla atlatabilmek için, 1+1 evlerde çok pahallı maalesef lise olmadığı için asgari ücret alamıyorum maksimum 2 bin TL veriyorlar sigorta zaten yapmıyorlar, benim korkum beni bulmaları o yüzden Bi süre daha kalıp beklemeliyim, doğru zamanı bulmalıyım,

Genişletmek için tıkla...

Hyperborea17 .!.:

Yalnız yürümeyeceksin diye
Öncelikle açıktan okulunuzu bitirmeniz ve yapabiliyorsanız el işi yapıp sosyal medyada satabilirsiniz. En azından harç paranız çıkar. Hafızmışsınız,okumak isterseniz ilahiyat güzel bir bölüm,rahatlıkla da başabilirsiniz diye düşünüyorum. Diğer arkadaşların dediği gibi çocuk düşünmen mantıklı değil

Genişletmek için tıkla...

Sureyya_gul .!.:

açıktan okulunuzu bitirmeniz ve yapabiliyorsanız el işi yapıp sosyal medyada satabilirsiniz bu durum şartlar normal olsa en güzeli ama ev şuan için kıza hapishane gibi. Tüm gün hizmetçi gibi kayınvalideye, eşe hizmet ediyorsa hangi ara ders çalışıp okulunu bitirebilir. Ben bu fikrin bu arkadaşımız için uygun olmadığını düşünüyorum. Çünkü konu sahibin bulunduğu ortamdan uzaklaşmadığı sürece adım atacak mecali kalmadığını hissediyorum. Yeni bir sayfa açar ise ve bu zamana kadar hissetmediği bireysel özgürlüğüne ulaşırsa o zaman okur da çalışır da ama o evde kaldığı sürece zor

Genişletmek için tıkla...

Badeguldiyelim .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ablalarım kardeşlerim hakkınızı helal edin , kısa kesmeye çalışacağım..

Ben annemin bana hamile kaldığında istemediği aldırmak için hastaneye gittiği ama orada onu bir teyzenin ikna ettiği ve o sayede dünyaya gel bir kız çocuğuyum, kürt bir ailenin kızına sevgisini belli edemeyen anne ve baba ile büyüdüm ne başım okşadı ne bikere öpüp sarıldılar kokladılar,, Ben herzaman saygılı olmalıydım yüzüme tükürseler bile ses çıkarmamalıydım, hastalandım yatağa girip uyuduğum için dayak yedim, camdan dışarı baktığımda annem sen o,,,,, sun niye camdan bakıyorsun diyip dayak yedim,, babam annem ne derse onu yapan annemin emrine amade bir babaydı, sev derse severdi söv derse söverdi,,abimde vardı ama abim annemin göz bebeğiydi ben kız çocuğuyum sesim çıkmamalıydı hiç ailemin yanında başı açık gezmeyi bırakın boynumdaki iğneyi çıkarmam yasaktı,, kısaca çok baskıcı bir ailede büyüdüm okuldan aldılar bende medreseye gitmek istedim çünkü 10 yaşında evde bulaşık yıkayıp sabunlu bıraktığım için pilavı tuzlu yaptığım için hakaret ve dayak yemekten çok yorulmuştum, belkide hayatımdaki en doğru karar medreseydi orada hocam benim annem oldu hastalamdığımda evde yatamazdım ama orada hocam beni yatırır ateşimi düşürmeye çalışır dua okurdu boyama kitapları alırdı kötüleşirsem hastaneye götürürdü, o benim hissettiğim gerçek annem Allah ondan razı olsun, sonra o hocam evlendi gitti ben 14 yaşına gelmiştim ve hafız olmuştum herkes biran önce cuma gününü bekleyip annesine evine ve o güzel anne yemeklerine kavuşmak isterken ben eve gidip direk mutfak temizlik iş güç yapacağım için gitmek istemez üzülürdüm ama kimseye belli etmezdim, anne keki nasıl olur, yada annenizin mercimek çorbası? Annemde yapardı çorba ama banada 'utanmıyormusun içmeye kocaman kız oldun ben sana hizmet ediyorum' deyip dişlerini sıkar gözlerini büyütürdü çorba boğazımda düğüm oldu o çarbanın tadını hiç alamadım, insan çorbaya hasret kalırmı?, kalıyor işte neyse yaşım oldu 17 Bi görücü geldi benim için kurtuluş yoluydu kabul ettim içime sinmişti evlenme sürecinde annem paramız yok çeyiz yapamayız dedi yine gerçek yuvam medresemden yardım geldi herkes bana çeyizlik eşya almıştı 1 kamyon eşya herşey den çifter çifter nasıl öderim o kardeşlerimin hakkını bilmem, annem tabi yarısını aldı, bunlar abine, bunlar bana benim yok derken annemin izin verdiği kadarını alabildim, 18 yaşına basınca evlendim, eşim benden 10 yaş büyük ama çok merhametli bir insan Allah razı olsun, annem beni kaynanama çok şikayet etti, bizi aramıyor, yanımıza gelmiyor diye, o yüzden kaynanam beni hiç ciddiye almadı, sürekli şikayet halindeydi aile apartmanıydı, sabah yanlarına inerdim sadece uyumaya evime çıkardım, ama kaynanama yaptığım temizlik yemek sunumlar gelen misarlerini karşılaşmam ona yetmezdi onu yıkamamı isterdi 1 - 2 defa zorla yaptım ama daha fazla yapmak istemedim köle gibi kullanıldım arkamda kimse olmadığı için derdimi söyleyemedim 18 - 19 yaşında cahil bir çocuktum, beni hiç idare edemediler iki tarafta bana çok yüklendi, eşim çok rahat umursuz bir insandır, ben onunla kahve yapıp sohbet etmek isterim ama bu bile ona zor gelir kredi borcumuz var, Bi eksiğim olsa almaz ama haftada 4 gün halı sahaya gider girişi 25 TL aylık 350 TL gibi bir sigara gideri var ama benim eşimden anca alabildiğim süt parası, 5 kilo süt 50 TL olunca onuda vermez oldu ayda bir süt alır mayalarım onuda en fazla 2 buçuk hafta yettirmeye çalışırım, kimseye yük olmamaya çalıştım ama yine yaralanan ben oldum, eşim işe gider uyanınca ararım ne yapıyorsun diye açmaz çalışıyor msj atayım derim wp de çevrimiçi msjıma bakmaz başka vakit ararım açmaz ama insta da çevrim içi, neden yazmıyorsun dediğimde oflar kavga çıkar o yüzden susarım, eve gelir direk uyur yada telefonlar bilgisayarla oynar maç varsa maça gider arkadaşlarıyla çaya gider ben evde onu beklerim çocuğumuz yok olmuyor, o yokken bende gezeyim Bi yere çıksam desem dağbaşı market bile yok hiçbir aktivitem yok olmuyor, yemek yapar hazırlarım gelmesi gereken saatten daha geç gelir neden geciktim desem kavga çıkar korkusuyla sormam oda söylemez sofrayı hazırlarım ben yedim arkadaşla der, neyse derim zorlamı sevdiricem kendimi çekip gideyim, mesleğim yok, aileme gitsem evlendiriler, gidecek hiçbirywrim yok, eşim çok fazla ilgisiz yüzüm düştüğünde 2, 3 saat ilgilenmez sonra zorla sarılmaya çalışır gıdıklar zorla güldürür, haliyle gülerim sonra gider zorlada olsa gülersem bırakır 'zorla güldürmek yerine halimi hatırımı sor sohbet edelim dertleşelim' derim yine 'oooof sen niye böyle yapıyorsun ya yorgunum' der sonra maça çağırırlar çaya çağırırlar 5 dkk da o yorgunlukla evden fırlayıp dışarı çıkar, şimdi ben ne olmuş oluyorum bu evde? Ben daha kaaç yaşındayım neden evlendim neden okumadım neden ailem beni bukadar kısıtladı, niye arkamda durmadılar, bir görüşte aşık olunacak, başa bela olunacak bir insan değilim ki, kimseye Bi zarırm yoktu o küçücük yaşımda kime ne gibi Bi kötülüğüm vardı ne yaptım onlara bilmiyorum şimdi ağlıyorum gitsem gidemiyorum kalsam sığamıyorum, gün geçtikçe eşim değişiyor ilgisizliği artıyor konuşsam anlaşamıyorum, senle iletişim kuramıyorum dediğim zamn bile kavga ediyoruz, ama ben hala çocuk olsun istiyorum, herkes tarafından manipüle edilmiş gibi hissediyorum okadar çok anlatamadığım şey varki ben ne yapıcam arkadaşlar? Gitmek istiyorum kaybolayım kimse bulamasın beni, kimseye muhtaç kalmadan yaşamak istiyorum, çok ilgisiz bir Eşim var çok ne yapıcam ben nasıl bir hayat yaşıyorum? Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız

Genişletmek için tıkla...